Morgunblaðið - 19.12.1944, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
3>riðjudafpir 19. des. 1944.
„Er það satt?“ Þetta fanst verður að koma henni hjeðan
Tameu skrítið. „Jeg held, að
trarlmenn sjeu aumingjar, hvar
úr húsinu hið skjótasta“.
Danni ypti vandræðalega
cem er á hnettinum. pg jeg fæ öxlum.
ekki betur sjeð, en konur hjer ,,Þú getur varla sent hana í
velji sjer stundum sjálfar menn, skóla núna, í miðjum klíðum“,
rjett eins og á Riva. En hvað sagði Maisie, „Námstími flestra
er hægt að gera annað? Karl- skólanna er senn á enda í ár. —
Kter.n eru svo heimskir“. Þú talar altaf um Tameu eins
,JHm. Jeg hygg, að við ættum og hún væri barn, Danni, en
heldur að ræða um þjóðabanda hún er fullþroskuð kona. Jeg
tagið, Danni“, sagði Mel. „Tam er hrædd um, að enskukunn-
ea, ert þú fylgjandi sjálfsá- áttu hennar a. m. k. sje svo á-
kvörðunarrjetti smáþjóða —- bótavant, að-hún verði að setj-
eins og t. d. íra?“ ast í bekk með tólf ára stúlk-
„Vertu ekki að gera að gamni um. Henni myndi falla það illa,
og þess vegna finst mjer, að þú
að ættir að fá handa henni einka-
þínu , Meh“
Mel hló, og sneri sjer
Maisie. Þau tóku síðan upp ljett kennara í eitt ár“.
ara hjal, sem Tamea ekkert „Hvar, Maisie?“
bötrtaði í. En hú-n virtist ekkert
harma það, því að þá hafði hún
„Jeg veit það ekki“.
„En þú sagðir mjer í kvöld,
frið til þess að horfa á Danna þegar jeg talaði við þig, að þú
eins og hana lysti. En Mel hafði hefðir einhverja ráðágerð á
ráð undir rifi hverju. Hann-dró prjónunum“.
Ðanna inn í samtalið, með því „Já, en jeg hefi ekki hugsað
að beina því kænlega inn á málið nógu vandlega ennþá.
brautir fjármála og verslunar. Mjer var að detta í hug, að þú
Þannig tókst honum að útiloka fengir handa henni kenslukonu
Taíhéu algjörlega, og þegar ris eða lagskonu, og sendir þær
ið var upp frá borðum, fanst báðar í hlýrra loftslag, t. d. til
Tameu hún vera skelfing ein- Los Angeles, þar til Tamea er
mana. ■ ' farin að venjast staðháttum. Þú
— Kvöldið leið við samræð-| virðist hafa áhyggjur af því',
ur, söng og hljóðfæraleik. Mel að loftslagið hjer í San Francis-
ljek á slaghörpuna og Maisie co sje of kalt fyrir hana“.
söng. Þegar klukkan var orð- „Þetta er snjöll hugmynd“,
in „tíu, stakk Danni upp á því. 1 flýtti Mel sjer að segja. „En
að Tamea færi að hátta.
„Þú vilt að jeg fari að hátta?“
spurð: Tamea blíðlega.
það þarf vitanlega að vanda
valið á kenslukonunni. Hún
verður að vera ströng, háttvís
Hann kinkaði kolli. — Hún og vel mentuð, og eins og hnefa
hlýddi orðalaust og bauð þeim leikameistari í þungavigt að
öllum góða nótt með kossi.
— Þegar hún var farin sneri
Mel sjer að Danna og glotti við.
likamsburðum".
Danni andvarpaði.
,,Já, það veitti víst áreiðan-
„Ekki veit jeg, hvernig farið lega ekki af því“, sagði hann.
befðí fyrir þjer, gamli vinur, ef | ,,Jeg á ekki aðra uppástungu
við Maisie hefðúm ekki verið betri“, sagði Maisie.
hjer*í kvöld, til þess að styðja j „Þú skalt ekki hugsa meira
þig og styrkja. — Tamea er um þetta, Maisie“, sagði Mel.
ekki lambið að leika við, Danni „Jeg hygg, að hvorugt ykkar
„Mannvitið er vina, óvaltast“, Danna geti leyst þetta vanda-
stendur ein hversstaðar, og mál til hlýtar, svo að það er
stúlkan er blátt áfram þrungin best að jeg taki það að mjer“.
mannviti“. j Maisie leit þakklátlega á
„Og hún verður hrífandi, hann og sagði: „Jæja, í trausti
þegar hún er orðin ofurlítið þess býð jeg þá góða nótt“.
siðfágaðri“, bætti Maisie Við. j Danni fylgdi henni út að bif-
„Hún er hrífandi eins og hún reiðinni. Hún rjetti honum
er“, sagði Danni. Það var eins hönd sína í kveðjuskyni, Hann
og hann fyndi.djúpt í undirvit kysti auðmjúkur á hana, sner-
und sinni, einhverja þörf, til ist síðan á hæl og gekk inn í
þess að verja sjerhvert veik- húsið aftur, án þess að hafa
leikamerki, sem hann hafði boðið góða nótt.
sýnt á sjer um kvöldið. Hann En til allrar hamingju þótt-
langaði einnig til þess að hirta | ist Maisie geta skilið ástæðuna
Maisie fyrir hina furðulegu fyrir þögn hans.
hegðun hennar — að lýsa því
yfir, í viðurvist Mel og Tameu,
að þau væru heitbundin.
