Morgunblaðið - 09.10.1948, Síða 14

Morgunblaðið - 09.10.1948, Síða 14
M O RGU N B L AÐIÐ Laugardagur 9. okt. 1948. 14 fTTBU o o »n 1 ri n ii» » risuanaa oa3an ■ ■ ihmam ■ Knaiiiimm íiiWlJllSinnCifrt] mmm PILSVARGUR ^Ldídáa^a e^tir ^atnei t^onaíd mnnafiaanaa ,jfu.i i'i inaammmmmmmmmmm „Það er nokkuð seint að fara að berjast um mann, sem ætlar að gifta sig eftir nokkra daga“, pagði Janet. ,,Hann giftir sig nú ekki -»>emð Fern sje frísk“, sagði Janet. 11. dagur dags. Á sumrin, frá því snemma í júní og þangað til seinast í september, ljet hún ávalt færa sjerr.teið út á veröndina. Hún átti forkunnarfagra tebolla, sem. hún hafði erft eftir ömmu sína. Þeir voru úr kínversku postulíni og svo næfurþunnir að sólin skein í gegn um þá og litaði teið rósrautt I Njú varð það einn dag um miðjan júní að þær Janet og frú Olifant sátu að tedrykkju úti á veröndinni. Frú Olifant sötraði hægt og seint úr bolla sínum og leið vel. Það var nú vika liðin síðan brúðkaupið fór fram og hún var farin að jafna sig eftir alt sem þá hafði gengið á. Hún hafði fengið skeyti frá Fern kvöldið áður. Fern var þá stödd í Maine og sagði að þetta væri dásam- legir dagar, en þó gætti hún þess ag reyna ekki of mikið á sig. Um hundrað metra frá íbúð- arhúsinu var gestaskáli. Hann hafði nú verið endurbættur á allan hátt, fágaður og málaður og keypt í hann ný húsgögn. Því þetta átti að vera heimili ungu hjónanna þegar þau kæmi aftur. Frú Olifant hafði því ekki.. um neitt að hugsa þessa Þegar Janet gekk til svefn- ^horbergis síns sá hún að dyrnar á herbergi frú Olifant voru í hálfa gátt. Og þegar hún var að ganga fram hjá dyrunum kali- aðí frú Olifant til hennar. „Já, frænka“, sagði hún og langaði þó síst af öllu til þess að t.ala við hana. „Komdu hjerna til mín svo að jeg geti sjeð framan í þig“, sagði fóstra hennar. Janet gekk til hennar. Frú Olifant tók í hönd hennar blíð- Jegar en hún var vön. „Þú ert mjer reið fyrir það að jeg skyldi láta þig gera lækn jrinn afturreka“, sagði hún. ,,Jeg er ekkert barn, frænka. f>ú hefur kent mjer að hugsa og taka afleiðingunum af því sem jeg geri. Það er því ekki fallegt af þjer að segja þetta þegar jeg gerði ekki annað en fara eftir því sem þú hefur fcent mjer“. „Mjer þykir fyrir þessu. En ’það voru ástæður til þess, sem jeg.vona að jeg þurfi ekki að -úílista. En jeg þurfti ekki að vera jafn höst við þig og jeg stundina og gat notið góða veð- var, Og nú hefi jeg beðið þig ( ursins og drykkjarins. íyrirgefningar. Er það svo nokk I A borðinu hjá henni var stór uð annað?“ I hrúga af bókum. — Það voru „Á jeg að gera ráðstafanir minnisbækur um Fern frá því til þess að brúðkaupinu verði hún lá í vöggu. Fyrsta bókin írestað?“ byrjgði á skírnarvottorði henn- ar og þar næst kom örlítill barnsskór. Svo komu myndir af Fern á öllum aldri: tveggja ára gamalli í laugarkeri, sex ára sitjandi á litlum hesti, fjórtán ára í fyrsta síða kjólnum sín- um, átján ára þegar hún var að- fara í fyrsta samkvæmið. Og svo komu danskort og ótal úr- klippur úr blöðum þar sem minst var á það að Fern hefði verið í þessu og þessu sam- kvæmi. Þarna voru fjórar slíkar bæk ur fyltar spjaldanna á milli. — Janet sat með fimtu bókina í kjöltunni og var að líma inn í hana alt viðvíkjandi brúðkaup- inu. „Gestaskálinn verður mjög við þeirra hæfi fyrst í stað“, sagði frú Olifant alt í einu. „En þtegar þau eignast fyrsta barn- ið þá ætla jeg að flytja þangað og l.áta þeim íbúðarhúsið eftir. Jeg .get vel komist af í gesta- skálanum með Norah og eina vinnukonu. Þau Henry og „Hvernig dettur þjer slíkt í hug?“ „Jeg hjelt ef Fern — ef Ferxi __ U „Það verður ekkert að Fern á giftingardaginn. — Þú mátt reiða þig á það“. „Má jeg spyrja hvað læknir- inn; frá New Haven sagði um hana?