Morgunblaðið - 23.09.1953, Side 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 23. sept. 1953
3
Framhaldssagan 40
Ég var of upptekin af Wes til
til þess að veita því athygli að 21.
afmælisdagurinn minn nálgaðist.
Ég mundi ekki eftir honum fyrr
en ég fékk bréfmiða frá Andrési,
)þar sem hann minnti mig á að
ég ætti að fá að sjá erfðarskrá
Mathíasar Purfoy, þegar ég yrði
i«yndug. Það væri nauðsynlegt
fyrir mig að koma á skrifstofu
tians, þar sem Whidby og Poteat
yrðu viðstaddir.
Ég gladist yfir bréfi Andrésar,
|»ví við Mitty höfðum undanfarið
■orðið að spara mikið til þess að
geta keypt allar nauðsynjar til
húshaldsins, því það hafði verið
heldur lítið sem Wes hafði látið
húshaldinu á Hickory Hill í té.
Og ef það væru peningar sem
Matthías Purefoy ætlaði að arf-
leiða mig að þá gæti ég víst
ábyggilega notað þá.
Nú varð ég að reyna að sjá um
að Wes væri í standi til þess að
koma með mér þennan umrædda
dag til þess að hitta Poteat og
Whidby á skrifstofu Andrésar.
Til allrar hamingju hafði hann
drukkið frekar lítið og þegar við
lögðum af stað, var Wes rétt eins
og hann átti að sér að vera, eins
og hann var í gamla daga.
I fyrsta skipti í margar vikur
vorum við eins og góðir vinir, a.
m. k. í einn dag. Ég var stolt af
því að vera með Wes, stolt af því
að ganga við hliðina á Wes og
fítolt af því að vera eiginkona
hans.
Þegar við komum að skrifstofu
dyrunum varð ég undrandi: Nú
átéð ekki lengur bara Whidby og
Poteat, — heldur Whidby Poteat
og Hardee. Að hugsa sér, Andrés
Var orðinn meðeigandi.
i Hann kom út í fordyrið til þess
að heilsa okkur Wes og ég tjáði
honum gleði mína yfir þessu.
Hann varð hálf vandræðalegur
Og sagði að Whidby og Poteat
væru að bíða eftir okkur.
Skrifstofan var ríkmannleg og
rúrrigóð. Hr. Poteat stóð upp þeg-
ar við komum inn og heilsaði
okkur alúðlega. Ég veitti því at-
hygli að hann var ekki eins og
áður, skjótur í hreyfingum, held-
ur sjálfandi og óákveðihn, og síð-
ar komst ég að því að þannig
voru einnig hugsanir hans. Hr.
Whidby hafði verið mikið veikur
síðari ár, þá virtist honum ekkert
hafa hrakað, hann virtist aðeins
svolítið þurrari á manninn.
Það var Andrés sem settist í
stólinn sem var á bak við skrif-
borðið, og opnaði skjalamöppuna
sem beið á borðinu. Mér datt í
hug um leið og ég horfði á hann
framkvæma þetta, hve góð áhrif
hann hefði á mann og hve virðu-
legur hann væri orðinn.
„Til að byrja með“, sagði hann,
„er nauðsynlegt fyrir mig að
segja þér frá Mathiasi Purefoy,
sem þú sást og talaðir við hér í
þessari skrifstofu. Þegar hann
lézt var hann ríkur maður á okk-
ar mælikvarða. Hann hélt í við
sjálfan sig, *og það voru sumir
sem sögðu að hann væri ákaf-
lega nízkur. En hann hélt ekki í
við barnið sitt.“
„Barn?“ endurtók ég.
„Mathias Purefoy átti son“„
hélt Andrés áfram. „Einka-
son. En ég veit ósköp lít-
ið um hann, því að Mat-
hias Purefoy sagði mér lítið
um hann. En ég geri ráð fyrir að
hann hafi verið gáfaður og lag-
legur drengur. Þessi ungi Pure-
foy átti sína eigin hesta og lifði
og skammti sér eins' og ríks
manns sonur, vegna þess að fað-
ir hans lét allt eftir honum, meira
heldur en hann hafði gott af.
