Morgunblaðið - 06.01.1952, Blaðsíða 5

Sunnudagur 6. janúar 1952.
* MORGUNBLAÐÍÐ

Vfirlýsing' Jóns á lleyiti- :
stað stendur óhöggiuð
í HINNI MERKU ræðu Jóns á Reynist&ð í síðustu eldhús-
umræðum á Aiþingi, komst hann m. a. að orði á þessa leið:
„Það hafa verið eins kocar óskráð lög innan þing-
flokks Sjálfstæðismanna, þó engin samþykkt hafi
verið um það gerð, að séu bændafuUtrúarnir í Sjáií-
stæðisflokknum á einu máli um afgrciðslu einhvers
Iandbúnaðarmáls á þingi, og það erum við alla
jafnan, þá fylgir yfirleitt flokkurinn því.“
9
Hermann Jónasson, ráðherra, taldi Jón á Reynistað boða
nýja stefnu Sjálfstæðismanna með • þessum ummælum. —
Ráðherrann sagði:
„Allt of oft höfum við séð bændafuljtrúa Sjálf-
stæðisflokksins á þingi greiða atkvæði með land-
búnaðarmálum, en hinn hluta flokksins beiía aí-
kvæðavaldi til þess aðr feíla þau mál með verka-
mannaflokkunum." *
©
Út af þessum orðum Hermanns Jónassonar áréttaðl Jóhann
Hafstein yfirlýsingu Jóns á Reynistað í eldhúsumræðunum
með þessum orðum:
„Ails ekkert framfaramál Iandbúraðarins heíur sætt
slíkum örlögum, (sem H. J. heldur fram). Getsakir
hæstv. lantíbúnaðarráðherra í þessu efni eru með
öllu ósæmilegar.“
Loks var um þetta ritað í forustugrein Mbl. þannig:
„Þessi ummæli Jóns á Reynistað hafa við fyllstu
rök að styðjast. Þau eru sannleikurinn sjálfur.“
•
Af framangreindu tilefni hefur Tíminn nú verið að
dunda við það frá 19. des. s.l. að reyna að afsanna það,
að yfirlýsing Jóns væri rétt. Er blaðið búið að birta ekki
færri en sjö greinar í þessu skyni— undir fyrirsögninni
„Sannleikurinn sjálfur" frá I—VII.
Ekkert einasta af þeim dæmum, sem blaðið hefur nú með
miklum erfiðismunum vitnað til úr alþingistíðindum og
öðrum heimildum, sannar neitt af því, sem sanna þarf til
þess að hnekkja yfirlýsingu Jóns á Reynistað. Hefur Tíminn
því unnið mikið starf fyrir gíg — og gert sig að atnlægi,
eða beran að öðru verra.
•
í greinunum 7 er vitnað í afstöðu sumra bændafulltrúa
Sjálfstæðisflokksins til nokkurra mála: — myndunar ný-
sköpunarstjórnarinnar — löggjafar nýsköpunarstjórnarinnar
um verðlagningu landbúnaðarafurða — deilunnar um
Búnaðarmálasjóðinn (í 3 greinanna) — og ríkisframlags
til jarðræktarlaga 1944.
í engu þessara dæma voru bændafulltrúar Sjálfstæðis-
fiokksins „á einu máli“, heldur voru skiptar skoðanir um
þau meðal þeirra sjálfra. Sanna eða afsanna þau þar af
leiðandi alls ekkert varðandi yfirlýsingu Jóns á Reynistað.
Loks er í einni hinna 7 greina vikið að áburðarverksmiðju-
1 málinu, en allt sem um það er sagt þar snertir bókstaflega
ekkert efni þess máls, sem hér um ræðir.
9
Mbl. hefur af ásettu ráði látið dragast að svara þéssum
skrifum Tímans. Þau eru hér með afgreidd öll í einu.
En Tíminn á þess enn nokkurn kost að rétta svolítið hlut
sinn. Með því að lýsa því yfir, að blaðið hafi hreinlega
misskilið málefni það, sem það tók sér fyrir hendur að rita
svo margar greinar um, og þess vegna ratað óvart út í
vitleysuna, en ekki vísvitandi ætlað að blekkja lesendur
sína.
