Alþýðublaðið - 27.06.1958, Blaðsíða 8

8
Alþýðublaðið
Föstudagur 27. júní 1958
LeiBii' allra, sem œtla «8
kaups o>5a selja
BlL
iíggja til okkar

Bflasafan
Kiapparstíg 37. Sími 19032
önriumst allskonar vatns-
og hitalagnir.
HltaSagnIr s.f.
Símar: 33712 og 128®9.
Húsnæðh-
Vifastlg 8 A.
Síinl 16205.
Sparið auglýsingar og
hlaup. Leitið til okkar, ef
þér hafið húsnæði til
leigu eða ef yður vantar
húsnæði.
mhu'P.UM.
prjónatuskur og va8>
málstuskur
hæsta verði.
14n|fhoitstræti 2.
mmm y.
iöapparstíg 30
Sími 1-6484.
Tökum raflagnir og
breytingar á lögnum.
Mótorviðgerðir og við
geðir á öllum heimilis-
tœkíuia.
id
fést hjá Happdrætti DAS,
Vesturveri, sími 17757 —
VeiSarfæraverzl. Verðanda,
BÍmJ 13788 — Sjómannafé
lagi Reykjavíkur, sími 11915
— Jónasi Bergmann, Háteigs
vegi 52, sími 14784 — Bóka
verzl. Fróða, Leifsgötu 4,
sími 12037 — Ólafi Jóhanns
œyiii, Bauöagerðl 18. sírní
33036 — N.eíhúð, Nesvegl 29
—-— C-uG'm. Andréssj’ni gull
emið, Laugavegi 50, sími
13T89 — í Hafnarfirði 4 Pósv
dml 80287.
Áki Jakobsson
•c
Krisf ján Eiríksson
hæsíaréítar- og héraðs
dómslögmenn.
Málflutningur, innheimta,
samningageæðir, fasteign*
og skipasala.
Laugaveg 27. Sími 1-14-53.
SamúHarkort
Slysavarnafélag íslanda
kaupa flestir. Fást hjá slysa
vamadeildum mn land allt.
í Reykjavík í Hannjrtðaverzl
uninni í Bankastr. 6, Verzl.
Gunnþórunnar Halldórsdótt
ur og í skrifstofu félagsins,
Grófin 1. Afgreidd í síma
14897. Heitið á Slysavamafé
lagið. — Það bregst ekki. —
V 18-2-18
Þorsaldur ArJ Arasan,
LÖGMANNSSKRIFSTOFA
Skóiavörfiustíg 38
c/o PÁll Jóh. Þorlcifsson h.f. - Fósth. 62/
£!*»* 19416 og 19417 - Simnefni; Ari
Ný umferðar!
Framhald af 5. síðu.
geta orðið til trafala fyrir um-
ferð, nema sérstakar ástæður
geri bráðabigðageymslu nauð-
synlega. Ef eigi er unnt að
setja slíka hluti eða tseki út fyr-
ir akbraut, skal þeim komið
fyrir svo utarlega á henni, sem
unnt er. Ef talið verður að um.
ferðarhætta geti stafað af slík-
um hlutum eða tækjum, skal
vörður gæta þeirra eða staður-
;nn merktur viðvörunarmerkj-
um. Þetta gildir einnig um
vegagerðarefni. Muni, sem eru
á vegi og 1. mgr. fjallar um, skal
á Ijósatíma merkja greinilega
með ljóskerum með ólituðu
gleri eða á annan hátt, er sýni
hve langt hluturinn nær inn
á veginn. Eigí má fleygja eða
skilja. eftir á vegi neitt það,
sem getur haft í för með sér
hættu eða óþægind; fyrir um-
ferðina, svo sem steina, gler-
brot, nagla, ávaxtahýði eða ol-
íu.“
SKYLDUR UM ÖKULAG.
í. 46. og 47. gr. er rætt um
ökulag. Þar eru ýms ný ákvæði
og segir svo í þessum greinum:
„Ökumaður skal aðgæta vand
lega, áður en hann beygir, að
unnt sé að gera það án hættu
fyrir þá, sem á eftir koma.
Ökutæki, sem stefna til
vinstri á vegamótum, skal í hæfi
legri. fjarlægð frá þeim ekið út
á vinstri brún akbrautar. Ef
beygja á til hægri, skal, ef að-
stæður leyfa-, ekið að miðlínu
vegar, eða, ef um einstefnu-
akstur er að ræða, yfir að hægri
brún akbrautar. Nú eru tvær
eða fleiri akreinar fyrir sömu
akstursstefnu á vegi, og skal
þá ökumaður í tæka tíð, áður
en komið er að vegamótum,
færa ökutækið á þá rein, sem
heppilegust er, míðað v>ð fyr-
irhugaða akstursstefnu.
