Morgunblaðið - 08.09.1948, Blaðsíða 14

;í4
MORGUNBLAÐiB
Miðvikudagur 8. sept.
i
!
.................................................• •«••»••■**■.
M E L I S S A
éJj-tir JJaylor (Jaídweíl
| ............ ■ ■ ■■■■■■■■■■■■■■■•■
Geoffrey ætlaði að fara að
tirósa henni, en hún hlustaði
ekki á það. Hún tók handlegg
hans-og dró hann af stað með
sjer.
Þegar þau komu niður í stig
ann fannst honum rjett að
dreifa huga hennar og sagði:
,,Jeg hefi boðið þeim And-
' rw og Phoebe að borða hjá
okkur á nýjársdag".
„Þau koma alls'ékki“, sagði
Melissa.
„Jú, þau hafa lofað að koma“
Bagði hann.
Melissa vildi alls ekki trúa
þessu og hún mótmælti hátt,
svo. að hann varð að þagga
Ðiður í henni áður en þau komu
til herbergja Arabellu.
Gestirnir höfðu safnast sam
an í' græna herbergihu, þar
sem málverkunum var raðað
fneðfram veggjunum svo að
þau nytu sem best hinnaý
daufu birtu. Gestirnir gengu
þar í hring og Arabella með
þeim til að útlista hvert mál-
verk. Það kom dálítið fum á
•fiana þegar þau Geoffrey komu
inn, en Melissa þóttist þó ekki
sjá neina óvingirni í svip henn
ar. Hún hljóp til hennar og
firópaði:
„O, Arabella, ekki hafði jeg
hugmynd um það að þú værir
Þstakona. En hvað það er gam-
an“.
Arabella leit fyrst grunsam-
lega til hennar og brosti svo
og sagði:
„Þá er eins og þú vitir ekki
alt, heillin góð“. Svo kysti
hún Melissa á kinnina og sagði:
»,Jeg vona að þú hafir náð
þjer eftir lasleikann í gær-
kvöldi".
„Jeg var ekkert lasin“,
sagði Melissa. „Jeg kærði mig
t>ara ekki um að vera lengur.
Jeg fór því að vinna að hand-
ritunum hans pabba. Jeg vann
langt fram á nótt.
Hamingjan hjálpi mjer,
hugsaði Geoffrey og þorði ekki
að lít.a framan í neinn af gest-
«m sínum. En þeir þóttust nú
v.era niður sokknir í að skoða
málverkin, allir nema Ravel
í.ittlefield. Það var sem hon-
wm væri skemt.
Arabella sagði vingjarnlega:
„Þú mátt ekki leggja svona
rnikið á þig, góða Melissa. Þú
segist hafa unnið langt fram
á nótt. Hvenær svafstu þá?“
Melissa svaraði ekki þegar.
Hún leit á hvern gestinn af
öðrum og sá að þeir biðu með
eftirvæntingu þess sem hún
mundi segja. Hún sagði því
blátt áfram: „Jeg svaf frá kl.
hálf þrjú til klukkan hálf sjö.
Jeg þarf að Ijúka við hand-
ritið svo að bókin geti komið
út í sumar“.
Það var steinhljóð í herberg
inu. Það var engu líkara en
allir gestirnir væri orðnir að
myndastyttum. Geoffrey gekk
til Melissa, tók hönd hennar
og sagði: „Nú skulum við,
elskan mín, athuga listaverk-
in, sem hjer eru til sýnis“.
Hann leiddi hana að fyrsta
málverkinu. Gestirnir gutu
hornauga hver til annars. Ara-
bella brosti illkvitnislega.
Geoffrey Dunham hafði
fljótt komist að raun um það
að besta ráðið til þess að breiða
yfir þekkingarskort Melissa á
29. dagur
umgengnismenningu, var að
taka öllu rólega. Hann hafði
lært þetta á einum sólarhring
eftir mikið ergelsi og gremju.
