Alþýðublaðið - 27.06.1958, Blaðsíða 11

Föstudagur 27. júní 1958.
AlþýðublaSið
11
í DAG er föstudagurinn, 21.
júní 1958.
Slysavarðsíofa Reykjavteur í
Heilsuverndarstöoinni er opin
allan sólarhringinn. Lasknavörð
ur LR (fyrir vitjanir) er á sarna
stað frá kl. 18—8. Sími 15030.
Næturvörð'ur er í Vesturbæj-
ar apóteki, sími22290. Lyfjabúð
in Iðunn, Reykjavíkur apótek,
Laugavegs apótek og Ingólfs
apótek fylgja öll lokunartíma
Bölubúða. Garðs apótek og Holts
apótek, Apótek Austurbæjar og
Vesturbæjar apótek eru opin til
kl. 7 daglega nema á laugardög-
um til kl. 4. Holts apótek og
Garðs apótek (’ru opin á sunnu
dögum milli kl. 1 og 4.
HafnárfjarSar apótek er opið
alla virka daga kl. 9—21. Laug-
ardaga kl. 9—16 og 19—21.
Helgidaga kl. 13—16 og 19—21.
Næíurlæknir er Ólafur Eip-
arsson.
Hópavogs apötek, Alfhólsvegi
9, er opið daglega kl. 9—20,
nema iaugardaga kl. 9’—16 og
helgidaga kl. 13-16. Sími 23100.
FLTJ GF.ERÐIR
Flugfólag' ísiands h.f.:
Millilandaflug: Hrímfaxi fer
til Glasgow og Kaupmannahafn-
ar kl. 08.00 í dag. Væntanlegur
aftur til Reykjavíkur kl. 22.45
í kvöld. Flugvélin fer til Glas-
gow og Káupmanriahafnar kl,
08.00 í fyrramálið. Gullfaxi er
væntanlegur til Reykjavíkur kl.
21.00 í kvöld frá London. Flug-
vélin fer-til Oslo, Kaupmanna-
hafnar og Hamborgar kl. 10.00
í fyrramálið. — Innanlandsflug:
í dag er áætlað að fljúga til Ak-
ureyrar (3 ferðir), EgilsstaSa,
Fagurhólsmýrar, Flateyrar, •—
Hólmavikur, Kirkjubæjarklaust
urs, Vestmannaeyja (2 ferðir),
og Þingeyrar. — Á morgun er
áætlað að fijúga til Akureyrar
(3 ferðir), Blönduóss, Egilsstaða,
ísafjarðar, Sauðárkróks, Skóga-
sands, Vestmannaeyja (2 ferðir),
og Þórshafnar.
Loftleiðir h.f.:
Edda er væntanleg kl. 08 15
frá New York. Fer ki. 09.45 til
Glasgow og Stafangurs. Saga er
væntanleg kl. 19.00 frá Hamborg
Kaupmannahöfn og Gautaborg.
Fer kl. 20.30 til New York. —
Leiguflugvél Loftleiða er væ-nt-
anleg frá New York kl. 10.15.
Fer kl. 11.45 til Gautaborgar,
Kaupmannahafnar og Hamborg-
ar.
•—o—•
SKIPAFRÉTTIR
SkipaútgerS ríkisins:
Hekla er í Gautaborg á leið
til Kristiansand. Esja er í Rvk.
Iierðubreið er á Austfjörðum á
norðurleið. Skjaldbreið er á Vest
Ijörðum á suðurleið. Þyrill er
í Reýkjavík.
EimskipaSélag; íslands h.f.:
Ðettifoss fór frá Kaupmanna-
höfn 25.6. til Reykjavíkur. —
Fjallfoss kom til Hamborgar 26.
6., fer þaðan til Rotterdam, —
Antwerpen, Hull og Reykjavík.
Goðafoss fór frá Reykjavík 19.
