Morgunblaðið - 01.11.1953, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Sunnudagur 1. nóv. 1953
LJÓNIÐ OC LHMBID
EFTIR E. PHILLIPS OPPENHEIM
133
Framhaldssagan 13 Mér er nær að halda, að hann
verði umræðuefni Lundúnabúa
séð — þeir litu út eins og afl- áður en lýkur. Verið þér sælar,
raunamenn, og voru þó í ein- frú Agatha. Berið Matthew
kennisbúningi okkar þjóna — og kveðju mína.“
mér ekki leyft að koma inn! — „Kæri markgreifi —“
David „tekur ekki á móti gestum | En markgreifinn var háll sem
núna!“ Og Matthew, einn helzti áll, og iveyrnarlaus á vinstra
íjármálamaðurinn, og einn vin- ■ eyra, svo hann komst undan.
sælasti maðurinn í City, stóð við [-]_._|-|
hlið mér! Ég hef 'aldrei vitað
slíka meðferð! Það er margt, sem
Tottie Green tók einnig á
óg vildi fá að vita. Hvað ætlar móti gestum þetta kvöld á svip-
David að gera við eignir sínar? | uðum tíma- Einn °g einn> allir
Clarence er að verða fullorðinn.1 meira °S minna flóttalegir, laum-
Hvernig fer um framtíð hans? uðust þeir inn í skuggalegu
David getur þó ekki farið að setj veitingastofuna, sem angaði af
ast að í Englandi, eftir allt, sem, bjórstækju og tóbaksreyk. Þeir
á undan er farið“ settust á óhreina stóla og röðuðu
„Dawson hefur ekki gefið yð- sér umhverfis borðið, þakið
ur neitt í skyn um það hvað f töskum, því þó Tottie hefði
hann hefði fyrir stafni, geri ég sina galla> var hann gestrisinn.
ráð fyrir?“ spurði Glenower Þarna var Eallbyssu-kúlu Lem,
hugsandi. „Mér hafa borizt til myrkur á svip og all drukkinn,
eyrna skrítnar sögusagnir um
það. Ekkert mannskemmandi, en
dálítið ísyggilegt".
„Dawson gaf mér ekkert í
skyn“, sagði frú Agatha. „Ég
en þó ekki um of til að taka þátt
í kvöldverkunum. Við hlið hans
sat illilegur, ungur maður, Fred
að nafni, mættur í þennan virðu-
lega hóp í fyrsta sinn; hann var
fræddist ekki hót af að spyrja fölur 1 andliti> fitjaði upp á trýn-
hann — ég, sem hef verið hús- ið’ önnur öxlin var mun hærri
jmóðir hans öll þessi ár. Segið en öin> °S munnurinn minnti á
mér strax, kæri markgreifi, , eitursnák, sem opnar skoltinn til
hvers kyns sögusagnir ’þettá ! að bíta' Næstur h°nnm sat Slimy
voru. Hvað
David?“
segir fólk um
Cotten, uppgjafaskrifari, þokka-
lega klæddur, með granna fing-
„O, ekkert, sem yður þætti ur! ,llkasta kl°m' °fegnt ÞeJm
markvert", var hið óákveðna *f,ke uHannen’tt
svar. „Það er allt fremur skrítið. skammbyssuskytta, sem hafði
Mér er sama þó ég segi yður, að °ðlast starfsreynslu sma 1 Chica-
ég hef sjálfur reynt að ná tali af g°’ bann var Þelrra famalastur,
honum. Ég hef hringt dyrabjöll- 1 en. hafðl venð hetlan V morSum
unniog veriðsagtaðhypjamig.!gnmmllegUm bardoSum’ °S a
* , ... byssunm hans voru skorur, sem
Við hvað er hann eiginlega , ’.f,
xj' . . hefðu komið honum viðstoðu-
hræddur? Husið var likast sma- , , , ,, , ,
• , • u - , laust í galgann. hefðu þær skil-
vxrki — hopur manna vann að . .. %. , ,,,
því að koma fyrir tækjum til að
verjast innbrotsþjófum — og
þér sáuð þjónana — allt slags-
málaberserkir, að ég hygg“.
Frú Agatha andvarpaði mæðu-
lega.
