Alþýðublaðið - 17.05.1958, Síða 3

Laugardagur 17. maí 1958.
AlþýSublaðíB
S
AlþýúublQÖið
iJtgefandi:
Ritstjóri:
Fréttastjóri:
Auglýsin gast j óri:
Ritstjórnarsímar:
Auglýsingasími:
Afgreiðslusími:
Aðsetur:
Alþýðuflokkurinn.
Helgi Sæmundsson.
Sigvaldi Hjálmarsson.
Emilía Samúelsdóttir.
14901 og 14902.
1 4 9 0 6
1 4 9 0 0
Alþýðuhúsið
Prentsmiðja Alþýðublaðsins. Hverfisgötu 8—10.
Silkihúfur Ólafs
ÓLAFUR THOR3 hefur fengið orð fyrir að vera góður
ræðumaður, ihugkvæmur, hnyttinn og sæmilega rökfastur,
þegar hann situr á strák sínum. En ræðan, sem hann flutti
á alþingi um efnahagsmálin á miðvikudag, bendir til þess,
að annaðhvort sé Ólafi brugðið eða málstaður Sjálfstæðis-
flokksins átakanlega erfiður í túlkun. Þar var hver silki-
húfan upp af annarri.
Meginsönnun þess, livað Öiafur stendur höilum fæti,
er sú fullyrðing hans, að núverandi ríkisstjórn 'leggj 790
milljóna króna nýja skatta á þjóðina með ráðstöfunum
þeim, sem alþingi fjaliar um þessa dagana. Ekki tióg
með það, að upphæð þessi nái alls engri átt eins ng Gytfí
Þ. Gíslason menntamálaráðherra gerði grein fyrir við
umræðurnar. Hún bendir einnig til þess, að Ólafur botni
ekkert í þjóðarbúskap íslendinga og tali urn hann eins
o-g álfur út úr hól. Þetta er ömurlegur vitnisburður uan
formann stærsta stjórnmálaflokksins og fyrrverandi for-
sætisráðherra, ,sem endilega yill fá völdin á ný og þykist
allt geta og allt kunna í stjórnarandstöðu, þó ,að hann
gerðist strandkapteinn, begar honum var trúað fyrir þjóð-
arskútunni. Sannarlega ætti að niega ætlast til annar.s af
Ólafi Thors nerna lánleysi Sjálfstæðisflokksins hafi gert
hann miðlur sín. Maraþonræðan féll dauð til jarðar eins
og fugl, sem ekki nær sér á flug. Ólafur er að sönnu
vel máli farinn eins og fyrrj daginn, en efni ræðunnar
var eins og botninn suður í Borgarfirði. Það konist ekki
til skila.
Málflutningur Ólafs Thors við þetta tækifæri reyndist
af sama toga spunninn og áróður Bjarna Benediktssonar í
Morgunblaðinu. Þar er núverandj ríkisstjórn lagt allt til
lasts, ýkjum hlaðið á ýkjur ofan og höfð endaskiptj á
staðreyndum. Ræð.a Ólafs átti að vera neikvæð fyrir ríkis-
stjórnina, en hún reyndist sér í lagi neikvæð fyrir ræðu-
manninn sjálfan og Sjálfstæðisflokkinn. íslendingar lóta
ekki blekkjast af þeirri furðulegu fullyrðingu að verið sé
að leggja á fcá 799 milljóna króna nýja skatta. Allir, sem
einihver skil kumia á þjcðarbúskap okkar, sjá í hendi sér,
að þetta eru bl.ekking.ar og ykiur. Og strandkapteinninn má
ekki við þv,í ámæli að dæmast í málflutningi sams konar
fyrirbæri og Biarni Benediktsson, þegar hann missir vald
á skapsmunum sínum. Hann gerir Sjálfstæðisflokkinn að
viðundri meo þvílíku atferli.
Ólafur Thors kvaðst ekkert hafa til efnahagsmólanna
að leggja af því að hann ætti ekki þess kost,að vita athug-
anir og niðurstöður sérfræðinga riíkisstjórnarinnar. Það
er afsökun út af fyrir sig. En í ti'lefni hennar hlýtur
maður að spyrja: Hvernig getur Ólafur tekið öfgafulla
afstöðu gegn tiilögum ríkisstjórnarinnar fyrst hann
botnar ekkert í málinu? Auðvitað væri honum sæmst að
lala varlega úr því að hann skortir þekkinguna. En ræð'a
hans var öðru nær. Hann þóttist geta fordæmt það, sem
er honum 'hulin ráðgáta að sögn sjálfs hans. Og hvernig
getur á þessu staðið? Ástæðan er einfaldlega sú, að Ól-
afur er fyrirfram á móti ráðstöfunum ríkisstjórnarinnar
í efnahagsmálunum og telur sig þess vegna ekki þurfa að
kunna skil á beim.. Þetta er sama aðferðin og Bjarni Bene
cliktsson heitir, þegar hann fær Morgunhlaðsköstin. Það
dregur hver dám af sínum sessunaut.
