Alþýðublaðið - 08.01.1958, Blaðsíða 8

I
Alþýðublaðið
Miðvikudagur 8. janúar 1958
Leiðir allra, sem ætla að
kaupa eða selja
Bl L
liggja til okkar
Bílasalan
Klapparstíg 37. Sími 19032
Húseigendur
önnumst allskonar vatns-
og hitalagnir.
Hifalagnir s.f.
Símar: 33712 og 12899.
Húsnæðis-
miðlunln,
Vitastíg 8 A.
Sími 16205.
Sparið auglýsingar og
hlaup. Leitið til okkar, ef
þér hafið húsnæði til
leigu eða ef yður vantar
húsnæði.
KAUPUM
prjóratuskur og vað-
malstuskur
hæsta verði.
Álafoss,
Þingholtstræti 2.
Sigurður Ól ason
Hæstaréttarlögmaður
Austurstræti 14.
Sími 15535.
Viðtalst, 3—6 e, h.
K/linningarspjöld
D. A. S.
fást hjá Happdrætti DAS,
Vesturveri, sími 17757 —
Veiðarfæraverzl. Verðanda,
sími 13786 — Sjómannafé
lagi Reykjavíkur, sími 11915
— Jónasi Bergmann, Háteigs
vegi 52, sími 14784 — Bóka
verzl. Fróða, Leifsgötu 4,
sími 12037 — Ólafi Jóhanns
ssmi, Rauðagerði 15, sími
3309€ — Nesbúð, Nesvegi 29
----Guðm. Andréssyni gull
smið, Laugavegi 50, sími
13769 — í Hafnarfirði í Póst
hösinu, sími 50267.

Áki Jakbbsson
Og
Krisiján Eirfksson
hæstaréttar- og héraðs
dómslögmenn.
Málflutningur, innheimta,
samningageirðir, fasteigna
og skipasala.
Laugaveg 27. Sími 1-14-53.
Samúðarkort
Slysavarnafélag Islands
kaupa flestir. Fást hjá slysa
varnadeildum um land allt.
í Reykjavík í Hanny -ðaverzl
uninni í Bankastr. 6, Verzl.
Gunnþórunnar Halldórsdótt
ur og í skrifstofu félagsins,
Grófin 1. Afgreidd í síma
14897. Heitið á Slysavarnafé
lagið. — Það bregst ekki. —
Skák
Framhald af 7. síðu.
42. Ke2, He3t!
(Hvítur verður að drepa hrók
inn því annars kemur 43. —
Hd3).
43. Ke3, Rc4t
44. Ke4, RxdGt
45. Kd5,
(Nú getur svartur unnið
skákina hvernig sem hann lyst-
ir).
45. — Rf7.
46. Rc6, a5.
47. Ra7, a4.
48. Rb5, Kg6.
49. Kc6, Kxg5.
50. Kxb6, Kg4.
51. ,Kxc5, Kg3.
52. Kb4, Kxg2.
52. Rd4, h4.
54. Re2, Kf3.
55. Rglt Kg4.
56. Ka4, Rg5.
57. Kb4,
(Kóngurinn leggur nú af stað
í vörnina!).
57. — Rf3.
58. Re2, h3.
59. Rc3, Rg5.
Og þá fannst Bent Larsen nóg
komið að sinni.
Mjög fallega tefld skák af
Friðriks hálfu og minnir á skák-
ir heimsmeistarans, þegar hon-
um tekst bezt upp.
Ingvar Asmundsson.
Þú ert a
Framhald af G. síðu.
upp við að skilgreina ljóð að
hætti ,,gamla tímans", þótt
menn gerist nokkuð efagjarnir
á atómljóðagerðina. Og hvers
vegna ætti nýju „skáldunum“
að vera það eitthvert metnað-
armál að kalla framleiðsluna
endilega ljóð?
Eg fæ ekki séð, að þar sé um
annað en hreina fordild að
ræða, eða hvað?
Segja mætti að formið skipti
máske ekki miklu máli, en inni-
haldið væri það, sem líf eða
dauði framleiðslunnar veltur á.
A hitt er þó að líta, að um-
búðirnar eru ekki alveg einkis-
verðar. Mér dettur í hug gam-
ansagan um afdalakonuna, sem
í sakleysi sínu færði sýslumann
inum súpu í skrautlegu nætur-
gagni, sem vitanlega hafði ekki
verið notað til þess, sem það
var gert fyrir.
Sagan hermir að sýslumanni
hafi fátt um fundizt, þótt ekki
vændi hann konuna um neitt
misjafnt, og hafi fúlsað við
matnum.
Það skyldi þó ekki vera að
almenningi finnist hann svipað
á vegi staddur og sýslumann-
inum, þegar hann lítur yfir
krásaborð hins „nýja skáld-
skapar“?
