Morgunblaðið - 05.12.1947, Blaðsíða 12

12
MORGVTSBLAÐIÐ
Föstudagur 5. des. 1947
Sigurdís Jónsdóttir
í DAG er til moldar borin hjer í
Reykjavík frú Sigurdís Jónsdótt-
ir Bjarkargötu 10. Hún ljest 26. f.
m. að heimili sínu, eftir langvar-
andi vanheilsu.
Frú Sigríður sál. var fædd að
Þaravöllum á Akranesi þann 1.
okt. 1885. Foreldrar hennar voru
hjónin Jón Ólafsson og Sesselja
Þórðardóttir, sem seinna bjuggu
í Galtavík í Skilmannahreppi.
Sigurdís sál. ólst upp í foreldra
húsum til fermingaraldurs. Þá
Ijest móðir hennar eftir langa
legu. Fjell það að mestu á herð-
ar Sigurdísar sál. að stunda móð-
ur sína í tveggja ára legu hennar,
og jafnframt»að annast heimilis-
stjórn ásamt systur sinni, sem
var rúmu ári eldri en Sigurdís.
Eftir að Sigurdís sál. misti móð
ur sína brá faðir hennar búi og
fluttist hún þá til Reykjavíkur.
Hinn 17. okt. 1908 giftist hún
eftirlifandi manni sínum, Ingi-
bergi Þorkelssyni byggingameist-
ara. Bjuggu þau fyrst í Reykja-
vík, síðan í Höfnum, í Hvalfirði,
og síðustu tuttugu árin í Reykja-
vík. Eignuðust þau fimm börn,
sem öll eru á lífi og búsett hjer í
borginni. Eru þau Þorkell bygg-
ingameistari, Svanfríður, gift
Hafliða Jóhannssyni bygginga-
meistara, Sigríður gift Skúla
Sveinssyni lögregluþjóni, Matt-
hías lyfjafræðingur giftur Kötlu
Magnúsdóttur Björnssonar heit.
náttúrufræðings og Sigurjón trje
smiður, giftur Ólöfu Sigurðardótt
ur Sæmundssonar.
Auk þess ólu þau upp bróður-
son Sigurdísar Stefán, son Gísla
og Guðbjargar, sem bjuggu í
Galtavík, stundar hann nú flug-
nám í Ameríku. Eftirlifandi syst-
kini Sigurdísar sál. eru þessi:
Frú Sigríður að Gerði á Akra-
nesi, Einar J. Ólafsson fyrv.
kaupm. í Reykjavík, Ólafur J.
Hvanndal prentmyndameistari í
Rvík, frú Þórey, búsett í Ame-
ríku og frú Jónína búsett í Hafn-
arfirði.
Frú Sigurdís sál. var ein þess-
ara yfirlætislausu, ástríku hús-
mæðra. Helgaði hún krafta sína
óskipta húsmóður og móðurstarf-
inu og var manni sínum örugg
stoð í baráttu hfsins, enda var
henni endurgoldið með umönnun
og ástríki af manni sínum, sem
er þekktur dugnaðar og atorku-
maður í hvívetna. Var heimili
þeirra hjóna til fyrirmyndar fyrir
sjerstaka háttprýði og hlýju, sem
andaði að hverjum manni, sem
bar að garði. Er frú Sigurdísar
sárt saknað af öllum, sem þektu
hana.
Blessuð sje minning hennar.
Samferðamaður.
★
NÚ er frú Sigurdís Jónsdóttir dá-
in. Lík hennar verður flutt til
grafar í dag. En minningin um líf
hennar lifir. Hún er hvorki háð
gröf nje dauða.
Sigurdís var kona Ingibergs
Þorkelssonar húsameistara Bjark
argötu 10, og móðir fimm barna
þeirra sem öll eru fullvaxin og
gift hjer í Reykjavík.
