Morgunblaðið - 26.08.1952, Blaðsíða 14

Morgunblaðið - 26.08.1952, Blaðsíða 14
MORGUNBLAÐIÐ Þriðjudagur 26. ágúst 1952 f.14 KÚLA | Skáldsaga eítir FALSTAFF FAKIR | Framhaldssagan 3 — O, hvaða mas....! — Jú, þú ert hræddur við hann! Neitaðu því ekki. Og þú hefur fengið þennan unga mann hingað, þó að þú þyrftir alls ekki á honum að halda í raun og veru. —O, hoho! — Já það er einvörðungu að kenna — jú, við skulum vona að það lagist brátt — leti þinni — hm! Þú varst óupplagður og þess vegna baðstu hann að koma hing- að, og nú er það hann, sem vill ráða og regera öllu, en þú hefur látið undan honum og síðan látið Iþér ráðríki hans lynda, af því að þú ert hræddur við að setja hlut- ina á sinn stað. Og þar sem hann er meinlætamaður, varð ekki komizt hjá því að þínar smáu holdsins veikleikasyndir yxu mjög í augum hans, enda þótt all- ir hljóti að viðurkenna, að frá- vik þín séu mjög ósaknæm. Heyrðu nú, Andrés .... Presturinn stóð upp og sagði: — Já, þessi bölvaður meinlæta- maður er að gera út af við mig. Hann glápir á mig, þegar ég fæ mér brennivínsstaup. eftif há- degisverðinn, hann hóstar og styn ur, þegar ég fæ mér vindil og starir óttasleginn á mig og ógnar mér með augunum, eins og ég væri ker reiðinnar, þegar hann sér mig blanda toddý. Já, ég held næstum því að honum finnist það ólúterskt af mér að vera ógiítur, því að eitt kvöldið þvældi hann í heilan klukkutíma um að prest- urinn ætti að vera fyrirmynd safn aðarins í fjölskyldulífinu. En ég get þó ekki .... já, þú hefur sjálf sagt á réttu að standa — en á hinn bóginn er hann svo þægilega ungur maður, að .... — Já, sjálfsagt, já, sjálfsagt, en ég er nú samt ekkert hrifinn af honum! — Og hann heldur ekki af þér, það geturðu verið viss um. Sér- staklega ekki eftir þetta, sagði presturinn og kveikti í vindlinum sínum, sem hafði slokknað í á meðan á samtalinu stóð. — Jæja, það getur vel verið, gvaraði Kalli Kúla hugsandi. Stundu síðar ók hann hei n í vagninum sínum. Það var glampandi tunglsljós. Skógurinn stóð þögull og hátíð- legur beggja/vegna vegarins, en Kalli Kúla hallaði sér aftur á bak í sætið og var óstyrkur'og gremju legur á svipinn. Árekstur hans við aðstoðar- prestinn hafði raskað jafnvæg- inu í sál hans. Hann lyngd.i aftur augunum, og allt í einu sá hann hroðalega sýn: Hann sá sjálfan sig liggjandi á jörðinni, en séra Jóhannsson dans . aði á brjóstinu á honum og sveifl- ! aði stórri vatnskönnu yfir höfði hans. Kalli Kúla stundi svo hátt, að ekillinn sneri sér við og leit á hann. Kalli Kúla kinkaði kolli til hans og ferðinni var haldið éfram. Hann sat og dreymdi er þeir fóru framhjá litlu stöðuvatni sem hét Ásavatn. Eyja lítil var í miðju vatninu og lýsti gullbrydd í máiia skininu. Gamlar sagnir skýrðu svo frá, að afguðadýrkun hefði farið fram á eynni, og þar var enn þá steinn, er sagt var að hefði verið notaður fyrir altari. Kalli Kúla renndi augunum yfir eyjuna og lokaði þeim svo aftur. Allt í einu glennti hann upp augun og þ|ut upp úr sæti sínu. Hann halláði sér út af strax aftur, reis upp að nýju. Hann var auðsjáanlega