Tíminn - 23.08.1964, Side 2

GRÆNLANDSFARAR . .
FFaiphald aí X. síðu.
- möguleika Grænlands sem
ferðamannalands og þegar
fram í sækti myndi Syðri-
Straumfjörður verða aðal-
áfangastaður ferðamanna til
Grænlands.
Þangað lögðu þeir féiagar fyrst
leið sína, en héldu síðan áfram
flugleiðis til Jakobs-hafnar. Diskó-
eyjar, Góðvonarhöfða og Egede-
minde.
Acker skýrði og frá því, að er
þeir voru á leið til baka til Straum
fjarðar, eftir stutta ferð til Kulu-
suk og Angmagssalik, hefðu þeir
lent á innlandsísnum og þá hitzt
svo skemmtilega á, að íslenzk
flugvél var þar nýlent með ís-
lenzka, svissneska og franska ferða
menn. Sagði Acker, að þetta
hefði vakið mikla athygli sína og
við eftirgrennslan hefði komið í
ljós, að íslendingar hefðu skipu-
lagt 7 „lúxusferðir“ frá Reykjavík
til Kulusuk og þær gefizt mjög
vel. Væri farið snernma að morgni
frá íslandi og aftur heim um
kvöldið, eftir 6 klukkustunda
ferðalög uim nágrenni bæjarins.
Um möguleika Grænlands sem
ferðamannalands almennt sagði
Acker, að þeir væru góðir.
SJÓNVARP EÉ'TIR 2 AR
Framhald af 1. síðu.
Snæfellsness. Stofnkostnaður
þeirrar endurvarpsstöðvar er áætl-
aður 9 milljónir króna.
Tíminn fagnar því, að ríkis-
stjórnin hefur nú tekið af skarið
1 þessu máli, en hins vegar verð-
ur að harma það, að ríkisstjórnin
virðist ekki ætla að fara að áætl-
unum sjónvarpsnefndarinnar um
sjónverpingu landsins. T.d. telur
menntamálaráðherrann, að líða
þurfi „nokkur ár“ þar til endur-
varpsstöð verður reist á Skála-
fellí, þótt hún kosti ekki nema 9
milljónir, en reksturskostnaður
sjónvarpsins, sem er áætlaður 20
milljónir króna á ári miðað við
2—3 stunda útsendingu, myndi
sáralítið aukast við tilkomu henn-
ar og annarra endurvarpsstöðva,
sem nauðsynlegt er að reisa til að
sjónverpa allt landið.
FÉ OG HROSS í BYGGÐ
Framhald af 1. síðu.
heiðum ofan og auk þess margt
hrossa, enda væri eflaust mikill
snjór til fjalla. — Þetta er það
fyrsta, sem ég man eftir svona
veðri héma, sagði bóndinn í
Stafni.
Á Mýri í Bárðardal fengum við
þær upplýsingar, að töluvert bæri
á því, að fé kæmi niður í byggð,
en þar væri nú enginn snjór,
heldur mjög mikil rigning og
hvassviðri.
MEIRI VÉLAKOSTUR
Framnald af 1. síðu.
(105) mykjudreifarar, 226 (184)
áburðardreifarar, 565 (375) á-jbjuggu. Þar ólst Eyjólfur upp og
Á grýttum vegum
Það bíður margur vegar-
tálmi á vegum ferðamanns.
Það finna þeir, sem ferðast um
öræfi íslands og vegleysur lítt
numinna landa.
En samt eru þær vegar-
þrautir ekki síður erfiðar, sem
verða á vegi örlaganna í vega-
slóð kynslóðanna. Og því var
það, sem meistarinn mikli
sagði: „Eg er vegurinn“. Og
ekki telur hann breiða og
slétta veginn heppilegastan
mannlegum þroska og full-
komnun. Það mætti álíta, að
honum hefði verið grýtta og
þrönga brautin hugstæðust. Og
úr sögu hans er Via Dolorosa1
þjáningabrautin frægust allra
brauta.
„Gata grjóti nokkru stráð,
gerir fótvissan vegfara
ungan“, —
sagði ásjjnögur íslands forð-
um, og tekur þar í sama streng.