Jeg legg ekki út í það að lýsa
starfsatriðum þeirrar merku
konu, enda munu aðrir gjöra það
Þær fáu línur er jeg skrifa hjer,
eru aðeins tjáning minna eigin
tilfinninga, þakklætisvottur fyrir
heitu, máttvana höndina sem hún
rjetti mjer og skýring þeirra
dygða er jeg sá í hug hennar.
Fyrir mörgum árum bjó jeg
nærri Sigurdísi, kynntist henni
nokkuð og sá hversu hún hlúði
rösklega að heimili sínu á allan
hátt. Sjerstaklega helgaði hún
stóra hugtakið „móðir“. Sigurdís
var móðir „af guðs náð“. Ekki að-
eins sinna eigin barna, heldur og
allra þeirra er hún náði til, og sá
þarfnast umhyggju.
Og aftur varð þessi sama kor.a
á lífsleið minni, hafði snögglega
orðið veik, meðal annars núst
sjón og mál. En hugarfar liern-
lar stóð óbreytt. Svefnstofan henn
ar var ekki venjuleg íbúð heltíur
heilög jörð í vnyuni skilnmgi.
Þar fundu allir yl, sem ekki gat
verið af þessum heimi. Við rúm
ið hennar lærði jeg mikið. og
hugsaði oft „svona er þá hinn
fullkomni kærleikur". Þessi ?ár
þjáða kona atti þrátt fyrir alt, þá
saélu sem engin orð geta lýst.
Svo kom endurgjaldslögmálið
til sögunnar. Vinir hennar og
vandamenn þráðu það eitt að
geta hjálpað henni. Þeir gáfu alta
sína umhyggju, svo langt sem
mannlegur máttur nær, meira
var ekki hægt. Sigurdís skildi
þetta alt. Giaddist og þakkaði.
Hún elskaði fjölskyldu sína mik-
ið og fól hana þeini mætti er
hafði stjórnað allri hamingju
þeirra og velferð — og i>aö \ ar
hann sjálfur konungur himnanna
sem tók sjúkiinginn Sigurdísi að
sjei og gaf henni sinri frið. Þess
vegna utðu brosin herinar svona
mild og ástúðleg.
Nú kveð jeg þig, Sigurdis v:n-
kona mín. Með þökk fyrir kvnni
þín og fyrirmynd. Þú gafst mier
minningu um konu, sem tók erf
iða stríðinu /el, skilii mennina
og treysti Guðr.
Kristín Sigurðatdóíiir
frá Syðri-Völlum.
- Heðal annara orða
Frh. af bls. 8.
langsamlega margfalt betur
klædd og fædd en miljónatug-
ir Evrópu og Asíubúa. — Eig-
um við þess vegna ekki að
hætta að kvarta, og þakka held
ur fyrir allsnægtirnar hjer uppi
á Islandi?
- Launakjör hmtars
Frli. af bls. 9.
vinnu af hendi en einn þriðji og
fá þó sama kaup.“ N
Við þetta bætist svo að próf
eru nú flest orðin skrifleg, svo
ekki kemur til mála að ’nægt sje
að fækka skriflegum verkefnum,
nema til stórbaga fyrir nemend-
ur. Þvert á móti verður nú að
æfa börnin í því að svara skrif-
Iega í þeim greinum, sem áður
voru eingöngu munnlegar s. s.
náttúrufræði, landafræði, sögu
o. f 1., en þessi verkefni eru aldrei
eins tíð eins og stílar tungumála-
kennaranna og leiðrjettingarnar
taka miklu skemmri tíma. Rangs
leitnin verður enn meiri þegar
tekið er tillit til þess að í sum-
um skóluro eru til bekkir með
aðeins 10 nemendur. Jeg geri ráð
fyrir því að það láti nærri að
t. d. enskulcennari, sem kennir
24 stundir vikulega hafi álíka
mikið að gera eins og landa-
fræðikennari sem kennir 36 klst.
en landafræðikennarinn á nú að
fá einum fjórða meira í laun.
