Morgunblaðið - 24.12.1915, Side 3

24. des. S4- tbl.
MORGUNBLAÐIÐ
3
aldarstritið, lífsbaráttan, sollurinn
og léttúðin eru búin: að svæfa
eða jafnvel deyða.
Jólaklukkan vekur upp frá
dauðum beztu tilfinningarnar í
brjóstum vor hinna eldri; hún
gerir oss einlægt á hverju ári
aftur að börnum, í góðum skiln-
ingi.
. Jólaklukkan kallar á hverju
ári guðs barnið til lífs hjá flest-
um fullorðnum mönnum, aðminsta
kosti um stund.
Eg held, að enginn verði svo
gamall, að hann ekki kenni barns-
legrar gleði, er hann finnur jólin
nálgast; eg held, að aldrei komi
svo þykk klakaskél utan um
nokkurt mannshjarta, að eigi
komist ylurinn frá jólunum í gegn-
um hann, þótt lítið beri máske á
hjá sumum. Og þá kemst jóla-
gleðin og jólaylurinn á hæst stig
hjá oss mörgum, þegar vér heyr-
um hljóminn af jólaklukkunum,
sem hrópa inn í eyru vor og
hjörtu, að nú sé fagnaðarstundin
komin, dýrðlegasta fagnaðarstund-
in, sem heimurinn hefir haft af
að segja.
En hvernig stendur nú á því,
að hljómur jólaklukkunnar skuli
hafa næmari tök á og meira vald
yfir hjarta voru og öllu tilfinn-
ingalífi heldur en hljómur þeirrar
sömu klukku á flestum' ef ekki
öllum öðrum dögum? Hvernig
stendur á því, að jólaklukkan
getur fremur flestu, ef ekki öllu
öðru, slegið á fínustu og beztu
strengina í brjóstum vorum?
Hvernig stendur á því, að jóla-
klukkan getur gert mig og þig
að barni aftur, þó við báðir séum
komnir all langt yfir miðjan aldur,
og orðnir vanir vosi og sárum
veraldarlífsins og veraldar stríðs-
ins, að hún getur látið okkur,
fullorðna fólkið, hugsa sem börn,
gleðjast sem börn — og jafnvel
gráta sem börn?
Það er auðvitað af því, að hún
hefir svo góðan og gleðilegan
boðskap að færa, boðskapinn, sem
fullnægir þeirri þrá, sem falin er
inst í hvers manns hjarta, boð-
skapinn um friðinn, sem yfir-
gengur allan skilning, friðinn við
sjálfan Guð.
Það er ávalt í hljómi jólaklukk-
unnar einhver hreimur af engla-
söngnum á hinum fyrstu jólum:
«Dýrð sé Guði í upphæðum!
Friður á jörðu
og velþóknan yfir mönnunum«.
Jólaklukkan flytur jólaboðskap,
og boðskapurinn er sá, að öllum
heiminum er frelsari fæddur. —
Og þessi frelsari heimsins er lit-
ill sveinn, sem vafinn reifum ligg-
ur í jötu.
Þetta eru fyrstu kynnin, sem
heimurinn hafði af Guðs syni
Jesú Kristi, frelsara sínum og
Orottni. Vafinn reifum, liggjandi
í jötu, fáandi ekkert rúm í gisti-
herbergjum heimsins; þetta er
fyrsti þátturinn í lífi hans, sem á
Jdlunum er fæddur öllum heim-
inum til frelsis og sáluhjálpar.
Og það er mála sannast, að það
er lítil dýrð og vegsemd við þetta,
þegar litið er til þeirrar verald-
legu viðhafnar, sem þeim er sýnd,
og það þegar við fæðingu, sem
bornir eru til jarðneskrar tignar.
En hvílíkan æfiferil og hvilíka
æfisögu átti þó ekki þessi smá-
sveinn framundan sér?
Hvílík stórvirki hefir hann ekki
unnið? Hvílík líknar- og mizk-
unarverk hefir hann eigi af hönd-
um leyst ?
Margt stórmennið og margur
stórfrægur ágætismaður hefir á
liðnum öldum verið í heiminn
borinn, en — enginn slíkur sem
hann, er á fyrstu jólunum var
fæddur. Hann óx að vizku og
náð. Hann stofnaði það riki á
jörðunni, sem enginn endir mun
á verða. Guð gaf honum það
nafn, sem öllum nöfnum er æðra,
til þess að í nafni Jesú skuli
hvert kné beygja sig, og sér-
hver tunga viðurkenna, að Jesús
Kristur er Drottinn, Guði föður til
dýrðar.