Fátt verður því með meira
glæsibrag en brautryðjandinn,
sá, sem ryður grýttu brautirn-
ar, brýtur öðrum veg um önd-
vegi og klif og fyrir enni
brattra fjalla og múla, sem
voru lengi hin versta töf.
Sú saga er sögð, að voldugur
austurlenzkur konungur lét
setja voldugan stein á miðjan
þjóðveg þann, er lá til sjálfrar
höfuðborgar landsins. En sjálf-
ur gerði hann sér aðsetur ekki
fjarri þessum stað og athugaði
viðbrögð ferðafólksins.
Flestir lögðu leið sína til hlið
ar við steininn mikla, og mynd
uðu þannig smámsaman nýja
krókaleið. Sumir námu staðar
og reyndu að velta bjarginu
frá, en bifuðu því ekki. Þá
gáfust þeir upp og létu þeim,
sem eftir komu, að bjargast
sem bezt gat orðið.
Að síðustu kom maður, sem
fann að steinn þessi var ekki
einungis í vegi fyrir honum
heldur hlaut hann að verða
öllum plága, sem um þennan
stað þurftu að fara og þeim
mun fleiri þar sem þetta var á
alfaraleið.
Með mikilli fyrirhöfn, erfiði
og aflraunum, gat hann loks
fjarlægt klettinn. Og eins og
gerist í ævintýrum, þá fann
siguvegarinn, brautryðjandinn,
fagran fjársjóð úr gulli undir
steininum.
Konungur þessi hafði ákveð-
inn tilgang með þessu uppá-
tæki sínu. Hann ætlaði að
kynna sér skapgerð þegna
sinna, prófa, hvernig þeir
tækju erfiðleikunum á lífsvegi
sínum. En ekki bendir sagan
þó á þá leið, sem varð skáld-
inu, sem áður er vitnað í hug-
stæðu, þegar hann orti:
„Sterkur fór um veg
þá var steini þungum
lokuð leið fyrir.“
Þar komu til greina samtök til
að velta hindruninni úr vegi.
En hér í þessu forna, tákn-
ræna dæmi er aðeins um einn
að ræða. Og auðvitað varðar
mestu um foringjann.
Og þegar þessí dæmisaga er
yfirfærð á sjálfa iífsbraut okk
ar, þá kemur í ljós, að þar er
mörgum björgum burt að
velta. Og þar kemur óneitan-
lega fyrst og fremst til greina
fórnarlund og starfsfýsi þeirra,
sem um veginn fara.
Flestir ganga fram hjá.
Reyna í lengstu lög að hliðra
sér hjá erfiðleikunum. Og oft
verða mestir erfiðleikarnir eín
mitt við það að hjálpa þeim
sem liggja særðir við veginn.
Það verða þyngstu björgin að
lyfta þeim upp á sína eigin eik
og hefja hjálparstarfið. Og það
sem undarlegast er, að þetta
verður oft erfiðast vegna þess
að hinn særði streytist á móti.
Hann gæti verið eftirlátari við
ræningjana heldur en hína,
sem ætla að styðja og styrkja.
Þannig er margt gamalt fólk,
sem stundum er meðal hinna
særðu við veginn, sem við
göngum. Þannig eru drykkju-
sjúklingar, eiturlyfjaneytendur
og geðveikt fólk. En það und-
arlegasta er samt, að þannig
erum við sjálf. Þegar okkar
eiginlega „ég“, persónuleikinn
sjálfur, skynsemin eða hvað
það nú nefnist, krefst breyt-
ingar, hreyfingar, og þess að
steininum sé velt frá á vegi
lífsins í okkar eigin sál, lífs-
venjum og störfum, þá segjum
við nei, eínhver illur andi ger
ir björgin jarðföst á leið til
hamingjulandsins, og við göng-
um fremur aftur á bak en velta
burtu björgum fordóma, þröng
sýni, ástriðna eða lasta. Og
þannig getur orðið með heilar
félagsheildír meira að segja
kirkjan sjálf hefur tafizt þann
ig á vegj fullkomnunar og fram
þróunar, af því að hún viður-
kenndi ekki björgin, vegartálm
ana á sinni eigin leið.
