Morgunblaðið - 16.09.1951, Blaðsíða 10

MORGUNBLAÐIÐ
Sunnudagur 16. sept. 1951,]
10
“mmFrainhaldssagan 65
• •m
STÚLKAN OG DAUÐINN
KW'
•niiiiutinifiiHnn
mmninia
Skaldsaga eftir Quentin Patrick
niiiuiiiiiiniiiiiiii :
- ’ Trant sagði eitthvað meira, en
■jag heyrði það ekki. Jeg reyndi
Arangurslaust að her.iast gegn
bví að viðurkenna að jeg skildi
allt. Jeg vildi ekki trúa því þó
að það lægi svo augljóst fyrir.
„Þjer voruð eina vinkona
<5race. Það var mjög eðlilegt að
hún arfleiddi yður að pening-
unum. Hún gat ekki vitað hvað
álti eftir að ske. Hún vissi ekki
að nokkur mundi gera allt sem
x hans valdi stæði til að gera yður
ástfangna af sjer..“
„Segið það ekki, Trant“. Allt
í einu var Trant ýtt til hliðar.
Jerry tók fast um handlegg minn.
„Þú mátt ekki láta þá telja þjer
trú um það Lee. Ef til vill hefur
liann sóttst eftir peningunum.
f»að var hræðileg freisting fyrir
Ixann, svo sterk að hann myrti
Normu fyrir þá. En það var ekki
lygi, þegar hann sagðist elska
þig. Það veit jeg.“
Jerry horfði á mig með undar-
legri dýpt í augunum og það var
einhver mildur svipur yfir and-
liti hans, sem jeg hafði ekki sjeð
áður. Jeg minntist þess, hve góðir
vinir þeir höfðu verið áður.
Það leið löng stund áður en
Jerry sleppti mjer og snjeri sjer
að Tarnt.
„Það er gott að þessu er lokið“,
sagði hann rólega. „Jeg lofaði að
útvega yður játningu líka. Jeg
get það ---- ef við getum talað
saman í einrúmi“.
„Það er ágætt“, sagði- Trant.
Svo kom hann til mín. „Það er
best að við komum okkur hjeðan
og látum Jerry um það sem eftir
er, Lee. Farið upp í Pigot Hall
og bíðið uppi í herbergi yðar. Jeg
kem fljótlega. Er allt reiðubúið?“
spurði hann Jordan.
„Já. Jeg sendi mann til að
seekja Carteris", sagði Jordan.
Nú höfðu þeir nefnt nafn
Steve. Það var ekki aðeins í
liuga mínum sem nafn hans
hljómaði. Nú var enginn vafi
lengur. •
Jeg veit ekki hvernig jeg kom
rnjer burt. Ósálfrátt lagði jeg af
stað í áttina að Pigot Hall. Jeg
tók ekki éftir neinu í kringum
mig fyrr en jeg sá tvo menn
koma á móti mjer. Annar var
lítill og ósjálegur .... sennilega
lögregluþjónn þó hann væri ekki
einkennisklæddur. Hjnn var hár
og grannur í ljósgráum fötum ..
Steve Carteris.
Jeg vissi ekki hvað jeg átti af
mjer að gera. Þeir voru næstum
komnir alveg að mjer. Jeg gat
ekki foi ðað mjer. En .... en
livað gat jeg sagt við Steve?
Jeg hjelt áfram án þess að líta
upp, en jeg fann hve nálægt hann
var. Allt í einu tók hann í hand-
legg minn.
„Lee“.
Þá leit jeg á hann. Hann stóð
við hliðina á leynilögreglumann-
ir.um og horfð.i í augu mjer.
i „Lee jeg harf að segja þjer dá-
lítið áður en öllu er lokið. Jeg
ætlaði ekki að gera þjer neitt
íi bílageymslunni í morgun. Mjer
Idatt ekki í hug að þú mundir
jopna hurðina og fleygja þjer
út ....“.
„Það gerir ekkert, Steve“, sagði
jeg lágt. „Það gerir ekkert“.
Jeg gat ekki sagt meira. Jeg
flýtti mjer áfram. Óljóst varð
jeg vör við bíl fyrir utan Pigot
Hall. Það var bíll Steve ....'
| Og loks var jeg ein eftir uppi
}í herbergi minu .... litla her-
berginu sem hafði áður aðeins
, verið svefnherbergi mitt, en
* bafði nú að geyma svo margar
enddrminningar. sem jeg helst
vildi gleyma. Jeg settist í stól-
ínn og snjeri bakinu að gluggan-
um og beið eftir Trant.
Jeg veit ekki hve lengi ‘jeg sat
þarno. En þegar jeg haí'ðí ákveð-i
i'<' (. orfast i augu viö aunvru I
kan stóð allt svo Ijóslifandi i
M »'■■. 'r mjer. Steye hafði ekið
!'f 1 ’s frá bensfriSföðinni um nótt
r ’að hefði verið auðvelt fyrir
hann að geta sjer þess til að hún
ætlaði að fyrirfara sjér. Ef til
vill hafði hún líka beinlínis gefið
honum það í skyn, sagt honum
frá erfðaskránni og uppátæki
sínu að_ arfleiða mig að pening-
unum. Og svo hafði hún skilið
eftir kápuna og öll brjefin hjá
honum. Steve var sá eini sem
allt frá fyrstu hafði haft tæki-
færi til að lesa öll brjefin.
Og í gærkv'ldi hafði hann
allt í einu komið í gegn um runn-
ana þegar jeg stóð og horfði á
Kormu og Marciu úti í garðinum.
Hann gat hafa heyrt að Norma
sagðist skilja allt. Og honum
hefði getað orðið það íjóst strax
þá að eina leiðin var að ryðja
henni úr vegi. Hann var í her-
bergi með Nick Dodd og gat því
auðveldlega fengið að ivta allt
um ljóskastarana. Hann gat hafa
fengið Elaine til að standa uppi
á svölunum o snúa bakinu í fólk
ið sem var að dansa niðri,
Þetta var allt eins og ljóslif-
andi fyrir mjer. Og þó svo óraun-
verulegt. Mjer hafði alltaf þótt
