Tíminn - 29.10.1961, Blaðsíða 11

TÍMINN, suimudaginn 29. október 1961,
11
Fegurð hrífur hugann meir, ef hjúpuð er,
svo andann gruni ennþá fieira en augað sér.
Hvers vegna klæöumst viðfötum?
ki i ■ • r /■*>! I i| reynt að ráða yfir líkam-
Nokkrir frooleiksinolar m klæoa- legum tilhneigingum sínum
. er orðin ástleitnasta verar
burð á ýmsum tímum og fleira 7egna Mæ5naS'
í því sambandi Hvað ræður sniðinu?
i
Þessa fullyrðingu studdi
kennari í málaralist, sem
sagði, að ef hann hefði al-
nakta stúlku sem módel,
hefði það ekki hin minnstu
áhrif á nemendur sína. En
ef sama stúlkan væri í sokk
um eða með hatt á höfð-
inu, rikti óróleiki meðal
nemendanna, og þeir ynnu
ekki eins vel.
Samkvæmisklæðnaður
kvenna er oft sniðinn með
það fyrir augum að vekja
ástleitni hjá karlmönnun-
um. Vinnuklæði eru aftur á
móti sniðin með tilliti til
þess, að ekkert daður eigi
sér stað í vinnutímanum.
Sú skoðun hefur einnig
komið fram, að við hyljum
líkama okkar vegna galla,
sem á honum kunna að
leynast. Og vissulega mega
ýmsir vera fötunum þakk-
látir fyrir vernd þá. sem
þau veita óaðlaðandi líköm-
um þeirra.
f bikini á skrifstofunni
Þegar menn höfðu nú
einu sinni sannað yfirburði
sína með því að íklæðast
fötum, fóru þeir að setja
reglur um, hvaða líkams-
hluta bæri að hylja. Og ekki
nóg með það, heldur fóru
þeir nú einnig að setja regl-
ur um það, á hvaða tímum
þessa líkamshluta skyldi
hylja og hvenær ekki.
Til dæmis mundi einhverj
um forstjóranum sennilega
bregða í brún, ef einkarit-
ari hans birtist á skrifstof-
unni í bikini. En honum
mundi varla bregða, þó að
hann sæi hana þannig búna
á baðströndinni, jafnvel
þótt afa hans hefði tæp-
lega litizt á þlikuna.
Fötin skapa manninn
Og nú komum við að þætti
einkannisbúninga. Þeir
veita manninum öryggi. Af
einkennisbúningnum sést,
aö hann tilheyrir v'issri
stétt. Þegar hann klæðist
einkennisbúningi sínum, gef
ur hann frá sér ýmis rétt-
indi sem einstaklingur. Hann
verður að haga sér sam-
kvæmt reglum stéttar sinn-
ar.
Pötin geta haft áhrif á
slæma eða góða hegðun.
Með því að skipta um föt,
getum við einnig skipt um
persónuleika.
Þegar ungur drengur fær
sinar fyrstu síðbuxur, reyn-
ir hann strax að haga sér
karlmannlegar í samræmi
við klæðnað sinn. Unglingar
í vinnubuxum og peysum
haga sér oítast mun dóna-
legar heldur en þeir, sem
eru vel klæddir. Skátadreng
urinn íklæðist því áformi að
gera góðverk um leið og
hann fer í skátabúninginn
sinn. Og sakleysislegu kór-
drengirnir eru að öllum lík
indum bölvaðir óþekktar-
ormar, þegar þeir fara úr
hvítum kyrtlunum.
Eftir 20 ár
Við hlæjum dátt að gömlu
myndunum af ömmu okkar
og afa, vegna klæðnaðar
þeirra. Og barnabörnin okk-
ar munu að öllum líkindum
hlæja að klæðaburði þeim,
sem tíðkast nú á tímum.
Hvers konar fötum skyldi
fólk klæðast eftir 20 ár?
Einhver hugvitssamur upp
finningamaður finnur senni
lega upp búning fyrir karl-
menn með rafmagnstækjum,
sem stilla má á ýmsan hátt
til að halda á þeim hita á
vetrum og svala á sumrum.
En hvernig verður klæðn-
aður kvenfólksins eftir 20 ár?
Það er víst engin von til, að
nokkur maður geti spáð rétti
lega um það.
Slökkt í vindfiingnum
— kveikt í pípunni
Arabakonur eru hæstá-
nægðar með að ganga um
með nakin brjóst sín, svo
lengi sem höfuð þeirra eru
hulin. í Kína var lengi álitið,
að ósiðlegt væri, ef konur
af yfirstétt sýndu sína ör-
smáu fætur nakta. Það þótti
jafnvel. ósiðlegt að minnast
á fætur kínverskra kvenna.
Hið sama var að segja um
háls japanskra kvenna.
í sumum öðrum löndum
eru það hnén, naflinn, fing-
urgómarnir eða aðrir álíka
sakleysislegir líkamshlutir,
að því er okkur virðist, sem
ósiðsamlegt þykir að sýna.