Það var eins og Maisie læsi
XV. KAPITULI.
„Jæja, Mel“, sagði Danni,
þegar hann kom aftur inn í
hugsanir hans. „Þú varðst svo ^ dagstofuna. „Leystu þá frá
vandræðalegur, þegar Tamea skjóðunni. Jeg er viðbúinn öllu
tók að lýsa yfir eignarjetti sín- því versta“.
um á þjer, að jeg kom með j Mel náði sjer í vindil, hringdi
þessa trúlofunarsögu til þess að á Sooey Wan og bað um
reyna að hjálpa þjer“, sagði whiský og sóda og fór síðan úr
hún. jakkanum. Megnið af tilveru
„Þú ert mjög hugrökk, sinni vann hann á skyrtunni. í
Masie“. | kvöld átti hann verk fyrir hönd
„En hugrekki hennar kom að ; um. Þess vegna vígbjóst hann.
litlurn notum“, sagði Mel. „Jeg „Jæja, karlinn. Ertu heit-
get eins vel sagt ykkur það. bundinn Maisie Morrison eða
kæru vinir, að yfirlýsing henn- ekki?“
ar diafði engin áhrif á Tameu“. j „Jeg er ekki heitbundinn
Hánn varð alt í einu alvarlegur {henni“.
á svipinn. „Hvað ætlarðu að I „Mig grunaði það, já. En ætl-
gera við stúlkuna, Danni? Þú arðu þjer að verða það?“
„Jeg — veit það ekki, Mel“.
„Þá skal jeg ráða fram úr
því fyrir þig. Þú átt að trúlof-
ast henni“.
,;Hvers vegna?“
„Ástæðurnar eru ótal marg-
ar. En gildasta ástæðan er sú,
að hún er mjög ástfang'in af
þjer, og þykir það heldur leið-
inlegt, stúlkunni. Þú ert svo
mikill þumbaldi, Danni minn“.
„Hvers vegna skyldi jeg þá
vera að angra hana með því að
trúlofast henni?“
„Vegna þess, að það myndi
vera þjer sjálfum fyrir bestu.
Þú kvænist Maisie hvort eð er
fyr eða síðar, og hvers vegna er
þá ekki eins gott áð gera það
núna, og losna þannig við all-
ar áhyggjur?“
„Dæmalaus blábjáni getur
þú verið! Jeg er hreint ekki
viss um, að jeg myndi verða
hamingjusamur, ef jeg kvæn-
ist Maisie“.
„Þú þarft ekki að vera með
neinn efa. Þú myndir ekki
verða það. Enginn maður er
fyllilega hamingjusamur í
hjónabandi sínu“.
„Hvernig veist þú það?“
„Jeg hefi komist að þeirri
niðurstöðu eftir nákvæmar og
heimspekilegar hugleiðingar.
Þú myndir vera fullkomlega
hamingjusamur með Maisie
svona 85% af tímanum, og alt,
sém þú þarft til þess að vinna,
er að hafa valdið yfir hluta-
brjefum fyrirtækisins, — eiga
51% af þeim. Hjónabandið alt
er ekkert annað en ólíkar og
andstæðar persónur, sem stund
um reyna að laga sig hvor eftir
annari, stúndum ekki. En það,
sem þú leitar að, og við allir,
er hin dásamlega algleymisást,
sem aldrei verður leiðigjörn
eða hversdagsleg, — ást, sem
færir lífi þínu heim dásemdar-
augnablik, sem þú vildir ekki
j missa af, jafnvel þótt þú viss-
ir, að endirinn hlyti að verða
'sorg og söknuður. Þú málar
1 myndir með vatnslitum, gamli
vinur, og það verða ekkert ann
að en klessur hjá þjer. Þú leit-
ar að konu, Danni, sem þú get-
ur ekki fengið. Þegar þú finn-
ur hana, mun sú hafa verið gift
rakara í tíu ár!“
Þeir þögðu báðir lengi vel.
Siðan sagði Danni:
„Þú talaðir um dásemdar-
augnablik, sem maður vildi
ekki missa af, þótt maður vissi
fyrirfram, að þau hlytu að
enda með sorg og söknuði. Hef-
ir þú nokkru sinni lifað slíkt
augnablik?“
«iimiiimi!iiM!iiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiinni!iiiiiiiuu!iiii
3 Okkur vantar góðan
| Bifreiðarstjóra
5
nú þegar.
1 Bifreiðastöð Steindórs.
llllllimMIUIIlllllllllllMIIIIIIIIIIIIIIIIII|l!(lll!lllllllllllll|l
A.ugun jeg hvíh
með GLERAUGUM frá TÝLI
Rómverskt æfintýr
Eftir Naomi Mitchison.
10.