Fyrri kosturinn er töluvert betri en sá síðari og*er fyrir-
gefanlegur. Kostar aðeins að játa eigin yfirsjón.
Miklar ræktunarframkvæmd-
ir í HikEaholfsðireppi
j Fimm nýbýlí eru í undirbúningi
’ Frá frétíaritara vorum í Miklaholtshreppi.
ÞESSU ári sem nú er senn liðið, hafa verið miklar ræktunar-
framkvæmdir á flestum bæjum í hreppnum. Skurðgrafa ræktunar-
Eambandsins er búin að fara yfir 4 hreppa síðan hún byrjaði starf
Sitt, Staðarsveit, Miklaholtshrepp, Eyjahrepp og Kolbeinsstaða-
hrepp og er hún komin til baka aftur vestur í Miklaholtshrepp.
©
riöur er nmn emi sigur
sem þeir sækjast
Avarp frú Roosevelt tiL,
Kúreuhermanrm S. Þ. v
Frú Eleanor Roosevelt spjállar við hermann úr iiði S. Þ., semt
nýkominn er frá vígvöllum Kóreu.
FIMM NÝBÝLI
Hér í hreppi eru í imdirbúningi
iD nýbýli, á þrem þeirra er búið
fið reysa íbúðarhús, hjá Þorkeli
jGuðbjartssyni, Hjarðarfelii, Birni
í'Iiðssyni, Lækjarmótum og Þóri
Jóhannssyni, Lágafelli-syðra. —
Jlræðurnir Erlemlur og Einar
Jlalldórssynir í Dal hafa sótt um
• Jiýbýlisstyrk og fer.gið mælt út
Jand til nýbýiis og einnig Guð-
Jnundur Þórðarson á Miðhrauni.
Jler þetta mikinn vott um áhuga
Jtessara ungu manna á framtíð
landbúnaðarins og trú þeirra á
velgengi og framtíð sveitar sinnar.
Hér er kominn mikill snjór, og
má heita háglaust fyrir sauðfé.
„LANDAFRÆÐI OG ÁST“
Þann 29. þ. m. sýndi Ungmenna-
félagið Snæfell, Stykkishólmi, leik-
ritið „Landafræði og ást“ í félags-
heimilinu Breiðablik, að viðstöddu
miklu fjölmenni. Þótti leikurinn
takast ágætlega og. var leikendum
óspart klappað lof í lófa.
•—Fréttaritari.
FYRIR skemmu heimsóttu 50
hermenn, sem barizt höfðu í
liði Sameinuðu þjóðanna í
Kóreu, Allsherjarþingið í
París. Voru þeir fulltrúar 21
þjóðar, sem lagt hefur lið bar-
áttunni við árásarmennina :t
Kóreu. Við það tækifæri flutti
frú Eleanor Roosevelt ávarp
það, er hér fer á eftir í ís-
lenzkri þýðingu.
Þótti frúnni takast vel að
segja í stuttu nxáli sögu Kór-
eustríðsins og skýra tilgang
þeirra mannfórna, sem þar
eiga sér stað í þágu friðar og
öryggis.
Fórust henni orð á þessa
leið:
HNATTSTAÐA ættjarðar minn-
ar og styrkur þjóðar minnar ollu
því, að það féll í hlut hennar, í
umboði Sameinuðu þjóðanna, að
takast á hendur skipulagningu og
stjórn fyrstu sameiginlegu_ varn-
anna fytir heimsfriðnum. Eg segi
i í allri auðmýkt: það er trúnaðar-
og ábyrgðarstarf, sem vér erum
i stolt af að gangast undir.
Kóreska þjóðin tók árás þess-
ari, sem .stjórnað var .og undir-
búin af framandi aðilum, með
hugprýði og drengskap, en beið
jafnframt eftirvæntingarfull lið-
veizlu S.Þ. Óefað spurði hún
sjálfa sig eins og þjóðir Man-
sjúríu, Abbyssiníu og Austur-
ríkis höfðu gert, þegar á þær var
ráðizt, hvort hjálp mundi berast
frá alþjóðasamtökunum. Vafa-
laust spurði hún sjálfa sig,
hvort sagan mundi endurtaka sig
og bænum hennar verða svarað
með samúðaryfirlýsingum ein-
um.