vænt um Steve. Hann skipaði
fastan sess í lífi mínu. Hann hafði
verið svo glaðlyndur og góður,
hugulsamur og rjettsýnn. Hann
hafði verið einn besti vinur minn
og nú fyrst skildi jeg hve mikið
jeg hafði sótt til hans.. Öll þessi
ár sem jeg hafði látið mig dreyma
um Jerry, hafði Steve alltaf stað
ið við hlið mína. An þess að jeg
vissi það, var hann orðinn mjer
næstum ómissandi .... eins og
partur af mjer sjálfri. Og í gær-
kvöldi hafði hann sagt að hann
elskaði mig.
Og það hafði hann aðeins gert
vegna þess að hann hjelt að jeg
mundi verða rík. aÞnnig hafði
Steve verið.
Jeg sat eins og lömuð á sama
stað, þegar dyrnar opnuðust hægt
og Trant kom inn. Jeg stóð upp.
Við horfðumst í augu. Úr gráu
augunum hans, sem höfðu oft
\rerið svo hvöss síðustu daga, gat
jeg ekki lesið annað en vinsemd
og samúð.
„Þá er því lokið", sagði jeg.
„Já, því er lokið. Hann hefur
jítað allt. Jordan tekur hann
með sjer. Þeir koma núna og
sækja mig. Jeg á sennilega ekki
eftir að sá yður aftur. Mjer þyk-
ir leitt að þetta skyldi enda
þannig. Jeg vona að þjer sjeuð
mjer ekki reiðar".
Jeg hristi höfuðið.
„Þjer hafið aðeins gert skyldu
>ðar. Jeg trúi því bara ekki
ennþá, því þetta kom svo óvænt“.
„Yður þótti víst mjög vænt
um hann....“.
„Já, mjer þótti mjög vænt um
hann“.
„Jeg skildi það. Stundum
fannst mjer þjer vera ástfangin
af Steve Carteris",
Það var undarlegt að það var
ekki fyrr en riú að eg skildi að
jeg hafði verið það.
„Já, jeg held að jeg hafi verið
dálítið ástfangin af honum. Það
er hægt að elska fleiri en einn“.
Hann tó.k um hönd mína.
„AUt er hægt þegar maður er
ungur“, sagði hann. „Það er hægt
að elska fimmtán í senn. Maður
getur líka haldið að maður sje
ástfanginn, þegar í rauninni það
eru aðeins gamlar endurminning-
ar sem maður heldur fast við.
Astin breytist frá degi til dags,
þegar maður er ungur.“ Hann
þagnaði og bætti svo við og brosti
lítið eitt. „Maður getur næstum
allt, þegar maður er ungur ....
og vill“.
Hann þrýsti hönd mína og
sleppti henni svo.
„Jæja, Lee Lovering, ef til vill
hittumst við einhevrntímann aft-
ur, og þá er allt þetta sem virðist
svo þungbært núna gleymt og
grafið".
Og svo var hann horfinn og
dyrnar lokuðust á eftir honum.
Jeg gekk eirðarlaus fram og
aftur um herbergið og nam stað-
ar við gluggann. Sólin var horfin
á bak við skýin. Það mundi fara
að rigna. Jeg sá að annar bíll
'stóð þar líka. Jeg sá að einhver
sat í honum. En jeg hafði ekki
hugrekki til að athuga það nán-
ARNAUESBÓjf
•t
m
11
•»»>1;
-'íí í j 5
SÍMONARNIR SJÖ
Gömul rússnesk þjóðsaga
2.
Sjómennirnir voru færðir fyrir konung og þeir hneigðu sig fyrir
honum. Þeim voru framreidd glös með ljúffengasta víni og er þeir
iiöfðu skálað í botn og þurkað skeggin, sagði Douda kóngur við þá:
•— Það er alkunnugt, að þið siglið um öjl heimsins höf og kynn-
ist mörgum furðuverkum. Segið mjer nú hreinskilnislega. Hafið
þið heyrt getið nokkurs konungs eða voldugs aðalsmanns, sem á
dóttur, sem er jafn fögur og jeg? Einhverja kóngsdóttur, sem er
verð þess að vera brúður mín og drottning ríkis míns?
Sjómennirnir hugsuðu og síðan hugsuðu þeir enn meira. Loks
sagði hinn elsti þeirra: — Já, jeg hef heyrt frásagnir um að langt
hinu megin við hafið, á fjarlægri eyju, sje voldugt konungsríki.
Og konungurinn á dóttur, sem heitir Helena. Hún er eins fögur
og yðar hátign. En þjer munuð ekki hljóta hana fyrir bróður!
Kóngurinn reiddist. — Hvernig vogar þú að tala þannig til mín,
Douda; konungs? Hvar er þessi eyja ,hvað heitir hún og hver
þekkir ieiðina þangað?
•— Eyjan heitir Boosanreyja og hún er í órafjarlægð, svaraði
gamli sjómaðurinn. Það er sagt, að það sje 10 ára sigling til henn-
ar og við þekkjum ekki leiðina þangað. En jafnvel þótt við þekkt-
um leiðina, þá verður konan aldrei brúðir yðar hátignar, eða dæmið
um það sjálfur. Siglingin þangað tekur 10 ár og siglingin þaðan
cnnur 10 ár. Það gerir 20 ár. Þegar svo er komið, mun hin fagra
kona hafa elst og það er ekki eins með árroða æskunnar Og skatt-
skylduna, að hann sje eilífur' og vasanlegur. Fegurð æskuáranna
brosir í dag, en er horfin á morgun.
Douda kóngur varð hugsi. — Jæja'; sggði hanri, óhamingju rr.irini
verður allt að liði. En sem laun fyrir frásögn ykkar, sjómenn, .þá
mun jeg sæma ykknr þeim verðlaunum, að þið getið siglt s - ,pi
J'kkar til hvaða hafnar sem ei' í ríki mínu án þess að þurfa að
greiða skatta eða gjöld. i ‘ • • * • : : • ■
i a HHHliHí * M i H t S» tirnú.

