Morgunblaðið - 31.03.1951, Blaðsíða 12

12
MORGUNBLAÐIÐ
Laugardagur 31. mars 1951
— Minningarorð
Framh. af bls. 11.
jíörð og bú af hendi til yngstu
bræðranna, vegna vanheilsu
sinnar. Kom hann sjer upp dá-
litlu hænsnabúi, er hann hafði
sjer til skemmtunar og nokkurs
uppeldis.
Honum var vel ljóst að hverju
stefndi með sjúkdóminn og ráð-
síafaði því jörð sinni og eign-
um og hverju einu. Jörðina gjörði
hann að ættaróðali, samkv lög-
um um ættaróðal og óðalsrjett.
Samkvæmt því er yngsta syni
tryggð jörðin. Nú hefir eldri bróð
urinn, sem hafði jörðina um
tíma, farið út að Selfossi, en Sess-
fclja, sem er gift Vigfúsi Einars-
s'yni frá Helli í Ölfusi ,hefir flutt
að Seljatungu, og hafa systkin-
in tvö jörðina og hafa þeir byggt
viðbót við íbúðarhúsið. Eru bæði
börnin nú betur sett á jörðinni,
heldur en Sigurður var einn með
hana fyrstu árin.
Æfistarf Sigurðar og þeirra
hjóna er ekki lítið. Koma vel til
manns 8 börnum og tvöfalda
gildi jarðarinnar, eða meira en
það, að húsum og nytjum. Nú
á seinni árum var Sigurður orð-
inn einn af bestu borgurum
hreppsins, gjaldahár og góðgjarn
athafnamaður.
Sigurður var drengskaparmað-
ur, orðvar í umtali, ljet aldrei
a sig halla með hjálp til annara
éða annað sem skyldi frarn
loggja.
Hann var alla tíð Sjálfstæðis-
maður, en öfgalaus og varfærinn
í dómum sínum þar sem annars-
staðar. Hans aðalatriði var að
standa á eigin fótum, gjalda
hverjum sitt tafarlaust. Að þessu
studdi og kona hans með ráðum
og dáð og börnin jafnóðum og
þau komust upp.
Hann var alinn upp við harð-
rjetti og vinnu, hafði ekki af
öðru að segja. Er ekkí ólíklegt,
ið hart uppeldi og þröngur kost-
ur í æsku hafi valdið því að
hann var alla tíð heilsuveill, en
hann ljet það ekki aftra sjer frá
eð vera sívinnandi og hlífa sjer
í engu meðan kraftar leifðu.
Sigurður var meðalmaður
vexti. Bjartur yfirlitum, vel vax-
inn og ljettur í spori.
Hjer er góður drengur í valinn
fallinn. „Glaður og reifur skyldi
gumni hver“, segir í Hávamálum.
Á það sannarlega við um Sig-
urð í Seljatungu. Það var gott
og skemmtilegt að hitta hann
hvar sem var, jafnan glaður í
bragði orðvar og færði til betri
vegar í hvívetna það sem um var
rætt. Var því skemmtilegt og
vpplífgandi að koma að Selja-
tungu til þeirra hjóna. En þar
á konan líka sinn góða þátt.
Vinir hans og sveitungar fylgja
honum nú síðasta spölinn með
þakklátum huga fyrir ágæta sam
veru og geyma minninguna um
jóðan samferðamann og fjelaga,
ieiti kemur öllúm ókunnur, en
'vinnur sjer einhuga vináttu og
.f>'aust sveitunganna. Skilar jörð
sinni stórbættri að ræktun og
l.úsakosti og þjóðfjelaginu heil-
um hóp af ágætis börnum.
Og konan og börnin geyma
minninguna um góðan umhyggju
saman heimilisföður, sem aldrei
ljet bugast við að annast þau,
og sjá þeim farborða.
Þau votta sínar bestu þakkir
þeiiTi, sem stunduðu hann og
hjúkruðu á spítalanum. Sjer-
staklega þeim systkinum hans,
Sigríði og Guðjóni, svo og dótt-
urinni, sem er í Reykjavík.
Svo far nú vel vinur, með
hjartáns þökk frá okkur öllum,
sem eftir stöndum.
D. Br.
Benoný Benediktsson vjelstjóri Minningarorð
ÞANN 10. rics. síðastliðinn andaðist
að heiniili sinu hjer á Skagaströnd
Benóný vjelstjóri Benediktsson. Hann
var um margra ára skeið búinn að
vera vjelstjóri og verkstjóri hjá Síldar
verksmiðjum Rikisins bæði á Siglu-
firði, Krossanesi, Sólbakka og Rauf-
arhöfn. En vorið 1946 fluttist hann
til Skagastrandar ásamt fjölskyldu
sinni og var þar verkstjóri og vinnslu
stjóri við Sildarverksmiðjuna þar upp
frá því.