IILIÐSTÆÐUR FRÁ
FORTÍÐINNI
Kaldhæðnin sjálf benti á marg
ar hliðstæður. frá fortíðinni. Trú-
in á að sáttmáli S.Þ. mundi örva
sameinuð, markvís átök hafði
lítið annað að styðjast við en það,
að mannkynið væri faert um að
læra af fyrri mistökum.
Þeir menn, sem ekki voru kald-
hæðnir, heldur svo kallaðir raun-
hyggjumenn gátu bent á þá stað-
reynd að ekki væri fyrir hendi
neinn viðbúnaður vegna samoig-
inlegra átaka í slíkum aðstæð-
um. En hinum kaldhæðnu og
lítiltrúuðu skjátlaðist. Hópur
þjóða áleit varnir fyrir grund-
vallarreglur sáttmála S.Þ. lífs-
nauðsvr.legar eigin hagsmunum
og alþjóðaheill.
Samvizkusamt og friðelskandi
fólk og leiðtogar þess um heim
allan spurði sig þessarar spurn-
ingar: Ef við bregðumst því að
koma til liðs við bjóð, sem hefur
endurheimt sjálfstæði sitt með
sðstoð S.Þ., hvenær munu þá
frjálsir haenn og konur fá trú og
traust hver á öðrum, vinna sam-
an að sameiginlegum hagsmun-
um.
Svarið, sem gefið var við þess-
Jari spurningu, er ein af stórvon-
um mannskvnsins. Svarið, sem
gefið var á þessum örlagaríku
stundum, kann að hafa bja.r«að
heiminum frá hörmungum nýrr-
ar heimsstyrjaldar.
FÁS SÖGUNNAR TÓK
ÖRLAGARÍKA STEFNU
Fáura st.undum eftir árásina
voru ákvarðanir orðnar að fram-
kvæmdum. Gagnkvæm loforð um
sameiginlegt öryggi voru ofnd.
Fimmtíu og þrjár þjóðir veittu
sáttmálanum tafarlausan stuðn-
ing. Hugsjón sameiginlegra ör-
yggisráðstafana til þess að hrinda
árás og koma aftur á friði, kvikn
aði og mótaðist. Horfið var írá
gamla laginu, sem Mansjúría,
Abyssinía og Austurríki eru tákn
ræn fyrir. Rás sögunnar tók ör-
lagaríka stefnu.
Þess er vænzt, að þjóð, sem á er
ráðizt, verji líf sitt. En sagan
hafði ekki tamið okkur þann
hugsunarhátt að vænta þess að
aðrar þjóðir myndu koma til
varnar fjarlægu fórnarlambi í
árásarstríði. Að verja aðra í
þeirri trú, að eigin öryggi eflist
við það, krefst ímyndunarafls,
hugrekkis og fúsleika til að íórna
sérhagsmunum fyrir allra heill.
TÓKU SF.R STÖÐU VII) HLIB
FYKSTA FÓRNARLAMBSINS
Þessir ungu rnenn, sem hér eru
með oss í dag, eru sönnun þess
að yfirgnæfandi meirihluti bjóða
heimsins er gæddur slíku ímynd-
unarafli, hugrekki og fúsleik til
að fórna sérhagsmunum “yrir
allra heill. Þeir eru vottur þess,
að menn og þjóðir eru nú fúsar
til þess að taka sér stöðu við hlið
fyrsta fórnarlambsins í árásar-
stríði og hrinda árásinni í stað
þess að bíða eins og sláturfénað-
ur eftir því að röðin komi að
sjálfum þeim. Vér sjáum hér íyr-
ir oss tákn um von, líf og bróð-
urhug hins alþjóðlega samfélags,
Miklu fleiri þjóðir en þær, sem
eiga syni sína hér í dag, sjá og
skilja af verkum þeirra, inntak
þess, er gerzt hefur, og þær tengj-
ast í viðleitninni til sjálfsvarnar
með því að taka þátt í sameigin-
legum vörnum.
