Tíminn - 26.08.1962, Blaðsíða 1

KEN NARASKO RTURINN
SJA SKRIFAÐ DG
SKRAFAÐ BLS. S
AKglýsing i Tímanum
kemur daglega fyrir
aup vandláfra blaða-
lesenda um allf land.
Tekið er á móti
auglýsingum frá
kl. 9—5 í Banka-
stræti 7, sími 19523
194. tbl. — Sunnudagur 26. ágúst 1962 — 46. árg.
FRYSTA SPARIFEÐ ER TÆPAR
500 MILLJÓNIR KR.
Vegurinn milli Dalvíkur og Ólafsfjarðar
SJA LEIÐARA
Styttist
300 í
í sumar hefur verið unn
ið kappsamlega að lagn-
ingu vegarins millí Ólafs-
fjarðar og Dalvíkur, og
verða aðeins um 4—5 km
efftir, jsegar vinna hættir
í haust. Ellefu ár eru liðin
frá því menn hreyfðu því
fyrst, að leggja ætti veg
fyrir Ólafsfjarðarmúlann,
m lengi framan af voru
menn vantrúaðir á, að
það væri hægt, Yegurinn
mun stytta leiðina miili
Ólafsfjarðar og Dalvikur
úr tæpum 300 km í 18 km*
Síðsumars árið 1951 'fór Björn
Stefánsson frá Ólafsfirði við fjórða
ur
Nú er verið að rífa gamla hús
ið að Vesturgötu 9, sem hefur
skagað út í götuna og verið til
mikils trafala í umferðinni.
Reykjavíkurbær á nú húsið og
sér um niðurrifið.
Grjótið í húsinu er grágrýti
úr Skólavörðuholtinu, sama
grjótið og notað var í Skóla-
vörðuna, og eins högvið. Er nú
ætlunin að flytja grjótið upp í
Árbæ og nota það í að reisa út-
sýnistum þar, með sama lagi
og Skólavarðan gamla.
Lárus Sigurbjörnsson skjala-
vörður sér um þessa flutninga.
Hann sagði blaðinu í gær nokk-
uð frá sögu þessa húss. Árni
Þ. Zakaríasson vegaverkstjóri
reisti húsið 1891. Þarna var áð
ur torfbærinn Hóll. Árni hjó
grjótið til með eigin höndum
og dró á sleða ofan úr holti.
Þetta er mikið grjótmagn, og
telur Lárus, að það endist lang-
leiðina í hina 15 metra háu
Skólavörðu, sem á að reisa í
Árbæ.
Árni seldi húsið Birni Krist-
jánssyni, siðar bankastjóra, ár-
ið 1903, og bjó hann í því um
nokkurt skeið. Reykjavíkurbær
eignaðist þetta hús árið 1952
fyrir almikið fé, og voru þan
kaup nokkuð umtöluð á sínum
— Myndin er tekin í gær,
er verið var að rífa húsið.
(Ljósm.: TÍMINN-RE).
mann út að Ólafsfjarðarmúla, og
fóru þeir þar yfir hina svokölluðu
Ófærugjá. Fjórmenningarnir vildu
með þessu sanna, að hægt væri að
komast yfir gjána. Síðar var rætt
við þáverandi vegamálastjóra, Geir
Zoega, um lagningu vegar fyrir
Múlann. Nokkrar mælingar voru
gerðar á vegum Vegamálastjórnar
innnar, en árið 1955 var fenginn
norskur verkfræðingur til þess að
athuga vegarstæðið.
Strax haustið 1951 lögðu nokkr-
ir Ólafsfirðingar fram fé til þess að
ryðja mætti veg að Múlanum, og
einnig unnu ýmsir að því verki í
sjálfboðavinnu. Nú er kominn veg
ur alla leið að Ófærugjá, og er það
3 km. langur spotti. Frá Bríkar-
gili að Ófærugili er þó enn eftir
að breikka veginn nokkuð, því þar
á hann að vera 6 m. breiður til
þess að bílar geti mætzt, hvar sem
er á leiðinni fyrir Múlann.
Naestu 800—900 metrar, þ. e.
frá Ófærugili að Flagimi eru Uk-
legast þeir erfiðustu á allri leið-
inni. Þarna er móhella, og eins og
er, er tæpast hægt að fóta sig á
henni. Verður að sprengja veginn
inn í Múlann, og verður það gert
um 200 metra yfir sjávarmáli.
í sumar hefur verið unnið að
lagningu vegarins frá Dalvík að
Múlanum austan megin, og síðast
þegar til fréttist voru vegagerðar-
mennirnir að ryðja rétt utan við
Sauðakot, í djúpu gili. Frá Dalvík
að Migindi er ágætt að leggja veg,
Framhald á 15. síðu.
perius
stórvinnsiu á
NÝLEGA fóru utan tveir
menn, sem dvöldust hér í rösk-
an hálfan mánuð á vegum
tveggja hollenzkra námufélaga
við athugun á kísilgúrnum í
Mývatni og perlusteini, sem
finnst í stórum stfl á tveimur
stöðum hérlendis. Blaðið hafði
tal af þeim Tómasi Tryggva-
syni og Baldri Líndal, sem hafa
mest með þessi mál að gera, og
spurði þá um vinnsl'umögu-
ieika þessara efna..
Perlusteinninn sem rang-
iega hefur verið kallaður bik-
steinn hér, finnst aðallega á
tveimur stöðum, í I.oðmundar-
firði og í Prestahnúk á Kahla
dal. Er miklu meira magn al
honum i Prestahnúk, og um
námurnar þar hefur verið stofn
aff hlutafélag, aðallega af Reyk-
víkingum. Perlusteinninn er
Ijósgrár og finnst einkum á
ijósgrýtlssvæði. — Þó liggur
Prestahnúkur ekki á Ijósgrýtis-
svæði, þó ?3 Jjósgrýti finnist i
honum, heldur er hanii um-
kringdur blágrýtis- og móbergs
fjöllum. Jón Iíyþórsson, veður-
fræðingur tók sýnishorn af
perlusteini í Prcstahnúk fyri’-
8 árum og sendi þa'ff Tómasi
Tryggvasyni íi! rannsókrxar.
Námurnar í Loðmundarfirði
luðu kunnar fyrr. Áx'ið 1948
fengu landeigendur í Lo'ðmund
arfirði, sem eru eigendur nám-
anna, Tómas Tryggvason aust-
ur til að rannsaka bergtegund
ir, sem þeir gerðu sér vonir
mn aff væru verðmætar, og
fannst þá perlusteinninn.
Hefur Tómas síðan unnið að
aixsóknum á möguleikum til
viimslu steinsins.
Perlusteinninn er notaður
sem eins konar tilbúinn vikur
inuanhússpússningu, og er
Sitikiff nota'ður í Bandaríkjun-
!im. Finnst þar mikið magn af
hónum í suðvesturríkjunum, og
nemur framleiðsla hans í
Bandaríkjunum meira en 300
t,-,.., a 15 Síau
•^prisFr’^w.-
SUNNUDAGSBLAD TIMANS FYLGIR