Morgunblaðið - 31.03.1951, Blaðsíða 14

14
MORGUTSBLÁÐIÐ
Laugardagur 31. mars 1951
Framhaldssagan 41
Milli vonar og ótfa
„Jeg fer ekki, fyrr en jeg hef
fengið að tala við hanaTony
ná hana koma í dyrnar og brosti.
„Góðan daginn, Rebekka1.
Faðir hennar snjeri sjer að
hcnni.
„Lofaðu mjer að tala við hann,
pabbi“, sagði hún.
„Hefur hann ekki gert þjer
róg illt?“
„Gerðu þetta ekki erfiðara,
pabbi. Við getum verið úti á
pallinum".
Hún gekk fram hjá föður sin-
um og Tony og settist á bekkinn
Tony kom á eftir henni. Hann var
í bláum buxum og Ijósgrænn
skyrtu. Hann hafði ekki breytst i
klæðaburði síðan hann var i sko'.a
og hann virtist heldur ekki mikið
eldri. Hann settist við hlið hénn-
ar.
Faðir hennar stóð í dyrunun:
Hann var svo feit.ur að hanr.
fvilti næstum út i dyrnar. Svo
snjeri hann við og fór inn. Hún
vissi að hann mundi hafa auga
með þeim úr glugganum, því sð
þó að hún hefði orðið manni að
bana kvöldið áður, var ekki
þar með sagt að hún væri úr
hsettu sjálf.
„Mig langaði til að segja þjer
að Beau Bruff var ekki á hæl-
unum á mjer vegna Jeannie
Poole“, sagði Tony. „Heim veit
þsð. Hann getur sagt þjer það, að
Beau var á eftir mjer vegna þeis
að je® ljek á hann“. )
Allan morguninn hafði verið
útlit fyrir rigningu. Loftið var
þungt og kæfandi og henni fannst
þunginn líka vera innra með
henni sjálfri. (
„Skiptir það nokkru máli?“,
sagði hún. |
„Kannske ekki ,en það sem
skeði í gær var ekki vegna
Jeannie Poole. Þú mátt ekki láta
það sem skeði í gærkvöldi hafa
áhrif á þig. Jeg elska þig. Re-
bekka. Og það er það sem máli
skiptir".
„Það var ekki það, sem skipti
máli í gær“, sagði hún hljóm-
lausri röddu. „Ben Helm kallaði
þig þorpara í gær. Jeg veit hvers
vegna hann gerði það. Þú taldir J
trú um að þú vildir koma
mjer hjeðan sem fyrst til að
bjarga mjer úr yfirvofandi hættu.
en sannleikurinn var sá að þú
varst að bjarga sjálfum þjer“.
„Okkur báðum, Rebekka. Við
urðum bæði að komast burt“.
,,Þú hefur aldrei hugssð um
ar.nað en sjáifan þig“ sagði hún.
„Þú varðst að forða þjer undan
þessum manni. Þjer fannst það
mundi vera skemmtilegra að
kvenmaður kæmi með þjer. Jeg
var handhægust ‘.
Hann sat álútur og studdi oln-
bogunum á hnjen.
„Jeg kom heim af því að Bruff
kar á hælunum á mjer“, sagði
har.n. „Jeg vissi að þetta var eng-
inn felustaður. Jeg ætiaði bara að
sækja byssuna mína og halda síð
an lengra. En ;eg var kyrr hjer.
Mjcr virtist ekki vera það svo
mikilsvert að sleppa undan Bruff.
Jeg veit ekki hvers vegna. Kann-
ske var það vegna þess að jeg gat
ekki iengur barist gegn þeirri
staðreynd að jeg elskaði þig“.
Hann þagnaði eins og hann
væri að bíða eftir því að hún
segði eitthvað en hún þagði.
,,Þú veist ekki.hvað þú varst
yndislega fallcg um kvöldið þeg-
ar jeg talaði við þig í gegn um
gluggann", sagði hann. „Þú ert
reyndar alltaf falleg.... í gær.