Þessi bönn stafa auðvitað af
hinum mismunandi hug-
myndum manna um hæ-
yersku. Og þar sem hug-
myndir manna eru svo mis-
munandi, er það, sem álitið
er fullkomlega sæmilegt í
einu landi, algjörlega óhæft
í öðru.
hengjum þessar druslur utan
á okkur? Og enn fremur,
hafið þið íhugað, hvort föt-
in eru okkur í raun og veru
nauðsynleg?
Enskur rithöf. Lawrence
.Langner að nafni, nú bú-
settur í Bandarikjunum, hef
ur sínar hugmyndir um það.
Hann neitar til dæmis rétt-
mæti þeirrar kenningar, að
ætlunarverk fatanna sé að
halda hita á okkur á vetrum
og svala á sumrum. Hann
bendir á það, að í hitabeltis
löndum klæðist fötum villi-
menn, sem enga hugmynd
hafa um hæversku, en í kald
ara loftslagi finnst fólk,
sem- aldrei er í neinu.
Það eru áreiðanlega aðr-
ar orsakir, sem liggja að
baki þessa siðar. Forfeður
vorir, sem fyrst fundu upp á
þessu fyrir um 75.000 til
100.000 árum, höfðu aðeins
að litlu leyti I huga þörf
þéss að halda hita í líkam-
anum. ''
Óvænt áhrif
Konurnar heppnar
Hvernig stóð á því, að
konur fóru að bera öðru-
vísi klæði heldur en karl-
menn? Kenningin er sú, að
það stafi frá löngun for-
feðra okkar til að vera kon-
unum æðri og halda henni
í sinni þjónustu. Því skip-
uðu þeir konunum að íklæð
ast fötum, sem hindruðu
hreyfingar hennar að veru-
legu leyti.
Og ef við virðum fyrir
okkur nútíma kvenfóík í
níðþröngum pilsum og á
hælaháum skóm, verðum
við að viðurkenna, að þær
voru heppnar.
Auðvitað hafa konurnar
á ýmsum tímum gert upp-
reisn gegn þessu. Nú á dög-
um íklæðist til dæmis fjöldi
kvenna síðbuxum í tóm-
stundum sínum.
Verðið á tóbakinu er alltaf að
hækka, og unnendur tóbaksins
eru að verða mjög þenkjandi
yfir þessu alvarlega ástandi.
Margir hafa' gripið til pípunnar
til að minnka útgjöldin. Það er
líka alveg ágætt fyrir karlmenn-
ina. Öllu meira vandamál er
þetta fyrir blessað kvenfólkið.
Nú rísa háværar raddir meðal
yngri kvennanna, sem eru nú al-
deilis ekki á því, að pípan sé
einkaréttur karlmannanna. Við
getum lika bætt því við, að sagt
er, að mun hollara sé að reykja
pípu. Á myndinni sjást tvær
ungar dömur, sem ætla nú að
breyta samkvæmt kenningum sín-
um og eru þarna að velja sér
pípu.
Arabakoiiurnar meö nöktu
brjóstin mundu til dæmis
stórhneykslast á riöktum öxl
um, andlitum og l.eggjum
hinna vestrænu kvenna á
dansleikjum og á baðströnd
inni.
Og að sjálfsögðu má rekja
hæverskuna aftur til þess
tíma, þegar fólk fyrst hóf
að íklæðast fötum. Þó var
það ekki hæverskan, sem
kom mönnum til þess að
hylja líkama sinn fötum.
Hæverskan kom til af allt
öðru.
Hvers vegna klæðumst
við föfúm?
Hafið þið nokkurn tíma
íhugað, hvers vegna við
Pyrst og fremst langaði
manninn til þess að bæta
upp skort sinn á fullkom-
leika og öryggi, svo að
hann leitaði sér félagsskap-
ar. Það leiddi svo aftur af
isér, að hann vildi sanna
yfirburði sína meðal félaga
sinna. Til þess skreytti hann
líkama sinn með málningu,
fjöörum, steinum og öðru
slíku. /
Og nú segir Mr. Langner:
— Hin ómeðvitaða þrá
mannsins til þess að sýna
yfirburði sína með því að
hylja líkama sinn klæðum,
hafði óvænt áhrif. í stað
þess að draga úr kynferðis
legu aðdráttarafli, jók
hann það að miklum mun.
Maðurinn, sem mest hefur
Rússneskir leikarar
Við birtum núna til tilbreytingar
tnyndir af tveimur ungum rússneskum
leikurum í hlutverkum sínum í nýrri
rússneskri mynd. Til hægri sést eigin-
maðurinn nýbakaði, sem óvænt fékk frí
úr vinnunni og flýtti sér heim til að
hafa góðan mat tilbúinn handa konu
sinni, þegar hún kæmi heim. En konan
kom ekki, og eiginmaðurinn varð að
borða matinn einn til þess að hann ónýtt-
ist ekki. Eðlilega er hann súr á svipinn.
Til vinstri er svo konan. Hún hafði nú
bara brugðið sér á tónleika. Því miður
vitum við ekki hvað þessir ungu leik-
arar heita í einkalífinu, en í kvikmynd
inni heita þau Vassva og Masha.