Morgunblaðið - 12.09.1954, Side 14

r 14
MORGVNBLAÐIB
Sunnudagur 12. sept. 1954
FramKaldssagan 40
Gerry eða Richard að gera slíkt
hið sama.“
„Nei! Lloyd! Nei!“
„Jú“, sagði hann hranalega.
„Eina kvöldstund lofar þú þeim,
Jem þú ert með, að halda að hann
sé hinn útvaldi — og í þeirri villu
gengur hans, unz skynsemi hans
segir honum, að þú metur hann
ekki meir en hvern hinna.“
Ilarkan hvarf úr rödd hans og
síðan sagði hann haégt: „Eg elska
þig, Nick. Þú ert mér allt; ég
hugsa svo mikið um þig, að ann-
að kemst ekki að í huga mínum.
Ég veit ekki sjálfur, af hverju
ég elska þig svona heitt, vegna
þess að ég veit að það er tilgangs-
laust. Ef þú aðeins létir mig
íinna, að tilgangslaust væri fyrir
mig að vera sífellt að sníglast í
kringum þig, þá væri þetta allt
saman mikið betra; ég mundi að
minnsta kosti vita hvar ég stæði.
En það vilt þú ekki — þú villt
heldur að ég dingli í enda þess
strengs, sem allir er elska þig,
hanga í“. Hann bandaði óþolin-
móður með hendinni. „Hvers
vegna getur þú ekki komið
lireint fram? Ég get vel tekið
því. Ég hverf ekki af sjónar-
sviðinu né dey af hjartakvölum“,
sagði hann þurrlega. „Ég er ekki
þannig gerður". Hann leit af
henni og starði á snjóinn fram-
undan, sem þyrlaðist til undan
gjóstinum. Hún horfði á hann.
Varir hans voru samanbitnar.
„Þú hefur aldrei elskað, Nick —
er það?“ spurði hann skyndilega.
„Hefur þú nokkurn tíma velt því
fyrir þér til hvers þú fæddist,
til hvers þú lifir eða hvað það er,
sem gefur lífinu gildi. Ég held
að ég sé orðinn eitthvað verri —
en þannig hugsa ég Þú skilur
þetta kannski ekki?“
„Ég skil þig, Lloyd“.
„Þú skilur mig ekki! Ef þú
skildir mig, þá mundir þú vita,
hvað það er að elska. Og ég held,
Áð einasta manneskjan, sem þú
hefur nokkru sinni elskað sért
þú sjálf“.
„Lloyd!“
„Er það ekki satt? Þú ert eig-
ingjörn. Þú ert hégómagjörn. —
Allt, sem þú hugsar um er: að
þú skemmtir þér vel. Þér er ná-
kvæmlega sama um hvers hjarta
þú særir, svo lengi sem þitt eigið
hjarta gleðst. Sjáðu Brendan
O’Faolain! Þið áttuð oft skemmti-
legar samverustundir á liðnum
vikum. Þær enduðu skyndilega
— og sorglega — þegar hann
tjáði þér ást sína“.
„Hvernig veizt þú það?“
„Ég er læknir, og það er starf
læknanna, að taka eftir því sem
rniður fer. Þar að auki þurfti
enga sérstaka hæfileika til að
sjá það. Maðurinn dáði þig; þú
þurftir ekki nema að horfa á
hann til þess að sjá það. — Þú
teymdir hann á asnaeyrunum,
unz hann elskaði þig út af lífinu.
Þá sendir þú hann heim til ír-
lands — hjartalausan".
„Eg bað ekki um ást hans“,
sagði hún örvæntingarfull.
„Nei, þú baðst ekki um hana;
þú bara tókst hana. Ég hef aldrei
þekkt nokkurn kvenmann jafn
tilfinningalausa og þú ert. Judy
til dæmis. Hún mundi frekar
úeyja, en að særa nokkurn
mann. Hún mundi....“
„Lloyd, hættu! Þú veizt ekki,
hvað þú ert að segja. Ég á hjarta.
Og ég á mínar tilfinningar alveg
eins og allir aðrir. Lloyd....“
Rödd hennar breyttist í kjökuri
Hún hallaði sér að honum, og
þrýsti andlitinu að öxl hans‘‘.
„Hérna", sagði hann hugg-
andi um leið og hann tók vasa-
klút upp úr vasa sínum. „Ég átti
kannski ekki að segja allt þetta.
Fyrirgefðu mér, Nick“.
Hún lét vasaklútinn falla í
keltu sína, lyfti handleggnum og
dró hann niður að sér. „Ég elska
þig, Lloyd“, hvíslði hún.
„Elskarðu.... hvað! Segðu það
aftur“.
„Ég elska þig“.
„Ekki að gera það erfiðara,
Nick. Segðu það ekki, ef þú mein-
ar ekkert með því“.
„Ég meina það! Ó, Lloyd, þú
verður að trúá mér“.
Hann lyfti höfði hennar frá
öxl sér og horfði á hann rann-
sakandi augnaráði. „Hugsaðhðu
eins um mig á þeirri stundu. er
þú sendir O’Faolain frá þér?“
Hún kinkaði kolli.
Hann þrýsti henni að sér aftur.
„Ó, Nicky, ég skammast mín.
Hvers vegna sagðir þú mér það
ekki? Það hefði breytt öllu“.
„Ég hélt, að þú mundir endi-
lega vilja að við giftumst strax,
ef ég segði þér frá því“.
Hann leit snögglega á hana.
„Að við giftumst? Auðvitað vil
ég að við giftumst! Þegar piltur
og stúlka elska hvort annað, þá
er það venjulega það, sem þau
grípa til bragðs, er það ekki?“