Þegar við komum þangað sem lausu hestarnir voru
geymdir, hjeldum við að okkur væri veitt eftirför, svo
við gáfum okkur ekki tíma til annars en að koma föng-
unum á bak og búa um meiðsl eins eða tveggja af mönn-
um okkar. Jeg þekti strax hvíta skikkju eins dómarans,
en það var ekki fyrr en við vorum komnir af stað gegnum
skóginn, sem jeg sá, að þeir höfðu líka tekið föður minn.
Jeg gætti mín nú að ríða með þeim síðustu í hópnum, og
þegar við áðum, þá hjelt jeg mig sem fjarst föngunum,
Jeg vissi samt að vel var með þá farið, þurfti ekki að hafa
áhyggjur af því.
Jeg sat við eitt bálið og var að núa á mjer handlegginn,
er Giamund kom til mín. „Þú gerðir okkur góðan greiða í
þessari för, Cassin”, sagði hann, „og pabbi segir að þú
eigir skilið að fá frelsi sitt aftur. Hann mun ekki svíkja
þig um það. Þú breyttir ákvörðun þinni og komst með
okkur, því skyldurðu nú ekki breyta ákvörðun þinni í
öðru efni líka og verða einn af oss? Mjer finnst það synd,
ef þú yrðir nokkurn tíma á móti okkur, en það getur ekki
hjá því farið, ef þú heldur áfram að vera Rómverji”.
Auðvitað gladdi þetta tal mig mjög, og um stund fannst
mjer þetta vera sanngjarnt. Og mjer þótti vænt um Gia-
mund. En jeg sá að þetta var ómögulegt. Jeg sagði, að
mjer þætti það mjög leitt, en jeg gæti aldrei orðið Goti,
og jeg vildi verða lögfræðingur. Jeg sá að hann varð hissa
á þessu svari, en hann gerði enga athugasemd við það og
sagði að hann myndi biðja föður sinn að hjálpa mjer. Þá
sagði jeg: „Það væri best að hann gæfi mig ekki lausan,
fyrr en faðir minn er farinn, því það gæti verið, að hann
vildi taka mig aftur til sín”. Og jeg bætti við: „En jeg
myndi heldur vilja vera þræll ykkar en sonur föður
míns”. Og það var ekki laust við, að jeg grjeti dálítið
vegna þess hvernig faðir minn var. Giamund klappaði
mjög fast á bakið á mjer, en sagði ekkert. En hann hló
ekki að mjer.
Við vorum helmingi lengur á leiðinni heim, en að heim-
an. Jeg reyndi eins og jeg gat að forðast föður minn, en
hann sá mig annan daginn. Jeg bjóst ekki við að hann
myndi verða kátur yfir að sjá mig, og að minnsta kosti
hefði hann ekki þurft að sýna það svona greinilega. Og
hann sagði við mig; „Nú, svo þú ert hjerna. Og vonast til
þess að geta gengið á milli bols og höfuðs á föður þínum
og eyðilagt fósturjörð þína?” — Jeg svaraði: „Þú sendir
mig hingað til þessara manna, faðir. En mjer finnst mið-
ur að við skulum hittast svona”. — Auðvitað vissi hann
DAG NOKKURN kom Gar-
man í klúbbinn til kunningja
sinna og settist mjög alvarleg-
ur við borð sitt. Hinir gestirn-
ir biðu þess með óþreyju, að
hann segði eitthvað skemtilegt,
því að Garman ar aldrei alvar
legri heldur en þegar hann ætl
aði að segja eitthvað skemtilegt.
— Osköp ertu alvarlegur í
dag, sagði Jóhannes Brun.
— Er það ekki von, Reimers
er dáinn.
Öllum hnykti við, en í sama
inn í salinn. Garman gaf fje-
bili kemur Reimers brosandi
lögum sínum aðvörunarmerki:
— Þei, látið hann ekki sjá
ineitt á ykkur. Hann veit þetta
ekki sjálfur ennþá.
★
Frúin: — Hafið þjer nú fægt
allan koparinn, María?
Vinnustúlkan: — Já, frú mín
góð, alt nema hringina og háls
festarnar yðar.
★
— Þjer finst rjett, að jeg láni
honum þessa peninga.
— Já, tvímælalaust.
— Hversvegna?
—- Annars leitar hann til mín,
♦
Sirry er að rífast við unnust
ann.
— Karlmenn geta haft augu
án þess að sjá, hrópaði hún, og
eyru án þess að heyra.
Unnustinn; — En kvenfólk
getur ekki haft munn án þess
að tala.
★
Rakarinn: — Vill herann láta
þvo á sjer hárið um leið?
— Þau eru fleiri en eitt, góði.
Þjer skulið ekki reyna að gera
yður fyndinn á minn kostnað.
★
— Seppi minn borgaði sjálf-
ur hundaskattinn sinn núna.
— Hvernig?
— Hann fann um daginn vasa
bók með 75 krónum í.
♦
— En hvað þú hefir fallegar
tennur, Margrjet mín.
— Þessar eru nú ekki neitt
sjerstakar, en þú myndir segja
eitthvað, ef þú sæir spari-
tennurnar mínar.