Morgunblaðið - 27.08.1953, Page 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 27. ágúst 1953
Framh'aldssagan 17
En herra Whidby svaraði því
neitandi og sagði að hann væri
það að minnsta kosti ekki alveg.
„Þá skulum við ekki tefja leng-
ur“, sagði herra Poteat og lagði
handlegginn yfir öxl mér.
Hann leiddi mig að dyrunum
hinum megin í herberginu, en þá
stöðvaði herra Whidby' okkur.
Það væri betra sagði hann að
bíða þangað til Et’nridge læknir
kæmi út.
Herra Poteat lét mig setjast á
legubekk og sagði mér að reyna
að hvíla mig. „Þetta hefur verið
erfiður dagur fyrir hana“, sagði
hann við mennina.
Hinn maðurinn kom með vatns
glas handa mér og blævæng til
að svala mér og ég hvíidi höfuð-
ið við púðann. Ég vissi af því að
herra Poteat gekk um gólfið en
ég var að því komin að sofna. Þó
1 heyrði ég út undan mér að hann
fór illum orðum um frú Plummer
sagði að hún hefði misnotað mig,
látið mig vinna eins og þjónustu-
stúlku og ekki leyft mér meira
frelsi en ég væri fangi. Hann var
feginn því, sagði hann, að hann
hafði ekki átt neinn þátt í því að
koma mér á þennan skóla.
Herra Whidby sagði þurrlega,
að ef hann myndi rétt, þá hefði
herra Poteat verið með allan hug
ann við annað mál, sem hafði
verið gróðravænlegra og þar sem
einkaskólar tækju ekki hvaða
nemendur sem væri, þá hefði
ekki verið um annað að ræða.
Frú Plummer hafði heldur ekki
verið fáanleg nema fyrir góða
aukaborgun.
Þá opnuðust dyrnar og hávax-
inn maður kom fram.
Herra Poteat gekk til móts við
hann. „Jæja, læknir, hvernig líð-
ur honum?“
Læknirinn bar til hendurnar,
sem mér fannst mundi eiga að
merkja eitthvað sem væri að
dvína smátt og smátt. Herra
Poteat snéri sér að mér: „Komdu
Jessica", og við gengum inn í
herbergið innar af.
Á milli glugganna var stórt
rúm. Herra Poteat leiddi mig að
i'úminu og ég leit á hreyfingar-
lausu veruna sem lá þar. Fyrst
kannaðist ég ekkert við þann sem
lá þarna, en svo sá ég að þetta
var gamli maðurinn, sem ég
hafði séð í skrifstofu herra Poteat
og Whidby. Ég þekkti aftur
lcrepptu beinaberu höndina og
augun horfðu rannsakandi á mig
eins og þá, en nú voru þau sljó og
leitandi.
Ég vissi ekki hvað ég átti að
gera eða segja, svo ég stóð þarha
þegjandi og mætti augnaráði
gamla mannsins. Þá rann það
skyndilega upp fyrir mér, að hér
væri' dauðinn á ferðum .. að
lífið væri að týnast úr líkama
hans. Herra Poteat stóð við hlið
mér og studdi mig. En hvers
| vegna hafði verið komið með mig
; hingað til þess að horfa á þenn-
an gamla mann deyja? Hvað var
■ ég honum .. eða hann mér? Ég
j leit spyrjandi á hann, hallaði mér
. nær og lagði hönd mína yfir
beinabera höncl hans.
Það var eins og vitund hans
vaknaði til þess að finna snert-
" inguna, því að snöggvast fannst
mér eins og ég sæi svipbreytingu
á andlitinu. Drættir fóru um
! munninn eins og hann væri að
reyna að segja eitthvað.