þegar við sátum á grasflötinni.
og núna.... Ea þegar jeg sá þig
þarna um kvöldið, þá skildi jeg
hvílíkur bjá’fi jeg hafði verið
Jeg hafði viljandi gengið á mis
við það sem var mjer nokkurs
virði. Je" hafði valdið öllum. sem
bótti vænst um mig vonbripðum
Þjer. móður minni, og Jeannie
Poole. Og samt hafði jeg aldre'
Fc. _* ... __ _ : i. i
-EFTIB BRUNO FISCHER
þess að augu mín opnuðust. Bruff . báðum og rjetti henni aðra. Hann
mundi komast að því hvar jeg | lagði höndina aftur á hnje hennar
væri niður kominn og hann og hún fann að handleggur hans
mundi ekki eyða tímanum til ó- ■ snerti öxl hennar. Henni fannst
nýtis. Allt í einu varð jeg hrædd það óþægilegt, en hún flutti sig
ur. Mig langaði til að halda áfram ekki fjær.
að lifa svo að jeg gæti fengið | „Jeg hef aldrei reynt að telja
þjer trú um að jeg sje betri mað-
ur en jeg er“. sagði hann. Jeg
ætla ekki að blekkja þig núna.
En jeg ætla að reynast þjer góð-
ur eiginmaður. Jeg þarfnast þín“.
„Þú ljest mig verða manni að
bana“, sagði hún áherslulaust.
„Jeg hef orðið mörgum að bana
í stríðinu og það voru betri og
nýtari menn en Bruff og þeir
hengdu á mig heiðursmerki fyrir
það ‘.
þig. Jeg átti eitthvað til að lifa
fyrir. Jeg hafði haft það lengi, en
mjer varð það ekki ljóst fyrr en
í gær“. j
Stór regndropi fjell niður á
stjettina fyrir framan þau. Hún *
horfði á blettinn og þá datt annar
regndropi á vanga hennar. Henni
fannst hann þægilega svalur.
Droparnir voru stórir og strjálir,
og lentu ekki nema einstaka sinn
um á henni og Tony
_ , , . . _ , 1 „Það er ekki það. Nei, þú hefur
„Og þu vissrr að hann mundi aldrei blekkt mig j hef blekkt
koma td að gera upp sak.rnar sjálfa mi j gærkvöldi þegar jeg
" °g samt belðstu eftlr drap mann, vcgna þín, þá dó
eitthvað innra með mjer“.
„Attu við að þú elskir mig ekki
við þig og samt beiðstu
mjer?“, sagði hún. |
„Jeg er engin hetja, en jeg elska
þig innilega, Rebekka. Jeg gat
ekki farið án þín“. ’ |
En nú var allt orðið um seinan,
hugsaði hún. Þangað til í gær-
kvöldi að hún stóð á tröppunum
fyrir utan hús Tonys þá hafði
verið nógur tími. En núna var
það of seint.
„Nei, Tony“, sagði hún.
,Nei hvað?“
„Jeg hefði vetað fyrirgefið allt
annað. En jeg get ekki gleymt
því að þú ljest mig verða manni
að bana“.
Hann lagði höndina á hnje henn
ar. Hún leit kæruleysislega á
hendina.
„Það hefði verið um seinan að
lengur?“
„Jeg veit það ekki. Það er eins
og jeg- hafi enga tilfinningu leng-
„Þú jafnai' þig eftir dálítinn
tima“.
„Nei“. Hún stóð upp svo að
hann mundi ekki snerta hana. J
„Jeg hefði átt að bíða eftir þjer J
í bilnum við Digby Road allan
tímann sem jeg beið“, sagði hann.
„Þó hefði jeg ekki verið heima,
þegar Bruff kom. Og þá mundum I
við vera komin langar leiðir hjeð
an.“
Hún tók eftir því að það var
hætt að rigna. Hún leit á ungl- *
ingslegt andlit hans og-reyndi að
fyrirgefa alit, ef þú hefðir ekki j vekja aftur ást sína á honum. En
skotið á hann , sagði hann og hún fann aðeins til þreytunnar, ‘
brosti út í annað munnvikið. j sem smám saman gagntók hana.
„Eins og Helm sagði í gærkvöldi, | Hann stóð á fætur, fleygði frá
þá telst það ekki annað en góð- sjer sígarettunni og lagði hend-
verk að losa þjóðfjelagið við urnar á axlir hennar. Hann
hann.“ Hann leit upp og sá að það reyndi að draga hana að sjer, en
var farið að rigna. „Eigum við að hún stóð eins og stirnuð og snjeri
sitja í bílnum?“ < sjer undan.
Nú fvrst tók hún eftir því að „Er því þá öllu lokið?“ spurði
bíll móður hans stóð úti á göt-
unni. Droparnir voru ennþá strjál
ir. „Mjer er sama þó að jeg sitji
í rigningunni“, sagði hún.
hann.
„Já, Tony“.
Hann sleppti henni. ,Mamma
verður vonsvikin". Rödd hans
Hann stakk tveim sígarettum á var aftur orðin hæðnisleg. „Eig-
milli varanna, kveikti í þeim um við þá að kveðjast, Rebekka?"
