Morgunblaðið - 07.10.1947, Blaðsíða 2

ðagnfræðaskóli cg
Akureyrar fekmr $[|
Frá frjettaritará vorum
á Akureyri,
GAGNFRÆÐASKOLI Akur-
eyrar var eettur '-.i miðviku-
dag í aðaisal skólans.
Skólastjórinn, Þorsteinn M.
Jónsson, bauð nemendur, ker.n-
ara og gesti velkomna. Skýrði
hann fyrst frá þeim breyting-
um er yrðu á kennaraliði skól-
atis. Hann gat þess ennfremur
að í vetur myndu 300 nemendur
verða við nárn i skólanum.
Þessu næst beindi skólastjór-
inn orðum sínum j! nemenda
sinna. Á undan og eítir ræðu
skólastjóra fór fram söngur-,
undir stjórn Áskels Jónssonar,
söngkennara skólans.
Tónlistar skólinn hjer, var
einnig settur s.l. rniðvikudag,
af skólastjóranum, Margrjeti
Eiríksdóttur. Ungfrú Þórgunn-
ur Ingimundardóttir, sem verið
hefur aðstoðarkennari við skól-
ann starfar ekki á þessum kom-
andi vetri. Hún er farin til út-
landa. 1 hennar stað kemur ung
Jxú Þyri Eyaal.
30 nemendur hafa verið inn-
ritaðir við píanónám. — Vonir
standa til að skólanum muni í
vetur bætast við erlendur kenn-
ar-i í fiðluleik. — H. Vaíd.
islenskðr krlkmynó
MORGUPiBLAÐÍÐ
Þriðjudagur 7. okt. 1947
[gyert Kristjánsson stórkauj
maiur stti
FRU GUÐRÚN BRUNBORG
fi á Oslo, sem hjer hefur ferðast
um undanfarin tvö sumur með
norskar kvikmyndir og unnið
gott samstarf til kynninga milli
Norðmanna og íslendinga, sam-
iara því, sem hún heíur unnið
inn álitlega fjárupphæð til sjóö-
stofnana fyrir stúdenta hjer og
í Noregi, er nú á förum af land-
inu.
Hón skýrði Morgunblaðinu
svo ffá í gær, að hún hefði haft
í hyggju að fá hjer keyptar ís-
lenskar kvikmyndir til að sýna
í Noregi, en sjer hefði ekki tek-
ist að fá neinar myndir. Þær
myndir, sem henni buðust voru
svo dýrar, að ekki var viölit fyr-
ir hana að greiða það verð, sem
uj>p var sett.
Frú Brunborg segist vilja
leggja fram krafta sína til þess ’
að auka viðkynningu milli Norð
manna og íslendinga, „eftir því
sem hún geti, báðum þjóðunum
til góðs“.
Frúin bað Morgunblaðið að
skila bestu kveðjum til allra ís-
lendinga fyrir greiðavikni og
gestrisni er sjer hafi verið sýnd
Þjer og einkum nefndi hún Eirík
Bjarnason, eiganda Nýja ferða-
bíó, sem hún kvað hafa reynst
sjer einstakiega drengilega.
Gifting Elisabetar prinsessu og Philips Mouníbatten fer fram
í Wcstminsicr Abbey þann 20. nóvember næstkomandi. í fylgd
með bráðurinni verða átta brúðarmeyjar og tveir skjaldsveinar.
Hjer sjást 3 hinna tilvonandi Irúðarmeyja, en þær eru Pamela
Mountbatíen eg prinsessurnar Alexandra og Margaret Rose.
Myndin var tekin er Paíricia Mountbatten giftisí Barbourne
lávarði.
Leikár Leikfjdags geykjavíkur @8 heljad
„OlúRdnr o§ blásýra44 veriur
sýnt í næstu viku'
ÞÁTTUR Leikfjelags Reýkjavíkur,. í skernmtanalífi höfuð-
staðarins, yfir vetrarmánuðina nálgast nú óðum. .Að undan-
förnu hefur fjelagið æft fyrsta leikrit vetrarins: Blúndur og
blásýra, og um miðja næstu viku hefur fjelagið frumsýningu
á því.
