Tíminn - 13.02.1963, Blaðsíða 2

Utvegsmenn vilja
lækkun á sköttum
Aðalfunilur L.Í.Ú., haldinn í
Reykjavík 28.—31. janúar 1963,
gerði m.a. eftirfarandi ályktanir:
„Fundurinn telur að sala á ís-
lenzkum sjávarafurðum eigi að
vera í höndum samtaka framleið-
enda sjálfra í hverri framleiðslu-
grein, og telur það mjög varhuga
vert, að í þeim greinum útflutn-
ingsins, þar sem slík almenn sölu-
samtök framleiðendanna eru starf
andi, sé einstökum aðilum veitt að-
staða til þess að sitja að beztu
mörkuðunum og vera iausir við að
selja á óhagstæðari mörkuðum og
taka þátt í kostnaði við að vinna
nýja markaði. — Reynslan hefur
og sýnt, að framboð frá mörgum
aðUum á útflutningsafurðum hef-
ur oft haft áhrif tH óeðlilegs verð
lags þeirra.“
Aðalfundur
Lúðrasveit-
ar Rvíkur
Aðalfundur Lúðrasveitar Reykja
víkur var haldinn í Hljómskálan-
um 28. janúar s.l. Magnús Sigur-
jónsson, er verið hefur formaður
sveitarinnar undanfarin tíu ár,
baðst eindregið undan endurkjöri
og var Björn Guðjónsson kjörinn
formaður. Aðrir í stjórn voru
kjörnir: Þórarinn Óskarsson, rit-
ari; Óskar Þorkelsson, gjaldkeri;
Jóhannes Eggertsson, varaformað-
ur og Halldór Einarsson meðstjórn
andi.
Lúðrasveit Reykjavíkur hyggst
auka starfsemi sína til muna á
þessu ári, en það, sem aðal-
lega hefur staðið Lúðrasveitinni
fyrir þrifum á undanförnum árum
hefur verið skortur á rekstursfé.
Lúðrasveit Reykjavíkur vonast nú
ti! að með auknum skilningi ráða-
manna Reykjavíkurborgar og ríkis
ins á nytsemi sveitarinnar, takist
í framtíðinni að afla sveitinni
nægs rekstursfjár, þannig að starf
semi hennar geti aukizt að mun,
og hún megi á komandi árum
halda áfram að setja svip sinn
á hátíðahöld borgarbúa og
skemmta þeim og öðrum lands-
mönnum.
Þess má geta, að hinn nýkjörni
formaður er sonur Guðjóns heitins
Þórðarsonar, er lengst af öllum
var formaður sveitarinnar, eða
samtals 20 ár. Björn hefur leikið
með Lúðrasveit Reykjavíkur síðan
árið 1943, eða frá því hann var
13 ára gamall.
Lúðrasveit Reykjavíkur á þvi
láni að fagna að fá áfram að njóta
handleiðslu hins unga og snjalla
■stjórnanda, Páls Pampichlers Páls
sonar.
„Fundurinn skorar á ríkisstjórn-
ina að hlutast til um það, að meg-
inhluti þess lánsfjár, sem hún hef
ur tekið að láni í Englandi til upp
byggingar atvinnuveganna, að upp
hæð um kr. 240 millj., verði varið
til þess að bæta úr lánsfjárskorti
sjávarútvegsins til ýmissa fram-
kvæmda til að tryggja sem hag-
stæðasta nýtingu sjávaraflans."
