Morgunblaðið - 08.01.1947, Blaðsíða 7

;, Miðvikudagur ,8. ja*n. 1947
M;0 R G U NBLAÐI
Bolvíkingar ljetu ekki örðug
leikcsnu lugu sig
Eftir Axel V. Tulinius,
lögregl ustjóra
EINS og flestum landsmönn-
um er kunnugt urðu miklar
skemmdir á hafnargerðinni í
Bolungavík dagana 15.—17.
sept. s.l. Þareð nokkurs mis-
skilnings virðist hafa gætt í
frjettflutningi um þetta mál,
þykir mjer hlýða að segja nokk
uð frá því nú, er nokkur reynsla
er fengin um afieiðingar tjóns-
jns.
Fyrst og fremst ber að benda
á þá staðreynd, að brimbrjót-
urinn, sem staðið hefir um 10
ára skeið í þeirri mynd, sem frá
honum var gengið 1936, skemd-
ist alls ekki. Allar skemmdirn-
ar urðu á þeirri framlengingu
hans, sem unnið var að s. 1.
sumar, og ekki var fulllokið
við, er stórbrimið skall á, 15.
september s. 1. Það brim var
svo stórkostlegt, að menn
muna ekki stærri brim, þó
nokkrum sinnum hafi komið
jafnstór brim. Þó koma slík
brim eigi árlega og ekki nærri
því á hverju hausti um þetta
leyti.
Lengingu brimbrjótsins var
það komið, að búíð var að
ganga frá undirstöðu 50 m.
langri, 17. m. breiðri og 5 m.
að hæð. Ennfremur var búið að
steypa ofan á hana í fulla hæð
sömu lengd, en 2 m. mjórri,
eins og vera átti. Einnig var
búið að fylla upp í framleng-
inguna grjóti og nýbúið að
steypa helming af plötunni of-
an á fyllinguna, en tveggja til
þriggja daga verk var eftir til
að ljúka: við plötuna. Eins og
nærri má geta var platan
hvergi nærri fullhörðnuð.
Brimið braut alla plötua upp,
þeytti nærri helming grjótfyll-
ingarinnar inn úr brimbrjótn-
um og braut nokkuð úr undir-
stöðunni, einkum úr innri brún
hennar. Einnig skekkti það
hluta hennar, og sumstaðar
seig hún dálítið ofan í botn-
inn.
Grjótfyllingin safnaðist fyrir
innan við framlengingu brim-
brjótsins fast upp með henni.
Liggur grjótið þar og hefir að!
því er virðist lítið sem ekkert
færst úr stað síðan.
Sporðarnir á grjótrúst þessari
ná, samkv. mælingum, gerðum
í októberlok s. 1., tæpa 14 m.„
þar sem þeir ná lengst inn fyr-
ir framlenginguna. Þarf því að
sigla nokkru innar, er farið er
upp með brimbrjótnum, en áð-
ur þurfti.
★
Bolvíkingar höfðu tengt all-
miklár vonir við hafnarbæturn
ar, sem gerðar voru í sumar,
og vera áttu liður í því að gera
góða fiskihöfn í Bolungavík.
Vonbrigði okkar urðu því mjög
sár, er allt virtist ónýtt, * sem
gert hafði verið í þessum glæsi-
lega áfanga. Töldu sumir, að
ekki væri fært að róa hjeðan
til fiskjar á þessum vetri vegna
skemdanna.
Hreppsnefndin kom saman á
fund þ. 19. sept. qg mætti al-
þingismaður,.kjördæmisins, Sig-
urður Bjarnasonfrá Vigur, þarr
Samþykkti nefndin, að bei-na
þeim tilmaelum til Alþingis\og
ríkisstjórnajiniiaþ,. ,að tjónið
yrði að fullu bætt á kostnað j skipstjóri á skipinu. Þetta er
ríkissjóðs, einkum með tiiliti til j sjerstaklega athyglisvert vegna
þess, að verkið var unnið á þess, að þangað til í fyrra hafði
ábyrgð og undir yfirstjórn engum bát, stærri en 12 lestir,
vitamálaskrifstofunnar.
Eftir beiðni hreppsnefndar-
verið róið hjeðan til fiskveiða.