KANNSOKN A HERSTYRK
S. Þ.
WASHINGTON: — Yfir-
nefnd Sameinuðu þjóðanna,
sem fjallar um herstyrk, hefur
látið svo ummælt, að undir-
nefnd hafi rannsakað í septem-
bcr, hve miklum sjóher Sam-
oinuðu þjóðirnar þyrflu að
jhafa á að skipa.
Þær vonir manna, að.Loikíje-
lagið myndi heíja sitt 51. ctarfs-
ár í hinu mikla þjóðleikhúsi,
hafa algjörlega brugðist og verð
ur ekki annað sjeð, en að Leik-
f jelagið muni eiga eftir að kúldr
ast í Iðnó einn veturinn enn.
Lcikriúti
Víkjum málinu að hinu nýja
ieikriti. Höfundur þess er Jos-
eph Otto Keselring. —. Hann
mun ekkert vera skyldur hers-
hýíðingjanum þýska. —
Joseph O. Keselring er fædd-
ur árið 1902 í New York. Árið
1923 til '24 er hann prófessor
við tónlistadeild háskolkns í Bet
hel í Newton í Kansasfylki.. Eft-
ip það fer hann að gefa sig að
leiklistarstöríum. Skriíar hann
þá smásögur og Ijóð, en auk
þess er hann leikari og situr
nokkur leikrit eítir cjálfan sig
á svið. Fyrst í stað fjekkst hann
mest vio að semja smásöngleiki.
Stjórnaði hann þeim og ljek í
þeirn jafnframt. - - Síðar meir
tekur hann sjer fyrir hendur að
semja stærri leikrit, en hann er
eftir því sem áður leikari.
Blúmdur og blásýra gcrSu
hann frœgan
Keselring hefur nú samið 4
eða 5 stór leikrit. — Hafa tvö
þeirra verið sýnd í New York,
auk Blúndur og blásýra, sem
heitir á ensku Arsenic and Old
lace. — Þetta leikrit gerði Kes-
elring hvorttveggja i senn heims
frægan og stórauðugan. Leikrit-
ið vakti gífurlega hrifningu í
New York, en þar var það sýnt
látlaust í 4 ár og auk þess kvik-
myndað. — í London var það
leikið nærri 4 ár, og nú eru sýn-
ingar hafnar á því á ný, — í
Kaupmannahöfn var það sýnt í
eitt ár. Alstaðar hefur það vak-
ið jafn mikla hrifningu.
Það hefur verið sagt um þetta
leikrit, Blúndur og blásýra, að
ekki sje hægt að telja það til
bókmentaviðburðar. — Það er
meira í „reyfara stíl" en ótrú-
lega skemtilegt. Efni þess er
mjög sjerstætt og koma persón-
ur leiksins rnjög flatt upp á
menn. Efnislega er það hreint
gamanleíkrit, en þar er að finna
Framh. á bls. 15
EGGERT KRISTJÁNSSON
stórkaupmaður átti fimtugsaf-
mæli í gær. Mönnum getur korn-
ið það undarlega fyrir sjónir,
að hann sje ekki eldri maður.
Svo lcngi hefur hann rekið mik-
il viðskifti hjer í Reykjavík,
heildsölu, iðnað o. fl. En hann
hóf verslunarstarf sitt rúmlega
tvítugur, þá nýútskrifaður úr
Flens'oorgarskólanum.
Jeg hefi þekt Eggert í allmörg
ár. Og mjer hefir, í einu örði
sagt, fallið þeim mun betur við
hann, sem jeg hefi haft af hon-
um nánari kynni. Og þó jeg hafi
ekki þekt hann, þegar hann kom
hingað fyrst til bæjarins, þá
finst mjer alla tið að jeg geti
sjeð hann fyrir mjer, sveita-
drenginn, sem var alveg staðráð
inn í því, frá fyrstu tíð. að koma
sjer áfram og bjargast upp á
eigin sþýtur.
Til þess að þær fyrirætlanir
hans kæmust í framkvæmd hef-
ir hann verið alveg úragur við
að leggja mikið á sig, og hætta
því ,sem hann átti, ef því var að
skifta. — Eins og þegar hann
bauðst til að leggja plöturnar á
þakið á Eimskipafjelagshúsinu,
af því það þótti ófýsilegra að
vera þar uppi, en á öðrum vinnu
stöðum við bygginguna. Það var
áður en Eggert gerðist verslun-
armaður. Þetta lýsir manninurn.
