Útvaldar smásögur - 01.01.1822, Síða 91

Gcfi míc-ct>a ncinu ctfat cðiö 'fyU-
„ frcifi pfcai’ aD fa<fa. Jtecfi ccfat Q3e(*
t, gjecara. @6 et paD v>lfl, SDíóDír mítt Hetm
f, gaf mír ófenntur petifnga fjóD fmn. í)cim
„ fputDi mig foo ftarlega um fcantt gebur mitt^
//;.«Öann:. jfaf e& uppleita, fcpar Ijeljt, fem fcamt
„ tr; ffann ffal foma forir, njóta reígjerDa finss
N og tafa fclutbeífb f fogttuDi ocfar og tdrum
f, ít af (>rcinu innDcelt fjanð.u ©fDönfagDí
f>atin §oDur ffnum foðtma af rtglfngum ffnutn
sneD 2íDfom«nianni fprrum, fem fftDaDi farU-
fuglinn aDod. fþcffum Ijet tóc {teffu Dápd. t.
liáí, cptir paD bann fomjl f forna ré og rcgíu,,.
fo& fjann aD tregöja 6ra frefti rarD auDtHaD*
tir, fítí oel ríiDfiaföD Dernum ffnttm, 09 tafbi
œtt: fá ell ftg fco fceillafama, aD ccfcrt antmD.
Jjéfti fcana áoanta, cn f)cppní ©oncrins til a&
ffcfinn fculDa fScíöferara jpccft, fcoerjumeD fcen#.
ar ffcill o^íDtifl, pá fccfjt rcra od facfa.
©po vilDi (offtnétíl einn ©uiíuDaðó rnorg?
tm fetnna mcir, fegar ^róbjattut úngi reif«.
aDi einfamaU fratn 09 aptur ttteD f>c fniniii, aD
ítann fftti far aD órerutn QJelgjerara fin. „3££
„ tninn »acDfcaIDe ítngííí!" par aDr fcpaD
í>antt fícf mctlt, 6Dur enn fcann 6 foipftunDu
fjell i ómcginn oiö fcetur fcané. @6 óþecftí
ntöOnr tóf ftrop aD fljana oiD fccntt og fcag
®fnianDi fcalfam aD pttum fcanö, unó fcann taftia
öDi oiD 6 ní> oa fpurDi fcann fcá um orfef tif
6oítð fcanó? 2£! £erta!" anfaDi £>téb\att*
m, „ {> urftD fyx {jefó ab fpprja ? fcaftD £ec t$