Tíminn - 02.06.1962, Blaðsíða 15

Minningarorð
Framhald ai 6 sí5u.
ast og verSa að liði á ýmsan hátt.
Með öllum hennar afkomendum
og systkinum ríkti ætíð samhug-
ur og fjölskyldutengsl og átti hún
sinn þátt í því. Hún var ættrækin
trygglynd og vinamörg, vel minn-
ug og sjálfmenntuð. Fríð sýnum
og höfðingleg, svo sem hún átti
kyn til.
Óljóst man ég eftir, er hún bjó
á Þorgeirsfelli, við fábreytt verald
argæði, en hafði þó alltaf tíma til
að víkja góðu að börnunum úr
nágrenninu. Síðar kynntist ég
henni á efri árum og skildi þá
vel, hvers vegna móðir mín minnt
ist hennar svo hlýlega og sakn-
aði þess, er hún og hennar fólk
flutti af nágrannabæjum. En Snæ-
fellsnesið var Theódóru jafnan
kært og hafði hún mikla ánægju
af að fylgjast með framförum þar,
en það átti hún auðvelt með, því
að vestanmenn áttu oft leið um
garða hjá þeim hjónum.
Þetta eru fáar línur úr langri
sögu alþýðukonu, en það fór ekki
fram hjá neinum, sem kynntust
henni, að hún var mikilhæf kona
og grein af styrkum stofni. Góð-
um félagsmálum lagði hún lið,
starfaði mikið í reglunni svo og
kvenfélagi Háteigssóknar. Trúræk
in vár hún, og var annt um kirkju
sína. Hún var sinnar gæfu smið-
ur og tók örlögum sínum með
æðruleysi í blíðu og stríðu.
Öldruðum eiginmanni og öðrum
ástvinum sendi ég fyllstu samúð-
arkveðjur.
Þórður Kárason.
í dag er til moldar borin merk
iskonan Theódóra Kristjánsdóttir,
sem lézt á Landsspítalanum 23.
maí s.l.
Theódóra var fædd í Straum-
fjarðartungu í Miklaholtshreppi
18. jan. 1883 og var því á 80.
aldursári er hún lézt.
Hún var dóttir Kristjóns Guð-
mundákönar, sfðar bónda á Hjarð
arfelli, og Sigríðar Jónsdóttur
fyrri konu hans. Hún fluttist með
foreldrum sínum að Hjarðarfelli
á 1 .ári og naut þar sinna fyrstu
vordaga meðal ástríkra foreldra
og bræðra.
En móðurhlýjunnar naut hún
skamma stund, því fjögurra ára
sá hún á eftir móður sinni í gröf
ina og 9 ára var- hún, er faðir
hennar féll frá.
Ólst Theódóra því öðrum þræði
upp hjá Ömmu sinni, Þóru á Mið
hrauni og frænda sínum, Þórði
Hreggviðssyni.
Öllum Hjarðarfellssystkinum var
mikið áfall, hve ung þau misstu
foreldra sína, en þó mun það hafa
aukið ástríki þeirra á milli og
stælt kjark þeirra, til að komast.til
þroska og manndóms. Theodóra
fór að heiman frá Miðhlauni 17
ára gömul til Stykkishólms. Var
hún þar í þjónustu á myndarheim
ilum og nam jafnframt sauma-
skap, sem hún síðar stundaði all-
mikið og lék henni allt slíkt í hönd
um.
Úr Stykkishólmi fluttist hún til
Ólafsvíkur og giftist þar árið 1906,
eftirlifandi eiginmanni sínum, Þor
keli Guðbrandssyni, og stofnuðu
þau heimili þar.
Var það mál manna, að ungu
brúðhjónin hefðu verið óvenjulega
glæsileg og búin gjörvuleik til
starfa að þeirrar tíðarhætti.
Þorkell stundaði sjómennsku
um allmörg ár og kann frá mörgu
að segja um upphaf vélbátaútgerð
ar við Breiðafjörð, því að hann
var meðeigandi fyrsta vélbáts, er
þangað kom.
