Morgunblaðið - 31.03.1951, Blaðsíða 7

Laugaröagur 31. mars 1951
MORCLXBLAÐIÐ
7
Einar Jénssom á
föð>t£in i Síjós 75
€»
BÍARTSÝNIN er hið besta í líf-
inu, sagði Einar Jónssori á Mora-
stcðum i Kjós um daginn er jeg
átti tal við hann. Eí svartsýnin
nær yfirhöndinni, er hætt við að
ailar framkvæmdir lendi í und-
andrætti og dofa.
Einar á 75 ára afmæli í dag.
Hann er Kjósæringur af lífi og
sál. Sagði við mig að honum hefði
alltaf fundist Kjósin ákjósanleg-
ust fyrir sig. Hann er fæddur að
Kvammi. Sonur Jóns Einarssonar,
bónda þar, frá Sjávarhólum, og
Kalldóru Pálsdóttur frá Saltvík.
í þá daga var þríbýli í Hvammi
og ofl sultur í búi, einkum er kom
fram á vorið. Við krakkarnir vor-
um oft sársvöng, sagði hann.
Er hann var S ára fluttu foreldr
ar hans búferlum að Skorhaga í
Brynjudal. Tók Jón eins snemma
og verða mátti þátt í öllum venju
lcgum sveitarstörfum. Jeg var
ailtaf ákafiega ónátturaður fyrir
bókina, sagði Emar. Poai svo
frcmúrskarandi gaman að skepn-
um. Sjaldan var svo vont veður
á veturna er jeg átti eitthvað að
læra, að jeg kysi ekki heldur að
sfanda yfir fje og möka ofan af
fyrir það. Ekki síst þegar blessuð
rjúpan kom í moksturinn til mín
líka. í Skorhaga drap pestin allt-
af það skársta úr fjenu. Jeg átti
fi amúrskarandi fjártik og hún
hjálpaði mjer oft tíl að finna fjeð
sem veiktist, áður en það dræp-
ist. En það reið á miklu fyrir
okkur að geta matreitt vænu
kmdurnar sem drápust. Einu
073 -
ára
\ \
annes Magsiássaii
• W ja O r •
jelsigen ■ —
JEG ÁTTI AÐ FÁ
AÐ LÆRA...
Þegar jeg var á 14. árinu var
jeg lánaður í vist. upp á þær
spýtur að jeg átti ao fá að læra
um veturinn með öðrum börnum.
En svo illa vúldi til að bóndinn
lagðist í taugaveiki á jólaföstu
og varð jeg það sem eftir var að
hirða 12 nautgripi og 70 kindur.
Svo lítið varð úr lærdómnum í
það sinn.
Er jeg var 19 ára vildi Þórður
á Hálsi fá mig í vinnumennsku.
Kaupið skyldi vera 50 krónur,
fern föt á ári og ,,frítt til handa
og fóta“. Faðir minn vildi ekki
slá hendinni á móti svo góðu til-
___ __^____ _____ boði. Jeg var þar í sex ár og fjekk
sinni áttum við tvo botnótta samtals í kaup 530 krónur, fyrir
ff ínrerfcfræðing ur
GUNNLAÚGtJR BRIEM vfir-
værkfræðingur Landsímans og
Rikisútvarpsins var fimmtugur
30. þessa mánaðar. Fæddur í
Reykjavík, sonur Sigurðar Briem
fyrrum yfirpóstmeistara og konu
hans Guðrúnar ísleifsdóttur
prests Gíslasonar í Arnarbæli.
Gunnlaugur varð stúdent 18
ára gamall. Hugur hans hneigð-
ist snemma að verkfræði, eink-
urn rafmagn;;fræði. Hann stund
aði nam í verkfræðiháskólanum í
Kaupmannahöfn árin 1920—- 1926,
en útskrifaðist þar í janúarmán-
uði það ár. Leitaði sjer enn meiri
lærdóms í síma- og útvarpsverk-
fræði í Þýskalandi og víðar með
styrk frá Alþingi, og kom út á
öndverðu ári 1928 eftir átta ára
námsdVöL
Gunnlaugur var fastráðinn
verkfræðingur við simann órið
1929. Fyrsta verkefni hans var
undirbúningur og bygging út-
varpsstöðvarinnar á Vatnsenda;
áætlanir, samningagerðir og ýfir-
umsjón verkfræðideildar Ríkis-
útvarpsins. Hann fór það ár í er-
indum ríkisins á ráðstefnu í Prag
þar sem Evrópuþióðir skiotu með
’mærin, énda var hann feiðúbú-
j inn hvenær; sem kallið kæmi. —
Slíkum mönnum er gott að líkj-
sst. — Blessuð sje minning hans.
Loftui Bjarnason.