í fyrra bættist 22 lesta bátur,
innar kom Vitamálastjóri vest- | ,,Vísir“, í hópinn: Og nú, er spm
ur þ. 23. september, og kynnti(ir töldu e. t. v. ómögulegt að
sjer ástandið. Sat hann fund róa 12 lesta bátum, taka þeir
með hreppsnefndinni og skýrði j bræður sig til að róa „Bangsa“,
m. a. frá, hvernig hann hugsaði jsem er 41 lest að stærð, og því
sjer, að viðgerðin yrði fram- j lang stærsta skip, sem farið
kvæmd. Sjerstaklega gat hann hefir á sjó frá Bolungavík.
þess, að hið nýja dýpkunarskip,
sem ríkissjóður á nú nærri full-
Sjerstaklega eru athyglisverð
ummæli Jóns Guðfinnssonar á
smíðað, mundi geta haft úrslita (þessum fundi. Hann sagði, að
þýðingu fyrir höfnina í Bolunga j bjartsýni formanna í Bolunga-
vík. Það væri ekki síst byggt(vík á það, að hægt sje að róa
með þarfir hennar fyrir aug- ^ í vetur, stafi ekki af því, að
um, og mundi það leysa Bol-'þeim sjeu ekki ljósar hætturn-
víkinga úr þeim álögum, að ar og erfiðleikarnir, sem því
höfnin grynnkar ár frá ári. fylgdu, heldur af hinu, að þeir
Athugasemd við greínina um Sneisa-Jarp
í „Horfnir góðhestar"
Hr. ritstjóri!
VISSULEGA var jeg búinn
oft að gefa þessari bók hýrt
ágirndarauga frá því fyrst
hún kom hjer í búðargiugg-
ana, því að jeg vissi að hún
mundi verða mörgum góð-
hestaeigendum og hestaunn-
endum til gleði lesturs.
Tvö yngstu börn mín voru
::vo smekkvís og fundvís á
iöngun mína, að gefa mjer
bókina „Horfnir góðhestar“ í
g'ærkvöldi. Jeg leit snöggvast
innan í hana, síðan byrjaði
jeg að lesa efnisyfirlitið. þar
til jeg kom að Sneisar-Jarp
(mínum elskulega horfna
vin) á bls. 151. Sá jeg á þeirri
var, að Köldukinnar-Rauður
hafi fengið 1. verðlaun og
Ennis-Jarpur vann tvisvar, ef
ekki þrisvar 1. verðlaun á
stökki, segir Ásgeir. Hjer á
ekki að draga af heiðri þessa
hests, sem einu gildir, þar
sem höfundur gefur í skyn,
að hann hafi unnið fleiri
verðlaun en hann man með
vissu eftir.. Aftur á móti
hvorki giskar hann á, hvað
þá fullyrðir, að Sneisar-Jarp-
ur hafi fengið einu sinni 1.
verðlaun, auk heldur þrisvar,
eins og var. Má þetta vera
merkileg -gleymska (eða á-
setningur, sem jeg vil ekki
halda), þar sem jeg man ekki
opnu margra kunningja minna1 betur en að minsta kosti einu
Hafði hann hugsað sjer, að með
skipinu verði dýpkað verulega
við brimbrjótinn, svo að stærri
bátar geti legið þar, en nú á sjer
stáð. Ennfremur taldi hann
rjett, að byrjað yrði næsta ár
á sandvarnargarði innan við
hafnarsvæðið, til að hindra
frekari sandburð þangað. Þess-
ar aðgerðir, að gera við skemmd
irnar, dýpka höfnina og byrja
á innri garðinum, taldi hann
að rjett og fært væri að gera
næsta ár.'
Af frjettum hafa sumir e. t. v.
fengið þá hugmynd, að vegna
skpmmdanna á höfninni yrði
ómögulegt að stunda fiskveiðar
frá Bolungavík í vetur. Áður
en hægt var að fullrannsaka,
hvernig grjótrústin hafði lagst
á botninn við framlengingu
brimbrjótsins, álitu ýmsir Bol-
víkingar þetta einnig.
Hinn 27. október s. 1. boðaði
hreppsnefndin því alla formenn
í kauptúninu á fund, til að
ræða þetta mál og heyra álit
þeirra, sem reynsluna hafa á
því.