öilum störfum, sem honum voru
falin á hendur, gengdi hann af stakri
alúð og samviskusemi, og virtist ekki
koma að sök þótt hann yrði með
störfum sínum vanalegast að þjóna
tveimur herrum, verkamönnum og
vinnuveitendum, því af báðum aðil-
um var hann framúrskarandi vel lið-
inn alla æfi .öllumþeim fjölda verka
manna, sem unrm hjá honum, eftir
að hann tók við verkstjóm fyrir Ríkis
sjóð, þótti afar vænt um hann og
möttu mikils prúðmennsku hatis, hlý-
legt viðmót og velvilja i þeirra garð,
og fyllsta trausts yfirmanna sinna
naut hann i hvivetna. Það -er meiri
vandi að stýra á milli þessara skerja
en margur hyggur, en þama reynd-
ist Benóný heitinn rjettur maður á
rjettum stað. Enda virtist dygðin og
trúmennskan vera honum i blóð bor-
in ásamt kappi og manndómi. Stak-
ur hirfþi- og snyrtimaður var hann.
Það sýndu vjelar þær og vinnustöðv-
ar, er honum var trúað fyrir, því þar
var öll umgengni og frágangur ætíð
í besta lagi.
Benóný heitinn var fæddur 21. júni
1892 í Ytri-Skjaldarvík við Eyjafjörð,
því þar átti þá móðir hans heima.
Ólst hann upp að mestu með móður
sinni til tólf ára aldurs, en fór þá sem
ljettadrengur að Hofi i Arnarnes-
hreppi við Eyjafjörð til þeirra mætu
systkina, sem þá bjuggu þar, og um
larigt skeið fyr og síðar, Hannesar og
Valgerðar, barna sjera Davíðs Guð-
mundssonar, alsystkina Guðmundar
bónda að Hraunum i Fljótum og
þeirra fleiri merku s.vstkina. Þar
sagði Benóný að sjer hefði liðið ágæt-
lega, enda þótti honum vænt um þau
Hannes og Valgerði eins og þau
hefðu verið foreldrar hans. Hann var
að visu búinn að vera þar tíma og
tima áður, en nú dvaldist hann þar
í tvö ár samfleytt. Þaðan fermdist
. hann og fór >ir þvi til Jóhannesar út-
^ gerðarmanns í Hrisey Davíðssonar,
sem var föðurbróðir hans. Þar byrj-
aði hann að stunda sjó og jafnframt
vjelgæslu á mótorbátum. Nokkrum
órum seinna rjeðist hann sem vjel-
stjóri á mótorskipið „Tilraunin" frá
Akureyri, sem mun þá hafa verið
eign Magnúsar Kristjánssonar siðar
|ráðherra.
Um -tvítugs aldur sigldi svo Benóný
og gekk á vjelskóla hjá Tuxham-
verksmiðjunum i Danmörku. Dvaldi
hann þar í tvö ár við vjelfræðinóm
— Náitiskeið
Framh. af bls. 8.
ar eða sænsjcar krónur á flestum
námskeiðunum. Þeir sem óska að
taka þátt í einhverju af þessum
námskeiðum eða mótum sendi um
sókpir sínar til Norræna fjelags-
ins í Reykjavík fyrir 1. maí.
og kom þá hingað aftur sem fyrsti
vjelstjóri á mótorskipinu „Sjöstjarn-
an“ frá Akureyri. Eftir það sigldi
hann lengi sem vjelstjóri á ýmsum
skipum. En upp úr 1920 fór hann
fyrst að stunda vjelgæslu á landi og
rjeðst þá vjelstjóri til Sören Goos á
Siglufirði við Síldarvinnsluverk-
smiðju hans þar ó staðnum. Starf-
aði hann þar þangað til Rikisverk-
smiðjurnar ó Siglufirði voru í bygg-
ingu. Gerðist hann þá fastur starfs-
maður ríkisins og vann, til að byrja
með, við uppsetningu é vjelum verk-
smiðjanna, og svo fyrsti vjelstjóri úr
þvi hjá rikisverksmiðjunum, ýmist á
Siglufirði, Krossanesi, Sólbakka, Rauf
áður er sagt, sem verkstjóri og
vinnslustjóri við Síldarverksmiðjuna
á Skagaströnd.
s
Þann 26. september 1917 kvæntist
Benóný eftirlifandi konu sinni Sol-
veigu Þorkelsdóttur bónda um skeið
á Húnastöðum i Stíflu, Sigurðssonar.
