Tíminn - 10.09.1964, Síða 8

Tíminn - 10.09.1964, Síða 8
 Sambandsstjórnin. Frá vinstri: Sigurður Jóhannesson, Baldvin Baldursson, Jónas Halldórsson, Haraldur M. SigurSsson, Óli Halldórsson, Hjörtur E. Þórarinsson, og ASalsteinn Karlsson. (Ljósmyndir: ED). ><*-í Fulltrúar á þinginu, Kjðrdæmisþing aö Laugum KJÖRDÆMISÞING Framsóknar manna í Norðurlandskjördæmi eystra var haldið að Laugum í Reykjadal, hið sjötta í röðinni, dagana 29. og 30. ágúst s. 1. Þingið var mjög vel sótt og munu fulltrúar með atkvæðisrétti hafa verið fast að 70 talsins úr öllum sýslum og kaupstöðum í kjördæminu. Fonmaður sambandsstjórnarinn- arinnar, Haraldár Sigurðsson, kenn ari á Akureyri setti þingið. For- setar þingsins voru kjörnir. Bern- harð Stefánsson fyrrv. alþingism. á Akureyri, Hólmsteinn Helga- son útgerðarmaður á Raufarhöfn og Sigurður Jóhannesson skrif- stofumaður á Akureyri. Ritarar voru Björn Guðmundsson 1 Lóni í Kelduhverfi og Indriði Ketilsson á Ytra-Fjalli i Aðaldal. Sambandsstjórnin lagði fyrir þingið ýmsar tillögur um landsmál og héraðsmál, svo og innanhéraðs mál. Þingmenn Framsóknarflokks ins í kjördæminu fluttu erindi um störf Alþingis og landsmál. Nefnd- ir störfuðu að kveldi fyrra fundar- dagsins og fram á nótt. En síðari fundardaginn voru nefndarálitin tekin til meðferðar Var mikil og góð þátttaka í umræðum þennan dag og stóð þingið fram á kvöld í sambandsstjóm vom kjörnir: Haraldur Sigurðsson form. Hjört- ur E. Þórarinsson á Tjörn ritari. Sigurður Jóhannesson Akureyri, gjaldkeri. Varaformaður var kjör- inn, Baldvin Baldursson á Rangá, Aðaisteinn Karlsson Húsavík, Jón- as Halldórsson Rifkelsstöðum og Óii Halldórsson Gunnarsstöðum Varamenn voru kosnir: Jóhann Helgason Leirhöfn. Kristján H. Sveinsson Akureyri Aðalsteinn Óskarsson Dalvik og Sigurður Jóns son Felli. f miðstjórn Framsóknarflokksins voru kjörnir: Hjörtui E. Þórarins- son, Jakob Frímannsson Akureyri, Ketili Guðjónsson Finnastöðum. Valtýr Kristjánsson Nesi og Þór- hallur Björnsson Kópaskeri Frá ungum . Framsóknarmönn um: Björn Teitsson Brún og Sig urður .Jóhqnnesson Akureyri Flestir þingfulltrúar gistu á Laugum. ÖIi aðstaða tii þinghalds og dvalar var hin ákjósanlegasta. rHún gæti fært síma- skrá Lundúna á svið‘ Joan Littlewood „sér í leikriti, það sem aðrir sja ekki, sérstaklega það, sem höfundurinn sér ekki og mundi ekki «já á milljón árum“. Joan Littlewood leikstjóri Stratford East leikhússins í Lundúnum, hefur áður verið kynnt hér í blaðinu, en Gunnar Bergmann hefur rætt um hana í pistlum frá Edinborgarhátíð- inni í sumar og fyrrasumar. Brezki rithöfundurinn Frank Norman skrifar um Joan í ný- útkomnu hefti The Sunday Times Magazine, en Norman virðist henni nákunnugur, enda hefur hún sviðsett tvö leikrit eftir hann, Fings Ain’t Wot They Used T’Be, og A Kayf Up West. Frank Norman er fæddur í Bristol 1930. Hann byrjaði rithöfundarferil sinn 1956 og tveimur árum síðar gaf hann út Bang to Rights, þar sem hann segir frá eigin fanga- vist. Bókinni var frábærlega tekið. Aðrar tvær bækur Nor- mans heita Stand on Me og The Guntz, auk leikritanna sem fyrr getur. Hér birtist hluti af grein Normans um Joan Littlewood: Joan Littlewood er einhver smekklegasta manneskja, sem ég hef nokkru sinni kynnzt, en af -talsmáta hennar mætti ætla, að hún væri fisksölu- kona. Hún bölvar eins og ber serkur, og blótsyrðin streyma af vörum hennar með þvílíkum ofsa, að öllu vanir leikarar. leiktjaldamálarar, ieiksviðs- stjórar