„ Fundurinn samiþykkir, vegna
brýnnar nauðsynjar, að skora á
samgöngumálaráðuneytið, að það
hlutist til um, að áfram verði hald
ið að kenna skipstjóraefnum sigl-
ingafræði í landsfjórðungunum,
eins og verið hefur nú í nokkur
ár. Siglingaléyfi breytist þannig,
að í stað þess að þau séu miðuð
við jeyfi til siglingar 60 mílur und
an íslandsströndum, gildi leyfin til
siglinga og veiða á íslandsmiðum,
enda sé aflanum landað í íslenzkri
höfn.“
„Fundurinn skorar á Alþingi og
ríkisstjórn að skipa nú þegar
nefnd fiskifræðinga, fulltrúa út-
gerðarmanna og fulltrúa skip-
stjóra og sjómannasamtakanna. —
Skal nefnd þessari falið að vinna
að tillögum um aukna vernd fiski
stofnanna gegn ofveiði og rán
yrkju á hinum þýðingarmestu
hrygningarsvæðum umhverfis land
iff. — Skal nefnd þessi skila áliti
til viðkomandi ráðuneytis, sem
allra fyrst.“
„Fundurinn skorar á ríkisstjórn
ina og stjórn Síldarverksmiðja rík
isins að gera ráðstafanir til þess
að flytja síld til bræðslu frá veiði
stöffvunum suðvestanlands á kom-
andi vori og frá höfnum austan-
lands næsta sumar, til síldarverk-
smiðjanna norðanlands. — Fundur
inn vill benda á, að athugað verði
hvort hagkvæmt væri að taka þá
togara, sem ríkissjóður nú á og
liggja ónotaðir, til þessara flutn-
inga.“
„Fundurinn samþykkir að fara
þess eindregið á leit við síldarverk
smiðjueigendur á Norður- og Aust
urlandi, að þeir geri fyrir n.k. síld
arvertíð viðunandi ráðstafanir til
þess að geta vegið þá síld, sem þeir
taka við til bræðslu."
„Fundurinn samþykkir að skora
á rikisstjórnina að hlutast til um
það við stjórn Seðlabankans, að
vextir af I. veðréttarlánum sem
veitt eru út á afurðir til útflutn
ings verði lækkaðir niður í 5 og
5Vz% eða í það sama og þeir voru
fyrir febrúar 1960.“
„Fundurinn telur nauðsyn bera
til, að lánastofnanir veiti sérstök
lán til að greiða fyrir kaupum og
sölu eldri skipa innanlands, og séu
lánin veitt til nokkurra ára.“
Skapvonzka
Jón úr Vör hefur nú tekið við
Bæjarbókasafninu í Kópavogi. —
Hann gerðist bókavörður þar um
síðustu áramót, en hefur verið
starfsmaður safnsins í tíu ár. Jafn
framt hætti Jón fornbókasölu, en
Guðjón Guðjónsson, sem lengi hef
ur verið starfsmaður við íþrótta-
hús Jóns Þorsteinssonar, tók við
fornbókaverzluninni, sem Jón rak
við Hverfisgötu. Það var því rang
hermi hér í blaðinu á sunnudag-
inn, að Jón hefði fornbókaverzlun
með höndum.
Lægsta tilboðið
frá Sandver s.f.
Nýlega voru opnuð tilboð
hjá InnkaupaitpJLaun Reykja-
víkurborgar í sambandi við
vesturbæjaræð hitaveitunnar.
Þrjú tilboð bárust frá Al-
menna byggingafélaginu,
Sandver h.f. og Véltækni h.f
Lægsta tiidoðið var frá Sandveri
| og hljóðaði upp á fimm milljónir
776 þúsund og tuttugu aura. Til-
j boð Almenna var 5 milljónir 854
j þúsund 360 kr., en Véltækni 7
milljónir 464 þúsund og 72 aur-
ai. Enn þá hefur ekki verið tekin
ákvörðun um það hvaða tilboði
verður tekið.
A FÖRNUM VEGI
Hér er ofurlítill skrúðgarðapist-
ill, sem blaðinu liefur borízt:
„ÚT AF GREIN hjá Velvakanda í
Morgunblaðlnu 30. (an. s.l. undlr-
ritaðrl af Jóni H. Björnssyni, for-
stjóra gróSrarstöðvarinnar Alaska,
langar mig fil þess að gera athuga
semd, þar sem ég tel, að þar komi
það fram, er varði mjög garðyrkju-
mennina og sé framangrelnd blaða-
greln forstjórans i mótsögn við þá
reynslu, sem vlð höfum aflað okk-
ur [ löngu starfi I garðyrkju. Ég sé
mér ekki fært að staðfesta með
þögninni þá röngu staðhæfingar,
sem að mínum dómi koma þarna
fram. Þvl er nú þannig varlð, að
reynslan verður ætið ólygnust, og
maður er allt af að læra svo lengi
sem maður liflr.