Hann andaðist áður en hann
hafði náð þrítugsaldri, eftir að
hann hafði lent í leiðinlegu ævin-
týri, sem hann kvaldist út af.“
Hann þagnaði augnablik, en
hélt svo áfram. „Þetta skýrir fyr-
ir þér Jess, hvers vegna þú varst
alin upp á þennan máta. Hann
vildi ekki láta peningana sína
eyðileggja þig eins og þeir höfðu
eyðilagt son hans“.
Ég fann hvernig eftirvæntingin
fyllti herbergið og ósjálfrátt velti
ég fyrir mér hvað þetta kæmi
mér allt við.
Ég leit alvarlega í augu hans
og spurði rugluð: „Hvers vegna
ertu að segja mér allt þetta um
son hr. Purefoy? Var ....?“, ég
vissi eiginlega ekki hvað ég átti
að segja, en hélt áfram. „Var
hann ....?“ Ég gat ekki lokið
við setninguna vegna geðshrær-
ingar.
„Já, Jess“, sagði hann vingjarn
lega. „Sonur Mathiasar Purefoy
var faðir þinn. Mathias Purefoy
var afi þinn.“
„Veiztu nokkuð um móðir
mína, Andrés?" spurði ég og það
virtist ofur eðlilegt að mig lang-
aði til þess að vita eitthvað um
hana.
Það kom annarlegur svipur á
andlit hans og hann tók upp lít-
inn silfurhníf af borðinu, lék sér
að honum stundarkorn, en lét
hann síðan aftur á sama stað á
borðinu.
„Mathias Purefoy lagði svo fyr-
ir að þú mættir aldrei gera neitt
til þess að reyna að hafa upp á
móðir þinni, hvort sem hún er nú
lífs eða liðin.“
„Hvers vegna er mér bannað
að vita eitthvað um móðir mína?
Gat hr. Purefoy — afi minn —
um nokkra ástæðu fyrir því?“
Munnur Andrésar varð eins og
strik á fölu andlitinu. „Vitneskj-
an um móður þína gæti ekki
hvorki orðið þér til góðs né ills,
en það gæti verið að hún hefði
slæmar afleiðingar fyrir ein-
hverja sem eru saklausir. Það
gæti jafnvel orðið einhverjum til
vansæmdar.“
Wes þýsti hendi mína hug-
hreystandi.
„Þú notar orðið vansæmd,
Andrés. Eftir því sem ég bezt
man, þá hlýtur það að þýða að
ég hafi verið óskilgetin? Er það
satt?“
„Já, Jess. Það er satt“, sagði
hann hæglega.
5
Um leið og hann talaði minnt-
ist ég þess, að eins lengi og ég
mundi eftir mér, þá hafði mig
dreymt um að einhverntíman
myndi ég finna móður mína. En
mér hafði aldrei dottið í hug, að
ég gæti orðið henni til vansæmd
ar ef ég loks kynni að finna hana.
Og nú varð ég, af þessari ástæðu
að hlýða boði Mathiasar Purefoy,
hvort sem mér líkaði betur eða
verr.
■
i:
i:
t:
Allt í einu veitti ég því eftir- ;
tekt hve lengi ég hafði setið ■
þögul. Ég sá að andlit Wes var | ;
fullt af ás ttil mín og reiði til ;
þeirra sem höfðu sært mig. i
Andrés beið rólegur og þögull og ;
er ég mætti augum hans sá ég i
þar aðeins umhyggju og góðvilja , ;
til mín.
„Og nú skulum við snúa okkur :
að síðasta liðnum í erfðarskrá ■
■
Matthíasar Purefoy", sagði hann. J
„Og þú Jessica Kildare ert einka ;
erfingi afa þín, og þá virðist mér ;
þú vera velstæður ungur kven- ;
maður.“ :
•
Ég lamaðist við þessar upplýs- ;
ingar, því arfurinn kom mér al- H
gjörlega á óvart. Ég gladdist ;
samt yfir honum, því nú þyrftum
við Mitty ekki að vera með fjár-
hagslegar áhyggjur og þyrftum
Lppreisnin á Pintu
Eftir Tojo
18‘
Óánægja hásetanna yfir meðferð yfirmannanna á sér og
litlum og lélegum mat, varð stöðugt meiri með hverjum
deginum, sem leið.
