Tíminn - 13.05.1962, Side 15

pLANSLIPUn
Einasta fullkomna planslípivélin hérlendis
Við bjóðum upp á fullkomnustu slípun á sléttum flötum, s.s. blokkir, hedd og aðra fleti er slípa þarf með
nákvæmni. Fagvinna með fullkomnustu tækjum.
VÉLAVERKSTÆÐI Þ. JÓNSSON & Co.,
Brautarholti 6. Símar 19215 — 15365
Til sölu
er allstór dráttarvagn, sérstaklega smíðaður til
flutninga á bátum. Vagninum er auðvelt að breyta
í heyvagn.
Upplýsingar á kvöldin
í síma 32940.
Aðalfundur
Kaupfélags Hafnfirðinga, verður mánudaginn 14.
maí n.k. og hefst kl. 8,30 síðdegis í Alþýðuhúsinu.
Dagskrá samkvæmt samþykktum félagsins.
Stjórnin.
Rangæingar athugið
Við seljum hinar viðurkenndu Esso brennsluolíui,
benzín og smurningsolíur. Enn fremur hina kunnu
sjálfvirku Gilbarco olíubrennara, ásamt miðstöðvar
dælum og miðstöðvarkötlum. Olíutankar venjuleg-
ast fyrirliggjandi í ýmsum stærðum á hagkvæmu
verði. Kynnið ykkur verð og greiðsluskilmála á
þessum tækjum hjá okkur áður en þið festið kaup
annars staðar.
Félagsmenn athugið sérstaklega:
Arður er greiddur af þessum, sem öðrum viðskipt-
um.
KAUPFÉLAG RANGÆINGA
Olíusöludeild
IVIINNING:
Framhald ct 8. siðu.
manna fjölskyldu. Alloft kom það
fyrir, þegar komið var að kveldi
eftir róður, sem staðið hafði 12—
14 tíma, og aðrir gengu til hvílu,
eftir að aðgerð var lokið, að Júlíus
lagði af stað gangandi eða öllu
heldur hlaupandi til AtlastaJSa með
soðningu fyrir fjölskylduna á bak-
inu. En ekki brásf það, að hann
var kominn aftur til Aðalvíkur
seinnihluta nætur, þegar lagt var á
ný í róður. Og sá enginn annað
en harin hefði notið hvíldar eins
og aðrir skipverjar, og heyrði ég
oft um það talað, að ekki væri
heiglum hent að róa á móti honum.
Síðar þegar synir Júlíusar fóru
að komast á legg og ómegðin að
léttast, eignaðist hann bát sjálfur
og stundaði útræðí frá Atlastöð-
um ásamt þeim. Þrátt fyiir hinar
ógnar erfiðu aðstæður tókst Júlíusi
ávallt að sjá hinum stóra barna-
hóp vel farborða. Þeir, sem alizt
hafa upp við nútíma þægindi munu
vafalaust eiga erfitt með að gera
sér grein fyrir, hvílíkt þrek og
þrautseigju þurfti til að framfleyta
sér og sínum á afskekktum og ein-
angruðum býlum á útnesjum þessa
lands í upphafi aldarinar.
Nú er byggð í Fljótavfk og
Sléttuhreppi öllum, komin í eyði.
Starfssaga kynslóðar Júlíusar heyr
ir til horfinni tíð. Hún verður ekki
rakin í þessum fáu kveðjuorðum,
er sú saga verður skráð og mun
geyma minningar um mörg afreks-
verk, sem unnin hafa verið í kyrr-
þey án vonar um umbun, og mun
Júlíusar verða minnzt þar, eins og
vert er.
Ég þakka Júlíusi fyrir þá glað-
værð, sem hann flutti með sér inn
í hið einangraða umhverfi í Aðal-
vík, í æsku minni. Ég þakka hon-
um órofa tryggð við mig og fjöl-
skyldu mína frá fyrstu tíð, og ég
veit, að allir, sem af honum hafa
haft kynni, munu ávallt minnast
hins óvenjulega drengskaparmanns
með hlýjum hug.
Blessuð sé minning hans.
Gunnar Friðriksson.
Fræg kona
Framhald af 7. síðu.
Bidault var Ijónfyndinn mað-
ur, en ef honum tókst upp gat
fyndnin orðið mjög persónuleg
og næsta særandi. Þetta aflaði
honum margra óvina. Frú Bid-
ault var ávalt á verði, þegar
hún var viðstödd. Af tilviljun
sá ég hana einu sinni að verki
í mikilli veizlu, sem haldin xax
í tilefni af afmæli Locarnesátt
málans. „Bip“ var þá mjög
greinilega í hættu, en frú Bid-
ault tókst, með sínum blíða
glæsileik, að leiða hann fram-
hjá hinum hættulegu vínglös-
um.
GEORGE BIDAULT var —
eins og Jacques Soustelle, gam
all félagi hans frá andspyrnu-
árunum — frá því fyrsta á móti
stefnu de Gaulle í Alsír. Og
Suzanne var honum sammáia
í þessu sem öðru. Var það þá
fyrir þetta, sem þau Suzy og
Xavier höfðu hætt lífi sínu?
En það er óneitanlega langt
stökk frá andspyrnu við stefnu
í stjórnmálum og yfir í forustu
óaldarflokka eins og OAS, og
það á franskri grund. Manni,
sem hefur hitt George Bidault
er alveg óskiljanlegt, að hann
hafi getað tekið slíkt stökk.
Auðvitað getur maður ekki
rennt grun í, hvort frú Bidault
hafi fylgt manni sínum hér sem
endranær. Það er hins vegar
staðreynd, að hún slapp við
fangelsið öll stríðsárin, en nú
hafa dyr þess lokazt að baki
henni.
(Þýtt úr Berlingske Aftenavisl
TÍMINN, sunnudagurinn 13. maí 1962,
15