Vísir - 28.09.1956, Blaðsíða 3

Föstudag'nn 28. september 1956
VÍSIR
M anstu eftlr þessu...?

Á bessu suniri voru 20 ár liðin frá
því að ameríski bíökkumaðurinn Jesse
Owens setti nýtt heimsmet í langstökki
á Ólympíuleikunum í Berlín. Stöklc
hann þá 8,13 metra og stendur met-lians
óhaggað enn. Owens sigraði raunar
einnig í 100 og 200 m. hláupum í Ber-
Iín 1936, svo að enginn annar stóð hon-
um bar á sporði, og loks fékk hann
fjórða gullpeninginn fyrir að vera einn
af beim, sem sigruðu í 4X100 m. hlaupi.
Árið 1950 greiddu bandarískir íþrótta-
ritstjórar atkvæðj um 'það, hver væri
rnesti íþróttamaður fyrri hluta aldar-
hmar, og var Owens kjörinn.
Greta Garbo rnátíi heita óbekkt með
öllu, þegar hún kom fyrst fram í kvik-
mynd með John Gilbert fyrir 29 árum.
Hún iék í myndiniii „Holdið og kölski“
árið 1927, og varð á svipstundu heims-
fræg, en Gilbert var þá þegar einn af
vinsælustu kvikmyndaleikurum Banda-
ríkjanna. Greta Garbo fæddist í Stokk-
hólmi þ. 18. sepíember 1905 og varð
því 51 árs fyrir skemmstu. Hún gekk
um tíma á konunglega Ieikskólann í
Síokkhólmi, en fór Vestur um haf 1925.
Hún lék í samtals 27 kvikmyndum, er
allar urðu mjög vinsælar, áður en hún
hætti að leika árið 1941.
í öllum löndum bandamanna varð
fögnuður mikill í byrjun maímánaðar
1945, begar sú fregn barst út, að Þjóð-
verjar hefðu loks gefizt upp skilyrðis-
íaust. Myndin hér að ofan er telsin í
New York, bar sem umferð lagðist nið-
ur í miðhluta borgarinnar, er mann-
grúinn fyllti göturnar og fagnaði sigr*
inum. Þó dró það úr fögnuði manna
vestan hafs, að cnn var ekki búið að
sigra Japani, sem voru þó hvarvetna á
undanhaldi. Þegar styr jöldinni var lokið
í Evrópu, reyndu þjóðirnar að gera sér
grein fy.rir manntjóni sínu, en enn í dag
er ekki vitað um það nákvæmlega.
Um 170 nemendur í
Skólagörðunum í sumar.
þslr vínna a.m.k. 90-100 kíst. á suniriny.
Fréttamaður Vísis kom fyrirj
nokkru við í Skólagörðunum,
þar sem nemendurnír unnu af
kappi að uppskerusíörfum.
Þarna var blómlegt um að
litast, nemendur í sólskins-
skapi, enda eitthvert hið ákjós-
anlegasta veður, .sem fáanlegt
er um þetta leyti árs.
Það voru að sjálfsögðu kart-
öflurnar, sem nú var verið að
taka upp, en þær hafa allir
nemendurnir sameiginlega. —
Hefir mest komið í hlut hvers
nemanda 2 pokar af kartöflum,
en óvíst að svo mikið fáist nú.
Ýmist lagt í heimilið
eða selt.
Mestur hluti barnanna mun
sennilega leggja uppskeruna
til heimila sinna; þó eru sum,
gem selja hana í verzlanir.
Fréttamaðurinn mætti ein-
um rösklegum dreng, sem rog-
aðist með fulla, fötu, og spurði
hvað hann ætlaði að gera við
kartöflurnar sínar.
„Selja þær,“ sagði Stráksi.
Hvað ætlar þú þá að gera.
við peningana?
„Setja þá í bankann."
En hvað ætlar þú að gera við
grænmetið þitt?
,,Eg held, að bezt verði nú
bara að borða það sjálfur, ‘það
er lítið um það heima.“
Annar drengur ætlar að selja
sínar kartöflur og kaupa sér
páfagaukspar fyrir andvirðið.
26 fermeíra
grænmetisreitur.
Hvert barn heíir 26 ferm.
grænmetisreit, sem það hugsar
um sjálft að öllu leyti.
Eru í reitnum allar auðrækt-
aðar grænmetistegundir og
einnig nokkuð af blómum,
þannig, að öðru hverju hafa
börnin getað haft heim með sér
blómvönd sl. mánuð.