Þegar komið er á vegamót og
beygt er til hægri, skal ökutæki
þegar það er kornið yfir vega-
mót, vera vinstra megin á ak-
braut beirri, sem ekiö er inn
á. Þetta ghdir þó ekki um akst-
ur inn á einstefnuakbraut. —
Kaffi
brennt og malað daglega
Molasykur (pólskur)
Strásykur
(Hvítur Guba sykur)
Þingholtsstræti 15.
Sími 17283.
VaiadaQbéM
Fæst f öilum Bóka-
verzlunum.
Verð kr. 30.09
Ekki má taka beygju til hægri
fyrr en hálæg ökutæki, sem á
móti koma, haí'a fariö fram
hjá.
Ekki má snúa ökutækjum á
vegi eða aka þeira aftur á bak,
nema unnt s:á aö gera það án á-
hættu eða óþægináá fyrir aðra
umferð.
Þegar dkutæ&i mætast, skulu
stjórnendur þeirra- aka út að
vinstri brún akbrautar í t.æka
tíð og draga úr hraða eí nauð-
syn krefur. Ef hindrun er á vegi
skal ökumað .ir, sem ekur á þeim
vegarhelmingi, þar sem hún er,
nema staðar, ef nauðsynlégt ( r.
Ef ökutæki rnætast, þar sem
vegur er svo mjór, að hvorugt
kemst frarn hjá öðru, áhættu-
laust, skal sá ökumaSur, sem
betur fær því við komið, aka út
af vegi eða aftur á bak.
Ökumenn skulu hleypa fram
fyrir sig á hægr; höncí þeim,
sem. fram fyrir vilja. Eigi iná
aka fram úr ökutæki, nema.
unnt sé án hættu eða óþæginda
fyrir aðra umferð, enda sé út-
sýn yfir akbraut góð. Eigi má
aka fram úr ökutæki á vega-
mótum, beygjum, ef þær eru
brattar eða þröngar, né við eða
á afmörkuðum brautum fyrir,
gangandi fólk.
Aka skal fram fyrir ökutæki
hægra megin við það. Skal sá,
sem fram hjá ætlar, ge.ía þeim,
sem á undan fer, merki, þann
ig að hann megi vita um þá
ætlan, sá, sem á undan er, skal
þá, er hann verðu.r var við
þann, sem á eftir kemur, víkja
til vinstri og draga úr hraða eða
nema staðar, þannig að áhættu-
laust sé að aka ram hjá Sá,
sem fram fyrir hefur ekið, má
ekki aka. að vinstri brún ak-
brautar, fyrr en hann er kom-
inn svo langt, að hinu ökutæk-
inu geti ekki stafað hætta eða
verulcg óþægindi af.
Þrátt fyrir ákvæði 4. mgr.
má við vegamót, ef aðstæður
leyfa, aka vinstra megin fram
hjá ökutæki, sem á undan fer,
ef ökumaður þess gefur greini
lega merk; um, að hann ætli að
aka til hægri.
Þar sem akbraut er skipt í
tvær eða fleiri merktar akrein
ar með sömu akstursstefnu, má
aka vinstra megin fram úr öku
tæki, en gæía skal þá sérstakr-
ar varúðar.
Aka má fram hjá vegagerðar-
tælc; með þeim hætti, sem ha«-
kvæmastur er, miðað við að-
stæður. enda sé gætt sérstakr-
ar varúðar.“
FFRÓTAÁBYRGÐ OG
YÁTRYGGING.
Rætt er um fébótaábyrgð og
vátryggingu í 67. og 70. gr. Og
segir þar:
„Nú hlýzt slys eða tjón á
mönnum eða munum af skrán-
ingarskyldu, vélknúnu öku-
tæki í notkun, og er þá þeim,
sem ábyrgð ber á ökutækinu,
skylt að bæta það fé, enda
þótt slysið eða tjónið. verðl eigi
rakið til bilunar eða gaila á
tækinu eða ógætni ökumanns
ins. Ef vélknúið, skráningar-
skylt ökutæki dregur annað
tæki og tjón hlýzt af, er eigandi
dráttartækisins ábyrgur.
Áhyrgðarreglan gildir þó ekk;
■um slys eða tjón á mönnum eða
munum, er ökutækiö flytur,
nema flutt sé gegn gjaldi.