5ex!ugur:
framúrskarandi væna geldinga.
Þá vantaði báða eitt kvöld við
húsin. Reyndi jeg að finna þá en
tókst ekki í myrkrinu. Þegar jeg
fann þá báða dauða morguninn
eftir, gat jeg ekki að mjer gert,
að gráta, og var mjer þó ekki
grátgjarnt í þá ^aga.
SXOTIÐ HLJÓP
í HÖND OG LÆRI
Eggert bóndi Finnsson á Meðal-
fölli, hinn framúrskarandi bóndi,
barst í tal og hversu ágæíur lækn
ir hann var. Liðin eru rjett S0 ár,
sagði Einar, þegar jeg eitt sifin
var staddur mðri við Brynjudals-
vog meo byssu. Jeg hafði ekkert
veitt um daginn og komið var
íram undir kvöld Skot var í bvss
unni, en je" vildi ekki hafa skrtið
þar til morguns Fórst, eitthvað ó-
hónduglega og skotið reið af. Það
kom í hönd mína og Jæri. Jeg
komst við illan leik svooa særður
hóim í Skorhaga. Þegar átti að
fara að draga af mjer klæðin
várð jeg alveg máttlaus af blóð-
missinum.
Enginn hestur var á já''num
þor heima. En faðir minn fó að
Fosshaga daginn eftir og bað
bóndann að reyna að koma boð-
dffl til Reykjavíkur eftir lækni.
Fann leggur svo af stað og heim-
sækir tvo fyrirmenn sveitarir.i ar
til að biðja þá um hest og m:-nn
til Reykjavíkur. Þeir svöruðu
báðir að þeir vildu engan best
lána, nema með því móti að fi.ðir
nnnn tæki hestinn á fóður og í óðr
eði hann til vors. Þetta var á Jóla
f stu.
Sendimaðurinn hafði ekkort
urnboð t.il pð gera Iw " „
f. h. föður míns og hjelt áfram að
Meðaiieui. Pa var fcíCx ■-1 . fu’íl
búinn. Næsta dag sendi Eggert
b cður sinn til Reykjavíkur < itir
lækni. Kom Sigui ður Magnús on,
þá nýútskrifaður af Læknask'ól-
anum upp í Skorhaga, 6 dögum
siðar.
Ekki vgit jeg hvernig dags-
skipti haía veriö í þessuni err.ais
reksíri. En Eggei t geiði það ekKi
endasleppt. Hann smíðaöi h;oida
nijer rúm og í því var jeg bo; nn
niour að Brynj udalsvo^i. P.. úan
\ar jeg fluttur sjóleiðis út í l ax-
árvog og borinn heim að Meðdl-
feili. þvi Eggert bauðst til þess
að sjá um mig, á msðan sár min
væru að gróa. Það tók l.ídfdn
annan mánuð.
. Svpna ;yoru somgöngurnar og
erfiðleikarnir í þá daga, pf tt-
hyað bar úl af.
utan föiin. En Þórður sagði að
hann hefði aldrei haft eins góðan
vinr.umann.
Faðir minn flutti úr Skorhaga
og lenti á hrakningi, en fjekk síð-
an hálfa Hvammsvíkina til ábúð-
ar. Hann átti tvö hross og nokkr-
ar kindur. Mjer fannst það rjett
að jeg færi til hans heldur en að
vera áfram í vinnumennskunni
og gefa með honum. Jeg keypti
mjer kvígu til þess að vrð gætum
fengið okkur eitthvern mjólliur-
sopa. Hán var gallagripur — þri-
spena.
Nokkru síðar gittist jeg Guð-
rúnu Jónsdóttur frá Morastöðum
og hingað fluttum við 1909. Þá
var feðir minn dáinn. Hjer bjó
jeg síðan í 40 ár, en Ijet aí búskap
þepar jeg var sjötúgur. Konuna
missti jeg fyrir nokkrum árum.
3? MÍNÚTtJR
HEIM I HLAÐ
Síðan robbuðum við um fram-
farirnar í sveitinni og hvernig bú
skaparlagið breyttist eftir að sam
göngur bötnuðu.
Fyrst fórum við að selja rjóma.
þegar Jóbann Eyjólfsson bjó að
Brautarho'ti. Hann flutíi rjóma
O" mjólk sjóveg til Reykjavíkur.
Siðan komst vegurinn að Jörfa
ov bar á eftir gátum við fkitt
mjólkina í Tíðaskarð og fengið
flutning þaðan. Og í fyrra var
jeg einu sinni 32 mínútur heim í
hlað. Þetta er munudnn.
