Útvaldar smásögur - 01.01.1822, Page 42

42
frcea 'i faí>mat)i jfatt>öcí) 3í«cPö Prtíic
@on ftnn oa mœíti: „i^ölöt Jau fi-am, fra^t
/,©onuv! fímu ^ciöuve ^erfor! pig þccEt
„ cg, fcin mfnn 0ott, $n>f f»o ftffEtltga befs
„ ÍL’ þú bnttft í öag, cö Joó befft’ uottöö Jþig-
„ xiecöann Ziom'tngo-Jíjócncr.''1
3 i i m6nuDi b«föi enffi fjetinn umfetiö
<gt«Dtnn Ccínte í 5c<*iiPflv't€i, fem ligauc
meö patb«cf« »iD t’enmuw mííli f)oué og 5Ðof#
rc á íEngíanöi, áöuv uefnöa ^olfíngjcpoct/
foo ebiugt, aö ell tííraim gwnffta *meö aD
fotr.a vMffa* ofi liöé»fóMp innt ©taöinn/ fom
Jfeim framac «D engu íjalDi. @ómt terött
@t«öarbú«r fig unDíc feruftu ©rtifané af XQ\*
enne, feírta frcfna *&ÐftiDémnnn'p, fem maíís.
Dóméicgafi. €njfic bcutu öag í)oern fFevö í
IBovgav * múro.na, og í)»göu féc meö fomanöa
luovgm aö bertafa í)ann meD áf)I«upi, en fsá.
D«g« tðf funöu feiv jafnan »el f)i«öiD upp 1
f eröin meö mára = rofunum. ■ íþegav 6 «nn«D
fmrifiv bólDt ^atoöiöuc fceim umfátium fvam.
Sförav bjðtív föjfi aD eita enöaíofin, fof€njf/
ÍV'vierují boaD cptic cnnaD á @taömn, «u
uvíu bveroctna refniv 6 f>ar( mcö manmjóni.
vf)iaö eopn ccfi fengu öfrefaD, fédf búngc<
iD íofftné/ 3áte«föi tíl fifiucí; íoí fegac
@taöðrbáav beföu afgjerfega fofiD ef!um otti*
Jegum vifrum og fúiabi, gcófu feic ioffinð upp
S bóngrinu orma og peööur úv jevD og vójlum,
futm feöur, ffinn og íllgreft fév t:l bjargar, en
moii pf nmguiöu brauöi f'ófti £eím foffiné