Með því að láta eins og ekk-
ert væri þegar Melissa tókst
upp, sló hann vopnin úr hönd-
um _gesta sinna. En hann tók
þó eftir því að gestirnir hnöpp
uðust um þau til þess að missa
ekki af neinu, og heyrði að
þeir voru að hvíslast á.
Ravel Littlefield stóð þaar
sem hann gat sjeð framan í
Melissa. Hann tók eftir því að
varir hennar voru blóðlausar
og að dökkir baugar voru í
kring um augun, eins og hún
hefði verið að gráta. Hún var
hikandi í gangi og steig stund-
um í faldinn á kjólnum sín-
um vegna þess hvað hann var
síður. í hvert skifti kipti hún
honum þá upp um sig, en
gætti þess ekki að þá sáust
ljótu skórnir hennar. Það var
fjarri Ravel að brosa að skón-
um. Hann kendi í brjósti um
hana fyrir að vera á þeim. Og
hann langaði mest af öllu til
þess að taka í hönd hennar
og segja einhver hughreyst-
andi orð við hana. Ósköp á
hún bágt, hugsaði hann.
Henni fannst faðir sinn vera
hjá sjer og ganga með sjer um
gólfið. Og þessi kend varð svo
rík að hún heyrði hann tala,
heyrði kaldhæðnislega rödd
hans um leið og hún virti mál-
verkin fyrir sjer. Og röddin
sagði: „Skelfing er að sjá
þetta, Melissa mín. Hvers kon-
ar ósvífni er það sem þessa kona
sýnir með því að dirfast að
taka sjer í hönd liti og pensla
og útata saklaust ljereft? Jeg
skal ábyrgjast að hún kann
ekki að draga til stafs, hvað
þá meira. Finst þjer ekki
skemtilegt að horfa á þetta?“
Þetta er hryllilegt, hugsaði
Melissa. Heldurðu pabbi að
þessu fólki sje alvara þar sem
það .virðir myndirnar vandlega
fyrir sjer og lætur í Ijós ánægju
og hrifningu? Hvernig geta
menn fengið af sjer að vera
slíkir lygarar og flón? Sjáðu,
fólkið hlær að henni í laumi.
Já, það dregur hana sundur í
háði.
Melissa reif sig lausa af
Geoffrey. Hún var bálreið við
gesti Arabellu. Og hún var
reið við föður sinn því að hún
heyrði hæðnishlátur hans.
. I bræði sinni snerist hún á
hæl, sneri sjer frá myndun-
um og að gestunum og föður
sínum, sem henni fannst vera
á meðal þeirra.
„Jeg veit hvað þið eruð öll
að hugsa um“, hrópaði hún.
„Þið eruð að hugsa um það
hvað þessi málverk sjeu hrylli
leg. Þið vitið það ósköp vel
að ekki er snefill af list í þeim.
Þið hæðist að þeim, en svo
ljúgið þið að þið sjeuð hrifin
af þeim. Þið hafið þessa ves-
lings konu fyrir fífl og teljið
henni trú um að hún sje reglu-
leg listakona. Vei yður hræsn-
arar“.
Allir horfðu á hana í skelf-
ingu. Er hún nú orðin vitlaus
aftur? hugsaði fólkið. Enginn
leit á Arabellu, en hún var
hræðilee ásýndum. Og Geof-
frey gleymdi stillingu sinni og
góðum ásetningi.
Melissa var kafrjóð í bræði.
„Jeg veit að þið hæðist í
laumi að þessari vesalings
konu“, hrópaði hún. „Senni-
lega hafið þið dregið hana
sundur í háði árum saman.