Auövitað liggur í augum uppi, að ábyrg stjórnai'and-
staða geti gagnrýnt efnahagsmiálatillögur ríkisstj órnarinn-
ar. En gagnrýni Siálfstæðisflokksins er fyrir neðan allai'
hellur. Hann vantar grundvöllinn. Þess vegna var verr farið
en heima setið fyrir Ólaf Thors að flytja m'araþonræðuna á
miðvikudag. Gamall og þrautreyndur stjórnmálalformgi,
sem talar í umfooði stærsta stjórnmálaflokksins, á ekki að
vera þekktur fyrir slíkt og annað eins. Og sízt af öllu get-
ur hann mælzt til áhrifa og valda í ísköldu myrkri þekking-
arleysisins og öfganna. íslendingar krefjast mólefna. Þess-
vegna mun ræða Ólafs Thors á miðvikudag verða Sjálf-
stæðisflokknum til lítils gagns. Og fyrir Ólaf Thors myndi
mun betra, að hann væri í útlöndum en Bjarni Benedikts-
son heima til að þióna lundinni, sem sagði til sín í þessari
misheppnuðu mara'þonræðu. Ósóminn af því háttalag'i ætti
ekki að vera til skiptanna.
( Ufatn Ér heimi )
'BLAÐ júgóslavneskra komm
únista, „Kummunist“ í Belgrad
hefur nú svarað árásum Kín-
verja á Tító forseta. — Aðferð-
ir og ásakanir kínverskra
kommúnista á júgóslava minna
mjög á aðferðir Kominform ár
ið 1948. Blaðið vekur athygli á
því, að kínverskir kommúnist-
ar leggia áherzlu á að aðgerð-
irnar gegn Júgóslavíu hafi ver
ið réttar og san-ngjarnar, Svo
langt 'hafa rússnesk blöð ek'ki
enn gengið.
Þegar Mao eftir atburðina í
Ungverjalandi hleypti af stokk
unum hinni kínversku tilraun
með aukið einstaklingsfrelsi,
vöknuðu voni.r hjá Júgófslöv
um um bætta sambúð við önn-
ur sósíalistisk ríki. Gagnrýni
Maos á skrifstofuveldi og að-
varanir hans í þá átt_ að upp
kynni að lísa deilur milli for
ing'janna og þjóðina voru svip
aðar skoðunum Titós sjálfs. Og
á síðasta ári var það almenn
skoðun, að Mao væri banda-
maður Krústiovs í baráttunni
gegn Stalinistum, sem álitu at
burðina í Póllandi og Ungiverja
landi beina afleiðingu af leyni
ræðunni.
En nú er annað uppi á ten
ingnum í Kína. Mao varð að
gefast upp við hina frjálslyndu
stjórnarstefnu og hefur nú grip
ið til gömlu aðferðanna. Hann
hafði fallið í ónáð hiá Sovét-
hernum vegna stefnubreyting-
ar sinnar, — og nú er hann aft
ur fallinn í ónóð af allt öðrum
ástæðum.
Mao á ekkert á hættu þótt
hann viðurkenni forystuhlut-
verk Sovétrí'kj anna í hinum
sósíalistiska heimi. Kína er
eina landið, sem ek'ki þarf að
óttast yfirgang Rússa, veldur
þvi stærð landsins og fólks-
fjöldi. Mao getur reyndar haft
mikil áhrif á leiðtoga Sovétríkj
anna, og reynir hann að beífca
áhrifum sínum til þess að fá
þá til að taka Tító fastari tök
um. en það bendir til að Mao
hafi við að stríða títóisma í
Kína.
Mao ræðst einnig heiftar-
lega á ,,heimsvaldasinna“ og
hafa marigir tekið það svo að
honum geðjist ekki að áhuga
Rússa á því. að koma á fundi
æðstu manna stórveldanna, en
Maó
Rússar hafa aldrei lagt til að
Kína taki þátt í slíkum fundi,
Orsökin getur einnig verið
ú, að hann vilji skerpa línurn
r milli hinna sósíalistisku
íkja og auðvaldsríkja'nna. Af
;aða hans til Japan virðist
enda á að svo sé. Hinum jap
nsku kaupmönnum, sem
ikil áherzla var lögð á að fá
;ii Kina, ihefur nú verið vísað
ór landi í mótmælaskyni við
ólitík Japanisstjó'rnar, og um-
æðum um viðskipti landanna
litið.