að hugsa um eitthvað merkilegt, og kveikti sér í vindli, til þess að skýra hugsunina. Allt í einu kast aði hann vindlinum burt, fleygði sér niður og fór að hlæja, fyrst lágt, síðan hærra og hærra. Ekill inn sneri sér við aftur og leit á hann, en herragarðseigandinn veifaði hlæjandi til hans og bað hann að halda áfram. Hlátur hans skelfdi fuglana í skóginum. Honum virtist sem máninn, er í fyrstu hafði horft kæruleysislega á hann, væri nú loks farinn að skilja og viður- kenna ástæðuna fyrir kæti hans og væri farinn að hlæja líka — hlæja gullhlátri — með sínu bleik gula andliti. Og máninn og Kalli Kúla hlógu hver í kapp við ann- an, þangað til vagninn stanzaði við Ásaþorp og Kalli Kúla hopp- aði út og gaf vinnupilti sínum krónu í þjórfé, á meðan hann skellihló. Stuttu síðar fór Kalli Kúla að hátta. Hann lá lengi vakandi og las í lítilli óinnbundinni bók — hætti fyrst þegar sólin kom upp. Undir hádegið vaknaði Kalli Kúla þreyttur eftir lesturinn um nóttina. Árdegisverðurinn var tilbúinn og prófessorsfrúin hafði hóstað nokkrum sinnum fyrir utan dyrnar og barið tvisvar. Hún óttaðist, að hinn bragðgóði árang ur vísindastarfsemi hennar yrði kaldur og missti nokkuð af hinu góða bragði, áður en hihn ná- kvæmi gagnrýnandi fengi tæki- færi til að bragða á honum. Loks ins heyrðust hin stuttu skref Kalla Kúlu fyrir innan. Það var tákn þess, að hann væri að verða tilbúinn að setjast að borðum. Hann borðaði árdegisverðinn í djúpri þögn og andvarpaði djúpt nokkrum sinnum og leit upp í loftið. Prófessorsfrúin horfði hálf skelfd á hann. — Er herragarðseigandinn sjúkur? dirfðist hún loks að spyrja, er hún heyrði, að andvörp hans voru þyngri en áður, þegar hann tók uppáhaldsrétt sinn, lít- ið glóðarsteikt svínshöfuð í kúlu- sveppassósu. Kalli Kúla hristi höfuðið áhyggjufullur á sVip. — Nei, Auðhumla! — A-a. Humla? — Ég kalla þið Auðhumlu af því að þú nærir mig úr spenum þínum. Ég á við, bætti hann við til skýringar, er hann sá roða blyggðunar og gremju færast yfir andlit hennar — ég á við, að ég. lifi með þinni hjálp — þú gefur mér næringu mína — Auðhumla! —- Hann getur verið sannarleg Humla fyrir mér! hvæsti hún sár- móðguð og skellti eldhúsdyrun- um á eftir sér. Kalli Kúla hló og veiddi eina ansjósu, sem hann hreinsaði mjög nákvæmlega, áður en hann sam- einaði hana bræðrum sínum. Þá er hann sat á veröndinni yfir kaffibollanum og renndi aug- unum með velþóknun út yfir landareign sína, kom pósturinn með lítinn bókapakka, er Kalli hafði pantað símleiðis úr bæn- um. Þegar Kalli sá hvað í pakk- anum var, varð hann glaður á svip. Hann hringdi með lítilli klukku. — Kallaðu á Lar.tz, sagði hann við vinnukonuna. Lantz var fyrrverandi undirfor ingi, en nú var hann í ráðsmanns stöðu í Ásaþorpi, og húsbóndan- um til aðstoðar að öðru leyti. Hann hlýddi húsbónda sínum í blindni og skoðaði hann sem yfir- mannlega veru, síðan hann hafði útvegað Lantz medalíu frá Félagi föðurlandsvinanna. Lantz var ósegjanlega hreykinn af þessum heiðri, ekki sízt, þar sem hann átti fyrir „heiðursmerki óbreyttra hermanna“ og