Afmælisrif
TILEINKAÐ
SIGURÐI NORADAL
á sextíu og fimm ára af-
mæli hans frá yngstu
nemendum hans.
í þetta rit skrifa 14
ungir háskólanemendur
Sigurðar Nordal frá síð-
ustu 10 árum, sína rit-
gerðina hver.
Aðeins 150 eintök verða
í seld. — Eintökin eru
tölusett.
Helgafell

Afgreibsiastúika
Stúlka, vön afgreiðslu, óskast. Þarf að vera rösk og
hafa góða framkomu.
Uppl. um aldur, menntun og fyni störf sendist afgr.
blaðsins merkt: „Sjerverslun — 387“.
Tökum
ennþá
pantanir
írís hf.
Sími 7563
Þegar þjer landið fiski í Grimsby þá látið ekki
bregðast að líta inn hjá ykkar gömlu vinum í | f * S

(GRIMiBYJ LTO
153, Cleethorpe Road.
!?• !
JL I. l i

Miklar birgðir af eftirfarandi: ! ‘
Gaberdine buxur frá .................. £ 3. 3s.0d.
Alullar gab. amerísk nýtísku föt frá .... £10.10s.0d.
Gaberdine regnfrakkar frá ............. £ 8. 8s.0d.
Amerískar skyrtur í öllum litum og verði.
Karlmannasokkar með teygjufit (Nylon í hæl
og tá) frá .......................... £ 3s.6d.
Hálsbindi (alsilki) frá ................. £ 5s.6d.
Allskonar kvenfatnaður o. fl. o. fl.
— Morgunblaðið með morgun1
iu ’. —