í blöðum víða um heini er
largt um það rætt, að nú farii
ram í Moskvu mikil innbyrð
is togstreita um völdin, o;g að
Mao sé á bandi andstæðiniga
Krústjofs. Þá er því fleygt' að
til standi að hefja Molotov til
virðinga á ný. Þessi orðrómur
hefur ékki við mikið að styðj
ast, en benda má þó á, að Krúst
jov hefur nýlega sagt. að
Molotov hafi fvrr meir rétti-
lega varað við allri tilslökuu
við Tító.
En ekkert lát verður samt á
itum og ræðum gegn flokks-
'jandsamlegum öflum. Er höf
iðáherzla lögð á að sýna skild,
leika fjandmanna ríkisins og
hinna svonefndu endurskoðun-
arsinna.
Hugsanlegt er, að ósamlyndi
sé milli Krústjovs og samstartfs
manna hans í miðstjóminni1,
en hann virðist þnátt fyrir það
traustur í sessi, og miðstjórnini
I fylgir þeirri línu, sem Krústjov
gaf í fvrra. Hann fyrirskipaði
sjálfur, að óherzlu skyldi
leggja á léttaiðnaðinn. Sú póli
tík, sem rekin er, er pólitík
Krústjofs og til uppreisnar
gegn honum gæti þó aðeins
komið, að hann af einhverjum
ástæðum framdi stóra skyssu.
sem hægt v-æri að benda fólki
á sem sönnun fyrir fcnd. að
hann væri óhæfur til að
stj órna.
Eins og stendur er pólitík
Sovétríkjanna mótuð af hinum
gífurlega hernaðarstyrk þeirra
og um leið af kröfum um ár-
vekni. En þetta eru karmski
fyrst og fremst innanríkismál
þeirra og vera mó að utanríkis
stefna Krústjofs mótist af öðr-
I um atriðum, sem ekki liggja
I ljósar fyrir enn seim komið ex%
HINN SJÁLFSKIPAÐI yfir-
maður velferðarnefndarinnar í
Alsír, Massu foringi fallhlífar
hersveitanna, er rúmlega firnm
tugur að aldri. Hann e,r einn
litríkasti persónuleiki innan
franska hersins, o:g yngstur her
foringjanna. Massu er hávax-
inn, arnnefjaður, stuttklipptur
og hörkulegur. Hann hefur hlot
ið flest heiðursmerki, sem
veitt eru fyrir vasklega fram-
göngu og þykir frábær skipu-
leggjari, en s'koðanir hans á
þeim mólum, sem snerta her
inn hafa lönigum þótt vafasam
ar, og eðlilegt verður að telja,
að einmitt hann skyldi veljast
til þess að framkvæma upp-
reisnina í A’gierborg.
Massu gekk á St. Cyr, hinn
fræga herforingiaskóla Frafcka,
og vorið 1940 gekk hann í her
sveitir ..frjálsra Frakka“. sem
de Gaulle stiórnaði og skipu-
lagði. Hann barðist síðustu ár
stríðsins í Indó-Kína, en 1947
var hann skipaður yfirforingi
fallhlífarhermanna í Afríku,
og stiórnaði hann meðal ann-
ars loftárásunum á Port Said
cg landgör.gu franska fallhlíf-
arliðsins í Egyotaland haustið
1956.
Snemma á árinu 1957 var
Massu falið, að annast öryggis
gæz’u í Algiersborg. Serknesk
ir skemmdarverkamenn höfðu
látið mjög að sér kveða í borg
inni og hófst Massu handa rnn
útrýmingu þeirra. Hafa að-
ferðir fallhlífarhersveita hans
verið mjög gagnrýndar og eru
pyndingar þær, sem beitt var
einn ljótasti bletturinn á sögUi
síðustu ára.
En Massu varð vel ágengt
við að stemma stigu við
skemmdarverkum og hafði ver
ið rólegt þar um langa hlíð, •i—
og þar til Massu sjálfur hóf að
gerðir sínar.
Massu hefur verið sæmdiu'
iKsisíkrossinulm og' er ístór-i
riddari í heiður.^fjöhiii'feunrii,
og mun það einsdæmi um sVo
ungan mann.