Morgunblaðið - 20.10.1949, Blaðsíða 10

10
MORGVTSBLAÐIÐ
Fimtudagur 20. okt. 1949.
ÚTVARPSRÆÐA ÓLAFS THORS
Framh. aí bls. 9. | öðru fremur veldur, hversu illa
þing var búið að fjalla um, og hefur tekist. Annars vegar eru
ýmist forsmá eða fella, og átti kommúnistarnir, sem alaá öllu
nú að kveðjast saman um há- illu. Hins vegar hafa óheilindi
sláttinn, til þess að fara að Framsóknarflokksins lamað
fikta við að nýju.
Jeg endurtek — hafa menn
heyrt önnur eins endemi?
mátt ríkisstjórnarinnar.
Bjargi'áðin miklu
Líklega ekki. Þó eru þau á
næstu grösum. Það sjá menn,
þegar athuguð eru loforð Fram
sóknarflokksins um að lagfaera
það, sern þeir mest höfðu gagn-
rýnt. En hvað var það þá, sem
Framsóknarmenn gagnrýndu j ?
mest? Voru það ekki hin miklu
útgjöld ríkissjóðs, hinir háu
skattar og hin vaxandi verð-
bólga í landinu?
Jeg viðurkenni, að á síðara
valdaári okkar voru ríkisút-
gjöldin komin upp í 170 mjllj.
kr. Það er geigvænleg fjár-
fúlga, því neita jeg ekki. En
nú komu líka bjargráðin. Nú
fór Framsóknarflokksins að
njóta við. Og útgjöld ríkissjóðs
breyttust. Það játa jeg. En þau
duttu ekki ofan í 100 milljónir,
eins og við hafði verið búist.
Nei, þau hækkuðu um 85 millj-
á fyrsta valdaári Framsóknar-
flokksins, og nú í ár munu þau
sennilega komast á fjórða
husidrað millj. króna. Teg veit,
að Framsóknarflokkurinn mun
segja ykkur, að þetta sje vegna
laga frá tíð fyrrverandi stjórn-
ar. Sumt er vegna þessara laga.
En hafa ekki Framsóknar-
menn um allt land verið að
hæla sjer af einmitt þessum
sömu lögum? Svo sem t. d. lög-
unum um landnám og nýbyggð-
ir. Jeg viðurkenni líka að mín
ríkisstjórn hafi lagt á nýja
skatta, sjálfsagt svo tugum
milljóna skiptir. En nú • kom
bjargráðin, að ljetta af þjóð-
inni þessum drápsklyfjum.
Hvemig hefur það tekist? Skött
um og tollum var afljett. Veit
þjóðin það ekki? Nei, — engu
var afljett. En það var bætt á
smápinglum, og þeir pinklar
voru nokkuð þungir. í tíð
Framsóknarflokksins hafa nefni
lega verið lagðir á nýir tollar
og skattar, sem nema 85—-100
millj. króna á ári. Það var nú
það bjargráðið.
Hvað þá um verðbólguna?
Víst mun Framsókn vitrust þar,
svo mikið sem hún hefir ráðist
á mig út af vaxandi verðbólgu.
En hver er reyndin? Vísitalan
hefur að vísu ekki vaxið um
meira en 14 stig. En það segir
minnst. Hitt er aðalatriðið, að
nú eru greiddar úr ríkissjóði
40 millj. króna meir en árið
1946, til þess að kaupa niður
þessa tölu. Verðbólgan hefir
þess vegna vaxið um 60—70
stig, hið minnsta síðan töfra-
lækninga Framsóknar fór að
njóta við.
Jeg segi nú í þriðja og síð-
asta sinn: Hafa menn heyrt önn þcirra.
