Tíminn - 09.06.1962, Qupperneq 15

Um ^w^rpamkepgjní
i'raíimdlJ aí' 'a. aiou.
móti, nokkrum pökkum meira.
Þetta er vafalaust kjaftæSi, upp
fundið af spekúlöntum til rétt-
lætingar á iðju, sem þeir vita
að er óþokkaleg, og jafnvel þótt
röksemdin ætti sér stoð í veru-
leikanum, er slík sölumennska
smánarleg, hún er of dýr, reikn
að á mælikvarða sem er alls
endis óskyldur peningum og
fiski. Það er sjálfsagt að selja
Bandaríkjunum fisk í alls kon
ar skrautumbúðum sem þeir
leggja ósköpin öll upp úr, jafn-
vel pakkaðan í jólapappír og
með málverkaeftirprentunum
þrykktum í sellófanið, ef það
skyldi geta greitt götu þorsks-
ins ofan í þá, en íslenzkar stúlk
ur eiga hvergi að koma þar
2. síðan
Framhald af 2. síðu.
þau vandamál, sem heimilislíf
og störf skapa þeim.
Lolli heldur því fram, að til
þess að geta rækt starf sitt með
árangri, þurfi menn að hafa
tíma til að slappa af og hvíla
taugakerfið. Þess vegna mælir
hann með einu glasi eða tveim-
ur fyrir kvöldverð, þegar annríki
dagsins er lokið og tími til að
halda kyrru fyrir.
En oft leyfa taugarnar ekki
hvíld. Og þá getur hæfilegur
skammtur áfengis verið til hjálp-
ar.
Á ráðstefnunni voru margir tals
•menn áfengisneyzlu af þessu tagi.
En það má þó ekki koma okkur
til að gleyma þeim rottum, sem í
tilraunum Greenbergs urðu áfeng
inu að bráð af því að þær voru
um of farnar á taugum, þegar þær
fengu lyfið.
Niðurstaða ráðstefnunnar virS-
ist vera sú, aS Smááfengisskammt
ur daglega getur verið þeim til
hjálpar, sem eiga erfitt með að
slappa af. En séu taugarnar farn-
ar úr lagi, er engin leið ag bæta
úr því með vínneyzlu.
nærri. Fegurðardísir eru engin|
landkynning, sú kynning höfðarj
einungis til fólks sem einu
sinni má gilda hvað hugsar, ef
það þá hugsar nokkuð. íslenzk
menningarverðmæti, listir og
bókmenntir, gamalt og nýtt,
sem nær augum og eyrum út-
lendinga, er hin eina landkynn
ing sem máli skiptir, það er
eftir þeim hlutum sem við
erum vegnir og dæmdir og virt
ir, en ekki eftir kvenfólki, ekki
einu sinni fiski, jafnvel ekki
þótt hann glitri silfri skærar í
sellófani. Þeir menn, sem tala
hér hæst um landkynningu, eru
menn sem skilja ekkert nema
peninga. Þeir hugsa sér að gera
þjóðarsöguna og fegurð lands-
ins að féþúfu, öræfin, jöklana,
heiðarnar og helga jörð Þing-
valla. Bjartasta framtíðarsýn
þeirra virðist vera sú að álitleg
ur hluti harðduglegrar þjóðar,
sem þeir eru brot af, eigri með
örvasa auðræflum um holtin og
heiðarnar og fjöllin íslenzku og
stjani við þá á hótelum.
Menn leggja óneitanlega rækt
við hinar fjölbreytilegustu hug-
sjónir. Einar Jónsson heitir
maðurinn, sem lagt hefur
ástríðufylistan dugnað í að
strípa fegurstu einstaklinga kyn
stofnsins og gera þá að land-
hlaupurum. Allt hans starf
hefði þó verið unnið fyrir gýg,
ef blöðin með einbert sölusjón
armið í huga, hefðu ekki veitt
honum ríkulegan stuðning. —
Myndum af kvenfólkinu er
smurt yfir nálega helming for
síðnanna, fyrir utan myndaflóð-
ið á innsíðum. Og Einar hefur
hátt og hælist um og hefur ekki
enn hugmynd um, maður kom-
inn á miðjan aldur, að lifið er
ekki eintómur hávaði og skrall
og rall, heldur sitthvað fleira.
Það blað, sem yrði fyrst til
að skipa þessum fréttum það
rúm, sem hæfir þeim, smáfrétta
rúm á innsíðu með samsvarandi
mynd, mundi lengi munað. Og
’ það ætti að vera lágmarkskrafa,
að þátttakendur í keppnunum
hafi náð 21 árs aldri, þannig að
þeir séu ekki aðeins komnir til
líkamsþroska, áður en þær eru
sendar utan, heldur líka til vits
— þess vits, sem sennilega
mundi fækka að mun þátttak-
endum. Sýning á líkama sín-
um er hreinn barnaskapur, sem
mörgum keppandanum mun
svíða síðar á lífsleiðinni, og það
vita, sem betur fer, margar
stúlkur sem eru jafn fagrar
þeim, sem krýndar eru í flóð-
Ijósunum.
Karlarnir í bæ einum í Frakk
landi tóku hvatamann fegurðar
samkeppninnar og veltu honum
upp úr tjöru og fiðri og hótuðu
að kveikja í honum ef hann
ekki hypjaði sig stytztu leið úr
bænum. Eg legg til að Einar
með allan sinn dugnað verði
settur í fiskútflutninginn með
bókina íslands þúsund ár í veg
arnesti, en við hinir ættum að
kappkosta hver fyrir sig að
leggja fram okkar litla skerf
til að halda landinu, virðing-
unni og kvenfólkinu og taka
með góðvild — en ekki peninga
brosi — við þeim útlendingum
sem hingað koma af sjálfsdáð-
um til að skoða jökla, baldurs-
brá og norðurljós.