Árið 1909 fluttu þau hjónin að
Brekku í Staðarsveit, því að sveit
in átti tryggan hug Theódóru alla
ævi. Bjuggu þau þar og á Þor-
gilsfelli til ársins 1921, er þau
fluttu á Hellissand.
Á þessum árum var við ýmsa
erfiðleika að etja — slæmt árferð'i
og þrengingar vegna lieimsstyrj-
aldarinnar fyrri. Fátæktin var-því
fylgikona ungu hjónanna á Brekku
á þessum tíma eins og margra
frumbýlinga fyrr og siðar.
Þorkell stundaði sjó jöfnum
höndum með búskapnum alla tíð,
þangað til þau hjónin fluttu til
Reykjavíkur árið 1925. Eftir það
stundaði hann mest hafnarvinnu
og vann um langt árabil hjá Eim
skip.
Þau Theodóra og Þorkell eiga
þrjú börn: Sigríði, Guðbrand og
Ragnheiði. Hafa þau ásamt foreldr
unum lengst af átt sameiginlegt
myndarheimili á Háteigsvegi 28.
Theodóra var óvenju glæsileg
kona, myndarleg húsfreyja og hög
til allra verka, ástrík eiginmanni
og börnum og tryggðartröll syst-
kinum og systkinabörnum, svo að
mörg þeirra töldu hana sína aðra
móður. Sama var að segja um
mörg önnur börn, er hún fóstraði
um skemmri og lengri tíma. Öll
litu þau á hana sem móður sína.
í dag verða henni færðar hinztu
þakkir og kveðjur frá fjölmörgum
frændum og vinum fyrir einstaka
tryggð og vinfestu. Manni hennar
og börnum eru jafnframt færðar
samúðarkveðjur, og huggun er það
harmi gegn, að maðurinn lifir þótt
hann -deyi og endurfundir eru vísir
síðar.
Og æskusveitin hennar Theo-
dóru blessar minningu sinnar
glæsilegu dóttur. Ævistarf henn
ar allt verður ungu fólki ævar-
andi hvatning til afreka og dáða.
G.G.
Hækkanir í Sovét
(Framhald af 16. síðu).
Þegar fréttin um væntanlegar
verðhækkanir barst út um borg-
ina í gær, varð mikill handagang
ur í öskjunni hjá matvörukaup-
mönnum. Allar húsmæður vildu
birgja sig sem bezt upp fyrir
hækkanirnaí. Haft er eftir blaða
manni í Moskvu, að raunar kæmu
hækkanir ekkert flatt upp á íbú-
ana, þeir væru vanir slíkum verð
sveiflum.
Opinberir aðilar á Vesturlönd-
um telja, að verðhækkanir þessar,
eigi rætur að rekja til hinnar
miklu gagnrýni, sem beint var að
landbúnaðarframleiðslunni í heild,
á fundi miðstjórnar kommúnista-
fiokks Sovétríkjanna í síðasta
mánuði.
Fréttamenn í Moskvu segja, aö
athyglisvert hefði verið að sjá, að
skömmu eftir verðhækkanirnar
hafi matvörubúðir fyllzt af inn-
fluttu svína- og kálfakjöti, svo og
| kjúklingum, en til skamms tíma
sáust þessar fæðutegundir varla
í búðum.
Vítir harðlega
Framhald ai 7 siðu.
en vítir harðlega þá leið að
skattleggja bændastétti'na og
neytendur landbúnaðarvara
sérstaklega í þessu skyni. Vill
fundurinn benda á að efling
landbúnaðarframleiðslunnar
er hagsmunamál þjóðarinnar
allrar, en ekki sérmál þeirra
sem búskap stunda á hverjum
tíma, og því mjög ranglátt að
þeir skuli sérstaklega skatt-
lagðir í þessu skyni, ekki sízt
þegar ákveðið er með lögum,
að tekjur bænda skuli miðast
við tekjur lægst launuðu stétta
þjóðfélagsins.