Hann treystir á mátt sinn, og
gæfu sína. Þeim mönnum, sem
eiga þá eiginleika í. mátulega
ríkum mæli, farnast að jafnaði
vel.
Mjer dettur ekki í hug að
rekja.æviatriði Eggerts að þessu
sinni. Því hann er ekki hálfnað-
ur með dagsverkið, ef að líkumj
láctur. Hann er atorkumaðup
eins og allir vita, sem til hans
þekkja, ann hinu frjálsa fram-
taki og er jafnan tilbúinn að
láta það framtak, sem fær aði
njóta sín hjá honum, koma al-
menningi að gagni. Hann er
maður hreinskiftin, segir mein-
ing sína alveg hiklaust, og skil-
merkilega, hverjum sem er, og
hvort sem þeim er hann ræðir
við, þykir betur eða verr. Og vill
að aðrir komi þannig fram við
sig. Hann er maður ósjerhlífinn,
einn þeirra manna, sem hefur
ánægju af annríki og erfiði. —
Slíkum mönnum verður jafnan
mikið úr verki.
Eggert hefir um alllangt skeið
verio meðal forystumanna í fje-
lagssamtökum verslunarmanna,
Þar hefir hann unnið mikið og
gott starf, og mun að sjálfsögðu
halda því áfram um mörg ó-
komin ár, til gagns fyrir frjálsa
verslun og heilla fyrir land og
lýð. V. St.
minningaroril ism
SiSlMH
- MÁNUDAGINN G. þ. m. var
til moldar borin frú Gestfríður
Ólafsdóttir, Framnesveg 13.
Hún var fædd að Kirkjufelli
í Eyrarsveit þ. 29. maí 1895, en
fluttist til Vestmannaeyja á
unglingsárum sínum og svo það
an hingað til Reykjavíkur og
hjer dvaldist hún lengst af siðan.
Hjer giftist hún Bjarna Guð-
mundssyni, mætum dugnaðar-
manni, og áttu þau 4 börn.
Fríða, en svo var hún kölluð
í hópi vina sinna, var lundprúð
kona og það svo, að af bar. —-
Aldrei heyrði maður hana
kvarta, hvorki í veikindum sín-
um, nje heldu þá sorgin sótti
hana heim. Hún bar mikla virð-
ingu fyrir guðsorði og goðum
siðum og sleppti aldrei tækifæri
til að benda börnum sínum á
það sannasta og besta er hún
vissi, enda elskuðu þau hana
og munu henni aldrei gleyma.
Plún varð fyrir þeirri sorg að
missa elsta son sinn, Hann fórst
með togaranum Max Pemberton
eftir áramótin 1944, tæpra 20
ára að aldri. Hún tók þeirri sorg
árfregn með þeirri stillingu er
j henpi var lagið, en án efa leið
í hún mikið þá, þó lítið á 'bæri.
En eins cg allir vita, þá er
dýpsta vatnið oftast lygnast.
Leggið blóm á leið þeirra er
lifa, segir eitt skáldið okkar, og
það var einmitt það, sem Fríða
gerði. Ilún lagði blóm göfug-
mennsku og mannkærleika á
leið allra þeirra, er hún kynnt-
ist í lífinu. Hún trúði aldrei illu
á neinn, bar blak af öllum og var
sannur mannvinur og nú erut
það margir, sem hugsa með hlut
tekningu til mannsins hennar,
sonanna tveggja og einkadóttur
innar, ’sem í gær fylgdu henni
harmþrungin slðasta spöhn.
Kæra Fríða, jeg er þakklát
fyrir þann dag, sem jeg kynnt-
ist þjer. Þú lagðir blóm á leið
mína, eins og svo margra ann-
ara. Hvað viðtekur eftir dauð-
ann er mjer hulið, en í Iífinu
varstu góð og guðelskandí •
manneskja.
Engin var hugþekk mjer
eins og þú,
F.ngin svo trygglynd og mæt.
Harmilostið er hjarta mitt nú.
I hljóði jeg sakna og græt.
Við áttum samleið frá æskustund,
Ástkæra vina mín.
Þar til þú sofnaðir bana blund.
Blessuð sje minuing þín.
Silmarlína Jónsdóttir. :