Ef þessara manna og vopna-
brseðra þeirra frá öllum heims-
álfum hefði ekki notið við,
myndu orð og áform SÞ hafa
lent í skjalasöfn vanmátta ákvarð
ana. Þeir hafa lagt líf sín við
þær ákvarðanir, sem vér höfum
tekið.
HLEKKUR í
ÓRJÚFANDI KEBJU
I sáttmálanum og ákvörðunum
vorum segir: Hvar sem árásar-
stríð verður hafið, þá mun því
verða veitt viðnám, því mun
verða hrundið og friði komið á
fyrir sameiginlegar aðgerðir.
Þessir koma til vor frá þeim stöð
um, er margir af félögum þeirra
hafa látið lífið, svo að þessi yfir-
lýsing mætti verða lifandi sann-
leikur og standast í framtíðinni.
Vér lítum á þéssa menn sem full-
trúa fyrir hlekki í órjúfandi
keðju manna af öllum kynþátt-
um, öllum þjóðernum og mörgum
trúarbrögðum gagnvart sérhverri
hótun um árásarstríð í "ramtíð-
inni.
Sumar þjóðir hafa spurt sig,
hvort vanmáttur beirra heimilaði
þeim að sjá af sonum sínum inn
í vopnaðar raðir annarra, fjarri
ættjörðum sínum. En nú vita
þær, að eina framtíðarvon þeirra
byggist á fúsleika annarra til að
taka höndum saman við þær. Hið
nýja viðhorf, að einn sé með öll-
um og allir með einum, er nú
einmitt að skapast. Fálmandi
hugur mannkyns er nú farinn
að skilja þetta hugtak sem einu
raunhæíu vörnina fyrir friði og
frelsi allra.
Mennirnir, sem eru hér í dag,
eru fulltrúar fyrir nýja tegyncL
hermanna, markmið þeirra er
ekki landvmningar. Ekki berjast
þeir heldur einvörðung.u í sjálfs-
vörn. Þeir berjast einvörðungu til
að binda endi á árásarstríð. MarkL
mið þeirra er að fá. tækifaari til
að leysa með friðsamlegum
hætti. hið pólitíska vandamál,
sem olli árásinni. Friður, er hinn
eini sigur sem þeir sækjast eítir.
SAMEIGINLEG ÁTÖK í ÞÁGU
FRIBARINS EKKI LENGUR
FRAMTÍÐARHUGSJÓN
Til að ná þessu markí, hafa
þeir orðið að takmarka aðgerðir
sínar með dæmafáum hætti. Dags
daglega er ráðizt á þá frá her-
stöðvum og birgðastöðvum, en
þeir mega ekki gjalda. í sömu
raynt. Blóði margra, hermanna
SÞ hefur verið úthelit í þessari
göfugu viðleitni til þees að halda
styrjaldarsvæðinu innan ákveð-
inna takmarka. Það hefur þeim
áuðnazt. Þetta er bezti vottur
þess að eini sigurinn, sem þeir
sækjast eftir er fviour. Sem bet-
ur fer, er að verða ljóst að frið-
arsigur er unnt að vinna.
Ég hygg, að Kój-eustríðið r.tafi
af misreikningi. Ég held að nú
séu miklu minni líkur fyrir slík-
um misreikningi. Sameiginleg
átök í þágu frjðarins er nú ekki
lengur frúmtíðarhugsjón ein, þau
eru staðreynd. FriSur, frelsi, ör-
yggi og einstaklingsleg hamingja
munu ekki lifa og dafna ef vér
gerumst reikulir og tvístrumst
eða snúum aftur ti! gamla lagsins
að hver hugsi um sjáifan sig.
Fyrir hönd þjóðar írrimaar, sér-
staklega fvrir hönd mæðranna og
eipinkvennanna cg systranná,
sem biðja þess að íórnirnar sem.
færðar eru í þágu friðar í Kóreu,
megi biarga. sonum þeirra, mönn-
um og bræðrum frá ógnum meira
stríðs, þakka ég yður, synir
margra þjóða, fyrir það, sem þér
og félagar yðar hafa gert og fyrir
það, sem þér eruð fulitrúar fyrir
í heiminum í dag.