Jeg byggði hjer fjós og hlöðu
fvrst og síðan íbúðarhúsið. Allt
í láni, eins og gengur. En bjart-
svnin hjálpaði mjer. Þegar við
kömum í Morastað áttum við 3
kýr og nokkrar kindur. En nú eru
hjer 12 kýr mjó'kandi og ræktar-
'and kemst í notkun á næstu ár-
um svo mikið. að hjer gctur stofn
inn ov,ðið 25 kýr.
Unea fó’kið, sem nú er að alast
or'n í
sjer öldulengdum. Langöidur fyr-
ir útvarp eru fáar og um þær
var þá þegar hið mesta kapp.
Útvarpsrekstur á islandi án langr
ar öldu var óhu"sanlegur. Erindi
Briems var því harla torvelt og
mikílsvert. En honum tókst giftu-
samlegá. Það hafa sagt mjer
danskir menn, sem voru með hon
um í þessari ráðst.efnu, að per-
sónulegir yfirburðir hans, af-
buroakunnátta, einurð og hóf-
stilling hafi fært honum þennan
sigur.
Gunnlaugur hefir verið yfir-
verkfræðingur Landsímans og
Eikisútvarpsins sameiginlega um
nálega tvo tu.gi ára. Samstarfs-
maður minn befir hann verið frá
því á árinu 1930. Samstarf
tvegeia stofnana um verkfræöi-
lega yfirstjórn hefii verið brigðu-
laust o~ með ástælum undir leið-
sögn hans. Báðar hafa þessar
stofnanir hraðvaxið á þessu
skeiði og starí Briems og ábyrgð
að sama skapi. En kunnátta hans
og verkhæfni, vinnusemi hans og
ósierhlífni hefir svarað til þess
mikla ot vaxandi hlutverks, sem
honum hefir verið falið.
Kvæntur er Gunnlauvur áffætis
konu, Halldóru Stefánsdóttur
Guðjohnsen frá Húsavík.
Jeg tel mjer haía verið það
mikla hamingju, að hafa átt söm-
sveitinni hetði rott af því j stai'fsleið um meira en tvo tugi
að kyn.na sjer nokkuð rækilega
hvemi<r Iífski:'\'iv' voru í okkar
ungdæmi, sagði Einr.r að lo'-um.
V. St.
Me;ki Raykjavikarborgaj
BÆJARRAÐ samþykkti á fundi
sínum á miðvikudaginn, að efna
til samkeppni um mérki Reykja
yíktirborgar,
'Bæ^rráð fól þeim forstöðuJ
mahni skinulagsins. skjalaverði
ára með slíkum ágætismanni sem
Gunnlaunuv Briem er, og að svo
befir til tekist, að aldrei heíir
skuaga á borið um okkar sam-
lyndi. — Fyrir því óska jeg nú,
er hann stendur á b.átindi þroska
sí ís. sð flytja honum og ástvin-
um hans hugheilar óskir mínar _
urn framhr-Id starfsgiftu hans og'beimu..
SlÐASTL. þriðjudag var bor-
inn til hinstu hvíldar Hannes
Magnússon, vjelstjóri, frá heim-
ih sínu Húvallagötu 18 hjer í
fcænum. Hann ljest á Landakots-
spítala 23. þ. m., eftir stutta legu.
Hannes var íæddur á Skúms-
stöðum á Eyrarbakka 5. sept.
1884, sonur hjónanna Magnúsar
Ormssonar, lóðs og Gróu Jóns-
dóttur. Hann kvæntist 25. októ-
ber 1910, eftirlifandi konu sinni,
Helgu Snæbjarnartíóttur, og eiga
þau einn son, Harald, sem er
hagfræðingur að mentun, er hann
kvæntur Rugnheiði Kannesdótt-
ur írá_Vestmannaeyjum.
Vorið 1912 hóf Hannes vjel-
djórastörf á flóabátnum Tngólfi,
3n 1915 gerðist hann vjelsijón
á einum af togurum Alliance-fje-
'f.gsins, og var hjá því fjelagi
í 14 ár. Árið 1929 gerðist hann
vjélstjóri á togaranum Venusi í
Hafnarfirði og gegndi því starfi
óslitið í rúm tuttugu ár, og starf-
aði hjá samnefndu fjelagi til
'lauðadags.
Hannes Magnússon var fram-
úrskarandi skyldurækinn maffur,
reglusamur um öll sín. störf,
traustur og öruggur og talinn á-
gætis vjelsmiður. Hann sigldi ó-
slrtið öil striðsárin, milli E.ng-
lands og íslands, bæði í fyrri
heimsstyrjöld og hinni síðari. —
Með honum er horfinn einn af
þeim ágætu starfsmönnum eldri
kynslóðarinnar, sem sýndu það
og sönnuðu, að það var óhætt að
trúa íslendingum fyrir vjel-
gaésiu á eimknúnum skipum, en
það bar nokkuð á vantrú i þeim
eínum, þegar þeir voru að byrja
að koma sjer upp sínum eigin
guiuskipafiota.
