Alþýðublaðið - 24.12.1944, Side 35

JÓLÁBLAÐ ÁLÞÝÐUBLÁÐSINS

@ I
»0
Reykjavíkur
C. W. Paipkull:
GREIN ÞESSI er kafli úr ferðasögu frá íslandi,
sem út kom í Svíþjóð árið 1866. Höfundur
hennar, C. W. Paijkull, var dósent í jarðfræði við
háskólann í Uppsölum og naut hánn styrks frá
háskólanum til þess að takast för á hendur til ís-
lands og ferðast um landið. Paijkull ferðaðist mjög
víða um landið og bar hann íslandi og íslendingum
vel söguna. Er þesa vænzt, að mörgum lesendum
þyki fróðlegt að lesa frásögn hans um för sína frá
Reykjahlíð til Reykjavíkur, þar eð hún lýsir vel
samgöngum á íslandi um 1860 og er gott sýnishorn
þessarar bókar um ísland, sem er þess fyllilega
verð, að henni sé athygli veitt, þótt eigi sé um nú-
tíðarfrásögn að ræða. — Myndirnar sem hér fylgja
eru teknar úr bókinni.
FRÁ REYKJAHLÍÐ liggur leið þvert yfir landið
til Suðurlands, sem sé hin- svonefnda Sprengisands-
leið, er liggur um öræfin milli 'Hofsjökuls og Vatna-
jökuls í um tvö þúsund feta hæð, svo og meðfram
Þjórsá til byggðanna norður af Heklu. — Leið þessi
íslenzk kona í hversdagsbúningi.
er þó illfær að haustlagi nema tjald sé meðferðis,
þar eð maður verður ella að sofa þrjár nætur-
undir berum himni, því að þegar farin hefur verið
dagleið frá Reykjahlíð, tekur óbyggðin við og helzt,
unz komið er að Stóranúpi á Suðurlandi, skammt frá
Þjórsá. Auk þessa er beitinni ekki fyrir að fara á
þessum slóðum. Maður verður að fara sextán klukku-
stunda leið án þess að á, þar eð hvergi er haga að
hafa fyrir hestana. Hin leiðin frá Reykjahlíð til Suð-
urlands liggur um Akureyri, sem er næststærsti kaup-
staður landsins og stendur við sunnanverðan Eyja-
fjörð.
Leiðin frá Reykjahlíð til Akureyrar er góð dag-
leið, enda þótt mér reyndist auðvelt að leggja hana
að baki á einum degi. Kom það til af því, að vegir
voru mjög greiðfærir eftir hina langvarandi þurrka,
svo og því, að lítið var í ánum tveim, er ég þurfti
yfir að fara, Laxá og Skjálfandafljóti, svo að ég hafði
þar aðeins örskamma dvöl. Laxá kemur úr Mývatni
og fellur í Skjálfandaflóa. Laxveiði er mikil í Laxá,
og eru af henni miklar nytjar. Þegar komið er yfir
Leirhnúk í byggðina við norðanvert Mývatn, tekur
við mun svipmeira land en austuýsveitirnar hafa upp
á að bjóða. Vindbelgjarfjall við norðvestanvert vatn-
ið er gamalt eldfjall og þaðan hefur runnið hraun
eftir farvegi Laxár allt í sjó fram. Landið milli Lax-
ár og Skjálfandafljóts er mestmegnis grasi vaxnar
heiðar, og eru þar beitilönd mikil og góð. Þegar
komið er yfir Skjálfandafljót, liggur leiðin um Ljósa-
vatnsskarð framhjá Ljósavatni. Getur þar að líta
" stallagrjót til beggja handa, unz komið er að prest-
setrinu Hálsi, er stendur við Fnjóskadalinn. Er þar
útsýn mikil og fögur. Ég hafði stutta viðdvöl á prests-
setri þessu. Klerkurinn og dóttir hans gæddu mér
á kaffi og pönnukökum, en pönnukökur eru iðulega
bornar með kaffi á íslandi eins og tvíbökur í Sví-
þjóð. Á leið minni niður Fnjóskadalinn, reið ég
gegnúm fyrsta raunverulega skóginn, sem varð á
vegi mínum á ferðalangi mínu um landið. Skógur
þessi var þó aðeins kræklótt birkitré. Hinum megin
Fnjóskár tekur við hin háa og bratta Vaðlaheiði.
Vesturhlíð hennar er svo brött, að það er mjög erfitt
að fara niður hana á hestum. Eyjafjarðará, sem renn-
ur í mörgum kvíslum, skilur Vaðlaheiði frá Akur-
eyri.

|