Útvaldar smásögur - 01.01.1822, Qupperneq 89

ttíaufwar §et>uc í>anö/ ef meguíeet ptöi me&
|camt t>.
$aD bar ttí einfjcern Dag ínungti feinnay
pegac cettfólE fretta cetlaÐi ab tafa fár fljcnann
utiDDagámD faman,. fem optar/ af brauíi og
jburcuni áoeptum, aD #úf<SfaDinnn, fetrra áft*
Ijœri gaDir, gícf oBumðoatntut og
til aflra meflu furDunar inn til {jeítra í í)repé»
ip og oac tiguglega bátnn. £ann fóU um bálf
Jonu ftnnac og barna og brópaDi upp: „ cp!
„ boccíii ináttuD fiD foo brúDíega orfa aD fá
,/ mtg útlepfiattn ogfiaD fanninn, femgjort cri
„ @jáiD! bvnrfu ftáblega eg er útbáit n, og
„ jbaraDauEi obcu míc talDac so Ptftóíu mpntí?
„ úti benD, ^egar egfleigum borD, bear fíuttv
„ íugé fofinaD minn og foft, oar f>ar bjá fáiDfpt-
„ irfram aD borga! ©egiD tn?r né, í í£)mtinf,
„ nafni ! at! fegiD m.íc, boerfu f>íD fenguo f»g,
„ œrna penínga áunniD í J>oí báginDa áfíanDi,
„ fem eg nú finn pcfur? /; iíona bané oar i
fprftu fop frá fór numin af unDrun og fe. nuDi,
íiD bán f»m engu orDi át; aflt lenDti bjá l>en{
í fegjanDi faDmlegum og fagnaDar tárum; em$
fiícf meD Dœtutnar; en ^tibjattut bng í tat
breiftngarlaué á flóli fínum, fráoíta, máligu^-
pg feil loffmé ataf I bmegtnn ofan á gólf.
©mámfaman ^teffttfl «0}6Dirin foo oiD,,
ob bún talaD gat, benDt á ©on J>eirca í aut)g«,
tjit líDinn og fagt: „^jáDá, íf'int, ec-
,f fielfaDi f>ig, og b««fu ðleDin aD fjá $et>uc
v fttm góftnnféc f«c ábann! en— «(?£»