Þið þykist vera mentað og sið
að fólk. Þið vitið öll að hún
hefir enga málarahæfileika,
en jeg er viss um það að þið
hafið aldrei reynt að sýna
henni fram á það. Nei, þið
höfðuð gaman að því að láta
hana, vaða í villu, og þið hlóg-
uð að henni á bak til þess að
sýna að þið hefðuð þó vit á
þessu. En þið hafið gleymt
einu. Þið hafið gleymt því að
hún.hefir þrá til að mála, þrá
til að skapa, og það er heilag-
ur innblástur, hvernig svo sem
fer.um framkvæmdirnar“.
Svo snéri hún sjer að Ara-
bellu.
„Taktu ekki mark á þeim,
Arabella“, sagði hún. „Þú ert
ekki gædd miklu listamanns-
eðli, en þú hefir þó þúsund
Sinnum meira til brunns að
bera en þessir heimsku hræsn-
arar, og þú mátt vera stolt
af því“.
Arabella beit á vörina og
leit á gesti sína.
Þá mælti Geoffrey hátt og
snj allt:
„Melissa, það er best að þú
farir til herbergja þinna“.
Þótt Melissa væri æst í skapi
tók hún eftir tóninum í orðum
hans. Hún sneri sjer að hon-
um og sagði: „Geoffrey, þú
verður að taka undir það sem
jeg hefi sagt. Þú verður að
verja systur þína fyrir ósvífni
gestanna“.
Geoffrey stilti sig.
„Jeg sagði að þú skyldir fara
til herbergja þinna“, sagði
hann.
Það var eins og köldu vatni
væri helt yfir Melissa. Svipur
hennar gjörbreyttist og hún
varð vandræðaleg.
Hann geljk þegjandi fram að
dyrunum, opnaði hurðina og
hielt henni opinríi. Það var
ekki um að villast hvað hann
átti við. Melissa leit vandræða
lega yfir hópinn. Allir höfðu
snúið baki við henni nema
Ravel. Hann brosti við henni
bæði gletnislega og meðaumk
unarlega. Þá komu tár í augu
hennar. Hún laut höfði og gekk
þegiandi út úr salnum, en stóru
og Ijótu skórnir hennar glumdu
við gólfið. Henni varð ekki lit-
ið á Geoffrey þegar hún gekk
fram hjá honum. En hann
horfði á eftir henni þangað til
hún hvarf.
f ______
Hvernig á því síóð að vinnufóIkiS
á Uppsölum fjekk belri maf
Enginn var í svefnherberg-
inu an eldur logaði þar glatt
á arni. Melissa ljet fallast nið
ur á stól. Hún varð að fá að
tala við einhvern. Hún stökk
á fætur og ætlaði að hringja
á Rakel, en í því kom Geoffrey
inn.
Henni fjellust hendur þeg-
ar hún sá hann. Hann lokaði
hurðinni á eftir sjer og hall-
aðist svo upp að henni, en
SaPði ejckejrt. Hún ætlaði að
fanea til hans en hætti við
það veena þess hvað hann var
þunebúinn á svip.
Svo gekk hann aá arninum,
kveikti þar á brjefi og kveikti
svo í vindlingi.
Eftir ELI ERICHSEN
Strákurinn hugsaði málið lengi, en svo fjekk hanrí
hugmynd. Hann talaði við snúningastrákinn hjá sýslu
inum. Hann ætlaði að fá lánaðan einkennisbúning
mansins einhvemtíma, þegar hann væri á ferðalagi- ^
ætlaði hann að koma í einkennilega heimsókn til
arinnaar á Uppsölum. ^
Það leið ekki á löngu uns tækifærið gafst. Og sV°
sinni, þegar strákurinn á Uppsölum var að reyna að ^
bæði síldinni og sýrusúpunni, sá hann strákinn hja s-
manninum koma inn í eldhúsið í fullum skrúða.