Hvað er það þá, sem vér eig-
um honum að þakka, sem er
fæddur í nótt, og sem jólaldukk-
urnar hringja fyrir í kvöld hjá
öllum kristnum þjóðum ?
Vér eigum það honum að þakka,
að vér þekkjum föðurinn almátt-
uga og algóða á himnum, og hinn
mikla kærleika, sem hann ber til
mannanna. Jesús Kristur hefir
sýnt oss föðurinn og kent oss að
þekkja hann; vér erum öll orð-
in Guðs börn fyrir trúna á Jesúm
Krist. Vér eigum honum að þakka,
að vérþekkjum veginnheim til föð-
ursins. Jesús Kristur er vegurinn,
enginn kemur til föðursins nema
fyrir hann. Vér eigum honum að
þakkaað vér getum væntnáðar og
miskunar hjá Guði, þótt samvizk-
an ásaki oss um það, að vér höf-
um syndgað í himininn og fyrir
Guði, og eigum ekki skilið að
heita börnin hans. Hann hefir
sýnt oss föðurinn, sem biður með
opnum föðurörmum eftir hverjum
syni, sem heim vill aftur hverfa,
tekur hann í faðm sinn og fyrir-
gefur honum alt; hann hefir lát-
ið líf sitt til lausnargjalds fyrir
marga.
Sveinninn, sem fæddist í nótt,
og jólaklukkurnar hringja fyrir í
kvöld, hefir gefið oss vonina um
líf eftir þetta líf, vonina um op-
inn himinn yfir oss öllum á and-
látsstundu vorri, vonina um sæla,
endurfundi og eilífar samvistir í
heimkynnum föðursins. Frá hon-
um höfum vér hlotið réttan skiln-
ing bæði á lífiogdauða; frá hon
um höfum vér þá trúarsannfær-
ingu, að raunirnar og harmarnir,
sem vér í þessu lifi verðum fyrir,
séu aðeins síundarél, sem skjótt
liða hjá, en bak við þau sé Drott-
ins birtan, ljómi og geislar þess
mikla kærleika, sem er yfir öllu,
um alt og í öllu. Frá honum
höfum vér hlotið þá trúarsann-
færingu, að englar Drottins standa
ætíð hjá oss, að föðuraugað al-
skygna vakir ávalt yfir oss, að
vér erum einlægt sem börn í
föðurhöndum.
í nafni hans, sem i nótt er
fæddur, megum vér fara til allra
manna og segja við þá: »Ottist
ekki, því yður er frelsari fædd-
ur«. í nafni hans megum vér
fara til allra manna og kenna
þeim, hversu sorglega sem á kann
að standa fyrir þeim, að lyfta
augum sínum til Drottins og segja
trúarglaðir:
»Þú Guð ert minn, eg á þig að,
Eg er i höndum þinum«.
I nafni hans megum vér fara
til einstæðinganna og munaðar-
leysingjanna, sem fáa eða enga
eiga að, og segja við þá: »Þér
eruð samt ekki einir, því faðir-
inn er með yður«.
I nafni hans megum vér fara
til þeirra, sem liggja fyrir dauð-
ans dyrum og horfa fram á and-
látsstund sína, og segja við þá:
»Hjarta yðar skelfist ekki né
hræðist. Yður er frelsari fædd-
ur; hann lifir og þér munuð lifa.«
I hans nafni megum vér fara
til hryggra og sorgbitinna manna,
til þeirra, sem trega horfna vini,
og segja við þá: «Þér hafið nú
að sönnu hrygð; en þér munuð
sjá vinina aftur; þá mun hjarta
yðar fagna, og þann fögnuð tek-
ur enginn frá yður.«
Sveinninn, sem á jólunum fædd-
ist, er ímynd Guðs veru og ljómi
Guðs dýrðar; í honum er sjálfur
Guð til mannanna kominn.
Jólin er mesta gleðihátíðin á
árinu; hún er hyrningarsteinn
allra aunara hátíða og helgi-
daga.
Verum því glaðir sem börn, er
jólin koma með ljósum sínum,
friði og fögnuði, glaðir sem böfn
hins góða föður á himnum. Guð
gefi, að jólaklukkan hringi í kvöld
Guðs frið inn á hvert heimili, Guðs
frið inn í hvert mannshjarta.
Guð láti jólaklukkuna hringja
himneska huggun inn í hjörtu
hinna mörgu, sem á þessum jól-
um minnast horfinna vina.
»Beyg kné þín, fólk vors föður-
lands,« því þér og öllum heimin-
um er frelsari fæddur,
Guð gefi oss öllum gleðileg jól
í Jesú nafni. Amen. —
Brezkur hermaður gengur til kirkju á jólaðag.
Franskur hermaður kemur heim til forelðra sinna og systkina um jólin