Málverkasýning
Ólafs Túbals 1 Listaraaunaskálanum er opin
daglega frá 2—10 e. h. I;n 61
VBIR FRAMLEIÐSLA
IVORY TWILL
Buxurnar, sem allir karlmenn kjósa sér til hvers kyns
útiveru í sumri og sól; jafnframt því sem þær eru eftir-
sóttur klæðnaður við öll hreinleg störf. Framleiddar i
ljósum litum. Model 3318.
’Steinþér Þórðarson
Framhald af 8. síðu
hafa margra hendur og margra
hugir unnið.
Kynslóg þessara tíma hefur
ekki legiS á liði sínu og getur
glaðzt yfir því, sem áunnizt hefur.
Steinþór á Hala hefur lagt drjúg-
an skerf til þess, sem miðað hefur
áfram og hvergi dregið sig í hlé.
Yfir því er ástæða til að gleðjast.
Steinþór og kona hans, frú
Steinunn, hafa átt og eiga gott
heimili, friðsamlegt og með
ánægjulegum sveitablæ. Börn
þeirra eru tvö: Þóra, frú 1 Reykja
vík, gift Ólafi Guðjónssyni, hús-
gagnasmið, og Torfi skólastjóri í
Borgarhafnarhreppi og bóndi á
Hala, kvæntur Ingibjörgu Zóphón
íasdóttur. Er þetta fjölmennt
heimili og stórt. Þar er gestrisni
mikil og gestkvæmt, bæði af inn-
ansveitarmönnum og þeim, sem
eru langferðamenn. Þar er öllum
tekig opnum örmum og veittur
beini eftir því sem bezt á við og
þörf er fyrir og þaðan fara gest-
irnir að jafnaði í betra skapi og
ánægðari en þeir voru, o- tá bar
að garði.
Steinþór hefur lengi ;• g
um 'Störfum fyrir sveit . u og
gegnir enn, enda gerhugull og að-
gætinn. Hann er vel máli farinn
og góður málafylgjumaður, eina
og þeir hafa kynnzt, er fundi hafa
sótt með honum. Hann er ritfær
vel, og á margar greinar í blöðum
og tímaritum en annríki hefur
hamlag því að hann gæti stundað
þau störf eins og hann hefði ósk-
að. Steinþór er enn með fullum
starfskröftum, þrátt fyrir þennan
aldur og mikil störf, sem hann
hefur innt af hendi. Vinir hans og
sveitungar munu í dag votta hon-
um og fjölskyldu hans virðingu
sína og þakkir og á hann án allí
efa þess von, að fjölmennt verði
í kringum hann á afmælinu, sem
fellur saman við hátíðina í dag,
er ber hið fagra nafn — hvíta-
sunna — fegursta hátíðarnafnið
á okkar máli.
Ég og vandafólk mitt þökkum
Steinþóri og konu hans fyrir löng
og góð kynni. Ég minnist sam-
starfsins við hann, sem oft var
náið, í meira en tvo áratugi og
hið ánægjulegasta. Ég flyt honum
og heimili hans einlægar heilla-
óskir um framtíðina og um að
hann megi áfram hafa mikil störf
með höndum, eins og undanfarið.
Á þann hátt veit ég að framtíðin.
verður honum að skapi og ánægju
leg.
Jón Ivarsson.
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinátfu við andlát og
útför
Önnu Guðmundsdóttur
Nesi, Rangárvöllum.
Börn og tcngdabörn.
Þökkum innilega auðsýnda vináttu og samúð við andlát og
iarðarför manns míns
Ólafs Guðmundssonar,
bifrelðastióra,
er andaðist 19. mai.
Unnur Óiafsdóttir, börn, tengdasynir,
systkini hans og aðrir aðstandendur.
Þökkum hjartanlega auðsýndasamúð og vináttu við andlát og
jarðarför
Oddbjargar Kristínar lllugadóttur
Smáratúni 2, Seifossl.
Einnig þökkum við hlýhug og hjálp i veikindum hennar.
Jón Guðfinnsson
Kristín Benediktsdóttir
Sóiveig Jónsdóttlr
Oddbjörg Jónsdóttir
Þökkum af alhug öium þeim, er á margan hátt auðsýndu okk-
ur samúðu og vinarhug við andlát og jarðarför
Gísla Ingvars Hannessonar,
bónda á Skipum.
Guðfinna Guðmundsdóttir,
börn, fengdabörn og barnabörn.
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
útför
Sólveigar Hjálmarsdóttur,
Börn, tengdabörn, barnabörn
og aðrir aðstandendur.
Útför
Björns H. Jónssonar,
fyrrv. skóiastjóra,
fer fram frá Fo'ssvogskirkju þriðjudaginn 12. júli kl. 3 e. h,
Jónína Þórhallsdóttir
og börn.
ÞAKKARÁVÖRP
Innilegar hjartans þakkir flyt ég öllum þeim,
sem glöddu mig með heimsóknum, gjöfum og
skeytum á sjötugsafmæli mínu þann 8. mai s.l.
Sérstaklega þakka ég börnum mínum, tengda-
börnum og barnabörnum og samstarfsmönnum á
liðnum árum.
Lifið heil.
Óskar Kr. Júlíusson,
Kóngsstöðum,
Svarfaðardal.
lt>
TIMINN, laugardaginn 9. júní 1962