«* Hjúkrunarkonan kom pð rúm-
; inu og ætlaði að taka uúi úlnlið
hans, en þá gekk maður fram úr
f skugganum í herberginu og bað
hana að bíða. Það var Andrew,
sá sem ég hafði séð fjrrst á skrif-
stbfu Poteat og" Whidbý: „Hann
er kannske að reyna að segja eitt
hvað“, sagði hann við hjúkrunar-
konuna. Svo beygði hann sig yfir
gamla manninn og horfði á var-
irnar sem bærðust. Ekki veit ég
hvort hann gat lesið af vörunum
það sem gamli maðurinn var að
segja, en hann dró mig nær rúm-
inu og sagði hátt og skýrt: „Þétta
er stúlkan, herra minn. Þetta er
stúlkan“.
Hann hafði ekki fyrr sleppt
orðinu, en höfuðið féll máttlaust
niður á koddann aftur og sami
sljóleikinn kom yfir andlit.ð aft-
ur. En augun horfðu leitandi í
áttina til mín, Þegar herra Poteat
leiddi mig út, fann ég að þau
fylgdu mér eftir.
Mér fannst það óbærileg til-
hugsun, að nokkur skyldi þurfa
að leggja út í óvissuna handan
lífsins án þess að nokkur hérna
megin sæti eftir með sorg í hjarta
Ég fól höfuðið niður í legúbekk-
inn og grét fyrir hann sem enginn
saknaði. Og þannig sofnaði ég
um leið og mér fannst ég heyra
fagran bjölluhljóm .... bjöllur
sem hringdu fyrir þá sem áttu
engan að.
Þegar ég vaknaði, leit ég undr-
andi í kring um mig í herberg-
inu, þar sem allt kom mér ókunn-
uglega fyrir sjónir. Og stúlkan í
rúminu, íklædd silkináttkjól með
kniplingum, var mér líka ókunn-
ug, enda þótt það væri ég sjálf.
Ég mundi ekkert eftir því að ég
hefði komið inn í þetta herbergi,
eða að ég hefði afklæðst og sofn-
að í þessu rúmi. Ég vissi síðast
af mér þar sem ég lá grátandi á
legubekknum. Ég vissi ekki,
hvers vegna farið hafði verið
með mig til gamla mannsins sem
var að deyja. En það sem lá mér
þyngst á hjarta var að vita ekk-
ert um afdrif Mitty eða hvar hún
var niður komin.
Ég horfði kring um mig og þá
sá ég að gluggatjöldin þungu
voru eins og tjöldin í herberg-
inu, þar sem ég hafði grátið mig
| í svefn kvöldið áður, að öðru
; leyti en því að á þessum var ann-
' ar litur. Ég var þá ennþá í Kim-
ball House en í öðru herbergi.
Ég hafði ekki hugmynd um það
hvernig ég hafði komizt í þetta
herbergi, en nú vissi ég þó að
minnsta kosti hvar ég var.
Allt í einu heyrði ég umgang.
Ég snéri mér í rúminu og sá þá
inn um opnar dyr inn í litla stofu.
Og fyrir framan spegilinn í þess-
ari litlu stofu stóð kona. Hún
snéri bakinu í mig, en ég sá hana
í speglinum. Og hvílík kona!
Ekki svo að skilja að hún væri
sérstaklega fögur og ekki var
hún heldur sérlega glæsileg til
fara. En andlitið var góðlegt og
opið og svipurinn var um leið
gázkafullur.
Ég velti því fyrir mér, hver
hún gæti verið og hvers vegna
hún var hér hjá mér. Þá var bar-
ið hljóðlega að dyrum. Hún festi
hárnálina í hárið og fór til að
opna.
Mér létti þegar ég sá að það
var bara herra Poteat sem kom
inn. Hann setti hattinn frá sér á
borð og þegar hann hafði litið
snöggvast inn til mín, tók hann
um báðar hendur hennar.
„Ungfrú Camilla, alltaf sjálfri
sér lík. Hvernig fóruð þér að því
að komast hinga?“
Hún losaði hendur sínar og
yppti öxlum. Svo gekk hún að |
speglinum aftur og strauk yfir
hár sér.