ÞAÐ ER EKKI NÓG að byggja stað-
hæfingar sínar á lestrl tímarits-
greina, en Jón sagði I viðtall við
mlg og fleirl, að það sem hann seg
ir um trjákllppingar, sé úr banda-
rísku timarlti, og er ég ekkl að
varpa neinni rýrð á það, en ég tel
alls ekki koma til greina að slá þvi
föstu, að trjákllppingar megi fram
kvæma á hvaða árstima sem er,
eða að vorinu og á sumrin jafnt
sem aðra árstíma. En að þvi kem
ég síðar.
HVAÐ ÞAÐ SNERTIR, sem Jón segir
um íburð í garða verð ég að segje
það, að þar finnst mér tala maður
sem ekkert vit hefur á þvf, sem
hann er að ræða um, og af
þessum skrlfum hans er ekki
unnt að draga aðra álykt-
un. Allir ræktunarmenn, og á ég
þar sérstaklega vlð bændurna, hafa
talið það höfuðskilyrði ræktunar
að bera vel á, og þá sérstaklega lif-
rænan áburð. Ég vann við sveita-
búskap þangað tll ég fluttlst hlng-
að tll Reykjavíkur og gerðist garð-
yrkjumaður, og f sveitinnl var það
talið höfuðskllyrði að bera vel á
túnln, og þá var ekki um loftáburð
að ræða nema að takmörkuðu
leyti. Þá var það húsdýraáburður,
sem allt valt á, og ólíkt var taðan
kraftmeirl þá en nú, síðan loft-
áburðurinn kom tll sögunnar. Þó
segja megi, að það sé ekkert höfuð
skllyrði að fá aukna grassprettu af
blettum sínum í bæjunum, þá er
ég þeirrar skoðunar og hef fulla
reynslu fyrir því, að þelr blettir,
sem á er borlnn lífrænn áburður,
séu alltaf f betri rækt en þeir
blettir, sem á er borinn loftáburð
ur eingöngu. — Þó borið sé vel
lífrænn áburður í grasflötina, þeg
ar frá henni er gengið, eyðast hln
lífrænu efni fljótt úr jarðvegin-
um, og þá verður að endurnýja
áburðargjöfina með nýjum
skammti af lífrænum áburði.
Þær staðhæfingar Jóns H. Björns
sonar að flytja megi tré og runna
yfir vor- og sumarmánuðina eða
meðan trén eru laufguð, tel ég frá
leitar, og ef forstjóri gróðrarstöðv
arinnar Alaska vill eitthvert mark
láta á sér taka, er ég hissa á því,
að hann skuli láta slíka reginvit
leysu frá sér fara.
ÞÓ FJARLÆGJA MEGI laskaðar
grelnar án þess til skaða verði, þá
þarf að laga tréð i vexti og oft
að taka af þvi stórar greinar, sem
óþarfar eru og rekast f önnur tré
eða liggja þannig, að nauðsynlegt
er að taka þær. Og f eldri hverf.
um hér í borg, þar sem litlir garð
ar eru en plantað hefur verlð þétt
í þá miklu af trjám, er óhjákvæmi
legt að skerða allmikið trén til
þess að bæta útlitið og fá birtu í
garðinn. Slíka grisjun kemur ekkl
til mála að framkvæma nema þeg-
ar safarennsli er ekkert úr trján
um eða á þeim tíma, sem trén
eru í dvala. Heppilegasta tímann
til trjákllpplnga tel ég vera I jan
úar, febrúar og marz, eða þangað
til trén fara að lifna, sem fer dá-
lítið eftir því, hvernig tfðin er þeg
ar fer að vora. Ég hef fyrir mér
ummæli fróðra manna í þessum
sökum, að fráleitt sé að fram-
kvæma trjáklippingar, eftlr að tré
in eru farin að laufgast, enda
styðst ég einnlg vlð sjálfs mín
reynslu i þessu efni.
EG VIL AÐ lokum benda forstjóra
gróðrarstöðvarlnnar Alaska á það,
að þó hann hafi ekkl möguleika
á að láta fyrirfæki sitt annast fram
angreinda þjónustu við garðeigend
ur á þeim tfma, sem hana þarf að
inna af hendi, þá sé að mínum
dóml ekki rétt að nota þær að-
ferðir, sem hann notar og enda
vafasamt fyrir hann sjálfan, ef
taka ætti eitthvert mark á ráð-
leggingum hans.