Kona Þorkels og móðir Solveigar var
Anna Jónsdóttir systir Jóns bónda á
Mósgerði í Fljótum, Jónssonar. Eftir
að foreldrar frú Solveigar fluttu úr
F’ljótum, bjuggu þau í tvö ór á Engi-
dal í Úlfsdölum. Þaðan fluttu þau
til Siglufjaiðar og reistu sjer nýbýli
norðarlega í landi Efri-Skútu, hand-
an Siglufjarðarbæjar, nálægt landa-
merkjum Staðarhóls, enda nefndi
Þorkell nýhýli sitt Landamót. Frú
Solveig er alsystir Jóhanns hjeraðs-
læknis ó Akureyri. Voi-u þau sj'stkin
ellefu og eru enn sjö þeirra ó lífi.
Eftir að frú Solveig giftist Benóný
heitnum var hún hans tryggi förú-
nautur úr þvi og aðal stoð í hans
þungu og langvinnu veikindum síð-
ustu stundirnar og hlúði að hans
veika lifi með sönnum liknarhönd-
um á meðan til vannst. Þau áttu sam-
an sex börn og eru þrjú ó lífi. Tvö
dóu uppkomin, en eitt tveggja ára.
Tvö af núlifandi bömum þeirra eru
luísett á Skagaströnd og dvelur frú
Solveig hjá þeim.
Benóný heitinn var með lægri
meðalmönnum, en þrekinn og vel
hnellinn, enda snarmenni á yngri ár-
um og alla tið áhugasamur dugnað-
armaður. Hann var bróðursonur Jó-
hannesar útgerðarmanns i Hrisey,
Davíðssonar eins og áður er sagt. En
Jóhannes var Þingeyingur í ættir
fram. Sjá Ætt. Skagf. eftir Pje.
Zoph. no. +1 og 721.
F’oreldrar Benónýs giftust aldrei,
en móðir hans Snjólaug Jónsdóttir
giftist seinna Páli nokkrum Jónssyni
og bjuggu þau um tima á Vatnsleysu
i Kræklingahlíð. Foreldrar Snjólaug-
ar voru Jón bóndi um skeið á Klængs
hóli i Svarfaðardal, á árunum 1846
til 1872, og seinni kon.a hans Guð-
laug Alexandersdóttir frá Rauðalæk,
Kristjánssonar þar, Sigurðssonar á
Stokkahlöðnm í Hrafnagilshreppi i
Eyjafirði, Magnússonar ó Gtísará i
sama hreppi, Tómassonar í Kollu-
gerði i Glæsibæjarhreppi, Sveinsson-
ar. Systir Kristjáns á Rauðalæk var
F-lisabet móðir Jónannesar hrepp-
stjóra í Hofsstaðaseli í Skagafirðí.
|(Sögn sjera Benjamíns Kristinssonar
á Syðra-Laugalandi).
Foreldrar Jóns bónda á Klængshóli
voru Jón Oddsson bóndi þar frá 1832
til 1843 og Snjólaug Pjetursdóttir frá
Hólárkoti í Svarfaðardal, Pjetursson-
ar frá Syðra-Hvarfi (Hallssonar?).
Þau Jón og Snjólaug eru gift 25.
okt. 1832. Jón andaðist svo 5. ógúst
1843.
j Foreldrar Jóns bónda eldra ó
Klængshóli (seamilega rjettar Blængs
hóli), voru Oddur bóndi á Sælu í
Svarfaðardal, fró 1810 til 1832, Ein-
arssonar og kona hans Guðrún Ás-
mundsdóttir frá Sveinsstöðum i
Skiðadal. Oddur dej'r á Klængshóli
6. júlí 1834 þá 68 ára. (Sögn Benja-
míns prests Kristjánssonar).
I Þessi ættfærsla sýnir, þótt ekki sje
löng, að Benóný heitinn hefir verið
bændakjms í ættir fram, eins og svo
margir góðir og gagnlegir Islending-
ar fyr og siðar. Enda unni hann alla
æfi þjóð sinni og vildi hennai- heiður
í hvívetna og sýndi það sjálfur í
I' verki.