Var formönnum send fyrir-
spurn um það, hvort þeir teldu
rjett fyrir hygginn fiskimann
að leggja niður fiskveiðar í vet-
ur vegna skemmda á höfninni.
Á fundinum mættu flestir
formennirnir. Var álit þeirra
yfirleitt, að ekki væri verra að
liggja við brimb^jótinn eftir
skemmdii'nar en áður. Heldur
væri það betra. Hinsv.egar lögðu
þeir áherslu á það, að mun
erfiðara væri að komast frá
brjótnum, t. d. í vestanátt. Gæti
af því stafað mjög veruleg
hætta.
Ennfremur höfðu löndunar-
erfiðleikar aukist mjög, þar sem
ekki verður hægt að liggja við
allan gamla brimbrjótinn vegna
skemmdanna á framlenging-
unni.
Þá kom fram á fundinum, að
Einar Gpðfinnsson, útgerðar-
maðu|:,r hafði/ákveðrið, að setja
nýja-ryjpl/í bátinn Bangsa tjl.að
láta, hann;stunda .fiskveiðar. frá
Bolungayík í yetur. Verðux Jón
Guðfjnn£$pn„ bróðir, Einars,'
vildu ekki verða til þess, að
byggðarlagið byði bnekki við
það, að gefist væri upp fyrir
érfiðleikunum, sem að steðjuðu,
og það gæti orðið til þess, að
vel getið.
Sneisar-Jarpur hjet Spakur.
Jeg, sem þetta rita var eig-
andi Spaks frá því vorið 1912,
er jeg keypti hann af Guð-
mundi heitnum alþingis-
manni í Ási, á kr. 200,00, er
þá þótti áhæfu mikið verð
fyrir lítið taminn kláihests-
gapa. Átti jeg hann þar til
hann var á tvítugasta árinu,
þá var hann feldur.
í aðaldráttum get -jeg lýst
ÍSpak þannig: Aðalliturinn var
þeir, spm gætu og ættu að rjetta jarpuri hvith. leistar á aftur.
því hmlparhönd, kynokuðu sjer lótumj mpð stóra stjörnu j
við það. * i-yni, hringeygður á vinstra
Má segja að í þessum ummæl auga, sýndist það jafnan
um Jóns felist kjarninn í hugs- injög hvast, jafnvel rosalegt,
unarhætti sjómanna í Bolunga- hitt var dökt, djúpt og milt,
vík nú, sem sje: Við megum sívakandi til viðbragða. —
ekki gefast upp, þótt á móti Spakur var 54 þm. á hæð,
blási í 'vetur. Bolungavík verð-
ur að skipa sinn sess í fr'am-
leiðslu þjóðarinnar á útflutn-
ingsverðmætum, þrátt fyrir
erfiðleikana. Það er okkar hlut
verk í þjóðarbúskapnum. Því
viljum við ekki bregðast. Það er
tilverurjettur okkar og á því
byggist kröfurjettur okkar um
góða fiskihöfn og þar af leið-
andi bjarta framtíð.
Við leggjum okkur í hættu
í vetur sjálfa og skip okkar.
Við leggjum erfiðleikana á
okkur í trausti á góðan skiln-
skrokkuririn sívalur og lang-
ur, hálsinn reistur, höfuðið
frítt. Fótaburðurinn var sjer-
kennilegur, svo að jeg hefi
ekki sjeð hann á neinum hesti
eins, hann bar fæturnar svo
hátt og hringsveigði þær, er
hann fór á „hásvífandi“
brokki, eins og Ásgeir kemst
svo vel að orði um það í lýs-
ingu sinni. Fjörið var ofsa-
legt, hjartað var heilbrigt,
kjarkurinn mikill og váran-
legur, hann hræddist aldrei
. . . . neitt er honum var att á,
íng þjoðannnar, sém emungis , , . , , ^ ,
, , * . ^ ihversu torfært er það revnd-
er hægt að syna með fullkom- • . : , . . .. .
ist. A stokki leyfi jeg mjer að
inni viðgerð á skemmdunum og
áframhaldi hafnarbótanna, þeg-
ar á næsta ári.
Löngu áður en fundur þessi
var haldinn höfðu tveir afla-
hæstu og harðduglegustu for-
mennirnir í Bolungavík, þeir
Hálfdán Einarsson og Jakob
Þorláksson, byrjað róðra á hestum- er ekk‘ kemu
venjulegum haustvertíðartíma.