II Fundurinn vill beina því til
allra frjálshuga bænda í land
inu, að fylkja liði til samtaka
átaks um að hrynda af sér
slíkri skattkúgun. Fundurinn
telur það mikið álitamál, hvort
skattlagningar þessar
samrímast ákvörð,un stjórnar
skrárinnar um friðhelgi eign
arréttarins og skorar því á
félagsmálasamtök bænda
að láta kanna það fyrir dóm-
stólunum.
Frá Bændafélagi
Fljötsdalshéraðs I
Dagskrá sjómanna-
dagsins í Hafnarf.
Eins og að undanförnu verður
sjómannadagsins í Hafnarfirði
minnst með hátíðahöldum á sjó-
mannadaginn 3. júní n.k. og hefj-
ast þau með því að kl. 9,45 verður
safnazt saman við Slysavarnaskýl-
ið við Vesturgötu og gengið það
an undir félagsfánum til kirkju.
Klukkan 10.00 messar séra Garðar
Þorsteinsson í þjóðkirkjunni og
Kristinn Hallsson syngur einsöng.
Klukkan 14.00 hefjast svo útihá
tiðahöldin við Thórsplan með ræð
um sem fulltrúar félaganna halda,
þar næst verða aldraðir sjómenn
heiðraðir, að því loknu verða ýms
ir skemmtiþættir. Svo lýkur úti-
hátíðahöldunum með róðrakeppni
sjómannadagsins.
Um kvöldið verður danasð í
tveimur samkomuhúsum bæjarins,
Alþýðuhúsinu og Gúttó. — Miðar
að dansleikjunum verða seldir á
laugardaginn í Alþýðuhúsinu frá
kl. 18.00 til 19.00. og á sunnudag
eftir kl. 20.00.
Kartöflurnar
(Framhald ai 1. síðu).
Aftur á móti hafa þeir ekki áhuga
á gullauga og rauðum íslenzkum
kartöflum, sem hjá okkur lenda í
úrvalsflokki. Fyrir 1. flokk fæst
við þessa sölu svipað verð og greitt
var til framleiðenda í haust, er
þær komu upp úr görðunum. Full
trúi brezku kaupendanna sagði, er
hann sá kartöflurnar hér, að þær
væru eins góðar og beztu kartöfl-
ur, sem koma frá Hollandi til Eng
lands.
Því miður var ekki til nægilegt
magn bintje-kartafla svo helming-
ur þess, sem nú verður flutt til
Englands er gullauga. Jóhann
Jónasson, forstjóri, tjáði frétta-
manni blaðsins, að miklum áfanga
værii/nú,! náð með því að tekizt
hefði að fá leyfi brezkra yfirvalda
til þess að selja íslenzkar kartöfl
ur til Bretlands. Nú, þegar það
leyfi væri fengið,, gilti mestu, að
kartöflurnar reyndust vel, og
mætti þá ef til vill halda áfram
að selja kartöflur úr landi, ef
framleiðslan eykst hér, og kartöfl-
urnar reynast góð vara, sem hinir
brezku kaupendur eru ánægðir
með.
Ástæðan til þess ,að Bretar
kaupa kartöfur héðan að þessu
sinni er sú, að uppskera hefur
seinkað í Hollandi, en þaðan kaupa
Bretar mikið magn ár hvert. fs-
lenzku kartöflurnar verða þó að
hafa borizt til Bretlands eigi síðar
en um 20. þessa mánaðar, og aðal
vandamálið í sambandi við söluna
reynist nú vera að útvega skip til
þess að flytja kartöflurnar á mark
aðinn.
Akureyringar skoruðu
Framhald af bls. 12.
loka hans, og náðu mú Akurnes-
ingar í fyrsta sinn frumkvæðinu.