ur eins endemi? j Þegar núverandi stjórn sett-
Jeg ætla ekki að kenna Fram ist að völdum og gerðardóms-
sóknarflokknum einum hvern ; ákvæðið var lögfest, sagði höf-
til hefir tekist. Jeg segi bara við uðblað Framsóknarmanna um
þá: Ykkur var nær að láta það ákvæði þetta:
minna. Nú vita þessir he'rar, ,,I þessu sambandi þarf að
að hægara er um að vanda en benda mÖnnum á, hve algjör
í að komast. stefnubreyting hefur orðið í
ic landbúnaðarmálum við það, að
Annars er það tvennt, sem Framsóknarmenn eru á ný orðn
Aumasti leikurinn
Það er vandalítið verk að
rekja áfram vesaldóm Fram-
sóknarflokksins. Einna aumast-
ur er leikurir.n í landbúnaðar-
málunum. Þar skreyta þeir sig
með því að hafa fengið Bún-
aðarráð Pjeturs Magnússonar
lagt niður, en í þess stað feng-
ið einum embættismanni í
Reykjavík alræðisvald vfir verð
lagsmálum bænda. Um allt
land hafa frambjóðendur Fram-
sóknarflokksins miklast af
þessu afreki Aðspurðir að því,
hvort þeir dirfist að halda því
fram, að 25 bændur, útnefnd-
ir af Pjetri Magnússyni, manni,
sem skildi og þjónaði hagsmun
um bænda betur en nokkur ann
ar, myndu gei ast böðlar bænda,
er þeir akvæðu verðlag á fram-
leiðsluvöru þeirra, svara Fram
sóknarmenn því einu til, að
Pjetur Magnússon hafi verið
mikill heiðursmaður, en hans
njóti nú ekki lengur við, og
enginn geti fullyrt, að slíkir
heiðursmenn veljist í stöðu land
búnaðarráðherra til langframa.
O-já, en kannske væri mönn-
um hollt að lesa lýsingar Fram-
sóknarmanna af Pjetri Magnús-
syni, ágætasta bændavin sinnar
samtíðar, meðan hans naut við.
Þá sjá menn. hvað er að marka
orð Framsóknarmanna um
menn og málefni. Hitt er svo
mergur málsins, að enginn for-
sætisráðherrá fær öðrum land-
búnaðarmálin í hendur en ein-
mitt þeim manni, er skilur
hagsmuni bænda og er þeim
velviljaður. í því liggur trygg-
ingin fyrir því, að búnaðarráðs-
hugmynd Pjeturs Magnússonar
var óbrigðult bjargráð þessa
vitra manns og góða bænda-
vinar bændum til handa. Og
ekkert lýsir betur ofstæki Fram
sóknarflokksins, ekkert sýnir
betur, að Framsóknarflokkur-
inn vill lifa á bændum, en ekki
fyrir bændur, en krafa flokks-
ins um að Búnaðarráðslögin
skyldu afnumin, og allt vald
yfir verðlagsmálum bænda feng
ið einum embættismanni í
Reykjavík í hendur, eingöngu
vegna þess, að andstæðingar
Framsóknarflokksins höfðu lög
fest þau.
Framsókn spyr
Framsókn svarar
Nú spyrja Framsókr.armenn
að vísu kvort við viljum af-
nema gerðardómsákvæðin?
Vi.i , spyrjum Framsóknar-
menn r.ftur: Er nokkur ástæða
til bessa?
Og við skulum heyra svör
ir þátttakendur í stjórn lands-
ins“.
j Og ennfremur:
j „Samtök bænda fá fram-
kvæmd afurðasölumálanna. al-
veg í sinar hendur“.
Ja, þá hafa menn hevrt svar
Tímans og Framsóknarflokks-
ins. Skýrara verður ekki á
kveðið. Er þetta kannske tómt
raup, spyrja menn, eða eru það
bara venjulegar blekkingar? Ef
ekki, ætti engu að þurfa að
breyta, bændanna vegna, úr því
eins og Framsókn sagði: „Sam-
tök bænda fá framkvæmd af-
urðasölumálanna alveg í sínar
hendur“
Sannleikurinn er þó hinn
sami og fyrrum, að í þessu sem
öðru er orðum Tímans varlega
treystandi. Það sanna nýjar
samþykktir Stjcttarsambands
bænda. Þeir lýsa þessi ummæli
Framsóknarflokksins og Tím-
ans ósannindi og skrum, og
heimta gerbreytingar. Þær kröf
ur verður að athuga gaumgæfi-
lega, í því skyni að fá bænd-
um sem mest völd sinna mála,
hvort sem Framsóknarflokkn-
um og Tímanum líkar það bet-
ur eða verr.
