Morgunblaðið - 04.02.1955, Blaðsíða 7

Föstudagur 4. febrúar 1955
MORGUNBLAÐIÐ
7
Kvikmyndaleikk
GINA LOLLOBRIGIDA — allir,
sem hafa einhverja nasasjón af
því, sem er að gerast í hinum við-
burðaríka heimi kvikmyndanna
þekkja þetta nafn — hinnar
undurfögru ítölsku kvikmynda-
leikkonu. Leikferill hennar er þó
tiltölulega mjög stuttur, fyrir
fimm árum var hún aðeins teikn-
ari og — fegurðardrottning. Hún
er ættuð úr Sabina fjöllunum,
sem frá fyrstu tíð hafa verið
fræg — nokkurs konar forðabúr
fyrir hinar fegurstu konur, sem
Ítalía hefir alið og er þá mikið
sagt. — Og þarna í fjöllunum, í
bænum Subiaco fæddist hún, La
Lolo, eins og hún er jafnan köll-
uð í Ítalíu og Frakklandi. Faðir
hennar er pappírskaupmaður.
ÞEGAR HÚN HITTI
MARIO COSTA
Þegar Lcilobrigida stálpaðist
kom í ljós að hún hafði góða
söngrödd og einn góðan veður-
dag tók hún saman pjönkúr sín-
ar og fór með áætlunarbílnum
niður til Rómar til að læra að
syngja. Hún gaf sig fram í hverja
fegurðarsamkeppnina eftir aðra
og vann þær allar án nokkurra
tvímæla. En henni reyndist ekki
mikið upp úr öllum fegurðar-
titlunum að hafa og nú tók hún
til við að teikna. — Dag einn, cr
hún stóð á götuhorni einu í Róm
með teiknibókina sína bar þar að
franskan kvikmyndastjóra, Mario
nokkurn Costa (sem dvaldi hér
á íslandi í nokkurn tíma s. 1.
sumar) og eru til tvær útgáfur
af því, hvernig þessum fyrstu
fundum þeirra bar saman. Önnur
segir, að Loliobrigida hafi kastað
sér fyrir fætur hans með eftir-
farandi orðum: ,Ég er konan, sem
þér þurfið á að halda einmitt nú“.
Samkvæmt hinni, sem komin
er frá henm sjálfri var það hann,
Mario Costa, sem þarna á götu-
horninu gaf henni tilboð, en hún
vísaði honum djarflega á bug —
þangað til hún vissi, hvers konar
maður hann var: — lofið mér þá
að reyna....
LEIDDIST í HOLLYWOOD
Hið fyrsta hlutverk hennar var
í lítilli og heldur ómerkilegri
Kún viil ekki, að fríðleikur hennar komi
á hana iéitúðarorði
Réttar líkamshreyfingar
auðvelda heimilisstörfin
kvikmynd, c-n það varð samt til nokkru, tökum við til við að
þess, að Hoilywood kom auga á setja hana í stand, kaupa hús-
hana og hún lét freistast til að gögn o. s. frv. — það er dýrt að
fara þangað. En sú för varð setja saman bú nú til dags. —
hvorki til fjár né frægðar. Þá
tvo mánuði, sem hún gisti
draumaborg kvikmyndanna sat
!
r
Eg ætla að reyna
— segir litla hnátan á myndinni,
sem er ensk, fimm ára gömul og
heitir Susan Gregory. Hennar líf
og yndi er að vera á skauíum og
nú æfir hún sig af kappi undir
þátttöku í skautamóti, sem far i
hún lengst af og lét sér leiðast í
hótelherbergi sínu. — Við svo
búið fór nún beim aftur.
GIFTIST ÁRID 1949
Árið 1949 giftist hún Júgóslaf-
anum Mirko Skofis, sem að
styrjöldinni lokinni stundaði nám
í læknisfræði í Ítalíu. Hjóna-
bandið er enn í góðu gengi. :"jár-
fúlgur þær, sem frægð Lollo-
brigidu hcfir fært benni hafa
ekki hingað til orðið henni að
hamingjuspilli, eins og svo oft
hefir orðið raunin á með aðrar
kvikmyndaleikkonur. Það er sagt,
að tekjur hennar s. 1. ár hafi
numið 500 þús. dölum (um 8
millj. IsL kr.)
