Vísir - 28.09.1956, Blaðsíða 9

l'ösiuá,ag|nn 28; september 1956
vísm
fesiir tökr. saumar hnappgöt
ísanmar o. in
fullt rúaráSs Sjómannadagsins og dvalarheimilis
aldraða sjómanna er ííutt í DvalarheimiIiS, Laug-
arási.
Útborganir miðvikudíiga og föstudaga kl. 17—18.
MálBfiimg og líÍB.-Ktvörsaff’
Laugayegi 23.
Frh. af 4. s.
■ Ekki boröi ég að opna'augun
, af ótta við, að verða honum
, samtoka í bænihni. En með
iðni og þolinmæði vann hann
sigur á augna-lokun minni —
og ég opnaði augun. Og sá þá
. aS' þetta var bráðmyndarlegur,
. ungur inaðui', er bar sig svona
karlmannlega, en í þeim svifum
rj’kktist skellireiðin úr stað
með hósta og hringlu, en greip
. þó andann brátt og rúllaði í
áttina til Winnipeg.
Sessunautur m.inn var reiöur
og bar sig illa, kvaðst aldrei
‘ bera þess bætur hvað. hann
hefði verið rændur rneð svikum
og prettum þessara bófa, er
þessu réðu. „Hvað kom fyrir?"
spurði ég. „Það, að ég keýpti
'mig inn á dansinn í kvöid, fékk
kvittun — plástur á liandar-
bakið, — sjáöu! — var búinn
að íá loforð frá fallegustu
stúlkunni ura næsta dans, og
var hún rétt að fala í íaðm
minn, er hrópao er, svo undir
tók í túougellir á veggnum:
„Busið er áð fara!" „Þarna
Slitnaði þi’áðurinn á tilhugalifi
mínui“ sagði hann og var
óhúggandL
Ég reyndi að tala um fyrir
honum með ýmsu móti, en
ekkert dugði — hann víldi ekki
huggast láta.
Og er öll ráð voru þroíin
gi’eip ég til guðfræðinnar. og
lenti í tólfta kapítula Helga-
kvers, er hljóðar um dauðann,
dómsdag og annað Jif. En ekki
hrreif það heldur. Hann vissi
ekert ura Helga, minna um
kverið, en minnst -um annað lif.
Hann sagði, að þessum gúttum,
sem allt þættust vita, væri
skammar nær, að kenna mönn-
um hveniig þeir ættu að breyta
hver við annan og lifa þessu
Iífi, héldur en þvæla um hvern-
ig þéirættu að déyja og annað
líf, sem þeir vissu ekkert um.
Ég benti á fyrirgefn’ing synd-
anna. Hann liiiaðist nokkuð við
í einu,upp úr honum stúlku-
tapið. Að siðustu gekk hann
inn á, að fyrirgefa meðferðina
um morguninn, þáð gæti hann
so.fiö úi’ sér; centa-snuðiríið
gæti hann bætt upp með auka-
vinnu; plásturinn gæti tiann
þvegið af sér með grænsápu,
en stúlku-tjónið var óbætan-
legt og ófyrirgefanlegt! Og í
því forherta ástandi hans skild-
um við — tveir skipbrotsmenn,
sinn af hverri fleytu.
Það fór vel ura okkur á heim-
leiðinni, sæti fyrir alla og gott
olnbogarúm, en litið var um
samræður, því flestir voru ergi-
legir og vonsviknir, að hafa
misst — ja, eitthvað, sem þeir
vissu ekki hvaö var.'
Þetta eru ekki fröttir af há-
tíðinni, eins og þið sjáið, heldur
raunir þeirra er skortir vöid,
fi’ekju og auðmýkt, og ekkert
eiga af þvi þrenna nauðsynlega
— flugvél, járnbraut eða skrið-
di’eka.
Þegar til kom fundu ofan-
skráðar linur ekki náð í augum
Heimski’inglu, en þá skaut
Lögberg skjólshúsi yfir greyin,
og þakka ég innilega fýrir gest-
risnina. Sveinn Oddsson
„Djöfladansörar" voru nýJ
lega kvaddir til aðsetursstaðaS
Iieilbrigðismálaráðherrans á
Ceylon.
Stigu þeir dans sinn í kring-
una ráðherrann til að hrekja á
brott ill áhrifaöfl frá stjörn-
unum, sem talið er að saéki aS
karli. Er vonast til að þetta
komi áð tilætluðu haldi. Fíeiri
ráðherrar er taldir hafa snúið
sér til stjörnufi'æðinga með
beiðni um aðstoð og styrk í
baráttunni við hin illu öfi.