Hann hló. „Ég hef ekki trú á löng
um trúlofunum; en þú? Við....
Hvað elskan. Hvað er að?“
„Lloyd, ég vil ekki giftast ....
ekki strax“.
„Ja, ég átti ekki við að við
giftum okkur á morgun eða í
næstu viku. Ertu ánægð með
mánaðar frest eða sex vikur?“
„Þú skilur mig ekki. Það, sem
ég er að reyna að segja þér, er
það að ég vil jafnvel ekki trúlof-
ast strax. Ég vil vera frjáls enn
um hríð. Vertu sanngjarn, Lloyd.
Ég hef varla haft tækifæri til að
líta í kringum mig, ennþá. Ég
hef aðeins fundið bragð lífsins.
Ég vil meira. En það gæti ég
ekki fengið, ef ég væri bundin
í báða skó“.
„Þú yrðir ekki bundin í báða
skó, Nicky“. Rödd hans var'biðj-
andi. „Ég veit, að þú elskar lífið,
en biddu mig ekki um að bíða,
elskan. Það er svo mikil tíma-
sóun — tími, sem við gætum
verið saman“.
„En hvað um starf þitt á spít-
alanum?“
„Ja, ég veit það ekki“, sagði
hann hægt. „Ég gæti vel sagt því
lausu“.
„Hlustaðu nú á mig, Lloyd“,
sagði hún dálítið æst. „Þú ert bú-
inn að vera tvö ár á spítalanum;
þú átt aðeins eftir eitt ár. Þú ;
mátt ekki gefast upp núna. — 1
Ljúktu við námið og síðan gift-
umst við. Þú tapar öllu, ef þú
hættir á spítalanum núna. Það
er bókstaflega ekkert vit í því“.
„Eitt ár er langur tími, Nicky“,
sagði hann. „Eins og heild öld,
þegar þú elskai
„Ekki svo mjög langur, elsk-
an“.
„Það er ekki biðin, sem mér
er verst við. Það eru þessir
duttlungar þínir, að vilja ekki
trúlofast. Mér geðjast alls ekki
að því. Það þýðir að þú ert frjáls
þinna ferða algjörlega, eins og
þú ert nána — á stefnumótum
með hinum og þessum og farir
allt sem þér dettur í hug. Þar að
auki er það alveg víst, að ég hef
starfsins vegna ekki tækifæri til
að sjá þig oftar en ég hef gert
fram að þessu og ef til vill sjaldn-
ar. Ég vildi, að ég gæti verið viss
um þig“.
„Ertu það ekki núna?“
Jóhann handfasli
ENSK SAGA
22.
„Jóhann, þakkaðu konunginíim fyrir góðvild hans, dreng-
ur minn.“
Og þannig gekk ég í þjónustu Ríkarðar konungs og þó að
ég réði mér ekki sjálfur nema að litlu leyti, var ég samt undir
niðri ánægður yfir því sem fyrir mig hafði komið. |
— Nú mun ég sjá mikil afrek og taka þátt í undarlegum
og óvanalegum ævintýrum, hugsaði ég með mér, því að eg
var þegar íarinn að fá nokkurn skilning á eðli manns þess,
er ég átti að þjóna.
IV. KAPÍTULI
Um fycstu umsát Jóhanns og hvernig hann fékk
krossinn á eftir.
Þegar ég, Jóhann de la Lande, gekk í þjónustu konungs,
vissi ég, að slæpingsdagar mínir voru á enda.
Riddaraþjónninn á ekki náðuga daga. Við máltíðir verður
hann að þjóna húsbónda sínum, skera kjöt hans og fylla
bikar hans. Hann er skyldugur til að bera hjálm hans og
skjöld þegar hann þrammar á eftir honum á þjóðveginum.
Ef hann kastast af baki í harðri orrustu, verður hann að
draga hann undan hinum glymjandi hófum hestanna og
koma honum á óhultan stað. Jafnframt þessu verður hann
að æfa sjáifan sig í vopnaburði og reiðlist og búa sig undir
það að verða sjálfur riddari.
Algengur riddaraþjónn þarf líka að vera fljótur að sjá
og öruggur í handtökum. En þjónar Ríkarðar konungs þurftu
á guðs hjálp að halda að auki, því að Ríarður af Englandi
leiftraði gegn um lífið eins og stjörnuhröp leiftra um him-
inn og allir, sem hann hafði í kring um sig, urðu að fylgja
honum með sama hraða og hann viðhafði sjálfur.

um
Gardínustengur
Nýkomnar patent-gardínustengur (messing) með hjólum
Einnig: KIRSCH-gardínustengur (sundurdregnar)
Kappabönd, krókar, gardínugorn7.ur (plasthúðcður) o. fl. s
LUDVaS STÖStR & CO.
Atvinna
Stúlkur vantar nú þegar til vinnu í
verksmiðjunni.
'Uinnujatac^erc) ~3$lancls li.j'.
Þverholti 17
I
s
■ 4
Kvenkápur
Erlendar kvenkápur nýkomnar. — Nýjasta tízka.
Kápuefni — Kápufóður og tillegg.
MANCHESTER
Skólavörðustíg 4
í buðherbergi:
Hillur
Tannburstahengi
Glasahöld
Handklæðahengi
Krókar
Pappírshöld fyrir W. C. pappír
Sápuskálar
Burstar fyrir W. C. skálar
Rakspeglar o. fl.
Fyrirliggjandi
]DorláLó$on Yjorkmann lif.
Bankastræti 11 — Sími 1280
■•«*■■■■•***4
Gólfdúkur
(linóleum)
B- og C þykkt

f
Laugavegi 62 — Sími 3858