Á HÁRAUÖAN 100 HESTAFLA
BÍL
Um fegurð Lollobrigidu þari
ekki að fara mörgum orðum. Við
höfum séð hana með eigin aug-
um á sýningartjaldi kvikmynda-
húsanna. Andlit hennar er undur
fallega lagað, augun svört og
stór, hárið dökkbrúnt, í liðum
og lokkum, brosið blítt og seið-
andi. Hún hefir sérstakt yndi af
fallcgum tamkvæmiskjólum og
hun á hárauða og gláesilega
einkabifreið, með 100 hestafla
vél. Hún e.; fátíður gestur á opin-
berum drykkjustofum og hefir
aldrei átt i einum útistöðum við
aðrar kvikmyndaleikkonur •— og
það er engin sundlaug við húsið,
sem hún og eiginmaður hennar
eru að koma sér upp við Via
Appia í Róm.
— Þegar við komum heim,
Á S.L. ári gaf Búnaðarfélag Is-
lands út allmarga fræðslubæk-
linga, fyrst og fremst um ýmis-
legt, sem koma megi bændum að
gagni, enda heiur þessum
fræðsluritum verið dreyft út á
hvert sveitabýli é íslandi.
í fræðsluritum þessum er ýmis-
legur fróðleikur, sem gagnlegur
er heimilum, hvort sem er i sveit
eða kaupstað, einkum tveir bæk-
lingar, sem fjalla um heimilis-
störf og búsáhöld. Húsmæðra-
kennararnir Halldóra Eggerts-
dóttir og Sigríður Kristjánsdótt-
ir hafa tekið saman þessa bæk-
linga. — Mun kvennasíðan birta
úr þeim nokkra kafla með leyfi
útgefanda.
LÍKAMSHREYFINGAR
Við skulum fjTrst taka kaflana
um hkamshreyfingar:
Auðveldasta ieiðin til að spara
orku sína er sú að nota líkaman
á réttan hátt. Fáir geta gert þetta,
nema þeir hafi lært það. Réttar
likamshreyfingar nást með því
að reyna sem jafnast á hina ýmsu
vöðva og inest á þá sterkustu.
Hússtörfin eru svo margbreyti-
leg, að auðvelt er að æfa líkam-
ann um ieið og þau eru unnin,
ef þau eru unnin með réttum
hreyfingum. Ei hreyíingavnar
eru skakkar, getur það valdið
miklu tjóni, bæði á vöðvum og
liðamótum. Stífar hreyfingar,
sem spenna vöðvana lengi í senn
hindra blóðrásina og eru óhollar,
en hreyfingar með stífa og slappa
vöðva til skiptis, örva blóðrásina
í vöðvunum og stuðla að sam-
ræmi í hreyfingum lima og liða.
AD STANÐA
Enda þótt við vitum vel, að
það er minna þreytandi að sitja
en standa við vinnu, er þó ekki
hægt að vinna öll verk sitjandi.
Flestar konur geta t.d. ekki ann-
að en staðið við að þvo upp. En
það er hægt að standa á mismun-
^Jrentuat
andi vegu og draga þannig úr
erfiðinu við stöðuna.
Frú A (rétt) stendur ekki fins
og negld við einn blett á gólfinu.
Hún er slöpp og vel hreyfanleg
í hnjánum og öklunum, svo að
hún getur fyrirhafnarlítið flutt
íæturna til og líkamsþungann frá,
öðrum fætinum yfir á hann. Hún
lyftir sér við og við upp á tærn-
ar til þess að koma blóðinu, sem
auðveldlega vill staðna í fótun-
um, á eðlilega hrevfingu. Þungi:
líkamans hvílir á tánum og jark-
anum. Hún er ekki fött í bakinu,:
brjóstið stendur fram, hún heid-
ur maganum og mjöðmunum eðii
legum, því að hún hefur síerka
og þjálfaða vöðva. Bakið beint,
hálsinn fettur, höfuðið situr rétt
og hátt. Axlirnar eru ekki stífar,
heldur slappar, af þvi m.a., að
borðið er ekki of hátt.
Frú B (röng) stendur sem
negld við gólfið, stíf í hnjánum.