“ „Hann var á sama máli og jeg. Fex*n hefur reynt of mikið á sig, gert of mikið að því að leika tennis og fara í sam- hvaemí“: „Það er þá ekki----------■“ „Ekki hvað?“ sagði frú OIi- fant og starði á Janet. „Það er þá ekki nein ástæða til þess að hún skuli ekki gift- ast?“ sagði Janet. „Nei, auðvitað ekki“, sagði frú Olifant. Janet var ekki ánægð með $>að svar. „Ertu alveg viss um það, írænka?“ „Já, jeg er alveg viss um t>að“, sagði frú Olifant, i Mattie eiga að vera hjerna og Fáum dögum seinna stóð Jan líta eftir Fern“. et á húströppunum og horfði á j „Þú talar um hana eins og eftir þeim Peter og Fern. Yfir hún.eigi að lifa sama lífi og þú L>au dundu skúrir af brjefkorn- hefur lifað“, sagði Janet. um og brjef lengjum og gamall skór var bundinn aftan á vagn- inn þeirra. Fjöldi fólks var um er tillit til hverfig hana og allir hlógu og bækluð þá má kölluðu, en hún tók varla eftir Í>ví. Þegar vagninn var horfinn flýtti hún sjer upp á loft til her bergis síns. Hún læsti hurðinni og fleygði sjer svo grátandi upp í rúmið. Annar kafli. Skemtilegustu stundir frú Olifant voru þær er hún sat yfir tedrykkju seinni hluta „Finst þjer það? Jæja mjer hefir ekki liðið illa. Og ef tekið þess hvað jeg er segja að mjer hafi liðið ágætlega hjer. — Og Fern hefur miklar mætur á Green Acres“. „En Peter?“ Frú Olifant kímdi ofurlítið. „Jeg sje það á þjer að hann hefur sagt þjer frá búgarðin- um sínum í New Mexiko. AUir ungir menn eru með slíkar grillur, en sem betur fer eldist þaö' ᣠþeim. Og jeg er viss um að Peter verður bráðum horf- inn frá því“. „En ef hann hverfur nú ekki frá því?‘“ „Hann hefur lofað að vinna á lögfræðisskrifstofunni í eitt ár. Qg á þeim tíma verður hann svo rótgróinn þar að hann hugs ar aldrei til þess að fara það- an“. „En ef hann skyldi nú verða óánægður?“ „Menn eru skuldbundnir til þess frá fæðingu að gera það sem ætlast er til af þeim. Til þess eru skólarnir, að kenna mönnum að sitja við sinn keip þegar út í lífið kemur“. „Það er eins og þú haldir að þeir sjeu flugur fastar í neti“ Fyú Olifant sagði eitthvað um það að fæstir menn gerðu sjer grein fyrir því hvernig meg þá væri farið og væri þess vegna ekki óánægðir með lífið. Svo andvarpaði hún ljetti- lega og seildist eftir saumadóti sínu. Hún var upp með sjer af því hvað hún saumaði vel, en til þess að forðast það að menn sæju hvað hægri hönd hennar var bækluð saumaði hún aldrei í viðurvist annara en þeirra Janet og Norah. „Jeg tók eftir því að Robert Elder var mjög stimamjúkur við þig í brúðkaupinu“, sagði hún_. „Þú hlýtur að hafa augu í hnakkanum, frænka“, sagði Janet. „Það fer ekki margt fram hjá mjer. Mintist hann nokkuð á það að fá að hitta þig aftur?“ „Er jeg nú ekki frjáls að nokkrum sköpuðum hlut?‘ sagði Janet. „En ef þú vilt endi lega, fá að vita það þá hefur hann boðið mjer að borða með sjer á þriðjudaginn“. „Mjer líst vel á hann. Og hann er vel efnaður. Jeg skil ekkert í því að konan skyldi hlaupast frá honum“. „Þau skildu í góðu. Þau áttu ekki skap saman og þeim þótti ekki vænt hvoru um annað“. „Það er nú kominn tími til þess að þú takir karlmann al- varlega“. „Að hverjum stefnirðu með því?“ „Auðvitað Robert Elder“. „Þú ert þó ekki að hugsa um að láta mig giftast honum?“ „Þú gætir valið af verri end- anum. Og ef þú giftist honum þá þyrfti jeg ekki að missa þig, því að þá mudir þú setjast að í stóra húsinu þarna fyrir hand- an“. „En það getur nú skeð að Bob kærði sig ekki um þetta. Hvað mig snertir þá líst mjer vel á hann, en ekkert meira“. „Þú ert altaf jafn barnaleg“. „Kallarðu það barnaskap að jeg get ekki hugsað mjer hjóna- band án ástar?