En konungur konunganna,
hann, sem er vegurlnn til hinn
ar sönnu hamingju, hefur tek-
ið sér stöðu við veg þann, sem
liggur milli Jerúsalem og
Jerikó, fæðingar og dauða.
Hann dæmir leikinn. Hann sér
hvort við sláum sífellt undan
örðugleikunum, göngum fram
hjá, án þess að snerta
björðin í götunni minnsta
fingri. Hann veit hvort við
trúum á tilgang þess að
hjálpa hinum særðu, sem jafn-
vel streytast á móti í lengstu
lög, eða við sláum undan í
efa og vantrú á mannlegt gull
í mannsorpinu og hugsum:
„Hér get ég ekkert. Þessum
steini bifar enginn. Þessum
manni getur enginn hjálpað.
Þessi kona er alveg „háblaus"
alveg örvænt með allt.“
En .þetta var synd .prestsins
og Levítans, sem gengu fram
hjá. Og þeim fannst sér ekkert
koma það við, að greiða götu
annarra. Það var hjartakuld-
inn, kæruleysið, sjálfselskan,
sem gagntók þá.
En eigir þú hjartahlýju og
sjálfgleymi, þá gengur þú ekki
fram hjá heldur átt þann kraft,
sem veltir úr vegi hinum
þyngstu björgum. Þar gildir að
hjálpa þeim, sem eru í sárustu
neyð. En til þess þarf oft að
fórna kröftum, tíma og pening-
um. En engin gleði jafnast á
við sigurgleði brautryðjand-
ans. Hún er gullsjóðurinn und-
ir grettistakinu.
Árelíus Níelsson.
Sextugur á morgun:
Eyjólfur Kristjánsson
fyrrv. forseti bæjarstjórnar í Kópavogi
Eyjólfur Kristjánsson, á Brúar-
ósi í Kópavogi, fyrrverandi for-
seti bæjarstjórnar Kópavogskaup-
staðar, verður sextugur á morg-
un, mánudaginn 24. ágúst. Eyj-
ólfur er fæddur að Holtastöðum í
Reyðarfirði 24. ágúst 1904, sonur
Aðalbjargar Kristjánsdóttur og
Krýtjáns Eyjólfssonar, sem þar
moksturstæki, 332 (242) sláttu-j dvaldist í Reyðarfirði fram á full-
vélar, 621 (796) múgavélar og 176, orðinsár. Árið 1935 kvæntist hann
(164) heyblásarar svo að eitthvað‘ágætri konu, Guðrúnu Emilsdótt-
sé nefnt. | ur, Tómassonar. Er Emil lands-
Skurðgröftur með skurðgröf-1 kunnur maður fyrir hraustleik
um Vclasjóðs varð 1.5—1.6 millj-,sinn, góðar gáfur og traustleik í
ón rúmmetrar á s.l. ári. Var sá’hvívetna. Dvelst hann nú háaldr-j
háttur sums staðar hafður á, að aður hjá þeim Guðrúnu og Eyj-
bændur greiddu gröfumönnum að- ólfi og er ern vel. Þau Guðrún og
eins þann hluta kostnaðar, sem
þeim endanlega ber að greiða, þ.e.
35% af heildarkostnaði við gröft-
Eyjólfur eiga tvo syni upp komna
hina efnilegustu menn. Eru þeir
Kristján, sem nemur nú læknis-
inn, og þótti bændum þetta mikið fdæði og Emil, sem er sendikenn-
hagræði, segir í skýrslunni. Lok- ari í París.