„Ó, ég vona bara“, sagði hún,
„að David geri ekkert, sem verði
fjölskyldunni til svívirðingar,
meir en orðið er“.
„Hafið engar áhyggjur af því“,
fullvissaði markgreifinn hana.
„David hefur höfuðið á réttum
stað, en ég ímynda mér, að
hann hafi eitthvað á prjónunum
núna. Bezt að láta hann fara
sínu fram, og vona að allt gangi
að óskum. Hann hefur alltaf ver-
ið hálfgerður flakkari, en eng- il
inn kjáni, og hann hefði aldrei
lent í neinu misjöfnu, hefði ver-
ið komið sæmilega fram við
hann“.
„En kæri markgreifi", mót-
mælti frú Agatha, „hu.gsið yður!
David er nú höfuð fjöiskyldunn
izt. Með skrifbók, blýanta og
uppdrátt fyrir framan sig, sat
Dick Ebben, fölur ennþá eftir ný-
j afstaðnar skelfingar, ásóttur af
draug slæmrar samvizku. Hann
sat af ásettu ráði þannig að hann
! sneri baki við Tottie Green. —
Andspænis honum hvíldi Belle
uð hennar var ský af vindlinga-
reyk. Tottie Green sat eftir
venju í hægindastól sínum, ofur-
lítið frá borðinu, ennþá í sömu
viðbjóðslegu fötunum, vestið frá-
hneppt, rauður í framan og and-
aði þungt. Hann þurrkaði út-
standandi augun með leifum af
vasaklút.
„Þýðir ekkert að ergja sig“,
sagði hann. „Það eru fimm mán-
uðir síðan við misstum einn úr
hópnum. Við getum ekkert gert.
Við getum ekki rifið fangelsið að
grunni, og við getum ekki mútað
kviðdómnum. Hver er þar?“
Reuben kom inn, dálítið móð-
ur. Hann settist eins nærri Belle
og hægt var.
„Ég bið afsökunar", muldraði
hann. „Ég fór og talaði við Frank
lögfræðing. Fjögur ár, segir hann
að sé lágmarkið. Heyrirðu það,
Dick? Þú slappst vel“.
„Ég get ekki ennþá skilið",
sagði Belle með semingi, „hvern-
ig Dick komst undan. Hann við-
urkennir að hafa verið sleginn í
rot. Ég get trúað að David sé
ekert mjúkhentur þegar hann er
vel upplagður“.
Ebben leit upp frá blöðum sín-
um og horfði á þau, fölur og stöð-
ugt flóttalegur til augnanna.
„Ég hef sagt ykkur hvernig ég
slapp frá þeim“, tautaði hann.
„Það var niðamyrkur, þangað til
lögreglan kom með lúktir. Ég
skreið rétt framhjá Tommy Ma-
son, þar sem hann lá, og komst
inn í kirkjugarðinn. Ég lá þar
unz birti af degi. Þá náði ég í bíl.
Mér finnst eins og sumir ykkar
séu mér gramir,, af því ég var ekki
gripinn eins og Tommy og Alf“,
sagði hann að lokum gremju-
lega.
Tottie horfði íbyggilega á hann
og þegar Tottie Green var íbygg-
inn, líktist hann ennþá meir
froski en venjulega.
