Tíminn - 02.07.1963, Blaðsíða 9

Ég hef fyrir saitt, að suSiur
með sjó hafi þeir kallað bana
Söltou Völku, svo gáttaðir urðu
iþeir á þessari Beykjavíkur-
telpu, sem þangað kom í sum-
arleyfinu, hætti ekki að suða í
fræuda sínuim á Nýlendu á
Hvalnesi fynr en hann lét það
loQos eftir henni að hún reri
tneð honum, tólf ára gömul á
vorvertíðinni. Á Suðurnesjum
hafði ekki tíðlkazt, að kvenfólk
reri tíl fiskjar, og ætti alls
ebki við, þótt fyrir hefði kom-
ið.
Og þótt hún fetaði ekki al-
veg í fótspor Þuríðar formanns,
hefur hún samit haldið sig ná-
lsegt sama heygarðshominu. —
Noktour sumur reri hún með
frænda sínum á triHunni hans.
Það kom, að hún varð stúdent,
sigldi og hóf nám í dýrafræði,
gefck á fj'örur í Skoitl'andi, tók
þátt í sjórannsóknum á Maríu
Júliu f sumarleyfinu, og er nú
nýkomin heim með Guiifossi
útskrifaður fiskifræðingur. —
Ungfrú Unnur Skúladóttir heit
ir hún, nýbakaður dýrafræðing
ur frá Gl'aisgow-hásfcóla, með
sjávarbotndýr sem sérgrein. —
Hnú er fædd og uppalin hér í
borg, o-g eru foreldrar hennar
Skúli Hal'ldórsson tónskáld og
Steinunn Magnúsdóttir.
— Má ég spyrja, hvers vegna
valdirðu þér þessa námsgrein?
spurði ég Unni, þegar ég hitti
hana að máii um helgina.
— Ég hef haft reglulega gam
an af dýrafræði frá því ég man
fyrst. Ég hef víst verið hneigð-
ari fyrir raunvísindin, en
náttúrufræði þykir mér ólíkt
meira lifandi grein en stærð-
fræðin og þær greinar, sem á
henni byggjast.
— Og hvað kom tii, að þú
hélzt til Glasgow, þar sem mér
skiist að fáir íslenzkir stúdent-
ar hafi sótt þangað tii náms?
Hafa ekki t. d. fleiri vaiið Edin-
borgarháskóla af skozkum há-
skólum?
— Jú, reyndar, og mættu
fleir} vera. Sárafáir landar hafa
stundað nám í háskólanum í
Giaisgow, oig máske það sé af ó-
kunnugleifca. Báðir þessir há-
skólar eru ágætir, hvor á sínu
sviði. Ég held mér sé óhætt að
segja, að Glasgow-háskólinn
standi mjög framarlega í raun-
vísindum, þar sem aftur Edin-
borgar-háskólinn leggi meiri á-
herzlu á hugvísindin og fer mik
ið orð af báðum. En af fjórum
háskóluim Skotlands, hafa tveir
sérhæft sig fyrir fiskifræði, í
Glasgow og Aberdeen. Flestir
Lslenzkir fiskifræðingar hafa
stundað nám sitt á Norðurlönd
um eða í Þýzkalandi, og ég held
það sé ekki verra, þótt sótt sé
á fleiri mið. Við höfum þrjú
verið við nám undanfarið í
Glasgow-háskóla, Elín Ólafe-
dóttir (læbnis Bjamasonar) í
lífefnafræði og HjáJmar Vil-
hjálmsson (alþm. Hjálmarsson-
ar) í fiskifræði, sem lýkur prófi
á næstunni. Svo af þessu sést,
að íslenzkir stúdentar eru ekki
nema eins og dropi í hafi af
öllum stúdentafjöldanum við
skólann, sem er yfir sex þús-
und. Raunar eru stúdentar flest
ir frá Bretíandi og samveldis-
löndunum, mjög mar.gir frá Ní-
gerlu. Norskir stúdentar sækja
þangað mikið í læknisfræðinám
og vefcja athygli sem afburða
námsmenn, mér finnst þeir
tafca námið miklu alvarlegar
en fslenzkir strúdentar.
— Voru margar stúlikur, sem
tóku þessa sérgreln í Glasgow-
hásk'ólanum?
— Nei, ekki ein einasita frá
Bretlandi. Segja má, að þeim sé
vorkunn, því að þar, eins o«g
víðar þykir ekki sæma, að stúlk
ur laggi fyrir sig þessa grein,
og jafnvel sérfræðingarnir þar
í landi tetja kvenstúdenta
mjög af að fara í þessa sér-
grein. Það þykir ekki beint
heppilegt að hafa t. d. einn
kvenma'nn innan um karlmenn
í sjórannsóiknaferðuim. Ég
kynntist einni skozkri stúlku
sem hafði mikinn áhuga á að
takia þessa sérgrein, en þeir
fengu hana ofan af því, þegar
á áfcti að herða.