og leikritahöfundar glúpna fyrir henni. Sumum er hún gyðja og öðrum ófreskja, en vitaskuld hvorugt í raun réttu. Hún er auðvitað ekki óskeikull leikhússnillingur. það mundi hún hiklaust viður- kenna. Joan er hetja vinnandi stétta, en þó er hún lítið fyrir bjór og feitan mat og ekkert að hafa fyrir því að vefja sér sig arettur. Hún reykir Gauloises og drekkur rauðvín og fer stundum í beztu vertshúsin að borða góðan mat. Hún ekur ekki bíl, en Gerry Raffles framkvæmdastjóri Theatre Workshop á geysistóran ame- rískan bíl og ekur henni hvert sem vera skal með glæpsam- legum hraða. Ég held, að Joan sé bæði smeyk og hrifin af þessu farartæki. íbúðin hennar er nánast sam- bærileg við lúxusíbúðirnar í Blackheath, en símanúmerið þar breytist þvínær mánaðar lega af ástæðum, sem henni eru bezt kunnar. Gólfin eru fagurlega skreytt þykkum tepp um og hér og þar á veggjun um eftirprentanir af verkum Modigliani. Þar er innmúraður plötuspilari og sjónvarpstæki af stærstu gerð, þar eru hill ur sneisafullar af bókum um leiklist, tónlist og aðrar listir Þetta er mjög áhrifaríkt um hverfi og fer þeirri Joan Littlewood, sem býr þar, mjög vel, en það er ekki sú Joan Littlewood, sem maður hittir utan þessarar vistarveru Hún er mikill gestgjafj og það er mikii ánægja að snæða hjá henni. hún býr til góðan mat þótt hún kæri sig ekki um að gera það iðulega, og með JOAN LITTLEWOOD máitíðinni fær maður borðvín eins mikið og hver getur drukk ið og kaffi og koníak á eftir í jafn ríkum mæli. Hún er afar hirðusöm og hreinlát, hefur skrifborðsgögn í röð og reglu ,og stundum sér maður hana tæma öskubakka eða taka ló af gólfinu og láta á eld- stæðið. Joan er líka góður félagi. Hún er mjög örlát, gefur mönnum drykk fyrir drykk á bjórstofum, og vill oft borga þótt ekki sé komið að henni, og kaupa stóra kollu handa öllum viðstöddum. Hún beygir sig hvorki fyrir þrefi yfirþjóna né annarra vandræðamanna á opinberum stöðum, en ég hef haft óblandna ánægju af að heyra hana taka þess háttar fólk í gegn. Einu sinni fórum við að borða á mjög fínu verts- húsi í Mayfair. Yfirþjónninn sagði okkur, að við þyrftum aðeins að bíða nokkrar mín- útur eftir borði. og við biðum hálfa klukkustund. Þá kom hann aftur og sagði, að borð- ið yrði tilbúið rétt strax. Við biðum enn í stundarfjórðung og loks var okkur vísað til borðs. Joan lét yfirþjóninn hafa það óþvegið. Ég efast um, að nokkur s.ióari hefði látið sér slíkt um munn fara Orð- bragðið var að minnsta kosti ekki af því tagi, sem er talið kvenlegt, en það hafði sín á- hrif. Nú gekk maður undir manns hönd að bera fram allt. sem við girntumst. Ekkert var of gott handa okkur, og ýtr- ustu varkárni var gætt að reita ekki Joan til reiði í annað sinn. Við lukum máltíðinni og báðum um reikninginn, en þá kom yfirþjónninn og sagði, að húsið borgaði þetta. Hann kvaðst ennfremur vera mjög leiður yfir því að hafa móðg- að okur. En hafi þetta átt að vera eins konar mútur, þá náðu þær ekki tilgangi sínum. Joan fjandskapast við það, sem kallast hefðbundið leikhús og flesta, sem koma þar inn fyrir dyr Hún fer hörðum orð- um um þann mannskap og virðist líta á hann sem einskis- nýtt samansafn af fíflum. Þó gleður það hana, að sjá þetta fólk í Stratford, og hún er kurteis og elskuieg við það * kokkteilpartíum sem hún seg- fTamnald á úðu 13 8 T I M I N N, fimmtudaginn 10. september 1964

x

Tíminn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.