Þó margt sé enn, sem freist-
andi væri að taka til athugun-
ar verður það að bíða síns tíma
máske skamms tíma.
Næst vil eg snúa mér að
þeirri umkvörtun, sem eg bjóst
við að kæmi frá vini mínum,
Helga, sem sé, að eg hafi ekki
nefnt dæmi um hvað mér þyki
góður skáldskapur og réttlæti
það, að umþráttuð bók leyni á
sér við nánari lestur. Eg vil
alls ekki skorast undan þessari
sjálfsögðu kvöð, og vil gjarnan
bæta því við að þar' olli meira
tímaskortur en viljáleysi eða
getuleysi, er hin fyrri grein var
rituð.
Eg vil nefna kvæðið Söngva-
Borga, sem mér þykir haglega
gert, þótt að vísu skilji það les
andanum nokkurt svið til hug-
leiðinga þar sem baksviðið er
helför hinnar ógæfusömu dótt-
ur Jóns Sigmundssonar, reik
friðvana sálar um fornar stöðv-
ar. Þar er þetta erindi:
Andardráttur öræfanna
undui’mjúkt um dalinn fer.
Blær úr heimi fjalla og fanna
flytur söng að eyrum mér.
Söng er tjáir sorg og trega,
sára kvöl og bæn um grið.
Andi er reikar villur vega,
varnað hvíldar, þráir frið.
Kvæðio Vor:
Sólin Ægi sefur hjá
sveipuð mistur dúðum
ljós og skuggar skylmast á
skelja-bláum flúðum.
gjúga urtu selabörn
seiðið lokka fljótin.
Endurnar við óskatjörn
eiga stefnumótin.
Meðan léttstíg æskan á
ástafund í leyni
gægist fögur fjólan blá
feimin undan steini.
Svona lífsins angan er
áfeng jarðarbarni
þegar íslenzkt vor um ver
vefur töfragarni.
Mér þætti ekki óráðlegt fyrir
gamlan sveitadreng, jafnvel
Jjótt alinn sé fjarri risháu lands
lagi, að dusta malbiksrykið af
gömlum endurminningum áður
en felldur er sá dómur, að þetta
sá kveðið úr svefni.
ð spinna
Eg vil nefna kvæðið Róður,
að vísu ekki gallalaust, en
glögglega aregin mynd af
vígslu verðandi sjómanns. Og
skyldi vera falskur tónn í þessu
er.indi bess sem er hið síðasta,
að afloknum róðrinum:
Um kvöldið eg krökkunum
sagði
að köld væri sjómannsins önn
og áherzlu á orðin lagði
um Ægis rjúkandi hrönn.
-— Svo lét eg húfuna hallast
og hróðugur spýtti um lönn!
Skyldi ekki vera hægt fvrir
jafnvel mann, sem ekki hefði
meira fengizt við fisk en lóna-
jontur við sandströnd, að
skynja kotroskni unga sjó-
mannsins, sem talar við félaga
sína, sem ekki hafa enn dregio
út?
Nokkuð nýstárlegt er kvæðið
Öskubuska um efnismeðferð.
Eg minnist þess ekki að hafa
séð þennan skilning áður lagð-
an í það gamla ævintýri.
Eg sé ekki betur en jafnvel
Örn Arnarson hefði getað verið
fullsæmdur af kvæðinu „Ná-
granni minn og eg“, sem lýsir
hugraunum hins ,,vammlausa“
(?) borgara vegna ádeilna ill-
skeytts nágranna. Því lýkur
svona:
„Hræðist eg nágrannans
nöldur?
Nei, mín samvizka er góð. —
Þó kasta eg nokkrum krónum
í kirkjubyggingarsjóð.
Ekki er það samt af ótta
við alheimsmeistarann.
Því — hvernig má Drottinn
dæma
Dannebrogskrossaðan mann?
Einkar hugljúft virðist mér
kvæðið ,,Barn“, en niðurstaða
þess er þessi:
Eg krýp fvrir brosandi barni
og barnið að jöfnu met,
hvort það er íslenzkt — eða
austan frá Nazaret.
Þá vildi eg leyfa mér að
benda á kvæðið „Dropinn", sem
laglega hugleiðingu. Kvæðið
„Við Eyjafjörð“ og „Munaðar-
leysinginn11, sem vel má þó vera
að fari fyrir ofan garð og neð-
an hjá stríðöldum unglingum á
gelgjuskeiði r.ú, en er jafn raun
satt fyrir því.
Kvæðin ,,Hulda“ og „Fang-
inn í Grófargili“ tel eg bera
vott um kunnáttu til að draga
upp lifandi myndir.