Hann sagðist vera staðgengill sýslumannsins og bað ^
inguna um að fá að tala við hana undir fjögur augu- ^
bauð honum inn í stofu og þar hafði hún nóg af
Já, sagði staðgengill sýslumannsins. Hann sagðis ,
kominn þarna út af búrveikinni, sem var farin að g
byggðinni, svo að allur matur í búrunum á flestum b ^
um væri eitraður og það mætti ekki borða hann. Og ^
einn mánuð eða svo, þá kemur eftirlitsnefndin hing ^
Uppsölum og lætur grafa niður eða brenna allan mab
fínnst í búrinu hjá ykkur. En fram að þeim tíma ma
snerta neitt, sem þar er. .
Kerlingin á Uppsöium varð sem þrumu lostin. Henn1
hugsað til búrsins, þar sem allar hillur voru fullar af .r *
konar matvælum. Þar voru öll hangikjötskrofin henn ^
bjúgun, sem hún hafði stritað við að búa til. Heilfl1^1 eg
bióðmör fullum af rúsínum og mör. Þár voru flöskur
góðri, gerjaðri saft og sultutau. Og svo voru þar stórii s
af flatkökum og kexi og sætabrauði. Ja, þetta var mg1 .g
Það munaði minnstu, að kerlingin færi að gráta UI^eJlIií
og hún fylgdi „sýslumanni num“ til dyra. En svo datt ^
nokkuð í hug. Vinnufólkið gæti svo sem jetið rna^1Ij!fsjef
hann væri dálítið skemmdur. Og þá gat hún spam *uf(
dálítið kaup á síld á meðan. Það var líka heill mán
þangað til eftirlitsnefndin kæmi og vinnufólkið g®ti a
.bys^
Œ&V'..
9
jA'
að ke:
tne
— Jæja, hver var það sem
vann?
Ymsar spaugilegar lagasetn
ingar eru enn í gildi í mörg-
um af Bandaríkjafylkjunum,
eins og t. d. sjest á eftirfar-
andi, sem tekið er úr bókinni
„Looney Laws“:
í Minnesota er bannað með
lögum, að hengja nærföt karla
og kvenna á sömu snúru.
í Elkhart, Indiana, er tekið
fram í lögunum, að rakarar
megi ekki hóta litlum börnum
því, að skera af þeim eyrun.
I St. Joseph, Missouri, er
slökkviliðsmönnum bannað að
spássera um á nærfötunum.
í Gary, Indiana, er það brot
á lögunum, að ferðast með
strætisvagni innan fjögurra
klukkustunda eftir að maður
hefir etið hvítlauk.
í Indiana er bannað með lög-
um að afvegaleiða ungar stúlk
ur meðan verið er
þeim á hjólaskautum- 0-
í Maine er það brot
unum, að kveikja í i1111 a , ef
í Baltimore, MaryJ® ^jí
bannað með lögum a“
ostru.
í Seattle, Washinton,
gullfiskar ekki ferðas sjeU
strætisvögnum, nema Pe
grafkyrrir á meðan. g(
í Louisville, Kentucb^
bannað að skjóta fiska
og.boga. .
I Joliet, Hlinois er bjjg. {
varpa kvenmanni i
hún mátar á sig meira
kjóla í sömu búðinnb gf
í Saulté Marie, upp 1
það lagabrot að spýt3
vindinn. . j#9
í Kentucky má engJfgljpd'
sýna sig á almanaferi a „jjir
bol, nema
hún sje
0
kylfu. ggia
I Mohava, Arizona, n ^ e{
in svo fyrir ,að hver ^ep
staðinn verði að ÞV1 3
sápu, verði að þvo sjer ^ e*
arlaust þangað til sa^
búin. r brot
í Jonesboro, Georgi3, egy‘‘.
á lögum að segja „Ob
I Fort Madison,
iövin svo fvrir. að slo '„út'
• * * 1 inO
rnennirnir æfi sig i c
nr. áðijf pp beir fari a
+il b"ss að slökkva el ' gjf \
T New Hampshire
Ivö far'
lö»unum: „Þegar
mætast
gatnamóturj #
bæði að stansa og hver. er
halda áfram fyrr eIJ
farið“.
bitt'