Útvaldar smásögur - 01.01.1822, Síða 77

77
•siocftii* fofcitt 00 &i1ðgcjðn, fcnt pcíc ^efcu 'nitö
(ír, og íjet 23onrctú farntcnn fcrjaft tnhic aö
#eim tiáíœfium, ciné og aíí-g crfcrt »<crt aD 6tt-
«fl/ og ítorDa fpeffac fcpptu oiftic mcD foo góD*
rt 16(1/ aD ^nDúsna furDaDi á; Ijctufl þcfóir á*
fátíirmcD anDoorDiD og IjíiDu á Drott mcD fpcft.
gatmcun givntuff £ar cínónat« aÐ eDíafí
Diftir tií fct'Darj>cirtatíí£fltíwíu @taDar(i)oí*
(cnÐÍfé á €punni 3fa*a, cinf)ocré f3cfé ffcrrfta
$ ^nDfum). 23ontcfó réDt jM af mcD nocf;
t’utn (fipocrjum f)au$, aD r6a í mDtcnJímn
í>6ti/ fcm fcar inD árbacfann ft6D, til fxefc£orp£,
fcm f)mm fá fípp forn fcurt }3aDan. (jjar fepptí
()ann Drfegrjén og bcene, og fcnDi £eim, fent
•cptir urbtt, «n fðcf ffc fjálfur góÐa máltíD d>-
famt fpffljtinint fmum. X>íntegtmö nocfra,
fcm útprcffuD par af oefoa (Paíma) tciáoiDa
«r nocfuré fcppti fjann. QnnDóar Ppcftufí
frfngum £á, og teíDu, foo ab fegja, (joerti bit-
ctnit ofant pá. €ptir máííiD fcopti Sontcfú
af fcim utllímpö foo íiónfípggann, aD ftonum
parD ccfi náD. Sontefú tjdDi 4tim fplajuc*
umffn.um, ftcgargreíDa tóf, aD ráDJegafí munDi
«D IjalDa apttre til bprDfngfmö, cn Jiicfétr ^curu
f’v cnaann f)6tfa bóinn, 6áíu í)onn fco inniicga
etMofö öD ecca ftar tii morgunö, oD ítaft
cnn í>6tr fárnauDugur — fjct jfeitn £aD cptic,
en l)ífDt alcíitn ofan aD bdtinum.
^ontefú fagDi fjálfuc foo frá gf®fra»feE
(3eirt!: „^egar eg fom ofan aD Jnötana
Mtinum piD jjóitui, fcitti ,t$ fpriv fjpí^