Hjer er því ekki um það að
ræða að lækka laun kennara-
stjettarinnar í heild og þar eð t. d.
undirritaður er svo heppinn að
hafa enga túngumálakennslu á
hendi myndu þessi ákvæði aðeins
snerta mig að litlu leyti, en jég
spyr eirís og allir aðrir kennar-
ar, sem jeg hef rætt þessi mál
við: „Þekkir menntamálastjórn
virkilega svona lítið til kennslu-
starfa í framhaldsskólum, og vill
hún alls ekki reyna að kynna
sjer þau?
Ef aðrar, mjer ókunnar ástæð-
ur eru lyrir hendi, væri mjer og
mörgum öðrum kennuruín þökk
á að fá að heyra þær. Við beygj-
um okkur án efa, ef hægt er að
sanna okkur að þetta sje sann-
gjarnt.
Guðmundur Þorláksson.
Varastöðin
Frh. af bls. 2.
Bæjarstjórn felur borgar-
stjó.ra að beita sjer fyrir því að
samningaumleitanir fari fram
milli járniðnaðarmanna og at-
vinnurekenda og ef nauðsyn
krefur að fá skipaða sáttanefnd
í málið, þar sem vinnustöðv-
unin er til mikils tjóns fyrir
innlendan iðnað og aðila sem að
henni standa.
Við eigum að halda áfram að
vinna að því að járnsmiðadellan
megi leysast, sagði Jón. — Það
stefnir óðum að því að sú vinna
er járnsmiðir höfðu með hönd-
um áður en verkfallið skall á
flytjist til útlanda.
Að lokum sagði Jón Axel að
beinir samningar við atvinnu-
rekendur eða verkamenn mættu
alls ekki eiga sjer stað.
Borgarritari svarar.
Borgarstjóri varð að víkja af
fundi meðan á þessum umræð-
um stóð. Tók borgarritari því
sæti hans á fundinum.
Upplýsti nú borgarritari, að
Rafmagnsveitan ætlaði fyrir
nokkru að láta vinna að pípu-
lögn í Varastöðinni og voru til
þess fengnir pípulagningamenn.
Þegar menn þessir voru byrj-
aðir að vinna komu járnsmiðir
á vettvang og hindruðu að
menn þessir fengu að vinna að
pípulögninni.
Þetta kallar Sigfús Sigur-
hjartarson verkfallsbrot Raf-
magnsveitunnar. En hjer er um
að ræða hreint ofbeldisverk frá
hendi járnsmiða.
Kommar bera ábyrgðina.
Hannes Stephensen kommún
isti_sagði að í hvaða mynd sem
bærinn myndi láta starfsmenn
sína vinna að Varastöðinni,
væri um að ræða verkfallsbrot.
Með þessum orðum sínum stað
festi Stephensen að kommúnist
ar bera einir alla ábyrgð á því
að ekki er unnið við Varastöð-
ina.
Þorsteinn Arnason svaraði
Hannesi. Benti Þorsteinn hon-
um á, að verkstjórar, sem vinna
myndu að því að fullgera stöð-
ina, gætu ekki talist verkfalls-
brjótar lögum samkvæmt, með-
an þeir ynnu verk sitt með þeim
tækjum er smiðjurnar leggja
ekki til.
Sigfús tók svo aftur til máls
og bar þá speki fram að þó að
bærihn myndi semja við járn-
smiðina eina, þá gæti það ekki
talist að bærinn væri að grípa
inn í vinnudeilur.
Jóhann Hafstein tók þá til
máls og sagði að bærinn myndi
ekki hefja vinnu við Varastöð-
ina nema samþykki beggja að-
ila kæmi til.
Tvö óskyld mál.
Steinþór Guðmundsson sagði
að Varastöðin og vinnudeilan
væru tvö alveg óskyld mál.
Sigfús sagði enn að þó svo að
bærinn gengi að kröfum járn-
smiða, þá væru samningarnir
I þeim ekki í hag. Það þótti mönn-
um einkennilega til orða komist.
