Útvaldar smásögur - 01.01.1822, Page 70

70
métti ábptgjají viflu feítta atljugafeinDa eptip
f\)o gc6fum og öfullfomnum ttetffatum,"
„ 2lf Jwmifáu punDum btaucfafa dtbíut*
ati cg fít^ctjum Daglcga fmn líaitit; oatD bfetc
aD í&ta fít ^ann IpnDa & (fœtD uiD Jjuma!fing=
ut mannð. 3 fptjlu befDutu ttœt ecfert aD
Dretfa, cn Jfac tegn fom feinna meír, feQDutn
ooet Íegíib, breiDDunt £aD cftt bátinn og fpBtum
2 litlac tunnuc meD uatniD, fem af ftot tann*
fem oatD aD Duga ofá um tcgnlaufu Dagana;
mít oat unnt ao fápa foo tuifiD af fe(Tum litltt
uatnébotgDum, fetn eg oiíDt, en eg miébráfaDi
öIÐtei JmD lcpfj og (5t met IpnDa jafnann jfamt
Jjefó oíD ^toectt annaft./y
„ tninni báturinn repttDí aD fenntt aD
f>a(Da t oiD ofé 6 ftglíngu, en, jpar oœr ilglDunt
betuc og engimt 6 fjínum bat (fpn 6 ItiDatí
ftjóin, báDu fatmettti battó cfí innííega aD tafa
fig innf ífóra batinn, þegat Jjeír nálguDufT ofé,
fof Jjeir óttuDuflv aD ffarmuc fpnni aD ffílja
b&tana; ett oottt ffípoetjat oiIDu meD engu tnóti
lepfaJjaD, og qoótu faD oalDa mcga tjóni aQra'"
„ 2ÍD fátta Daga ftefli titCum ter e.nn á
nb aumafíít manna. fStöuDfofunum oac íof*
iD, og £ó fájf enn ecfett annaD entt íoptiD og
baftD. €g tarDi atiri alóD til aD fannfora
óboIínmóDujfu um, aD óöíc ccft gœtum ícnguc
ött t)fja láttgttil (anDé; cnbeit mettu banalttí
íló, tófu aD oetDa mít gtamit, qoáDu míg oííit*
ann I teifttfngi ntfnum eg fcalDa á &af út, ett
tcfi tii Iðttíl/'