6. til New York. Gullfoss kom
til Reykjavíkur 26.6. frá Leith
og Kaupmannahöfn. Lagarfoss
fór frá Reykjavík 21.6. til Ham-
borgar, Wismar, Warnemunde,
Áíaborgar og Hamborgar,
Reykjafoss fór frá Hull 25.6.
til Reykjavíkur, Tröllafoss fer
væntanlega frá New York 26.6.
til Reykjavíkur. Tungufoss fór
frá Thorshavn 24.6. til Rotter-
dam, Gdynia og Hamborgar. •
Skipadeild S.Í.S.i
Hvassafell er í Reykjavík. —
Arnarfell er væntanlegt tií Len-
ingrad í dag. Jökulfell iosar á
Húnaflóahöfnum. Dísarfell er
væntanlegt til Antwerpen á
morgun. Litlafell er í Reykja-
vík. Heigafell er væntaniegt til
Reykjavíkur á morgun. Hamra-
fell er í Reykjavik. Vindieat los
ar á Breiðafjarðarhöfnum.
iiarry CaPntichaeh
ta 3s
EIÐSLá f
gervihnötfum.
Bandaríkjahier hyggst senda
í loft upp 3.6 metra stóran
hnöttóttan loftbelg með „rann-
sóknargervihnetti", sem nú á
að fara að smíða. Lokið er
smíði loftbelgsins, og ter hann
langtum stærri en nokkurt
gervitungl, sem smíðað hefur
verið í Bandaríkjunum og þar
af leiðandi sjáanlegur í meiri
hæð.
Loftbe'lgurinn var smíðaður
hjá U.S. National Advisory
Committee for Aeronautics og
er gert ráð fyrir, að hann verði
sjáanlegur með berum augum
í dögun og við sólsetur í allt
að 1.280 km. hæð og í 2,560
km. hæð við sérstaklega góð
veðurskilyrði.
Þetta er plastbe'lgur, húðað-
ur með alúminíum, og er hann
þannig útbúinn, að hann gefur
nákvæmar uppiýsingar um
þykkt lofísins, sem hann fer í
gegnum á hraðri ferð sinni um
hverfis hnöttinn
Fyrst í stað er loftbelgurinn
óútblásinn og fylgist með gervi
hnettinum á braut hans með
sama hraða og í sömu hæð,
en síðan skilst hann við hann
og þenst út af gasi, sem kem-
ur úr sérstokum klefa.
Framhald af 12. jiSu.
ur um Ásbyrgá, Herðubreiðar-
lindir, Námskarð Sprengisand,
Jökuldal, Fiskivötn og Land-
mannalaugar. Eins og fyrr grein
ir verður Guðmundur Jónasson
einnig bílstjóri í þessari ferð.
Allar nánari upplýsingar gef-
ur Ferðaskrifstofa ríkisins, —
Reykjavík.
hann sleppti orðinu, að hann
skyldi vera að skipta sér af
því sem honum kom ekki við
. . . en væri eitt hvað einþenni
legt við þessa tösku, þá var hon
um það ekki óviðkomandi,
Fargæzlumaðurinn ^var lot-
inn í herðum og búlduleitur og
dökk ioðna á handabökum
hans. Hann leit kæruleysislega
inn um dyragættina og starði
á Quinn, seinlega og spyrjandi,
gráum augunum: „Og hvað um
það, herra minn?“ spurði hann.
„Mér þykir þetta aðeins . . .
kynlegt“.
„Að hvaða leyti, herra
minn?“
„Já, eins og ég minntist á þá
hefur hann verið á burtu úr
klefanum síðan skömmu eftir
að við lögðum af stað frá Pet-
erborough . . . hann leit ekk-
ert laslega út, en það er ekki
að vita nema hann hafi skyndi
lega orðið miður sín“.