Frh. af bls. 5. 1
fjalli og gestgjafi hans vill sækja
lækni.
En Hallgrímur harðnaði á brán-
um,
tók hnífinn og risti og stakk:
Þú færð það nú fyrst að mjer
dáríum,
að fara til læknisins, takk!
Svo henti hann helvítis tánum
í hundana frammi í kránum,
og koms síðan fljótlega á flakk.
„Jón Snædal" er gott kvæði.
Hið sama er „Sigurður smali.“ —
Sigurður er dauður og kemur til
hallar konungs í Himnaríki, en
þar er honum tekið stórmann-
ega:
Stendur upp drottinn stórlim-
aður,
steinþögn er í himinsalnum,
segir: Það er sómamaður,
Sigurður smali af Jökuldalnum.
Þurkið út hans mannlífsmæðu,
meðan jeg held skálaræðu.
Er ræðan hin áheyriegasta, svo
sem vænta má af slíkum ræðu-
manni, — og Benedikt tekst Víða
vel „referatið-"
„Lífið fljettar“, er hugleiðing-
ar í kirkjugarði um nokkra sem
í moldinni hvíla. Dágott. — Um
konu eina segir svo:
Og systir hennar, hún Engil-
Anna,
hún elsk-aði hann Hrein í Meiða-
dal.
Og ótæpt Ijet hún hann alltaf
kanna
þá elda, sem hún í brjóti fal.
En lánið er sjaldan lengi á gangi
og lífið myndar sjer tinda og
skörð.
Hún hlúði blóðugu barni í fangi,
er borin var hún i þessa jörð.
Dágóð eru líka kvæðin: „Krist-
ján hreppstjóri“, . Hófa-Jón“, og
„Eiríkur á Skjöldólfsstöðum". I
því síðastnefnda er þessi vísa:
Svo við litla lága kofann
lokið hefur hann sinni ferð.
Brugðið hefur hann böggum ofan
búið um af fyrstu gerð.
Þar, sem hann heims má hörmum
skýla
hefur hann lagst, til þess að
. hvíla“.
Að lokum er hjer erindi úr
kvæðinu „Ölafur í Kílakoti“:
Einstæðingun utan pr stormi
köldum,
öruggt fundið hefur bróðurskjól.
Meinblæðingur heims af harma-
völdum
hefur öðlast lífsins gróðursól.
Seinræðingur utan af háum öld-
um,
er nú kominn heim í móðurból.
Kristmann Giiðmundsson.
f
1-9 EfSfr Roberf Slorm •
4l/71lORElS'S>££ MUST V HOW D0 \
B£ B£Al)Tl FUL TODAT — / VOU KEEP N
/\ GbAAtOROUB PlCTUfíE / TA05>B LONö
ON TME JACKET HAC- LASHEí- OUT
40LD /MANV A BOOK! OPTHEt
^------- ___-A TVPcVJRlTEP
\ KEV£? /
7 A LEAD-PIPE
CINCH! OUR
MAN te- A ,
6ÚCKEZ FOK
BL0NDEE-...N0W
HERE'5- THE
GKETCH--------
I PUT THEM
UP |N CURLER5-
BUT — BUT P0
vou think
i’ll DO?
Copr. 1047, Kmg Fca«urcs Syndirafc, Inc., World righls rcscrv.
.AÍEANWHILE, As PHIL READ5 THE
LETTER FROM LlNDA, Hl5 FORMER
FIANCEÉ,., f
Maðurinn: Og þjer eruð rithöfundur, þó þjer hafið
svona fallega fætur. Wilda: Jeg skrifa ekki með
fótunum, Stúlkur, sem eru rithöfundar, verða að
vera laglegar þessa dagana, því að falleg mynd á
kápunni selur margar bækur. En fæ jeg stöðuna?,
Maðurinn: Jeg er nú hræddur um það?