Morgunblaðið - 20.10.1949, Blaðsíða 14

14
MORCUNBLAÐIÐ
Fímtúdagur 20. okt. 1949.
Framhaldssagðn 118 -
Kira
Eítir Ayn Rand

Skrifstofustúíka
■
■
Stúlka getur fengið atvinnu við ljett skrifstofustörf,
■ hálfan eða ajlan daginn. Vjelritunarkunnátta nauðsyn-
; leg. Umsókn, merkt:.,,Heildverslun“ — 0234, sendist afgr.
: blaðsins fyrir næstu helgi.
gjalda þjer í sömu mynt. —
Menn eins og þú fá skilvíslega
endurgoldið frá mönnum, eins
og mjer og það þótt síðar verði-
Eftir, eitt ár verður öll þessi
vitleysa gleymd og grafin og
jeg verð orðinn forstjóri fyrir
járnbrautum U.S.S.R. og kaupi
atlask-bleyjur handa krakkan-
um mínum. Og þú stendur í bið
röð til þess að fá súpu, sem
úthlutað er til hinna fátæku
.... og kannske færðu hana.
En þú getur líka huggað þig
við það, að unnustan þín sefur
hjá manni, sem þú hatar“.
,,Já“, sagði Andrei. „Ef til
vill hefur þú á rjettu að standa.
Jeg óska þjer góðs gengis, fje-
lagi Syerov“.
„Þakak þjer fyrir, sömuleið-
is, fjelagi Taganov“.
Kira sat á gólfinu. Hún var
að brjóta saman undirföt Leos
og raða þeim aftur niður í
skúffurnar. Kjólarnir hennar
lágu enn í hrúgu fyrir framan
fataskápinn. í herberginu var
allt á ringulreið, brjef og blöð
lágu hjer og þar og hvítir dún-
hnoðrar úr sængurfötunum
flögruðu um herbergið, þegar
hún gekk um.
Hún hafði ekki komið út fyr-
ir hússins dyr í tvo daga. Hún
hafði ekki heyrt neitt frá þeim
heimi, sem lá utan herbergis
hennar. Galína Petrovna hafði
hringt einu sinni til hennar, en
Kira hafði sagt henni, að hún
skyldi ekki vera áhyggjufull
og að hún mætti ekki koma.
Galína Petrovna hafði heldur
ekki komið.
Lavrovs-hjónin höfðu kom-
ist að þeirri niðurstöðu, að ná-
grannakona þeirra hefði ekki
látið sjer mikið um finnast.
Þau heyrðu engan grát úr her-
bergi hennar og þau sáu enga
breytingu á litlu, aumlegu
kvenverunni, þegar þau gutu
augunum til hennar í laumi á
leið sinni fram í baðherbergið.
Þeim sýndist hún vera orðin
löt, því að hendur hennar
hjengu máttlausar niður og það
var auðsjáanlega áreynsla fyr-
ir hana að lyfta þeim aftur.
Hún starði alltaf í gaupnir sjer
og það virtist sem henni væri
enn erfiðar að hreyfa augun
en hendurnar.
annan vangann. Hún starði á
hann vantrúaraugum.
„Leo .... Leo .... Þú ert
þá .... Þjer hefur þó ekki
verið sleppt lausum?“.
„Jú, mjer var sleppt. Eða
öllu heldur mjer var sparkað
út“.
„Hvernig .... hvernig gat
það átt sjer stað?“.
„Hvernig á jeg að vita það?
Jeg hjelt að þú gætir gefið
mjer einhverja skýringu“.
Hún kyssti varir hans, háls
hand.arbök og lófa. Hann strauk
hár hennar og leit sljóum apg-
um yfir eyðileggingarnar í her
berginu.
„Leo“, hvíslaði hún og leit
í lífvana augu hans, „hvað hafa
þeir gert við þig“.
,,Ekkert“.
„Hafa þeir .... hafa þeir
.... jeg hef heyrt, að þeir láti
stundum ....“.
„Nei, jeg var ekki píndur.
Það er sagt, að þeir hafi pynt-
ingarklefa, en mjer var ekki
sýndur sá heiður .... Jeg sat
aleinn í ágætum klefa og fjekk
þrjár máltíðir á dag, þó að það
sje ekki hægt að neita þvi að
súpan var vond. Jeg sat þarna
bara í tvo sólarhringa og velti
því fyrir mjer, hvað ættu að
vera mín síðustu orð, áður en
jeg yrði skotinn. Sú dægurdvöl
getur verið eins góð og hver
önnur“.
Hún tók af honum frakkann
og ýtti honum niður í hæginda-
stól. Hún dró skóhlífarnar af
fótum hans. Snöggvast þrýsti
hún höfðinu við hnje hans, en
beygði sig lengra niður til að
fela andlit sitt og batt skóreim
hans með skjálfandi fingrum.
„A jeg nokkur hrein föt eft-
ir?“, spurði hann,
„Já, jeg skal leggja þau fram
.... en Leo .... bíddu dálítið
Jeg verð að fá að vita .... þú
hefur ekki sagt mjer, hvort
„Það er ekkert meira að segja.
Þetta er allt um garð gengið.
Málið var látið falla niður. —
Þeir söaðu að jeg skyldi gæta
þess að lenda ekki hjá GPU í
þriðja sinn“. Svo bætti hann
við kæruleysislega: „Jeg held
að vinur þinn, Taganov, hafi
eitthvað verið viðriðinn þessa
lausn“.
„Hann ....“.
„Jeg vona að þú hafir ekki
beðið hans neins?“.
