Vísir - 13.11.1957, Síða 6

6
VISIB
Miðvikudaginn 13. nóvember 1957
WXISXIS.
D A B L A t)
Víslr kemur út 300 daga a ári, ýmist ö eða L2 blaðsiðui
Ritstjóri og abyrgðarmaður Hersteinn Pálsson
Skrifstofur blaðsms eru i Insólfsstræti 3
RitstjórnarskrifsToíur blaðsins eru opna) fra ki. 8.00—L8.0U
Aðrar skritstotuj tra ki y.uo—I8.0i>
Afgreiðsla Ingólfsstræti 3. upin frá kl 0.00—19.00
Símr. 11060 (fimm línur)
Otgetandr 8LAÐAÚTGAFAN ÚÍSTK H.F
Vísir kostar kr. 20,00 í áskrift á mánuði,
ki i,50 emtakið í lausasolu
Félagsprentsmiðjan h.f
Þau skllja í bróðernl
Vlð ekfiEjn ©ícki lengnr saciian,
segja lngrld og KosseSlIsiL
Indrid Bergrnann, sem nú er fór ekki fram á neitt fram-
skilinn við mann sinn, Roberto færslufé. Hún ætlaði að taka
Rossclini, mim fara með börn börnin með sér til London en
5>eirra þrjú til London. jannar tvíburinn er enn að jafna
Hún kvaðst fara til London sig eftir Asíuinflúenzuna.
til að vinna við kvikmyndina I Dr. Graziadei, lögfræðingur
„Kind Sir“. Börnin munu svo hjónanna og vinur, sag'ði, að
lcoma síðar. Rosselini mun skilnaðurinn hefði orðið með
halda til Indlands eftir hálfan algjöru samkomulagi þeirra.
jHann sagðist haí'a fengið bréf
manuo.
Togarakaupin.
Ríkisstjórnin lagði á sínurn tíma
fyrir Alþingi — og fékk sam
; þykkt,— frumvarp til laga
um, að fest skyldu kaup á
1 fimmtán nýjum togurúm af
fullkomnustu gerð. Var víst
frá öndverðu gert ráð fyrir,
a .‘. sk.ip þessi yrðu fengin frá
A.-Þýzkalandi, því að allt
þurfti að gera til að efla við-
skipti í þá átt, þó að mikill
vafi geti leikið á því, hvort
þau eru eins hagstæð og við-
skipti, sem haldið verði uppi
| við aðrar þjóðir. En þetta er
i svo mikilvægt atriði í aug-
! um kommúnista — af aug-
ljósum ástæðum — a<5 þeir
munu ekki hverfa frá stefr,-
| unni, nema þeir reki sig'
einhvern tímann áþreifan-
j lega á, að hún sé ekki leiðin
til farsældar.
En nóg um það að sinni. Tog-
; arakaupamálið hefir verið
í undirbúningi um hríð, en
fyrirspurnir, sem teknar voru
til umræðu á Alþingi í byrj-
un vikunnar, leiddu í Ijós,
að það er eltki komio veru-
lega á rekspöl. Víst er, að
kommúnistar mundu víta
ríkisstjórnina fyrir sinnu-
leysi og' svik, ef þeir hefðu
ekki einmitt fjallað um þetta
atriði, sem miðar nær ekk-
ert. Togarsmíðarnar hafa
j Astarævintýr hinnar sænsku frá þeim, þar sem þau segjast
leikkonu og leikstjórans ítalská haía orðið vör viC ýmsa örð-
hófst á eynni Stromboli vorið ugjeika í sámbúðinni. Hinar
[1949 og lauk á föstudaginn 8. jmisrnunandi stefnur, sem lista-
þ. m. í rétti í Róm. Dómarinn j ferill þeirra hafi tekið síðást-
j veitti þeim lögskilnað á þeim liðin tvö ár, hafi gert sitt til
'forsendum, að þau settu ekki að skilja þau að.
horfur á, að stjórnin ætli
að rjúka til og ljúka samn-
íng'um um skipakaupin eða
smíðarnar, áður en hún
hefir hughoð um, hvar hún
á að fá lán til þeirra eða með
hvaða kjörum slíkt lán yrði,
þegar þar að kæmi. Getur
slíkt orðið dýrt spaug, en
kommúnistar kæra sig vit-
anlega kollóLa um það —
aðalatriðið er að binda við-
skipti okkar austur á bóg-
inn.