Ennfremur voru þeir Sigurgeir
SigurðssOn og Magnús Kristj-
ánsson fyrir nokkru byrjaðir
róðra. Tveir af þessum mönn-
um mættu ekki á fundinum.
Framkvæmdin var þeirra svar.
I
Við hinir tökurp það gilt.
Síðan hafa Jón Guðnason á
„Vísi“ og Jón Kr. Elíasson
byrjað róðra og a. m. k. einn
formaður auk Jóns Guðfinns-
segja að Spakur hafi verið
með allrafljótustu hestum í
. Austur-Húnavatnssýslu. frá
því að hann varð átta vetra
og fram að því hausti, er
hann var lagður. Jeg varð oft
samferða mörgum ágætis
til
kappreiða og var því kunn-
ugt um flýti þeirra, og þar
að auki vil jeg geta þess, að
síðasta vorið, sem hann lifði,
í-eyndi jeg hann í kappreiðum
á Blönduósi og var það í
þrið.ja sinn, er hann vann
fyrstu verðlaun fyrir stökk-
hraða.
Nú er komið að athuga-
semd minni og jeg spyr: Af
^hvaða ástæðu getur Ásgeir
sinni væri Asgeir í dómnefnd
er Spakur vann 1. verðlaun,
í það minsta man jeg rjeþt, að
hann var á tali við dómnefnd
ina. Jeg skil hvernig Ásgeiri
frá Gottorp hefði orðið innan
brjósts, ef hans besta hests
hefði verið getið í góð-liesta
tölu, en gengið fram hjá að
minnast hans opinberu vinn-
inga, ef einhverjir hefðu ver-
ið, en tjaida þeim í fylsta
máta hjá öðrum hestum á
hliðstæðum grundvelli.
Það er því rjettlætiskrafa
mín og vinsamleg tilmæli til
allra þeirra, er keypt hafa og
hjer eftir kaupa bókina
„Horfnir góðhestar“ og þess-
ar línur lesa, að :\tifa í bók-
ina neðan við lýsinguna á
Sneisar-Jarp, bls. 151, þetta:
Vann þrisvar sinnum 1. verð-
laun í kappreiðum á Blöndu-
ósi, og helst aftan við fyrir-
sögnina á greininni: (Hjet
Spakur).
Jóladaginn 1946.
Sólvallagötu-4, Rvík,
Halldór H. Snæhólm,
frá Sneis.
Nýr
amerískur |
sófi og stóll til sölu með |
tækifærisverði.
Húsgagnavinnustofan
Njálsg. 65. Sími 4023. |
LMiuiuimiiumiiimniiiimiiiiiiHiiitiuiiiiitiimuinv
Til sölu I
Stór hornsófi af amer- |
ískri gerð, ásamt hæginda |
stól. Renaissance-horn- |
skápur, eikarbókarhilla |
m’eð dönskum bókum, tvö |
faldur eikarklæðaskápur. |
Radíógrammofonn, mál- |
vérk, háfjallasól, Pels úr §
rauðtef o. fl.
Til sýnis milli kl. 5—7, 1
Skálholtsstíg 6.
sonar er að búa sig undir að Jónsson frá Gottorp ekki um
byrja strax og mögulegt er. þ<'ð í niðurlagi greinarinnar
Ef að líkum lætur, verður um Sneisar-Jarp (Spak), að
svipaður mannfjöldi við fisk- hann hafi fengið fyrstu verð-
veiðar , hjeðan í, vetur og yar
laun á kappreiðum á Blöndu
í fyrra. Ef afli vorðuf. góður ósi? Ekjki, um ein, hvað þá
og sölumöguleikar tgka ek,lp þrenn. Tákið eftir lesendur
fyrir alla útgerð frá íslandi, bókarinnar, að í sömu opnu
iiimmmmiiimmiiiiimiimiimimimiimmiiiiiiiim
^túíka
óskast á hótel út á landi.
'i'.'.í:.-. il;.r : ú ■; iiL:"
Hátt kaup. Uppl. Grettis-
götu 76 frá kl. 4—6 e. h.
Framh. Á bls. II er þo ^ge^ið- um, GÍXIS Qg. sl^ylt •iMiiimmmmmmMiiimmmmmmimmmiimmimH
V