„Nei“, sagði hún og stóð á
fætur. , Nei, jeg bað hann ekki
um neitt“.
,,^'ðilöc'ðu þeir alveg hús-
munrna? Og rúmið líka?“.
„Hverjir? .... Ó, hermenn-
irnir? Nei .... jú .... Þeir
gerðu það víst .... Leo“, hróp-
aði hún allt í einu, svo að hann
hrökk við og reyndi að Ivfta
augnalokunum til að sjá hana
betur. „Leo, er það ekkert, sem
þig langar til að segja við
mig?“.
„Hvað viltu að jeg segi?“.
..Ertu ekki .... ertu ekkert
feginn að sjá mig aftur?“.
„Jú, þú ert lagleg. En þú
þarft að greiða þjer“.
„Leo, huvsaðir bú ekkert um
mig .... þarna inni?“.
„Nei“.
„. . . . ekki?“.
„Nei, því skyldi jeg hafa
gert það? Til þess að gera mjer
auðveldara fyrir?“.
„Leo ..... elskarðu mig
ekki?“.
„En sú spurning .... og það
á þessari stund .... Þú ert að
verða- of kvenlega viðkvæm,
Kira . .. . og það fer þjer hreint
ekki vel ....“.
„Fyrirgefðu, Leo. Jeg veit
vel, að þetta var heimskuleg
spurning, og jeg skil ekki í
sjálfri mjer, að spyrja að
þessu einmitt núna .... þegar
þú ert svona þreyttur. Jeg skal
leggja fram fötin þín og taka
til mat handa þjer. Þú ert víst
ekki búinn að borða neinn
kvöldverð?“.
„Nei, jeg vil engan mat. En
áttu nokkuð að drekka hjer í
húsinu?“.
„Leo .... bú ætlar bó ekki
.... þú ferð ekki að byrja
aftur ....“.
„Láttu mig í friði. Reyndu
að koma þier eitthvað út. —
Farðu til foreldra þinna ....
eða eitthvað ....“.
„Leo“. Hún hjelt báðum
höndum um höfuð sjer og
starði á hann. „Hvað hafa þeir
gert við þig?“„
Hann hallaði höfðinu aftur
á bak og hún sá vöðvana titra
í hálsi hans og höku. Augu
bans voru lokuð. Það voru að
eins . varirnar, sem hreyfðust.
G Ó Ð
3ja herbergja íbúðarhæð
í nýlegu húsi við Nýlendugötu til sölu. Uppl. gefur
STEINN JÓNSSON, lögfræðingur.
Tjarnargötu 10 III hæð. Sími 4951.
SlCK3lisS@llfiS&€iS9l
Ungur maður, sem unnið hefur margþætt skrifstofu-
og verslunarstörf hjer á landi og erlendis, óskar eftir
góðri atvinnu. Hefir bílpróf. — Tilboð merkt: „Haustið
1949“ — 0239, sendist á skrifstofu Mbl. fyrir 22. þ. m.
Eitt herbergi og eldhús
til sölu í þakhæð í nýju og vönduðu húsi. — Verð mjög
sanngjarnt. — Tilboð sendist afgr. Morgunblaðsins fyrir
23. þ. m. merkt: „Hagkvæm viðskifti11 — 0235.
A T V I IM N A
Fullorðinn maður, sem hefur unnið sem matsveinn og
við kjötverslun, óskar eftir atvinnu við kjötverslun.
Upplýsingar í síma 81059.
XXXIX.
Verslunarskólanemendur 1030
Fundur að Hótel Borg (bakherbergi) kl. 8 í kvöld. —
Myndirnar frá afmælishófinu verða afhentar.
STJÓRNIN.
Hún sat á gólfinu, braut
skyrturnar vandlega saman og
renndi þeim siðan ofan í skúff
una. A einni skyrtunni voru
upphafsstafir Leos saumaðir í
brjóstvasann.
Hún leit ekki -upp, þegar
dyrnar opnuðust.
„Halló, Kira.“, heyrði hún
rödd_ segja.
Hún datt fram fyrir sig á
opna skuffuna, svo að hún
smelltist aftur. Leo horfði nið-
ur á hana. Munnvik hans
beygðust niður á við, " en það
var ekki bros, sem ljek um
varir hans. Og baugarnir und-
ir augum hans voru svo dökkir,
að það var eins og þeir hefðu
vcrið málaðir á hann.
„Kira .... í guðanna bæn-
um .... engan taugaæsing
....“, sagði hann þreytulega.
Hún stóð hægt á fætur. Hand
leggirnir hjengu máttlausir
niður og hárið fjell niður yfir
Sjálfslæðisflokksins í Kopavogshreppi er á
Kýhýlavepi 10r sími 6/74,
opin frá kí, 12—10 e.h. alla daga. og verða þar veitt
ar allar upplýsingar varðandi kosningarnar.
Sjálfstæðismenn eru vinsamJega Iieðnir að veita
skrifstofunni allar uppJýsingar, sem þeir geta gefið
varðandi kosningarnar.
Sjálfstæðisflokkurinn
• **
Ibúð óskasf
• Þriggja herbergja íbúð með baði óskast fyrir útlending.
; Há leiga í boði. Getur útvegað kæliskáp og rafmagns-
| eldavjel. — Tilboð merkt: „Heimilistæki — 231“ sendist
■ afgr. Mbl. fyrir laugardag.
íbúð óskast
Húsasmíðameistara vantar íbúð. Fyrirframgreiðsla eft-
■
: ir samkomulagi. Tvennt í heimili. — Tilboð merkt:
■
a
; „Reglusemi — 221“ sendist blaðinu fyrir laugardagskv.