þessu sambandi má einnig
minna á það, er aðalkomm-
únistinn í ríkisstjórninni,
Lúðvík Jósepsson, skýrði frá
í fyrradag, er rætt var um
togarkáupin. Hann sagði, að
smíði á 12 togskipum, sem
hvert er 250 lestir, mundi
kosta 50 milljónir króna.
Skipasmíðastöðvar lána
helming þessa fjár í 1—2 ár,
en óvíst er með öllu um hinn
helminginn og um önnur lán
er ekkert vitaöii Þrátt fyrir
þetta virðist þessi sami ráð-
herra ætla að rjúka til og ,
láta semja uni skipasmíðar,
sem munu kosta þrefalt
meira, og leikur varla vafi
á því, að erfiðleikarnir á út-
veguh lánsfjái’ munu vera
þrefalt meiri ef ekki marg-
íalí meiri.
skap saman. Áður hafði hann
reynt að koma á sættum en
mistekizt.
Ingrid Bergmann, sem nú er
fertug, heldur börnum þeirra.
Þau eru Robertino, 8 ára, og
firam ára gamlir tvíburar. Isa-
„Ógleymanleg fortíð, ásthi á
börnum okkar og gagnkvæm
ástúð mun alltaf tryggja okk-
ur gott samkomulag,“ sögðu!
þau.
Bréfið var ritað í hóteli í
bella og Ingrid. En Rosselini París, þar sem hjónin dvöldu
mun hafa samband við þau, eftir nærri tíu mánaða aðskiln-
hvenær sem honum þóknast. að. Rosselini hafði dvalið á
Ingrid hefur samþykkt, að þau Indlandi við geð fræðslumynda.
skuli ncma á Ítalíu eða i ítölsk- Hin alkunnú kynni hans af
um skóium annars staðar í indverska kvikmyndahöfund-
Evrópu. Maður hennar mun' inum frú Sonali Das Grupta
greiða 346 sterlingspund á voru ekki nefnd í skilnaðar-
mánuði • til barnanna. Ingrid réttinum.
_____ I
að vísu verið boðnar út, en Þó mun ekki vera ástæða til að
lengra er málið í rauninni
ekki komið, því a ð þótt
nokkur tilboð hafi borizt og
fleiri sé væntanleg, vantár
enn það, sem við á að' eta!
Enn hefir ekki tekizt að afla
lánsfjár til að Ijúka samn-
■ ing'um um smíðar togar-
anna.
Þrátt fyrir þetta hefir verið á-
kveðið að gera samninga um
smíði togaranna. Segir Þjóð-
viljinn til dæmis í gær, að
1 næstu daga fari nefnd utan
til að gera samninga um
skipakaupin. Eru því allar
cttast, að ekki verði fengið
lán, þótt ófengiö sé enn.
Kommúnistar eru roggnir
og segja, að menn skuli bara
bíða, því að þetta lagist allt
með næstu tunglkomu, en
þar mun ekki átt við það
tungl, sem var eitt á himni
til skamms tíma. Hitt mun
sönnu nær, að kommúnistar
vonist til þess, að gestir
liösiC feraBar sælclst
lelðin.
ísafirði, 7. nóv.
Rækjuveiðar liófusí' hér í
rækjaverksm. Pólar h.f., (Guð-
mundur og Jóhann) nú um
mánaðarmóíin.
Veiða nú þrír bátar fyrir;
verksmiðjuna og mega veiða
500 kgr. hver. Eru það ekki
full veiðiafköst, enda hefur.
enn ekki tekizt að tryggja
nema sölu á takmörkuðu magni.
Flóabúsostar
og ísfirzkár rækjur.