Ríkharður gaf til Ingvars, sem lék
upp kantinn, sendi til Þórðar, sem
var frír á vítateig, og var hann
fljótur ag afgreiða sendinguna
með hörku skoti í netið. Gengu
nú Akurnesingarnir berseksgang
og síðasta hættulega augnablikið
í hálfleiknum skapaði Ríkharður
með hörku-skoti af löngu færi,
sem Einar sló naumlega yfir.
Þannig endaði hálfleikurinn 4—3
fyrir Akranes.
Daufari leikur
Seinni hálfleikur var miklu
daufari en sá fyrri Akureyring-
ar voru mun meira i sókn, enda
spiluðu Akurnesingar algerlega
varnartaktík. Ríkharður dró sig
alveg aftur og lék lengst af sem
anar miðvörður. Akureyringarnir
sóttu fast, en höfðu ekki erfndi
sem erfiði, því að hinir ungu
varnarleikmenn ^ Akurnesinga,
Bogi S., Þórður Á. og Helgi H.
vörðust vel.
Léku Akureyringar oft mjög vel
upp að vítateig, en þá vantaði
alltaf herzlumuninn til að skora.
Einu sinni skall hurð nærri hæl
um, er Bogi bjargaði á línu. Akur
nesingar létu Ingvar og Þórð
liggja nokkuð framarlega og ætl
uðu með því að ná öðru hvoru
snöggum upphlaupum, og í einu
slíku tókst Þórði að skora úr
þröngri aðstöðu. Það var ekki fyrr
en 15 mín voru til leiksloka að
Akureyringum tókst að jafna met
in í þessum hálfleik með því að
skora. Kári og Skúli voru báðir
á Markteig, Helgi hljóp út, en
Skúla tókst að renna fram hjá
honum í netið.
Síðustu mínúturnar fyrir leiks
lok sóttu Akurnesingar aftur í
sig veðrið, staðráðnir í að vinna
leikinn. Áhorfendur tóku nú eftir
því, að hinn alskeggjaði mark-
vörður Akurnesinga var kominn
fram á vítateig og farinn að
syngja hástöfum. Þótti heima-
mönnum það góðsviti. Þannig
lauk svo þessum skemmtilega leik
Akurnesingar voru vel að sigrin
um komnir, og verður gaman að
sjá þá seinna í sumar ef svo fer,
sem nú horfir, og Ríkharður get
ur verið með. Leiðinlegt er til
þess ag vita, hve Akureyringar
fá oft lítið út úr leikjum sínum,
svo bráðskemmtilegt sem liðið
annars er, með hinum ungu og
frísku strákum. En reynsluleysið
háir þeim enn, þá vantar herzlu
muninn, og þá fyrst og fremst
„taktískari“ leik. Með meiri agá
og „taktísku“ spili geta þeir náð
lang't og sannarlega verður gam
an að fylgjast með þeim í sumar.
Dómari var Grétar Norðfjörð og
dæmdi hann prýðilega. B.G.
Burt með þýfið
(Framhald af 16. síðu).
bæta við sig. Þeir koumst inn bak
dyramegin fyrirhafnarlítið, en
urðu að brjóta eina glerhurð til
að komast í víngeymsluna. Þeir
höfðu sendisveinahjól til að flytja
fenginn burt, en hjólinu höfðu
þeir stolið einhvers staðar í ná-
grenninu. Taldi hann þá ekki hafa
komizt burt með meir en 7—8
flöskur og 100 pakka af vindling-
um. Áfengið höfðu þeir drukkið
og selt vindlingana með aðstoð
þriðja manns, sem fyrr er getið.
Hinn sem stóð að innbrotinu,
náðist einnig í fyrrinótt, er lög-
regluþjónar leituðu þjófa, sem
höfðu brotizt inn við Birkimel. —
Þeir eru nú báðir í gæzluvarðhaldi.
Blaðið hefur fregnað, að þeir hafi
brotið margar flöskur, er þeir voru
að baxast með feng sinn úr húsinu.