Eitt sinn þegar James sterki var á vakt og var við stýrið,
kom matsveinn hlaupandi inn í stýrishúsið og var mikið
niðri fyrir.
„Það hefir verið stolið mat,“ muldraði hann. „Maturinn,
sem ég ætlaði skipstóranum, er horfinn. Það hefir einhver
stolið honum,“ sagði hann og skalf eins og hrísla í hvass-
viðri.
„Hver fjandinn er á seiði. Ertu genginn af gölfunum, mað-
ur?“ mælti Philip, fyrsti stýrimaður, sem staddur var í
stýrishúsinu.
„Matnum hefir verið stolið,“ næstum því hrópaði nú mat-
■ sveinninn. „Það hefir einhver læðst inn í eldhús, á meðan
1 ég skauzt eftir vatni.“
Um leið og matsveinninn sleppti orðinu, birtist skipstjór-
inn í dyrunum.
„Hvað er hér á seyði?“ sagði hann og leit í kringum sig.
Hann var bersýnilega undir áhrifum áfengis, því að hann
skjögraði til sitt og hvað þegar hann gekk. I
Matsveinninn skýrði honum frá matarstuldinum með hálf-]
um huga. Þegar hann hafði lokið máli sínu, gekk skipstjór-
inn að honum og sló hann með flötum lófanum á aðra kinn-
ina. Því næst gekk hann að James, þar sem hann stóð við
stýrið, og tók þéttingsfast í treyju hans og sagði:
„Ég hefi grun um, að þú sért að egna til uppreisnar hér
um borð. Þú veizt líklega hvaða refsing er fyrir slíku? Ef
það reynist rétt vera að matnum hafi verið stolið að þínu
, frumkvæði, sem ég hefi grun um, skaltu fá að kenna á því,“
hreytti hann út úr sér um leið og hann sleppti hendinni af
James, sem ekki sagði eitt einasta orð og brá ekki hið
minnsta við þessar hótanir skipstjórans.
Fluorescent perur
j
í eftirtöldum stærðum, fyrirliggjandi:
■ ■ ■ ■ 24” 40 watta
■ ■ ■ ■ 36” 30 —
m ■ ■ 48” 50 —
■ m m ■ 60” 80 —
J4.lL A/ |
Austurstræti 14 — Sími 1687 j
Múluskólínn Mímir
Túngötu 5, annari hæð, sími 4895.
• *'
Námskeið í ensku, frönsku og þýzku byrja
um næstu mánaðamót. Kennslustundir verða
30 í hverju tungumáli, 3 í hverri viku. Nám-
skeiðunum lýkur fyrir jól.
Áherzla verður lögð á:
1) Að hjálpa nemendum til að skilja og tala, eins fljótt
og auðið er, þau tungumál, er þeir leggja stund á.
2) Að kenna þeim nemendum, sem þegar hafa fengið
undirstöðu, til þess að hagnýta sér hana, rifja upp
hið gleymda, bæta við orðaforðann og æfa talmálið.
Kennsla í framhaldsflokkum, fer að mestu fram á
viðk. tungumálum.
3) Að kenna nemendum góðan framburð.
Innritun og upplýsingar kl. 5—7 daglega.
Einar Pálsson.
Halldór P. Dungal.
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
■ ■■■■■■■■■■■•!
Hef kaupanda
að 4ra herbergja íbúð eða einbýlishúsi á hitaveitusv.
eða í Skjólunum. — Útborgun allt að 300 þús. kr.
ARNI GUÐJONSSON, lögfr.
Garðastræti 17 — Sími 5314.
Viðtalstími 5—6,30.
Ungan
reglusaman mann vantar
til afgrciðslu í bókaverzlun. — Umsóknir, ásamt ;
mynd, merkt: „Bókaverzlun — 701“, sendist blaðinu ;
fyrir föstudagskvöld.
Sendisveinn óskast
við hcildverzlun. — Lysthafcndur scndi umsóknir ;
til afgreiðslu blaðsins, merkt: „Ábyggilegur •—
684“.