---------------
Framh^af 4. síðu.
kvöldið en það fyrsta.”
Eítir þetta fór hann að spyrja
mig um liðna lífdaga. Ilann
sagði mér, aö faðir sinn hefði
vei'ið biskup í Tasmaníu og þótti
fróðlegt að heyi'a, að ég væri
fæddur í Ástralíu. Sámtal okkar
vax’ séxiega skemmtilegt, og all-
an timann fylgdist ég með mál-
venjum hans og talhreim með
xnikilli athygli.
Þá stóð Monty á fætur og sneri
sér svo að ég gat athugað hlið-
arsvip hans, og rétti mér svo
bendina.
uuxxffö, Sctgoi íiciiin
innilega, „ég óska yður hjartan-
lega til l'.amingju. Eg er viss um
ao allt fer vel.”
Ég þakkaði fyrir viðtalið og
bætíi við að ég vonaði að hann
nyti vel si'mai’Ieyfisins.
, Hann: vai'ð dálítið í'aunalegur
á svipinn við þessi (fi'ð miix,
sýndist-mér. „Já, James, ég geri
það,” svaraði hann. „Ég býst við
að það veröi siðasta orlof rnitt
i bráðina.”
Er ég kom aftur til London,
fékk ég vitneskju xun síðustu
ráðagerðirnar, að þvi er xxiig
varðaði; 1 búningi Montgomei’ys
átti ég að fljúga með einkaflug-
vél til .Gíbraltai' og þaðan til
Nox’ðui'-Afríku.
Þetta sama kvöld var mér
skipað að korna i hús eitt í
WCtíiC L..iU Lxl piOJLUiica. J^cLLllcl
var ég kynntur fyrir IT. undir-
hershöfðingja og kafleinieinum.
Undirhershöfðinginn var einn
af herráðsforingjum mínuiTL og
Lester hei’foringi útskýrði síðan
nákvæmlega hvað til stæði.
„Þér farið héðan með flugvél
til Gibraltar sem Montgomery
hershöfðingi. Og gleymið ekki,
að þeir sem íylgja yður út að
flugvélinni, hvort heldur sem
eru háir eða lágir að tign — vita
ekkert ura sannleíkann í þessu
efni.
Fyrsta „leiksvið,, mitt, var mér
sagt að yrði á flughöfninni í
Gíbi’altax’. Við komu mína
þangað mundu hei'deildir úr öll-
um greinum hersins stahda þar
fylktu liði. Þegar flugvélin hefði
staðnæmst, mundi H. undirhers-
íioíöingi, jíoxí'cxu^xox iiiiiiAi,
stíga út úr vélinni og ég átti
að korna á eftir, andartaki síðar.
Lester herforingi hélt áíraixi —
„Þér svarið kveðju hersins og
segið: „Góðan daginn, hexrar
mínir. Hvar er Foley?” Folqy
veit um þetta, eins og þér skiljið.
Hann er herstjói'narfulltrúi
landsstjórans,”
Foley mundi svo koma íram.
Ég mundi heilsa honum með
handabandi og tala við hann
um ílugferðir.a. Þar næst átti
eg að segja: „Jæja, Foley, eigum
'yið ekki að halda af stað til
Stjórnarhússins til morgunverð-
ai’, því ég er tímabundinn?" Við
mundum svo ak:i til Stjórnax'-
hússins. .
„Auðvitað veit landstjórinn
einnig um þetta,” hélt Lester
neriorxngi áiram, „og ettir aö
þið hafið neytt morgunverðar,
mun hann segja yður til um
næsta leik.”
Áður en ég fæi'i frá Gíbraltaxl
átti ég að týna vasaklút mínum
merktuni B.L.M. af „slysnx”. Eir,-
hver þjónanna myndi svo auð-
vitað, finna vasaklútinn og þetta
mundi svo staðfesta orðróminn’
um komu mína, og berast tii
útlanda.
Og nú skulum við hafa stutta
prófsýningu,” sagði herforing-
inn.
Nokkrum stólum var raðaö
saman. Þeir áttu að vera bifreið.
Og nokkrir aði'ir áttu að vera
ílugvél. Síðan fór ég með „her-
ráði” mínu— H. undirhershöfð-
ingja og kafteininum gegnum
Framhald