ræsaplógurinn, sem fluttur varj Þau Eyjólfur og Guðrún flutt-
inn 1962 og kenndur er við pró- ust nýgift til Reykjavíkur, þar
fessor Pentti Kaitera í Helsinki, j sem Eyjólfur stundaði ýmis
var notaður allmikið í Ásahreppi. störf um skeið, en fluttust síðan
og Holtahreppi í Rangárvallasýslu, í Kópavog, þar sem þau byggðu
og virðist framræsla af slíku tagi og settust að á Brúarósi og hafa
geta hentað vel víða á beitilönd-! átt þar heima síðan. Kópavogur
tim og jafnvel ræktunarlandi. Slík jvar á þeim árum að byggjast og
ræsla er mun ódýrari og auk þess, breytast úr fámennu hreppsfélagi
verða spildurnar stærri og heppi-!í kaupstað. Eyjólfur hefur verið
legri til þess að fara um þær með virkur þátttakandi í þeirri upp-
vélum. _________ ibyggingu, og ýmis trúnaðarstörf
fyrir byggðarlagið hlóðust að hon-
um, enda ágætlega til þess fallinn,
greindur vel, athugull og ekki flas-
fenginn, tillögugóður í bezta lagi
og velviljaður. Hann átti sæti í
hreppsnefnd og bæjarstjórn Kópa-
vogs um langt skeið og var árum
saman forseti bæjarstjórnar. í
ýmsum nefndum bæjarins hefur
hann át sæti, fyrr og síðar, t.d.
mjög lengi í fræðsluráði, og á
þar sæti enn.
Eyjólfur hefur oft gegnt verk-
stjórastörfum fyrir Kópavogsbæ,
annazt um skólagarða og ungl-
ingavinnu og urn skeið var hann
heilbrigðisfulltrúi bæjarins. Á
síðustu árum hefur hann nær
eingöngu stundað eigin búrekstur
á Brúarósi.
Eyjólfur Kristjánsson er á marg
an hátt óvenjulegur maður og
búinn góðum kostum. Glögg-
skyggni hans og næmur skilning-
ur á kjörum manna hefur aflað
honum verðugra vinsælda. Hann
athugar mál jafnan af rólegri yfir-
vegun og leggur ætíð gott til.
Tillögur hans eru ætíð jákvæðar,
og manngreinarálit og hlutdrægni
er honum fjarri. Hann er ekki
fljótur til dóma, en þegar hann
segir álit sitt, er það fastmótað
og byggt á gaumgæfni og góðri
yfirsýn.
Ég veit, að margir telja sig eiga
Eyjólfi góða samleið að þakka á
liðnum árum og senda honum
hlýjar óskir á þessum afmælis
degi. Kópavogur er ungur bær, þó
að frumbýlingsárin séu að baki.
Fyrir einum áratug, er þar var að
myndast sjálfstætt byggðarfélag,
var við margan vanda að etja. En
frumbýlingarnir þar tóku höndum
saman hvar í flokki, sem þeir
stóðu og áttu með sér heilt sam-
starf á þessum fyrstu árum. Það
skilaði þessu unga og fátæka
byggðarlagi yfir margan örðugan
hjalla á fyrstu göngu. Eyjólfur
átti mikinn þátt í þessu samstarfi
og þar kom fram heilsteypt skap-
gerð hans og festa. í samskiptum
við menn hafa þessir kostir jafnan
ráðið gerðum hans. —
Ég þakka Eyjólfi góð kynni,
sem ég hef jafnan metið mikils,
og ekki sízt samstarf í fræðslu-
ráði Kópavogs um nokkurt árabil.
Hygg ég, að undir þá kveðju muni
allir þeir taká, sem þar hafa unn-
ið með honum. — AK
SllDAR-
AFIINN
Síldarfréttir laugardaginn 22. ág.
Sæmilegt veður var á Reyðar-
fjarðarýpi s.l. sólarhring og fengu
þar 7 skip lítilsháttar veiði.
2 skip fengu síld 130 m. austur
að norðri frá Langanesi, en þar er
nú óhagstætt veður.
Samtals fengu 8 skip 3.660 mál
og túnnur.
Sigurpáll GK 1000 mál, Gunnar
SU 90 tn., Guðbjartur Kristján IS
200, Guðbjörg OF 100, Snæfell EA
600, Hrafn Sveinbj. III GK 370,
Ásbjörn RE 500, Helga Guðm. BA
800 mál.
Handbókband
bókamenn, bókasöfn. Munið
handbókbandið á Framnesvegi
40. Mikið úrval af 1. flokks
efni, vönduð vínna. Reynið við
skiptin.
TÍMINN, sunnudaginn 23. ágúst 1964 —
2