„Þú ert ekki sá maður, Dick,
sem ég hefði haldið að spjaraði
á púðunum sínum, klædd hárauð sig í slíkum kröggum", sagði
um kjól, sem hafði íyftst upp fyr | hann hreinskilnislega. „Þessi felu
ir annað hnéð, og umhverfis höf- leikur milli grafsteina finnst
Uppreisnin a Pintu
eftir Tojo
Hásetarnir ásamt James. komust nú að þeirri niðurstöðu,
ar. Hann skipar þann sess, að við að réttast væri að láta skipstjórann og aðra yfirmenn skips-
verðum skoðuð í ljósi hans. — ins í annan skipsbátinn nálægt einhverri óbyggðri ey, þannig
Hvernig getum við beðið róleg 1 að þeir kæmust örugglega að landi. Þeir gætu svo lifað á
þangað til morgunblöðin færa ávöxtum og villidýrum, þar til er eitthvert skip myndi verða
okkur einhverjar furðufregmr? þeirra var — Annars vissu hásetarnir, að það voru lítil lík-
ErVahann Uennþá‘ í sambandf vtð ’ ^ fyrÍr þVÍ’ 30 SkÍP mVndÍ SÍgla fr3m h^ Þessum óby§gðu
þessa ræðfegu félagT sTna? Ér | eyÍUm' ******** mÍnhSta k°StÍ miÖg Sjaldan fyrÍr’, ,
hann hræddur við lögregluna? ! Þa Var eftlr að koma ser saman um’ hvert halda skyldl'
Brýst hann ennþá inn í hús og ~ Þeir Serðu ser fulla grein fyrir Því, að beir yrðu allir
stelur gimsteinum? Slæst hann, hengdir, ef þeir kæmu að landi, þar sem Englendingar réðu
við lögregluþjóna? Við verðum ókjum. — Einn hásetanna benti á, að líklegast væri bezt
að hitta hann. Matthew verður ^ fyrir þá að taka land, þar sem fólk væri fvrir. Vafalaust
að fá tækifæri til að tala við væri hægt að lifa góðu lífi á einhverri hinna óbyggðu eyja.
Þeir gætu hæglega náð sér í kvenfólk á einhverri eynni.
En til þess að hægt væri að lifa sómasamlegu lífi, yrðu þeir
að hafa kvenfólk.
„Fyrst skulum við hugsa um að koma skipstjóranum og
_ . ... , yfirmönnunum á land, síðan getum við tekið ákvörðun um
f 1 uÞer hann’ æra hvert halda skal,“ mælti James. sem setið hafði hljóður og
fru ’ raðlagðl hann’ .’.’Þer eruð .hlustað á mál hásetanna. - Allir voru því samþykkir.
segir hann yður ef til vill hvað ' Hasetarmr foru nu smn i hverja attina, - sumir foru að
hann hefst að. Ég reikna ekki gegna skyldustorfum, aðrir að kanna matarbirgðir skipsins,
með því að hann se»i mér neitt“. <en dames ásamt einum háseta gekk á fund yfirmannanna og
„Það hafa þegar birzt nokkrar i tilkynnti þeim hvað biði þeirra.
klausur í blöðunum“, kvartaðij í Ijós kom, að mikið var farið að ganga á matarbirgðir
hún. skipsins. Þó var töluvert eftir af söltuðu kjöti, kexi og víni.
„Ekki kemur mér það á óvart. — Matsveinninn, sem allt frá upphafi uppreisnarinnar hafði
hann. Það verður að gera hon
um skiljanlegt hve allt þetta um
tal er óþolandi fyrir okkur“.
Markgreifinn dinglaði ein
glyrni sínu.
ALLT A SAMA STAÐ
CHAMPION-KERTI
H.F. EGSLL VILHJÁLM8SON i
■
8ÍIUI 81812

Einangrunarkorkur
Eigum von á einangrunarkorki upp úr
næstu mánaðamótum.
Tökum á móti pöntunum.
Öiafur CjLóíaóon &T> Co. Lfí.
Hafnarstræti 10—12 — Sími 81370
jaaa»»MM»M»»».. ....»(,*»..■»».■»■»■».»...»....
■
■
Sundhöll Heykjavíkur I
m
m
Fyrst um sinn breytist starfræksla Sundhallarinnar i
þannig að íþróttafélögin í Reykjavík fá höllina til sund- -
■
æfinga 5 daga í viku frá mánudegi til föstudags kl. 7—• ■
8,30 síðdegis. Auk tíma til sundknattleiksæfinga eftir *
kl. 10 á kvöldin. — Síðdegis fá bæjarbúar almennt að- :
gang að Sundhöllinni frá kl. 4—6,15 og frá kl. 8,30—9,15 ■
■
■
■
Bæjarbúar, munið kl. 4—6,15 og :
kl. 8,30—9,15. j
m
■i
OJMLA*a«a ■■• ■ aa a ■ a a ■■■■■■■■■■ ■ » ■■■■■■■ ...■■■■■■»■■■ ■ ■ ■ ■ ■» ■» *jul* JT«JLU|