Sjálfstæðisflokkurinn
og bændur
Framsóknarflokkurinn hefir
ekkert til sparað að ófrægja
Sjálfstæðisflokkinn í augum
bænda. En það hefir fengið lít-
inn hljómgrunn. Enda enginn
flokkur unnið bændum betur
nje meir en Sjálfstæðisflokkur-
inn. Nægir þar að minna á lög-
in um landnám og nýbyggðir,
er sett voru undir forystu Sjálf-
stæðisflokksins árið 1946, hin
sterku hvatningarorð forystu-
manna Sjálfstæðisflokksins á
árunum 1944—1946 til bænda,
um að þeir skyldu hagnýta sjer
alla þá möguleika, sem nýsköp-
unin byði upp á, einmitt í sama
mund, sem Framsóknarflokkur
inn reyndi að lama framtak og
stórhug bænda með úrtölum,
og síðast én ekki síst skal minst
á, að meðan Hermann Jónas-
son og Páll Zóphóníasson fóru
með verðlagsmál bænda, þá var
bændum haldið í fátækt og
kreppu, þegar allir aðrir efn-
uðust. Það var ekki fyrr en
árið 1942, þegar Sjálfstæðis-
flokkurinn tók við landbúnað-
arráðuneytinu og Ingólfi
Jónssyni var falin forystan um
verðlagsmál bænda, að bænd-
um var í fyrsta skipti sýnd full
sanngirni. Hefði það ekki ver-
ið gert, væru bændur enn
sokknir í skuldir.
Það er fyrir þá vísitöluhækk-
un, sem af þessu leiddi, sem
Framsóknarflokkurinn fram á
þennan dag hefir hundelt mig
og mun enn gera í þessum um-
ræðum. Jeg vil biðja bændur
að minnast þess, að sú vísitölu-
hækkun, sem Framsóknar-
menn ráðast á mig fyrir, stafar
fyrst og fremst af verðlags-
hækkun á mjólk og kjöti. Þær
árásir eru því raunverulega
árásir á lífsafkomu bænda.
Kjarkur eða klípa?
Framsóknarflokkurinn segist
hafa stofnað til þessara kosn-
inga. Sumir halda, að þetta
sýni kjark. Sannleikurinn er
hinsvegar sá. að Framsóknar-
flokkurinn var neyddur í kosn-
ingar. Ástæðan er sú, að klofn-
ingur Framsóknarleiðtoganna
er orðinn svo mikill, ekki að-
eins í utanríkismálum, heldur
líka í innanríkismálum, að
Framsóknarflokkurinn varð að
velja milli þess að steypa sjer
út í haustkosningar, þótt ó-
vænlega horfði. og hins, að
klofna opinberlega og ganga
til kosninga sem tveir flokkar
á næsta vori.
Þess vegna fá bændur nú
haustkosningar í uppbót á erfitt
árferði frá Framsóknarflokkn-
Kommúnistar hlíða
Það ætti að vera óþarfi að
fjölyrða um kommúnistana.
Síðustu þrjú árin hefir íslenska
kommúnistadeildin sýnt og
sannað, að hún er hvorki betri
nje verri en kommúnistadeild-
ir annarra landa. Moskva skip-
ar — þeir hlýða. Skilyrðislaust
og möglunarlaust. Hvernig sem
á stendur og hvað sem það
kostar.
Kommúnistar færa sjer það
til afsökunar, að þeir berjist
fyrir hugsjón, öllu öðru æðri.
En hver er þessi hugsjón?
Menn þurfa ekki að geta í eyð-
urnar. Kommúnisminn er í
framkvæmd, ekki aðeins í
Rússlandi, heldur einnig í
mörgum öðrum löndum. Og
allsstaðar þar sem þessi hug-
sjón hefir sest í öndvegi, er
reynslan ein og hin sama. Það
er talað um alræði öreiganna.
Reyndin er alræði fárra manna
— yfir öreigunum. Allsstaðar er
almenningur sviptur frelsi.
Skilyrðislaus hlýðni og auð-
sveipni við valdhafana er lög-
mál kommúnismans. Ef út af
er brugðið, er beitt grimmd og
hörku, sem vestrænar þjóðir
hryllir við.
Kommúnistar blekkja
Kommúnistar vita, að íslend-
ingar unna landi sínu og setja
frelsið ofar öllu öðru. Þeir vita,
að Islendingar hafa andstyggð
á einræði og kúgun. Þessvegna
ganga þeir með grímu. Það er
ekki stefna kommúnismans,
sem foringjar kommúnista
reyna nú að laða almenning til
fylgis við. Nei, þeim skilst vel,
að það er þýðingarlaut. Þess-
vegna berjast þeir með blekk-
ingum og fagurgala. Annars-
vegar hafa þeir gert allt. sem
í þeirra valdi hefir staðið, til
þess að torvelda ríkisstjórninni
lausn hinna örðugu viðfangs-
efna, sem stjórnin hefir átt við
að etja. Hins vegar bjóða þeir
þjóðinni gull og græna skóga.