Þó að margt sé enn ótalið og
fljótar yfir sögu farið en vera
rnætti verður þetta rúmsins
vegna að nægja, enda hár feng-
ið ritdómaranum nokkuð úr að
moða. Að lokum þessi sjálfs-
lýsing, svona til þess að benda
á, að það er ekki bein ástæða
til að bera manninum á brýn
neinn rembing:
Eg er svo undarleg vera,
aldrei eg sjálfan rriig skil
þótt langi mig góðverk að gera
eg geymi það morguns til.
En þá er hið fegursta fokið,
sem fyílir hug minn í kvöld
samúð og sanngirni lokið
sjálfselskan ein um völd.
Af hverju geri eg ekki
einmitt það sem eg vil,
en sál mína sífellt blekki
sjálfan mig aldrei skil?
Neskaupstað 27. nóv. 1957
Oddur A. Sigurjónsson.
Hagalagðar
Framhald af 4. síðu.
í Lundúnum í fyrravor, en hef-
ur þegar verið sýnt víða á meg-
inlandinu og á Norðurlöndum
og alls staðar vakið hina mestu
eftirtekt enda seg'ir þar frá
fólki og vandamálum, ssm
þykja ekki evrópsk og nýstár-
leg.
oOo
RÚSSNESKI ballettflokkur-
inn við Bolshoi-leikhúsið í
Möskvu er sem kunnugt er, tal-
inn einn hinn bezti ef ekki bezti
í heimi. En undanfarin ár hef.ur
verið lítil samvinna meðal
stjórnenda lians og stjórnencla
fremstu ballettflokka á vestur-
löndum. Hefur þróunin orðið
önnur innan hins rússneska
balletts og ballettflokka á vest-
urlöndum t. d. Sadler Wells og
danska ballettsins og talað um
óíkan stíl og ólíka skóla. Þegar
Bolshoi-flokkurinn með hina
frægu dansmey Galina Ulanöva
í broddi fylkingar í fyrra var
honum vissulega vel tekið ög
einkum hrósað fyrir frábæra
tækni, en ýmislegt þótti þó
gamaldags. Einkum þótti skorta
ferskleika og djörfung í nýjum
verkum rússneskra leikdansa-
smiða, en hins vegar sögðu ball-
ettgagnrýnendur, að fáir eða
engir ballettflokkar stæðu hin-
um rússneska framar í klass-
ískum ballett. Nú virðist vera
sem einhver skriður sé að kom-
ast á frekari samvinnu. Beryl
Grey, einhver bezta dansmær
Sadler Wells-flokksins (sem nú
hefur verið skírður upp og kall-
aður konunglegi brezki ballett-
inn), hætti nýega að dansa m'eð
þeim flokki, en stofnaði sinn
eigin flokk og hefur ferðast með
hann víða um lieim að undan-
förnu. Og nú í s. 1. mánuði
lagði hún leið sína austur í
Rússíá og dansaði sem gestur
á sviði Bolshoi-leikhússins.
Var þá ár og dagur síðan dans-
mær frá vesturlöndum hafði
dansað á þeim sögufrægu fjöl-
um.
oOo ?
NÝLEGA er komin út í
Bandaríkjunum skemmtieg bók
eftir Charies Richard Sanders,
prófessor við Duke-háskólann.
Bókin er ævisaga rnanns, sem
einmitt varð sjáfur frægur fyr-
ir að skrifa ævisögur, Lytton
Strachey. Strachey er íslenzk-
um lesendum að góðu kunnur,
t. d. hefur sú bók, sem talin er
meistaraverk hans, Viktoria
drottning, til í íslenzkri þýð-
ingu. Skoðanir mar.na á afrek-
um Stracheys hafa ekki alltaf
verið einar og sömu, sumir háfa
gagnrýnt hann fyrir t. d. í bók-
unum „Eminent Victorians“ og
„Eizabeth and Essex“, að haga
atvikum og öðru svo sem hon-
um þykir taka sig þezt út á
kostnað kunnra staðreynda, en
enginn frýr honum þó fráþærr-
ar frásagnargáfu. Strachey, sem
lézt 1932, þótti á sínum tíma
einkennilegur maður, hann var
til dæmis mjög andvígur bæði
stríði og kristinni kirkju, og
hann gekk með eitthvert hið
lengsta rauða skegg, sem elztu
menn þykjast muna.
Þorvaldur Ari Arason, hdi.
LÖGMANNSSKRIFSTOFA
Skólavörðuatíg 38
c/o l'áll Jóh. Þorleifsson h.f - Póslh. 621
Símar 15416 og 15417 - Simnefni: Aii
r \ ■; i »'r j .Vi . . . • . • .
IÓ.X 1 líi.’Tj.í', II.GL'.L'

iifMrríiJ -ÍJJrtVl .8