Llll
Hdkon Hákonarson
96.
orðinn alveg viss um að hafa sloppið ósjeður, þegar hann
kom auga á kanó lang't, langt í burtu og skildi, að honum
var veitt eftiriör.
'ert sjálíum mjér nema illt eitt
Howell og skipshöfnin á Nelson lávarði.
Þegar Nelson lávarður íórst, fór Howell og öll skipshöfn-
ir í björgunarbátinn og skildi Mary, Jens og mig eítir á
hinu sökkvandi skipsxlaki.
Þegar veðrið er svo æðisgengið, að stór skúta eins og Nel-
son lávarður ierst, mætti ætla, að lítill björgunarbátur væri
aæmdur til glötunar. En það hefir oft reynst svo, að ef slík-
um bát er vel stýrt, getur hann komist heilu á húfi í gegn-
um hræðilegustu óveður. Hungur og þorsti eru oft hættu-
’egri óvinir en stormar og bylgjur.
Báturinn íór Veí á sjónum. Allir unnu vel og gættu þess
sð bátinn ræki ekki að rifinu. Að öllum líkindum hefðu þeir
brátt náð landi, ef skipstjórinn hefði haft áttavita, en hann
hatði verið svo óheppinn að eyðileggja hann, þegar hann
siökk niður í bátinn.
Hann var góður sjómaður og kunnugur á þessum svæðum,
svo að honum fannst ,að það hlyti að vera mikil von til að
þeir kæmust af, því að þeir.höíðu vatn og brauð til margra
sólarhringa. i ■ ■> i
SAMHOmSMWm
ÍAOGAVEG 162
DANSWKUB
í kvöld kl. 9.
Illjómsveit Magnúsar Kandrup
Aðgöngumiðar á kr. 20.00.
seldir við innganginn.
ALÞYÐUHUSIÐ HAFNARFIRÐI
Almennur dansleikur
í kvöld kl. 9.
Hljómsvcit Eyþórs leikur.
Nýju og gömlu dansana. -<*
Aðgöngumiðar seldir eftir kl. 8.
H. E. H. E.
\
■
Dansæfing
Matreiðslumenn halda dansæfingu í Sjómannaskólan-
um í kvöld klukkan 9.
Verð aðgöngumiða kr. 15. Húsinu lokað kl. 11.
Olvun bönnuð.
Skemmtincfndin.
Auglýsing
nr. 5/1951 frá skömmtunarstjóra.
Samkvæmt heimild í 3: gr. reglugerðar frá 23. sept.
1947, um vöruskömmtun, takmörkun á sölu, dreifingu
og afhendingu vara, hefir verið ákveðið að úthluta skuli
nýjum skömmtunarseðli, er gildir frá 1. apríl 1951. Nefn-
ist hann „Annar skömmtunarseðill 1951“, prentaður á
hvítan pappír, i svörtum og grænum lit, og gildir hann
samkvæmt því sem hjer segir:
Reitirnir: Smjörlíki 6—10, 1951, (báðir meðtaldir) gildi
fyrir 500 grömmum af smjörlíki, hver reitur.
Reitir þessir gilda til og með 30. júní 1951.
„Annar skömmtunarseðill 1951“, afhendist aðeins gegn
því, að úthlutunarstjórum sje samtímis skilað stofni af
„Fyrsta skömmtunarseðli 1951“, með árituðu nafni og
heimilisfangi, svo og fæðingardegi og ári, eins og form
hans segir til um.
Fólki skal bent á eftirfarandi:
„Skammtur 18“, (fjólublár litur) af „Fjórða skömmt-
unarseðli 1950“, fyrir 250 grömmum af smjöri, og
„Skammtur 2“, (rauður litur) af „Fyrsta skömmtunar-
seðli 1951“, fyrir 500 grömmum af smjori, gildá báðir,
eins og áður hefir verið auglýst til apríl loka 1951.
Sykurreitir, 11—20, 1951, af þessum „Öðrum skömmt-
unarseðli 1951, eru með öllu ógildir, þar sem sykur-
skömmtun er hætt.
Geymið vandlega „Skammta 6—9“, af þessum „Oðrum
skömmtunarseðli 1951, ef til þess kæmi, að þeim yrði
gefið gildi síðar.
Reykjavík, 30. mars 1951.
SKÖMMTUNARSTJÓKI
Utskurðarjárr nykomin
cjCuduicf ~S>torr Sj* CSo.
I i H í 111HI í U11 í HIINI í IIIIH í i I í H1»11 {i MI í;
( * »
Hí