„Er þetta allt og sumt, herra
minn?“ Svipur fargæzlumanns
ins var óbreyttur með öllu, en
hann steig engu að síður inn
fyrir þröskuldinn og stakk digr
um farmiðapungnum í vasann
á einkennisfrakka sínum. Greip
um eyrnasnepil sér með þumal-
og vísifingri, virti Quinn fyrir
sér, gaumgæfilega en án
hnýsni og það var eins og hann
áttaði sig bersýnilega ekki á
þessu. Svo varð hönum litið
upp á farangursgrindina, hann
setti stút á varirnar og strauk
vangana, tautaði: „Hann get-
ur svo sem hafa rekist á ein-
hvern sem hann þekkti í hin-
um klefunum . . . og fyrst
hann virtist ekki neitt lotleg-
ur þegar hann fór . . . tókuð þér
annars eiftir þvií til hvorrar
handar hann hélt þegar fram á
ganginn kom?“
„Til hægri“, svaraði Quinn.
„Ég hef ekki minnstu löngun
til að gera uppsteit að ástæðu
íausu en mér virtist hann vera
eitthvað órólegur og utan við
sig. Vitanlega getur hann hafa
rekizt á einhvern sem hann
þekkti á leiðinni aftur í snyrti
klefann, en mér virtist hann
ekki í skapi til að gerast skraf
hreifinn. Þér vitið hvernig
maður getur á stundum fundið
slíkt á sér iafnvel þó'tt bláó-
kunnugur maður eigi hlut að
máli“.
„Ég skil“, varð fargæzlu-
manninum að orði. Hann lasaði
um hálslínið og rak upp hósta-
kjöltur. „Hitt veit ég að leið-
in, sem þér segið að hann hafi
farið, liggur ekki til snyrtiklef
ans. Og þetta er síðasti vagn-
inn { lestinni svo hann hefur
ekki getað farið annað en inn
í varðstjóraldefann, hafi hann
haldið iþá leið ,sem þér segið
. . . þér eruð viss um að hann
hafi ekki snúið við?“ Og nú
var sem einhver grunur vakn-
aði með honum.
„Ég sat þarna allan tímann
þangað til fyrir svo sem tveim
ntínútum síðan, er ég skipti
um sæti“, svaraði Quinn. „Ég
hlyti því að ha.fa séð til ferða
hans, hjefði hann snúið við!
haldið þér það ekki . . . “
„Og þér hafið ekki séð neitt
til ferða hans“. Quinn hafði nú
ekki lengur áhyggjur . af
splunkunýju ferðatöskunni
uppi á farangursgrindinni, En
hann var orðinn þessum ná-
unga í vaðmálsfrakkanum sár
gramur, sömuleiðis fargæzlu-
manrj’fnum, Ohapman nokkr-
um ritstj óra og_ sjálfum sér.
Fyrst og fremst sjálfum sér.
Og þegar hann tók enn til máls
var röddin nokkru háværari og
hrjúfari en hann ætlaðist til.
„Að því er ég fæ bezt séð er
ekki nein ástæða til þess að
þér séuð að brjóta heilann
meira um þetta. En ég heiti
því að láta mér þetta að kenn
ingu verða og halda mér sam
an næst. Það lítur út fyrir að
maður megi. ekki lóta orð falla
1 gáleysi án þess að eiga á
hættu að véra dreginn fyrir lög
og dóm“.
„Það dregur yður enginn
fyrir lög og dóm, og þér hafið
enga ástæðu til neinnar skap-
vonzku“. Fargæzlumaðurinn
yppti öxlum. „Það voruð þér
sjálfir sem vöktuð móls á þessu
og mig fýsti aðeins að vita
hvernig í öllu lægi . . . Hvern
ig var þessi náungi í hátt?“
„Hann var í vaðmálsfrakka
með brúnan, barðabreiðan
hatt, ljóshærður. í gráum bux-
um með brúna skó . . . já, og
hann helt á gámalli skjala-
tösku með fangamarki R. B. að
mér sýndist“.
„Einmitt, — það eru fæstir
svona athugulir. Það skortir
ekkert á fullkomna lögreglu-
skýrslu nema augnalitinn.“ Það
var ekki gott að vita hvað varð
að hann er ekki enn kominn til
baka. Hve langt verður þang'að
til við ökum inn á stöðina?“
„Sex eða sjö mínútur“. Lest
in skrölti yfir teinaskiptingar
og stöðvarljósin sáust frim
undan.' „Það er réttast að ’ég
svipist um eftir honum . . .