Hann leit aftur til mín. „Er allt
í lagi? Mér sýnist hún liggja svo
kyrr“.
Hún hló til hans. „Já, allt er í
lagi“.
Hann gekk að rúminu og ég
heyrði að hún kom á eftir hon-
um. „Jæja, hvernig lízt þér á
hana?“
Mér fannst tónninn í rödd
hennar mundi færa mér heim
sanninn um það, hvort hin dá-
samlega hugmynd sem flogið
hafði í hug minn, væri rétt eða
ekki. Ég beið því í ofvæni eftir
svari hennar. En þegar hún sagði
„Nú hún er blátt áfram falleg“,
þá fór draumur minn út um þúf-
ur. Þetta var ekki móður rödd,
sem svaraði þannig.
tir
%
Halastjarnan og Jörðin , /
„Ég bið margfaldlegrar afsökunar," sagði þá Halastjarnan.
„Þetta eru líklega launmál?“
„Nei, ekki er það,“ anzaði Jörðin. „En allt til þessa dags
hefur mér ekki tekizt að komast að raun um, hverjir heim-
skingjarnir eru. En þeir eru til — það veit ég — og það fleiri
en einn og fleiri en tveir. Vandkvæðin á að þekkja þá liggja
í því, að hver og einn þykist vitur, en álítur alla' aðra
heimska.“
„Þeir eru þá líklega allir heimskir," mælti Halastjarnan.
En nú þótti Jörðinni fyrst verulega fyrir. Henni datt í hug,
að hún hefði verið of opinská við þessa ókunnu stjörnu, sem
hún þekkti ekki að neinu leyti. Þetta hlaut líka að vera lítil-
fjörleg persóna eftir útlitinu að dæma.
Hún sagði því í drembilegum róm:
„Síður en svo, Halastjarna góð, síður en svo. Það er ekki
til neins að vera að tala við þig um þessi efni. Þú hefur
ekkert vit á því. Ég er ekki vön að grobba af mér, en ef þú
gætir vel að, muntu sannfærast um það, að ég sé álitlegust
af öllum stjörnunum. Skoðaðu alla hnetti himingeimsins, og
hvergi muntu finna jafningja minn.
Líttu á Venus, Júpíter og Marz. Ég man nú ekki hvað þær
heita þessar þarna, en allar ganga þær í kringum sólina eins
og ég.
Taktu nú vel eftir mér. Líttu á djúpu og tæru vötnin mín.
Horfðu á beykiskógana og pálmaviðarlundina.“
„Ég get nú ekki, hreinskilnislega sagt, séð nokkurn skap-
aðan hlut af allri þessari fegurð,“ sagði Halastjarnan.
„En þetta getur vel verið satt,“ sem þú segir, fyrir það.
Ég sé ekkert nema tóma þoku umhverfis þig.“
„Já,“ sagði Jörðin dálítið vandræðalega. „Henni var ég
búin að steingleyma. Þetta er nú gufuhvolfið.“
burðyr
Morgunblaðið vantar unglinga eða fullorðið fólk
til að bera blaðið til kaupenda þess á Kópavogs-
hálsi. — Upplýsingar á afgreiðsiunni. Sími 1600.
^JJe íqi
d
Ameriskir
lampar
nýkomnir!
Borðlampar og
gólflampar með
þrískiptri peru
og Ijósi í fæti
Verð frá kr. 275.00
Ámerísk
heúnilistæki
Strauvélar
Verð kr. 1645,00
Hrærivélar
Verð kr. 1295,00
Brauðristar
Hraðsuðukatlar
rafmapsperur
Co.
la^ymsson
Hafnarstræti 19 — Sími 3184
Kdpuefni
■
■
■
■
■
AÐALBÚÐIN |
Lækfarlorgi — Sími 7288 i
- AUGLÝSÍNG ER GULLS ÍGILDI ~