var þar af leiðandi hinn mest krossaði maður í næstu sveitum. Lántz kom brátt og sló hælun- um saman svo að glumdi við. — Hvað fyrirskipar herra herra garðseigandinn — Jú, sáðu til, Lantz, ég ætla að segja nokkur orð við fólkið viðvíkjandi þýðingarmiklu mál- efni, ákaflega þýðingarmiklu málefni. Þú getur sagt þeim að koma upp til mín — í stóra sal- inn klukkan sex eftir hádegi í dag. Það getur hætt vinnu klukk- an fimm og farið í hrein föt, og komið svo hingað. — Eins og yður þóknast, herra herragarðseigandi, svaraði Lantz án þess að hin minnstu svipbrigði sæjust á andliti hans, enda þótt hann væri að springa af forvitni. eítir Grimmsbræður 6. Stúlkan hélt nú áfram að nauða á Jóni, þangað til hann sagði, að hann skyldi láta einn héra af hendi, ef kóngsdóttirin vildi sjálf koma og sækja hann. Stúlkan fór nú heim til hallarinnar með þessi skilaboð. Stuttu eftir að hún var farin, kom gamli maðurinn til Jóns og sagði: „Hvað ertu nú að gera?“ „Ég er að gæta þess, að enginn héranna strjúki,“ svaraði Jón. „Ég fæ ekki kóngsdótturina fyrir konu, ef einhver þeirra strýkur." „Ég ætla að gefa þér hljóðpípu, sem þú skalt flauta í, ef’ einhver þeirra skyldi hlaupast á brott, og þá munu þeir koma óðar aftur.“ „Nokkru seinna kom kóngsdóttirin og hafði á burt með sér einna héra. En þegar hún var komin nokkuð langt í burtu, blés Jón í flautuna og þá hljóp hérinn frá kóngsdóttur og beint inn í hérahópinn. Þegar komið var kvöld, blés Bárður aftur í flautuna til þess að fullvissa sig um, að engann héra vantaði. Svo rak hann allan hópinn til hallarinnar. Kóngurinn varð mjög undrandi þegar hann sá, að Bárður kom með alla hérana til baka. Hann vildi þó ekki láta hann hafa dóttur sína fyrr en hann hefði fært honum fjöður af fuglinum Griff. Næsta morgun lagði Bárður af stað frá konungshöllinni. Um kvöldið kom hann að höll einni og bað þar um gistingu. Gestgjafinn tók honum mjög vel, og spurði hann hvert hann væri að fara. Bárður sagðist vera að leita að fuglinum Griff. „Já, einmitt það,“ sagði gestgjafinn. „Það er sagt, að fugl- inn Griff viti alla hluti.“ * «■ > c'MaTaim'aw* lansili ■■*■■■■■■■■•■■■« ■■■««■:■■ ■■■■ ■ ■;■ rt Siflver Gross Nú er ný sending komin. Einnig hinar mjög cftirspurðu kerrur. VERZLtNIN VARÐAN Einkasali í Rcykjavík fyrir Silver Cross. Eaugaveg 60. Sími 6783. vagninn, sem öllum konum langar til að aka. Vagninn, sem allir krakkar vilja láta aka sér í. Höfum nokkra ódýra VÖRUBÍLA, sendiferAabíla, jeppa- bila, Dodge-herbíla og 4ra og 6 manna bíla. — Tökum bíla í umboðssölu. — Bjartir og rúnigóðir sýningarsalir. Bílamarkaðurinxa 'hci k » ■■■■■■i 'LlamarteaöunnYi : Brautarholti 22 — Sími 3673 ■ ■ ■ ■■■■■■■■■««■■■■■■■•■■*■■■■■■■■■■■■•■■•■■■■■■■■■■■••■■»«an B. S. S. K. lil solu á vegum félagsins hálf húseign í Hlíðahverfinu. Nánari 3 ■ upplýsingar gefnar í skrifstofu félagsins Lindargötu 9A ; efstu hæð, næstu 3 daga kl. 17—18,30. Félagsmenn, sem jj vildu neyta forkaupsréttar gefi sig fram á þeim sama tíma. 5 Stjórn B.S.S.R. ■ ífUJJl c«

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.