Agnar Gunnlaugsson."
Það má lesa það út úr
Reykjavíkurbréfi Bjarna Bene-
diktssonar í Mbl. á sunnudag-
inn, að það er flefnn í hans
holdi að Framsóknarmenn skuli
yfirleitt koma nálægt samtök-
um sem styðja aðild íslands að
Atlantshafsbandalaginu og efla
vilja vestræn menningarsam-
skipti. Þetta er af því að sú
staðreynd gcngur þvert á allt
tal hans um „Þjóðfylkingu
Framsóknar og komma“. Er
Bjarni greinilega mjög argur
ut af öllum lofræðunum hans
Einars Olgeirssonar á þingi að
undanförnu um ágæti Sjálf-
stæðisflokksina. Hefujr Einar
og í þessum ræðum Iátið ótví-
rætt í það skína, að þessar
ræður hans séu eins konar
þakkarkvittun fyrir kosning-
una í Norðurlandaráð og Sogs-
virkjunarstjórn. í þessum ræð-
um hefur Einiar ráðizt harka-
lega að Framsóknarflokknum
og sagt hann og alla Framsókn-
armenn mjög óheila í öllu sam
starfi. Nú er eins og Bjarni
sé farinn að taka upp þráðinn
hjá Einari. Kannski fáum við
bráðum nýja ræðu frá Bjarna
um viðsýni og gáfur Einars?
Svona var hljóðið
í þeim þá
S.l. sunnudag birti Alþýðu-
blaðið heilsíðumynd af Alþýðu-
blaðinu, sem út kom í júlímán-
uði 1931. Helztu greininni á
forsiðu lýkur með þessum orð-
um:
„Jafnaðarmenn eru á móti
atvinnurekstri einstakra manna
en með atvinnurekstri af hendi
hins opinbera í sameign fjöld-
ans á framleiðslugögnunum.
Þeir eru á móti öllum konung-
um, konungsmóttökum og öðr-
um slíkum hégoma. Þeir vííjá
ekki ganga i ábyrgð fyrir spek-
úlantana — sníkjudýrin á þjóð-
félagslíkamanum. Oig þeir
vilja heldur ekki þola það að
fjöldi fólks verði að lifa í slík-
um húsakynnum, að stórhættu-
legt er velferð þess andlegri og
líkamlegri“.
Svona var nú hljóðið í þeim
strokk þá.
Eftir 30 ár
Nú er Alþýðuflokkurinn
búinn að berjast fyrir þessum
hugsjónum í 30 ár og haft mikil
ítök og oft setið í ríkisstjórn,
svo að eitthvað hlýtur að hafa
miðað. Það er víst af og frá, að
hann hafi nokkurn tíma „geng-
ið f ábyrgð fyrir spekúlanta“
eða sér nokkur þess vott í rfk-
isstjórn? Greinin fyrir 30 ár-
um var skrifuð sem árás á tog-
araeigendur. Alþýðuflokkurinn
var alveg á móti því, að ein-
staklingai ættu slík atvinnu-
tæki sem önnur. Einstaklingar
áttu ekki að reka slík tæki held
ur hið opinbera. f þessu efni
hafa „jafnaðarmenn“ unnið í
samræmi við stefnumarkið að
minnsta kosti í einu tilfelli svo
vitað sé. Þeir’ fólu góðura „jafn-
aðarmanni“ rekstur togara f
eigu hins opinbera „sameign
fjöldans“ og sú útgerð hefur
orðið allfræg og kennd við
Brimnes.
Það þarf varla að víkja að
þessu með ógeðið á konungum
og öðru slíku fólki. Það er víst
enn við Ivði í Alþýðuflokknum,
er það ekki?
Undir þessari stórmerku
grein fyrir 30 árum var svo
bessi vísa:
Eg veit ekki hver ég er.
Eg veit ekki hvert ég fer.
Og hlæjandi bikarinn ber
ég að vör.
f brotsjóum hlæjandi stýrl
cgknör.
T í M I N N, miðvikudagur 13. febrúar 1963.