Nokkuð af grænmetinu hafá
þau þegar tekið með sér heim
eða taka á næstunni.
Grænkáltö sú fjörefnisríka
fæða, verður látið standa nokk-
uð feam á vetur.
Hirðing og vöxtur er í sum-
ar með langbezta móti. Veldur
þar nokkru hin góða tíð, en
einnig að garðarnir kornast
stöðugt í betri rækt m. a.
vegna þess, að meira áburðar-
kalk var notað í sumar en. áður.
Fjölærar jurtir
nýmæli.
Það er nýmæli í rekstri garð-
anna, að fjölærum blómum hef
ir verið plantað í allstórt svæði.
Er hugmyndin, að börnin fái
þau heim með sér til þess að
setja í garða heima hjá sér.
Einnig hafa Skólagarðarnir
sinn ákveðna reit í Heiðmörk,
og er öðru hverju farið þangað
til starfa.
Þá eru fræðslu- og skemmti-
ferðir farnar til nærliggjandi
staða; t. d. hefir í sumar verið
farið að Keldum, Laxalóni,
Korpúlfsstöðum og' Áburðar-
verksmiðjunni í Gufunesi.
Undanfarin surnur hefir oft
verið farið í berjaferðir, en í
suraar hefir því ekki: verið að
heilsa, þar eð berjalaust hefir
verið að kalla.
Níunda
starfsárið.
Þetta er níunda starfsár skól-
ans, og eru nemendur í sumar
um 170. Þeir hafa stundum
verið fleiri eða á þriðja hundr-
að. En mikil atvinna nú virðist
draga heldur úr eftirspurninni
eftir skólavistinni.
Þess ber nefnilega vel að
gæta, að þetta er fyrst og
fremst skóli en ekki fyrirtæki,
sem á að bera sig fjárhagslega.
Það er því lögð mikil rækt
við góða framkomu barnanna,
og við lok starfstímabilsins
fá þau vitnisburð fyrir ástund-
un, hirðusemi og' verklagni.
Börnin starfa að jafnaði 4
klukkustundir á dag, en lág-
mark er miðað við 90—100 klst.
yfir tímabilið, og er að sjálf-
sögðu mest að gera vor og
haust.
Yfirstjórn Skólagaröanna
hefir Eðvarð Málmquist, rækt-
unarráðunautur, en Ingimund-
ur Ólafsson kennari hefir starf-
að þar frá upphafi og. séð um
TripóSábíó:
„Lykil nr. 36".
Lykill nr. 36 fjallar um leynf
lögreglumenn, sem í starfi sín«
verða fyrir freistingu, er þeic
ekki geta staðizt. Raunhæft og
ágætt efni. En hvernig sem á
því stendur, hvort hér er leik-
stjóra eða handritahöfundi uní
að kenna, þá er myndin mis-
heppnuð. Ida Lupine, þessi gáf-
aða afburða leikkona, hefur
skrifað handrit þessarar mynd-
ar og það kemur svolítið
spænskt fyrir sjónir, ef henni
er hér um að kenna. Annars
leikur hún einnig eitt aðalhlut-
verk myndarinnar og er leikur
hennar ágætur og eiginlega eini
ljósi punktur myndarinnar, sem
væi’i lítilsvirði án hennar. Ein-
staka atriði eru þó góð eins og
tö d. samtal hennar og leynilög
reglumannsins Col Burner
(Steve Cochran), þegar hann
býður henni í dýrt ferðalag og
hún sér, að ekki er allt með
felldu. Steve Cochran er hækk-
andi stjarna, ágætur í glæpa-
mannahlutverkum, og hefur
með síðustu myndum sínura
sannað að hann er ágætur leik-
ari. Hér er litlu við að bæta
nema einna helzt að endirinni
er svo snöggur, að það er eins
og bæði leikstjóri og leikendur
hafi verið orðnir dauðleiðir á
öllu sarnan, og þá margir þeim
innilega sammála.
Hvernig skyldi þessi LykiHé
nr. 36 annars líta út.
S. Á. ■ í
Shigeo Shida, einn foringi
japanskra kommúnista hef-
ur verið rekinn úr flokkn-
um fyrir að eyða fjármuxi-
um Ixans í kvennastúss.
daglega verkstjórn og fræðslu..
Hermann Lundholm garð-.
yrkjum. hóf starf við Skóla-
garðana sl. vor. Hann hefir um
áratugi . undað garðrækt og
er mjög froður um allt, er þeim
störfum við kemur. Sér hann
a,ð sjálfsögðu mest um ræktun.
hinna fjÖlæru jurta, sem nú
er að hefjast.