Mest af þeim rækjum, sem
nú eru framleiddar, fer til
mjólkurbús Flóamanna, í bless-
aðan rækjuostinn. Vinna þann-
ig hönd í hönd mjólkurafuröir
sunnlenzkra bænda og ísfirzkir
rækjuveiðarar og verkafólk.
Væri óskandi að svo gæti
orðið víðar. að nýjar fram-
Ingrid mun síðan fara til
Hollywood til að leika í kvik-
! myndinni „The Inn of Seyen'
Happinesses“ í febrúar. Er það,
j fyfsta amerísk'a myndin, sem j
lúhn leikur í, síðan'hún giftist
Rosselini.
12
Seikhúsfoir.
Kekslrarg;
kvæmdir í iðnaði gæiu skapað Eg
verkefni og markaði, helzt ; fyrir skömmu og sá þar hið
bæði innanlands og utan á . ágæta leikrit A. Tjechovs, „Kirsu
feðra tungltíkarinnar komi efnivörum, sem lítt seljanlegar ; berjagarðinn' ’.Þarna leika marg,-
ekki tómhendir frá bukki voru áður. j ir af okkar beztu leikurum og
og beygingum á byltingaraf- Eru hér miklar vonir ; leikstjórinn er frægur í sínu
mælinu og ráðstefnum í bundnar við að hin nýja
, ostaframleiðsla mjólkurbús
, Flóamanna takist með ágætum
! og verði vísir þess, að fleiri
samfcandi við það.
•sr. -
heimalandi, Bretlandi, fvrir leik
sinn, á leiksviði og í kvikmynd-
um og eins fyrir sviosetningar
við þekktustu leilchús Englend-
Útvegsmenn hafa árum saman
farið þess á leit við ríkis-
stjórnina, að hún fyndi út-
þeim, sem hafa
framfæri sitt!!
af þeim
' fyrirtæki brjóti nvjar leiðir: Á inga. Er það mikill fengur fvrir
því er mikil þörf, sérstaklega okkur hér í fámenninu, að slik-
eins og nú horfir í efnahags- ur listamaður skuli vilja koma!
málunum. Verði víða svo unn-
veginum rekstrargrundvöll, Kommúnistar hafa vitanlega að hönd mæti hendi og fotur
svo að hann gæti starfað án
stuðnings. í fyrstu var ein-
ungis talað um það, að þetta
væri nauðsyn, ao því er vél-
bátaútveginn snerti, en nú
er togaraútgerðin einnig
svo illa stödd, að hún verður
líka að þiggja styrki. Er
þá svo komið, að þau tæki,
sem landsmenn allir lifa af,
eru komin á framfæri hjá
engar áhyggjur af þessu í fæti gætum við áreiðanlega
sambandi við kaup á nýjum le'yst margan vandahn.
og dýrum skipum. Þeir vita, ---------------------------------
að þau lenda að endingu hjá j
ríkinu, ef allt fer yfir um, j
cg það er bara harla gott að j
þeirra dómi, því að þá er |
einu marki þeirra náð. Þess |
vegna er ástæ'íulaust að gera
ráð fyrir því, að þeir óski
eftir því, að útgerðinni vjerði
tryggður rekstursgvundvöll-
ur. Útgerð, er væri óháð rík-
inu, að því er styrki snertir,
er þyrnir í þeirra augum og
frávik frá stefnunni. Þess
veena skulu menn ekki aera
ráð fyrir, að grundvöllurinn
sé á næstu grösum.
hingað og stjórna leiksýningum.
Sýningin ber það með sér að
henni stjórnar kónnáttumaður
mikill, leiktjöld eru óvenju iög-
ur, sviðslýsing hefir sjaldan sézt
skemmtilegri hér, og hraði leiks-'
ins afbragðs góður. Það er auö-
séð að leikstjóri og leikarar hafa
lagt mikla alúð við störf sin og
sumar persónurnar verða manni
ógleymanlegar, svo sem Lárus
Pálsson í hlutverki gamla Firs. |
xn. !