•hann verður að fara að harzka
sér ef hann á ekki að lenda í
þvögunni þegar farþegamir
ryðjast út . . . “ Qg það var
hálfgert nöldurhljóð í röddinni
þegar hann bætti við. „Viljið
þér hafa auga með töskunni
þangað til ég kem aftar?’ Ég
skal vera eins fljótur og ég
get“. Hann gekk aftur á bak
út úr klefanum á meðan hann
lauksetningunni eins og hon-
um væri mjög £ mun að virða
Quinn sem lengst fyrir sér og
festa útlit hans sér í minni;—
gisið hár, holdskarpt andlit,
blettóttur og subbulegur yfir
frakki, brækurnar krypplaðar
eins og sofið hefði verið í þeim.
Og þegar hann hafði fest aug
un sem snöggvast á trosnað
hálslín hans og óstrokið bindi
hvarf hann loks út á ganginn.
Hann hélt aftur ganginn, leit
inn í hvern klefa vagnsins og
Quinn, sem stóð í dyrunum á '
sínum klefa, fylgdist með ferð
um hans. Loks sneri hann aft-
ur, það var undrun og spurn x
svip hans þegar hann gekk
fram hjá Quinn en hvomgur
sagði neitt. Hann opnaði dyrn
ar að snyrtiklefanum og gægð
ist inn. Þegar hann kom aftur
leit Quinn á hann og spurði:
„Einskis vísari?“
„Nei. Hann er hvergí í þéss
um vagni. Yður hlýtur að rang
minna. Ég er viss ira að hatm
hefur haldið hina leiðina og á-
fram inn ganginn í næsta
vagni. Og þar hefur hann serini
lega rekizt á einhvern kunn-
ingja. Ef við kynnum að fara
á mis þá biðjið þér hanh að
doka við þangað til ég kem áft
ur. Mig langar til að komast
til botns í þessu . . . sennilega
er þetta ekkert nema tímasóún
en ekki er það neinum að
meini . . . “ Lötinn £ herðum
labbaði hann sig yfir á gangihn
í næsta vagni fyrir framan.
Quinn missti sjónar á honum,
hélt inn £ klefann og tók sér
gæzlumaðurinn meinti með sæti aftur og horfði á splunku-
glettnisbrösi sínu. „Þér hafið
þó ekki. . . “
„Jú“. svaraði Quinn. „Það
vill svo til. Hann var móeyg-
ur. Dökkmóeýgur. Og ef til vill
l veitið þér því sjálfur athygli
nýja ferðatöskuna uppl á fár-
a'ngursgrindinni.
Nú hægði lestin ferðina og
drattaðist þunglamalega áfram
á milli ljósaraðanna að stöð-
inni. Ljós skinu úr húsaglugg-
HH ■ B ■ ■ B " ■ ■ * ■

LEIGUBÍLAR
Bifrfciðastöð Steindóra
| Sími 1-15-80
Bifreiðastöð Reykjavíkui
I Sími 1-17-20
FILIPPUS
OG GAMLI
TURNSNN
Aumingja Filippus leið síður
en svo vel. Hann s:á hóp vopn-
aðra hermanna koma út úr kast.
alanmn, Þeir gengu eftir bakka
.u'ortri
^íffh^a-urur-LirW^^'l íý í| , ’ /
ÉTc?rw
G3r-'-ZD
£-4 ‘'Á Jrí
\,
C-5- I i • '% ’
virkisgrafarinnar Og stefndu
beint í áttina til hans. „Þeir
hafa heyrt hávaðann“, hugs-
aði hann með sér og skalf af
kulda og hræðslu. „Ég kemst
ekki undan í þetta skipti, og
þó,“ bætti hann við og kom
auga á sef skammt undan. Þar
ákvað hann að fela sig . ..