Þeir bjóða í senn hærra kaup,
hærra afurðaverð og minni dýr
tíð. Þeir bjóða í senn meiri verk
legar framkvæmdir og meiri
fríðindi almenningi til handa á
kostnað ríkissjóðs, og minni
skatta.
Kommúnistar svíkja
Órækasta vitnið um innri
mann kommúnista er þó orð
þeirra og gerðir í garð nýsköp-
unarinnar. Á árunum 1944—’46
þóttust þeir vinna að nýsköp-
uninni af alhug og einlægni, í
þvi skyni að búa í haginn fyrir
komandi kynslóðir. Þá lofuðu
þeir að haga kaupkröfum eftir
burðarþoli hinnar nýju tækni.
Hvernig hafa þeir staðið við
þau loforð? Þeir hafa efnt lof-
orðin með því að heimta því
hærra kaup, sem afurðaverðið
hefir orðið lægra, til þess þannig
að hækka útgjöldin, þegar tekj-
urnar lækka. Þeir vita vel, að
þetta er ekki gert fyrir verka-
lýðinn í landinu. Þeir skilja
vel, að með þessu eru þeir að
leggja atvinnulífið í rústir.
Þeim er vel ljóst, að á engum
bitnar atvinnuleysið, sem af
þessu hlýst, fyr, lengur og ver
en á verkalýðnum Með þessu
framferði hafa þeir brugðist
jafnt nýsköpuninni sem verka-
lýðnum.
Menn mega ekki. vera svo
blindir að láta sjer sjást yfir
þennan kjarna málsins. vegna
þess, að undir rjettum skilningi
í þessum efnum á þjóðin alla
sína velferð.
Sjálfir vita kommúnistar vel,
hvað þeir vilja og hvert þeir
stefna. Þeir vita vel, að í akri
örbyrgðar og fátæktar grær sáð
korn þeirra best. Fyrir þeim
getur ekkert vakað annað en
að skapa hjer hrun. í því öng-
þveiti hljóta þeir að ætla að
reyna að hrifsa til sín völdin,
enda þótt skammvinn verði.
Völdin ætla þeir sjer að nota
til þess að afhenda ættjörð sína
hugsjón sinni. hugsjón ófrelsis
og erlendrar ánauðar, hugsjón,
sem þeir berjast fyrir, en nær
öll íslenska þjóðin fyrirlítur.
Gegn þessu ber öllum lýð-
ræðissinnuðum mönnum j land
inu að berjast af vægðarlausri
hörku.
Við Sjálfstæðismenn viljum
frið í þjóðfjelaginu. En við
viljum ekki þann frið, sem
keyptur er með auðmýkt gegn
ofbeldinu.
Kommúnistar hrynja
Því skal aldrei trúað, að ís-
lendingar gerist ginningarfífl
íslensku kommúnistadeildar-
innar, nú, þegar allar menn-
ingarþjóðir þvo þann flekk af
sínum skildi. Þeir best, sem
gerst þekkja sæluríkið, svo sem
Norðmenn nú síðast sem fækk
uðu þingmönnum kommúnista
úr 11 og niður í engan — þurk-
uðu þá algjörlega út.
Kommúnistum mun. fækka
við þessar kosningar um þá af
fyrri fylgismönnum þeirra, sem
eru vitibornir menn og' ættjarð
arvinir.
Alþýðuflokkurinn
Jeg skal reyna að vera fá-
orður um Alþýðuflokkinn. í
kosningabaráttunni hefur hann
gert alþýðutryggingarnar og
gengismálið að höfuðumræðu-
efni. í öðru hefur hann reynt
að hafa allan hciður af öðrum
flokkum. í hinu hefur hann leit
ast við að hafa allan heiður af
sjálfum sjer.
Flokkurinn hefur nú gefið út
nokkra kosningapjesa. Þar seg-
ist Alþýðuflokkurinn véra lítill
flokkur, sem þó hafi öllu ráð-
ið í þessu landi. Telur hann sig
hafa borið fram til sigurs flest
góð mál, enda þótt allir aðrir
hafi verið andvígir þessum mál
Frh. á bls. 11