Lækka má fébætur og jaínvel
láta þær alveg niður falla. ef
sá, sem fyrir slysi eða tjóni
yarð. er meðvaldur þess eða
meðábyrgur.“
..Eieanda skráðs, vélknúins
ökutækis e^ skylt að kaupa í
vátryggingarfélagi, sem viður-
kennt er af dómsmálaráðherra,
að halda við vátryggingu fyr
ir ökutæki sitt, sem nemi kr.
10000.00 fyrir reiðhjól með
hjálparvél, kr. 200000.00 fyrir
dráttarvél, kr. 200000,00 fyrir
bifhjól, en kr. 500000.00 fyrir
bifraið.
Fyrir vélknúin ökutæki, er
flytja mega farþega, skal vá-
trvggingarfjárhæðin þó aldrei
vera lægri en kr. 50000.00 fyr
ir hvern farþega, er ökutækið
má flytja.
Með fyrrgreindri vátrygg-
ingu skal vera try.ggð greiðsla
að því leyti, s&m til hrekkur,
á hverri þeirri bótakröfu, sem
falla kann á þann, er ábyrgð
ber á tjóni samkvæmt lögum
þessum eða almennum skaða-
bótareglum.
Hverjum þeim, sem notar
erlent ökutæki hér á landi sam
kvæmt 23. gr., er skylt að vá
tryggja það eftir þeim reglum,
sem að framan greinir.
Undanþegnir vátryggingar-
sk.yldu eru ríkissjóður forseti
Islands og erlendir þjóðhöfð-
ingjar“.
En til viðbóta-r þessu er 76.
alger nýiung. Þar segir:
Vátryggingarfélög þau, sem
fengið hafa viðurkenningu
samkvæmt 70. gr., og lands-
samband bifreiðaeigendá, ef
til. er, skulu hvert nefna einn
mann í nefnd, en dómsmála-
ráðherra skal skipa einn mann,
og er hann formaður hennar.
Nefnd þessari skulu vátrygg-
ingarfélög senda gögn, er þau
hafa reist á bótagreiðslur sín-
ar samkvæmt lögum þessum.
Nefndin kveður á um, hvort
endui’kröfurétti skuli beitt
gegn þeim, sem talinn er eiga
sök. í emðferð hvers máls taka
þátt formaður og tveir aðrir
nefnda“menn, er hann kveður
til. Skal annar þeirra vera sá,
sem félag það, er hlut á að
máli, h'sfur kjörið í nefndina.
Ilinn skal vera fullt-rúi sá, er
iandssamband. bifreiðaeigenda
hefur tilnefnt. Sé slíkt lands-
samband ekki til, nefnir Félag
íslenzkra bifreiðaeigenda
mann í nefndina eða það félag
bifreiðaeigenda, sem sá er fé
lagsmaðu-r í, er krafa beinist
gegn. ,
Kostnað af störfu-m nefndar
innar greioa vátryggingarfélög
in eftir reglum sem dómsmála
ráðherra setur. Hann setur og
nánari reglur um starfsháttu
nefndarinnar“.
REFSING OG SVIFTING
ÖKULEYFA.
í 81. gr. laganna eru ákvæð-
in um sviþtingu og refsingu.
Þar segi-r:
,Svipía skal mann rétti til að
stjórna vélknúnu ökutæki, ef
hann hefur orðið sekur um
mjög vítaverðan akstur, eða ef
telja verður með hliðsjón af
eðli brotsins eða annars fram
ferðis hans sem ökumanns, var
hugavert vegna öryggis um-
f&rðarínnar, að hann hafi öku
leyfi.
Nú hefur stjórnandi vélknú
ins ökutækis gerzt brotlegur
við 1. eða 2. sbr. 3. og 4. mgr.
25. gr., og skal hann.þá svipt
ur ökuleyfi eða réíti til að
öðlast það. Ef sérstaka-r máls
bætur eru og kærði hefur -eigi
áður orðið sekur um sams kon
ar eða annað verulegt brot
gegn skyldum sínum sem bif-
reiðarstjóri, má sleppa svipt-
ingu réttinda vegna brota á 1.
og 2. sbr. 3. mgr. 5 gr.
Ré.ttindasvipting skal vera
um ákveðinn tíma, 'eigi skem
ur en 1 mánuði eða að fullu og
öllu, ef miklar sakir eru eða
um ítrekað brot að ræða. Rétt
indasvipting. vegna brota gegn
Framhald á 9. síðu.