í inngangsorðum að blaðavið-
tali, sem Sigurður Benedikísson,
biaðamaður, átti við Hannes um
borð í Venusi í tilefni aí 62 ára
aimælisdegi hans, segir svo:
„Fjelagar hans segja. að hann
hafi barnshjarta, staðhæfa að
hann muni aldrei hafa gert
r.okkurri manneskju miska
á lífsleiðinni, vita ekki til
þess, að hann eigi neinn öf-
lUodarmann og telja ólíklegt að
hann muni sjá ofsjónum yfir
nokkurs manns veigengni. Þetta
var kjarninn í ferskum og tilgerð
arlausum skálaræðum skipverj-
enna á Venusi til Hannesar á C2
ára afmælisdegi hans í haust. —
Skipið þeirra beið löndunar i
enskri höfn, eftir langa og feng-
sæla útivist í Hvítahafi. Hjer
Vt,r heimþrá og sigurgleði um
borð og afmælisbarnið Ijek á alls
c.ddi."
Þarna töiuðu mennirnir, sem
þektu hann best, menn sem höfðu
veriS skipsfjelagar hans löngu
fvrir stríð og öll stríðsárin.
Hannes Magnússon var ham-
Lgjusamur maður, óáreitinn og
öruggur og undi glaður við sitt.
. V jelarúmið og heimiUÖ vör hans
í DAG er séxtugúr Rútíir Jóns-
son, Framnesvegi 55 hjer í bæ,
fæddur 31. mars 1891, sonur Jóns
prests í Húsavík, Arasonar, Joch-
umssonar, albróður síra Matthías
ar skálds. Móðir Rúts og ekkja
síra Jóns er Guðríður Olafsdóttir
bónda í Mýrarhúsum á Seltjarn-
arnesi, og dvelst hún nú hjer í
Reykjavik. Standa þannig góð-
ar ættir að Rúti.
Rútur er hæglátur maður, em
þó kátur, hann er meðalmaður á
hæð og hinn reffilegasti, kvikur
á fæti, grannholda, skarpleitur og
íölleítur. hvers manns hugljúfi og
vill allt bæta er hann má.
Margir eru þeir, er þekkja völ-
undinn í Leikni, sem lagfærir
talnaraðir, stafi, skrúfur, hjól,
hespur og lása allra reikni- og
ritvjela, að ekki sjeu nefndar
aðrar einfaldari velar, en galdra
þessa hefur Rútur numið af sínu
hyggjuviti og sinni íingraleikni.
Rútur er ágætur spilamaður,
kann öll spil, og hefur oft tekið
þátt í bridgekeppni hjer, og geta
má þess, að hann er einn af fá-
um dóminó spilurum hjer, og er
all skeleggur í þsirri list og
„pírátar' í hófi.
Jey veit með vissu, að jeg mæli
bæði fyrir s'álfan mig og aðra
vini oy kunningja, er jeg þakka
Rúti fvrir hinar mörgu ánægju-
og gleðistundir, er við höfum átt
saman, og er það von mín, að
fjölmargar sjeu eftir.
Kona Rúts er Maren Lárusdótt
ir, hin ágætasta og skörulegasta
kona, og geslrisnara heimili en
þeirra hjóna munu fáir þekkja,
og þeim hjónum óska eg af al-
huT allra heilla i nútíð og fram-
tið.
Þ. Á.
bsé'Járihs ‘ 'og‘1 húsámeistára,
tmdiré-iáf ’lamkt'ilpni þ essá
að
lifshar.iingju.
Jú-na:
Þorfcergssoii.
iiHiHHmMMtMHiMiiiiiiniMiinniimmiimmiUMhiiii:
SendibílaslöSin h. f.
Ineúlfsslræli 11. — Sími 5113
iiiiniHmiiiiiiiiiiiHiiiiiuuiiNHmmiiiimiuminnmii
1 viðtalinu segir Hannes:
„Mjer finnst lánið hafa leikið
\ ið mig og jeg er forsjóninni
þakklátur fyrir a!lt. sem hún hef
ur mjer í tje látið. Jeg hlaut að
lörunaut trausta konu, og jeg hefi
álltírf nlakkað til áð koma-heim“. | ,
Hannesi mun verða vel fagnað ,
i.ú'þegar Kann kemur y-fir landa- ’ <
Góð gleraugu eru fyrir öllu.
4»
Afgreiðsum flest gleraugnaretepi
og gerum við gleraugu.
Augun þjer hvílið með gler-
augu frá I
TÝLI II. F.
Austurstræti 20.
»: 1
( £21...