Anna Rist hefir lengst af
einnig starfað við garðana.
Að síðustu óskum við hinum
ungu ræktunarmönnum til
hamingju með íallegu reitina
sína og uppskeruna af sumar-:
iðjunni. :*■
Tvífari Moiifgomerys ntarskálks.
Eftir frásögn Clifton James.
athuga húsið nánar. Það var
, hringingarhnappur á hurðipni.
Eg studdi á hann.
Nærri .samstundis opnaðist
hurðinn og undirforinginn birtisfc
og leit á mig spyrjandi. Eg sagði
til nafns og sýndi honum skilríki
mín.
„Ójá, herra,” sagði undirfor-
ihginn. „Gerið svo vel að koma
þessa leið.”
Eg fylgdist með honum inn í
hina hrörlegu byggingu og undr-
aðist hve haglega henni hafði
verið . breytt í upplýsingastöð
lyrir herinn. Fylgdarmaður
minn vísaði mér inn í lítið her-
bergi í hinum endanum og skildi
þar við mig.
,,1-Ivað kemur næst?” hugsaði
ég meðiSjálfum. mér.,1 því opnuð-
ust dyriiar og.inn kom — I^ester
herforingi.
„Gott siðdegis, James,”. sagði
hann glottandi.
Hann kveikti í vindlingi, opn-
aði skáp og tók fram bardaga-
föt með einkennismerkjmn und-
irforingja i upplýsingarþjónust-
unni.
„Áður en lengra er haldið,”
sagði hann, „vil ég að þér mátið
á yður þennan búning. Eg held
hann passi nokkurn veginn.”
Ég skipti um föt og fann að
búningurinn var nokkuð hæfi-
legur, þótt ég væri ekki allskost-
ar ánægður rneð stígvélin.
Heríoringinn sagði mér, að ég
myndi verða fliittúr á fund hers-
höfðingjáns í býtið morgunirm
eftir.
„Þegar þér komið þangað,
eigiö þér að hitta Davvney her-
foringja,” hélt hann áfram.
„I-Iann er í fóringjaráði hers-
höfðingjans. Ég vil að þér haldið
yður eins nærri Monty og þér
getið, athugið hann vandlega og
takið vel eftir látbragði hans og
framkomu. Hann veit, að þér
verðið þarna.”
Þegar ég gekk út úr bygging-
unni, virtist enginn veita mér
neina athygli;ég býst við að þeir
séu alvanir að sjá menn koma
í liðsforingjabúningi og fara út
aftur í búningi undirfofingja.
Ég mætti morguninn eftir,
eins og um var talað, í aðalstöðv-
um Montgomerys og Da'wnev
herforingi setti mig i bíl næst
aftan við bifreið hershöfðingj-
ans. Um leið og vagnlestin fór
af stað, einblíhdí ég á hinrl fræga:
hermann. Úr sæti mínu hafð'
ég ágætt útsýni, og eitt þ.aft
fyrsfa sern ég veitti eftirtekt ýár
að hann setti sig í vinstra horniö
Þetta, óg ýmislegt annað lagði
ég á minnið.
Við beygðum út af þjóðveg-
inum og sáum brátt niður til
sjávar. Þegar \*ið stönsuðum,
niðri i fjörunni, var ótrúlegt um
að litast. Undan landi, eins langi
og augað eygði, lágu orustusldp,
tundurspillar, hersnekkjur og
allskonar skip önnur. Gríðarstór
herflutningáskip' voru að rýðja
úr sér skriödrekum, brynvörð-.
um bilum, ýmsum tegundum
fallbyssna, en yfir höfðum okkar
sveimuðu flugvélar.
Fptgönguliðið úði og grúði'
á söndunum og stefncli inn tií
lands. Unglingur einn virtist eiga
eitthvað erfitt með útbúnað sinn
en Monty gekk lil hans og lag-
aði ólarnar liprum höndum.
„Þarna, sonur sæll,” sagði
hann. „Þetta er þægilegra, —
er það ekki?” Svo klappaði hanh
á herðar unglingsins, er hélt af
stað.
Á meðan ég starði á allt þetta
komu herskipin nær landi, skrið-
drekar og allar tegundir nýjustu
hergagna héldu áfram að renna
upp ströndina og hávaðinn af
flugvélunum ætlaði að æra
mann. Og, athugið það, að þetta
/