Framlína KR
■ Framhald af bls. 12.
með knöttinn á vítateig hjá KR —
ag spyrnti í átt að markinu. Knött
urinn viar á leið framhjá mark-
inu, þegar Heim’ir kastaði sér »g
greip knöttinn, en missti hann aft
ur og rann knötturinn í átt að
m.arkinu. Steingrímur Dagbjarts-
son hafði fylgt eftir og ýtti hann
knettinum í markið. Þ.arna sk/apað
ist mark úr ósaknæmu skoti. Og
mínútu síðar hefðu Valsmenn átt
að vera tveimur mörkum yfir.
Þrír Va!lsmen,n komust þá xipp
meg knöttinn og var einn KR-ing
ur til varnar, en Bergsteinn fór
ilia að ráði sínu og spyrnti yfir
miarkið.
KR-ingar fengu sitt bezta tæki
færi í leiknum á síðustu mínútu
hálfleiksins. Knettinum var
spyrnt langt fram og komst Ellert
Schram sem lék miðherja, en var
sjaldan í stöðunni — innfyrir vöm
ina. Björgvin markvörður hljóp
gegn honum og þegar Ellert
spyrnti á markið var'ð Björgvin
fyrir knettinum og féll við. Sigur
þór Jakobsson náði knettinum og
markið var opið — en spyrna
hans lenti í stönginni og hrökk út
aftur, til Halldórs Kjartanssonar
sem spyrnti framhjá.
Mikið þóf
f síðari hálfleiknum var mikið
um þóf — en fátt fallegra upp-
hlaupa — nema hvag Valsmenn
áttu af og til snögg upphlaup.
Knötturinn var mun meira á vall
arhelmingi Vals — en þa'ð skap
aði ekki mikla hættu við markið.
Framverðir KR Garðar og Sveinn
béztu menn vallarins — lögðu sig
þó alla fram og unnu gífurlega.
En þeir hlutu ekki laun fyrir erf
iðið, þótt þeir væru á vítateigi
Vals eitt augnablik og það næsta
komnir að sínu eigin marki. En
Sveinn Jónsson komst þó næst
því af KR-ingum að skora. Eftir
hornspyrnu fékk Sveinn knött-
inn, lét sig falla á bakið og
spyrnti knettinum aftur fyrir sig
á markið — aðeins til ag sjá Þor
steinn bakvörð spyrna frá á mark
línu. En tilþrif Sveins hefðu verð
skuldað mark, svo vel, sem hann
vann að því.
En hins vegar var nær öll hætt
an við KR-markið. Strax í byrjun
hálfleiksins átti Matthías góðan
skallknött, sem straukzt framhjá
og tvívegis átti innherjinn Þor-
steinn Sívertsen stangarskot — að
vísU hið síðara ofan á þverslána
— en þetta voru tækifæri, sem
vel hefðu getað gefið mörk. Þetta
var ag vísu enginn stórleikur, en
áhorfendur þurftu þó ekki að láta
sér leiðast. Dómari var Baldur
Þórðarson, Þrótti.
Móðir okkar og tengdamóð'ir.
Anna Guðmundsdóttir
Nesl,
sem andaðist 27. f.m. verður jarðsungin frá Odda mánudaginn 4.
júní n.k. kl. 2 e.h.
F h. aðstandenda
Guðrún Jónsdóttir, Gunnar Jónsson.
Þökkum af alhug öllum þelm mörgu, er auðsýndu okkur samúð
og vlnarhug vlð andlát og jarðarför
Erlings Birgis Ólafssonar
Ragnhelður Ásmundsdóttir
Sigurbjörg Þorlelfsdóttlr
Ólafur Gíslason
og dætur.
Móðir okkar og tengdamóðir
Kristín Þorbjörg Guðmundsdóttir
andaðist á Eliheimilinu Grund þann 1. júni.
Marís Guðmundsson
Guðmundur Júl. Guðmundsson
Guðný Sigfúsdóttir
María Guðmundsdóttir.
ia
T í M I N N, laugardagur 2. júní 1962.