Benóný heitinn kenndi mikillar
vanheilsu síðastliðið ár. Hann var
skorinn upp í Landsspitalanum i sum
ar. Lá hann þar i átta vikur og fjekk
þó nokkra bót. Hans ágæta kona var
flestum stundum sjðra yfir honum,
bæði óður en hann fór á spítalann og
eins á meðan hann dvaldi í Reykjavík
eftir uppskurðinn. Hann virtist sæmi
lega hress fj'rst eftir að hann kom
hjer norður í haust og hafði þá fóta-
ferð. En bróðlega þyngdi honum aft-
ur og lá svo vikum skifti fárveikur
heima hjá sjcr uns yfir lauk. Hann
og vinir hans sáu brátt að hverju
1 stefndi, en söm var hans prúð-
mennska, jafnaðargeð og þolinmaiði.
Það hugsaði margur hlýtt til frú
Solveigar hjer í þorpinu eftir að hún
var orðin ein um að stunda mann
sinn fárveikan. Tíðarfarið ömurlegt
_þá um tíma og 26 km. til næsta lækn
is, sem er búsettur á Blönduósi. Enda
ófært bifreiðum á milli Blönduóss og
Skagastrandar hjer ó vetrum þcgar
hriðar ganga, hjúkrunarkona engin
á staðnum og hjálpargögn ófullnægj-
andi. Það er eins og frú Solveig váxi
þrek við hverja raun. Áður hafði hún
þó orðið að vera timum saman j'fir
veikum og deyjandi bömum sínum,
en þó stóð sá henni nær, sem hún
hafði upphaflega valið sjer að föru-
naut í lifsbaráttunni, og var fyrir-
vinna og forsjón heimilisins, en nú
er hann líka dóinn.
Skagaströnd 10. jan. 1951
L. U. K.
ÍS v 5cn u
AuglÝsen(iur |
athugið!
að Isafold og Vörður er vinsæl- |
asta og fjölbreyttasta blaðið i |
sveitum landsms Kemur 6t »
einu sinni í viku — 16 síður. I
EF LOFTUR GFTUIt ÞAÐ EKKl
ÞÁ tlVERt
IttlllllllllllllllllUlimilMMIMIIIIflllllllllllllllMIIMMIIUIII
I GÍÍIUU I
| DAMSARNIR j
| í G.T.-húsinu í kvöld kl. 9 \
: Við bjóðum ykkur:
hesta dansgólfið
bestu loftræstinguna \
algera reglusemi
ágæta hljómsveit.
\ Skottis — Masurka ----- Polka r
| Ræl — Maskerade — Vals — =
: Vínarkrus.
I Herra-mars — Dömu-mars :
| — I.aneier — Peysufata-vals 1
BRAGI HLÍÐBERG
harmonikusnillingurinn
I stjórnar OKKAR hljónisveit. j
: Aðgm. írá kl. 6,30. Sími 3355. j
| IIIIMIIMIMIIIIIIIIinÍMIIIMIIIIMItlllllllllMIIIIIIIIIIIIIIIIIMI
Daglegar ferðlr til Vestmannaeyjaj
■
LoitJeiðir h.Í. Lækjaigötu 2 sími 81440
■
m,
IMMMIIIIIIMIMMIIMMlMM III UMMMIIIMlll III MIMIIUMIIIIMIIlMUII 111111111111111111111111111111111111111111IIIIIIII MIIIIIIMMÍMIHMtlMIIIIIÍIIIIIIIIIIIMIIIII IIIMMMMIMIIIMIIMIMMMMIIMIMIIMIIUIIIIIIMMIIIIIMtHMIIIIMIIMMIMIIIIIMMIMMIMIIIIillllllll
Markús
Eftir Ed Dodd
IIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIMIIMMIIII11111111MIMIMI f IIIIIM MMIMIIIII ttlllt If
IIMIIIMIIMIIIIIIIIIIIIIMIMIIIHllllllllllMMI
IIIMIIIIMIIIIMMID
'*■' ^ AÚARK, you JT KE0P BEHIND COVBR AS *<
AWFAD TO TKAT JÁ AAUCH AS VOU CAN, DU9
A SCING'S TOO ROUSH hP .... T.HOSf 6UYS DOWN
•SSSOR KíNG, SO Jm TK6R5 MEAN BUSWBSS// /
'•V H!AA “ ■'
1) — Farið þið á undan. sem mest í skjóli klettanna, þeir Láki og Matti meðfram færi við þennan, sem kallar siff
Markús og Kata. Jeg verð að þeir hika ekki víð að skjóta, klettunum. iGrímur. Hann heldur á beina-
bera prófessorinn upp á eftir. ilimennin, ef þeir komast í færi. —- Gáðu að, hvort þú getur'pokanum gamla. — Jeg ætla
2) — Gunnar, reyndu að vera
3) Neðar í hlíðinni læðast ekki skotið á þá lijeðan, Matti. að reyna að hæfa þá báða í
I 4) — N ú erum vio í góðu einu skoti.