— En þú hefur ekki látið
neinn aftra þér frá sjónum.
Hvernig féll þér að róa með
frænda þínum forðum daga?
— Ég hafði mikið gaman af
því og er honum mjög þakklát
fyrir að hafa látið það eftir
mér. Við vorum alltaf tvö ein
á opinni smátrillu. Einkum
man ég eftir einu sumri, þegar
við mokfiskuðum svo af ufsa,
að við vorum ekki fyrr búin
að renna færinu en komið var
á Þetta var eitthvert mesta
ufsaveiðisumar, sem komið
hefur í manna minnum, ætli
það hafi ekki verið fyrir svona
átta árum. Mér finnst afskap-
lega gaman að veiða ufsa, ætli
það sé ekki allt að því eins
skemmtilegt og að veiða lax.
Ufsinn er snarpur og og sprett-
harður eúis og laxinn.
— Gafst þér kostur að fara
til sjós við Skotíand í sam-
bandi við nám þitt?
— Ekkert að ráði. En hins
vegar gengum við nokkrum
sinnum á fjörur. Slíkar ferðir
voru alltaf farnar um páskana,
og það var raunverulegt nám-
skeið, með mjög frjál'su sniði
þó. Enginn var skyldaður til
þess að verja páska-leyfinu í
þetta, en úr því að prófessorinn
var búinn að orða ferðina við
okfcur hefði enginn dirfzt að
skorast undan. En það sá held
ég enginn eftir því að vera
með. — Þátttakendur voru
ekki aðeins úr okkar skóla,
heldur hvaðanæva úr Skot-
landi og Euglandi. — Við
gengum á fjörur, fórum líka
nofckuð út fyrir á bátum, nám-
sfceiðsstjórinn tylliti sér á stein
í fjörunni eða fötu í sandin-
inum og hélt yfir okkur fyrir-
lestur. Þetta ferðalag vakti
nokkra athygli, þegar að því
kom, og síðast slóst einn blaða-
maður með í förina og var með
okkur allan tímann, fékk sér
skóflu og fötu og gróf í sand-
inn eins og rið hin.
— Er annars háskólalífið í
Skotlandi líkt og hér?
— Það er sitthvað ólíkt.
Yfirleitt er miklu strangara
nám þar og meiri vinnu krafizt.
Við vorum oftast í skólanum
frá níu á morgnana og til fimm
á daginn, þar með talin rann-
sóknavinna, en þá var eftir að
lesa undir næsta dag, Hvað
snertir félagslíf eða stúdenta-
siði, sem sumuim koma fyrir
sjónir sem ósiðir, dettur mér
í hug að nefna viku þá, sem
nefnist Charity Week og er
samskotavika eða söfnunar
handa fátæklingum. Lengi hafa
stúdentar gengið einna fremsf
í þessari söfnun, og líðst þá
að hafa í frammi alis konar
fíflalæti, ókunnugir mættu
stundum ætla, að þeir værn
gengnir af vitinu, sumir hverj-
ir. Þeir klæðast hinum afkára-
legustu búningum, vaða fyrir
hvers manns dyr og láta oft
dólgslega. Bolludags- og ösku-
dagshasar hér heima kemst
ekki i hálfkvisti við þessi
ósköp. Einu sinni réðust þeir
inn í einn kvenstúdentagarð-
inn hjá okkur, þar sem réði
ríkjum óskaplega ströng og
siðavönd kona. Hún fór til
dyra, þegar þeir komu askvað-
andi að húsinu. En það var
sama, hvernig hún þrumaði yf-
ir þeim, hvort eð var heyrðist
ekkert i henni og þeirtóku hana
á augabragði þegar hún fór
að sýna þeim, hver væri hús-
bóndi á heimdinu, skelltu henni
á gólfið og settust ofan á hana.
Auðvitað ærðist manneskjan
af reiði, kærði piltana þegar
í stað, þegar þeir höfðu sleppt
henni, og fyrir hennar orð voru
þeir reknir úr skólanum.
— Tókstu þátt í ýmsum fé-
lögum stúdenta?
— Mjög fáum, gaf mér ekki
tíma til þess. Þó var ég i einu
skemmtilegu, það var köfunar-
klúbbur. Við æfðum okkur
fyrst innan húss, í sundlaugum,
og ég var nú ekki farin að kafa
í sjónum meðan ég var ytra. Nei
ekki svo að skilja, að ég telji
Framhald á 6 síðu.
Gengið á fjörur Skotlands. Unnur með rekuna á mlðrl mynd.
GUNNAR BERGMANN
TÍMINN, þriðjudaginn 2. júlí 1963
9