Á. S. hefur sent blaðinu eftir.
farandi bréf:
Nútíminn — Hraði —
tíávaði —
„Oft er talað um nútíma Irraða
þann, sem á flestu er. Orðið
hægagangur heyrist sennilega
sjaldan nú orðið. 1 lestaferðun-
um í gamla daga var farið hægt,
ekki um annað að ræða, hesta,
flutnings og vega vegna, en ég
man svo langt, að oft var sagt
að lestagangurinn væri drjúgui.
Nú er það fjarri mér, að fara
að mæla með því, að hægagang-
ur gamla tímans komi í stað nú-
tímahraðans, en vel mætti sá
hraði sem á öllu er, vera mönn-
um umhugsunarefni, og vissu-
lega er hann orðinn það uti í
löndum. Þessi mikli hraði, sem
vitanlega er mestur í stórborg-
unum, slítur mönnum nefnilega
út, hefur ekki sem bezt áhrif á
taugar manna og skap. Og í
stuttu máli hallast margir að
því, að menn gætu notið lífsins
betur og búið við betri heil.su,
ef þeir færu sér nokkru hægam.
En líklega er nútímahávaðinn
engu betri.
DægmTaga glynuu’inn.
Tillitssemi við aðra menn er
höfuðkostur. Mjög skortir á, að.
menn ástundi tiljitssemi við aðra,
t. d. sýni næi’gætni, er útvai’pað
er dægurlaga ,.músik“ fi’am eftir
öllum kvöldum og stundum fram
á nótt, að stilla tæki sín svo,
vilji menn. endilega hlýða á
þetta, að fólk í öðrum íbúðum
og jafnvel öðrum húsum geti
notið svefns. Margt fölk mundi
hugsa með meiri gleði til nokk-
urrar hvíldar og kyrrðar á laug-
ardagskvöldum og um helgar,
t.d. við lestur góðra bóka, ef
ekki væri um þennan ófögnuð
að x’æða. Nú veit ég vel, að ekki
tjáir að nefna að hætta að út-
varpa „dægurlagamúsikinni“, en
það, þai’f að breyta til, útvarpa
því -skársta að eins, og taka al-
veg fyi’ií’ danslaga útvarpið, sem
stundum er til kl. 2 á nóttunni.
Það má ekki láta dægurlaga
glyminn hafa þau áhrif, að menn
líti á útvai’pið sem heimilisplágu.
Og í stuttu máli, það þarf að
vanda til alls, sem útvai’pað er
inn ú heimilin.
Heimasímar í sveitum.
Ein er sú uppíinning, sem ætti
að vera fólki til aukinnar ánægju
öi’yggis og þæginda, eða talsím-
inn, en u jnheimasímanna i sveit-
unum er það að segja, að þeir
verða mönnum hvorki að þeim
notum sem skyldi né ánæg.ju,
vegna misnotkunar fóiks á þeim.
Það er vegna þess hve almennt
það er, ef hringt er á einhvern
bæ í sveitinni eða af einhverjum
bæ, þá er heyrnartóli lyft af flest
um krókum talsímatækia á flest-
um hinum bæjunum, þar sem
simi ei’, þvi að slíkt er menning-
aráslandiö víða í hinum ágæti;
sveitum lands vors, að allir virð-
ast þurfa að vita allt um alla,
ekkert má fara framhjá þeim,
og svo er „hlustað“ í tíma og
ótíma, og talað um það, sem
heyi st hefur. Þetta - ófremdar-
ástand er slikt að margir forð-
ast að minnast i sima á nokkurn
skapaðan hlut, sem þeim ev ekki
nálívæmlega sama um, að sé um-
ræðuefni, þar sem margl er
rangfært, af þeim sem hiusta,
og haft eftir mönnum það, sem
þeir alls ekki hafa sagt. Hafa
bakast af þessu ýms óþægindi.
Veit ég mörg dæmi þess, að
menn senda heldur bæjarleið eða
fara sjálfir, sér til mikiila óþæg-
inda„ til þess að reka einkaer-