“ „Skynsemin hefur miklu jmeira að segja. Þú ert ekki skönuð til þess að verða pipar- mev, Þú ert sköpuð til þess að eiga börn“. „Mjer þætti gaman að verða móðir. En jeg get ekki átt barn nema því aðeins að jeg elski föðurinn“. Gólfteppahreinsunin Bíócamp, Skúlagötu. Sími 7360. iimuimiiiiaiimiimiiiiig FÁTÆKI KLÁUS hafa komist að því, að landbúnaður borgaði sig ekki, þau ákváðu því að reyna verslunina. Það hjeldu þau, að myndi' borga sig betur. Þau seldu nú akra og engjar, en komu sjer upp stórri verslun með miklum vörubirgðum, svo sem fleiri smálestum af sykri, kaffi, mjeli, nýlenduvörum og landbúnaðarafurð- um. Þau ljetu fyrir ofan dyrnar á versluninni, spjald., þar sem stóð stórum logagylltum stöfum að þama væri Kláus kaupmaður, og það má geta nærri, hvort þau lásu það ekki með stolti. En verslunin gekk heldur ekki svo vel fyrir Kláusi, þótt hann hefði byrjað stórt. Fje hans minnkaði stöðugt, hann keypti vörubirgðir, en einhvernveginn gekk illa að fá iiægi- lega peninga fyrir þær. Það var heldur ekki svo undarlegt, því að hvorki Kláus nje kona hans kunnu að reikna eða halda bókhald, svo að starfsfólkið gat stolið eins miklu og það vildi, auk þess, sem hjónin og bömin voru ekkert að spara vörurnar, sem til voru í búðinni. Eftir fyrsta árið höfðu þau keypt vörur fyrir helmingi meira en þau höfðu selt. Auður og eyðslusemi Kláusar ávann honrun marga öfund- armenn, sem reyndu á allan hátt að gera honum lífið leitt, og svo fór að lokum, að hann lenti í málaferlum við þá. Það kostaði hann tíma og peninga, en það var jafnvel ekki verst, heldur hitt, að eftir öll þessi málaferli vaknaði grunur dómaranna og embættismannanna um að hann hefði fengið auð sinn á óheiðarlegan hátt. Óvinir hans baktöluðu hann, og sögðu, að hann væri meðlimur ræningjaflokks, sem væri jafnan á ferli í nágrenninu. Og svo fór, að honum var varpað í fangelsi. Það var gagnslaust fyrir hann að fullvissa dóm- arana um að hann væri saklaus og að hann hefði fengið pen- ingana á heiðarlegan hátt. Hann sagðist hafa erft þá eftir frænda sinn í Ameríku en þegar ekkert upplýstist nánar um þennan frænda var ekkert mark á því tekið. Loksins fór hann að segja, að hann hefði fundið fjársjóð og þar sem engar ákveðnar sannanir fengust heldur fyrir IQílfixr — Hann hefir víst siglt á skipi, sem hjet Mary. V ★ Dag nokkurn — kannske áð- ur en varir — mun jörðin snú- ast þannig, að pólarnir verða þar sem miðjarðarlínan er nú og öfugt. Það er dr. Hugo Auchincloss Brown, sem hefir komið fram með þessa hug- mynd og skrifað um málið í „New York Times“. Það er hinn geisilegi ísþungi, sem verður þess valdandi að jörðin missir jafnvægið. Eina leiðin fyrir okkur til þess að koma í veg fyrir þetta, ef við höfum þá nokkurn áhuga á því, er að senda strax flugvjel með atombombu til suðurheims- j skautsins og bræða með henni ísinn. | Dr. Brown heldur fram að jörðin hafi „oltið þannig um“ fyrir 8000 árum. ísbreiðurnar hafi lent sólarmegin á hnett- inum og bráðnað á tiltölulega mjög skömmum tíma. Brown byrjaði rannsóknir sínar fyrir mörgum árum. Hann hefir sjerstaklega bent á að flestir þeir mammútar, sem fundist hafa á norðurpólnum, sjeu með freskan mat í munn- inum. Bendir það til þess, að þeir hafi frosið í hel mjög snögglega, og kuldabreytingin komið sem leiftur. — Eftir lögun jarðarinnar,' segir hann, hefi jeg reiknað út að pólarnir hafi verið nálægt Sudan í Afríku og Samoaeyjum í Kyrrahafi. — I næsta sinn, sem jörðin ..veltur um“ verða það aðeins eskimóarnir, sem lifa það af, það er að segja, ef þeir geta þá þolað hitabeltisloftslagið. En það er hægt að koma í veg fyr- ir allt þetta, heldur dr. Brown áfram, ef mennimir vilja það og stofna jarðvarnarsamband. Það verður bara að eyða 10 milj. dollurum í að rannsaka suðurpólinn, og komast þannig að því, hvort nauðsynlegt sje að nota atomsprengju til þess að bræða ísinn þar. ★ Það tekur móðurina tuttugu ár að gera mann úr syni sín- um. Það telcur aðra konu tutt- ugu mínútur að gera hann að ræfli.

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.