Blóðið getur ekki runnið eðiilega
frá fótunum, svo að öll blóðrás
líkamans truflast þá um leið. —
Þungi líkamans hvílir aðallega á
iiivmu l onuUliHlUUU^ oClll l«ll 1 * y io jivmuiu jiv.iiiij
fram á Wembley í apríl n.k. J sagði hún í New York fyrir
VOND AÐ VIRÐÍNGU SINNI
Lollobrigida er mjög viðkvæm
gagnvart öllu því, sem skemmt
geti mannorð hennar. Enda þótt
hún geri sér fuila grein "yrir
því, hve hið fagra útlit hennar
hefir átt stóran þátt í velgengni
hennar og frægð vill hún þó aíls
ekki, að það sé lagt henni út sem
léttúð. Þegar blaðagagnrýnandi
einn lét svo um mæit, að „Hinn
óviðjafnanlegi barmur Ginu
Lollobrigidu væri hið eina, sem
þessi rhynd hefði til síns ágætis“,
þá höfðaði hún mál gegn honum
og fékk 4090 krónur í skaðabæt-
ur, og hún neitar að takast á
iiendur hlutverk, sem hún telur
vafasamt frá siðfræðilegu sjón-
armiði.
HEFIR GAMAN AF
SKÍÐAFERDUM
— Fyrstu kvikmyndirnar mín-
ar voru slæmar — segir hún —
en ég held, að það sé betra að
byrja illa og bæta sig svo smám
saman. Ef maður byrjaði með
því bezta, hvað yrði þá um fram-
haldið? .... Mér finnst ekki sér-
lega gaman af að synda, ef til
vill er það vegna þess, að ég er
hrædd um, áó kvikindin, sem
hafast við i sjónum kunni að bíta
mig. Ég vil heldur fara á skíði.
Það var á skíðahóteli uppi í fjöll-
um, sem ég og maðurinn minn
hittumst í fyrsta skipti. Þar að
auki höfum við mikla ánægju af
því að leika tennis. Og að lok-
um: j I
— Ég er sú sama, sem ég hefi. ir. Hann þarf að vera fóðraður
alltaf verið, og ég breytist okki. með millifóðri og' svo helzt
Jafnvel þótt ég vildi það, myndi með mjúku ullarefni. — Ilneppt-
ég ekki geta það. — lur að framan með einni tölu.
A 0
hælunum, en það stafar einkum
af því, að borðið er of hátt og
hún stendur of nálægt því. Hún
beygir sig í lendum, maginn fell-
ur fram af því að magavöðvarnir
eru ekki nægi’ega sterkir. Til
þess, að hún geti unnið við þetta
háa borð, verður hún að geta
lyít öxlunum, en það veldur því,
að axlarvöðvarnir eru stöðugt
spenntir. Þessi spenna í ax’.ar-
vöðvunum er likleg til að færast
Framh. á bls. 11
aniun
Ný og smellin hugmynd til að
hressa upp á gömlu kápuna. Þér
kaupið yður dálítinn bút af
stykkjóttu efni í litum, sem fara
vcl við litinn á kápunni og búið
svo til kraga eins og myndin sýn-
Eymaiofckar —
begar vi? á
VARIÐ ykkur á að misnota ekki
eyrnalokkana. Jafnsjálfsagðir og
velviðeigandi, sem þeir eru oft
og tíðum, eins hörmulegt getur
verið að horfa upp á, hvernig
þeir stinga í stúf við klæðnaðinn,
aðstæðurnar — og persónuna,
sem ber þá. Einna verst er það,
þegar stúlkan í síðbuxunum tek-
ur upp á því að hengja á sig
eyrnalokka — langa og vaggandif
Yíirleitt fer allur sport-klæðhað-
ur betur án eyrnalokka, en þó
geta þeir farið vel undir þessum
kringum stæðum, sé smekks og
varhyggju gætt við val þeirra og
notkun. »
Það er áreiðanlegt að siwriar
stúlkur „þola“ eyrnalokka rrpklu
betur en aðrar. Þær bera' þá
gjarnan daglega við venjuleg
hversdagsföt, en þeir verða bá að
vera einfaldir og í góðu sam-
ræmi við andlit hennar og
klæðnað.
Munið, að það er betra að vera
án eyrnalokka þar sem
þeir eiga við, heldur en að vera
með þá þar sem þeir eiga alls
ekki við — samanber síðbuxurn-
ar. —