Morgunblaðið - 11.02.1955, Blaðsíða 14

14
MORGVNBLAÐIÐ
Föstudagur 11. febr. 1955

EFTIRLEÍT
EFTIR EGON HOSTOVSKY
Framhaldssagan 18
næg störf þegar, og svo heldur þú,
að ég vilji fá meira að gera. Mér
mundi aldrei detta það í hug.
En segðu mér eitt, þú heldur þá,
að það, sem kallað er stjórnmáia-
legur áreiðanleiki fari saman við
stjórnmálalegt hlutleysi?"
„Nú, með okkur eða móti, er
það?“
„Það er nálægt því. Hinn til-
vonandi ameríski blaðamaður
tékknesku fréttaþjónustunnar
lilýtur að hafa eitthvert stjórn-
málalegt erindi — já eða nei?“
„Já, að senda amerískar fréttir
til Prag.“
„Ég veit það, en það er ekki
aðalatriðið og ekki svo mjög þýð-
ingarmikið fyrir okkur. Ef frétt-
ír hans eru heimskulegar eða ó-
skammfeilnar og ef einhver finn-
ur að því, getum við sent þennan
blaðamann aftur heim og enginn
mundi hafa skömm af því. En
hvað ætlar Kral að gera í Banda-
ríkjunum fyrir utan það að vera
blaðamaður?"
„Aðeins það, sem hann segist
ætla að gera. Hann vill bjarga
Joan.“
„Þetta hljómar vel, Margaret,
þetta er eins og í kvikmynd. En
Kral er algjör fábjáni, ef hann
reynir að sannfæra tvenns kon-
ar fólk með slíku tali.“
„Tvenns konar, Gerrard?“
„Auðvitað, fólk í Washington
og fólk í aðalstöðvum kommún-
istaflokksins í Tékkóslóvakíu. Þú
heldur þó ekki, að kommúnist-
arnir, sem láta alþjóðamálefni
til sín taka, muni láta Kral fara
til Bandaríkjanna til þess að lita
eftir veikum munaðarleysingja?
Ef Kral væri opinber kommún-
isti. mundi málið vera miklu auð-
veldara, við mundum vita, hvar
við hefðum hann og láta hann fá
vegabréfaáletrun. Við mundum
gera það, vegna þess, að við höf-
um okkar eigin fréttaritara í
Prag og það mundi vera gagn-
kvæm skipti.“
Margaret var þögul stundar-
korn, hrygg og óþolinmóð. „Þess
háttar rökfærsla er fyrir ofan
minn skilning. Ég held ég undir-
búi Kral um, að hann fái neitun.“«
Gerard rétti úr sér. „Nei, vina
;min, það máttu ekki gera. í
fyrsta lagi er það ekki satt og í
öðru lagi mundi það vera af-
skiptasemi. Þar að auki veiztu
ekki, hvað fyrir kann að koma.
Það getur allt komið fyrir á
hverjum degi í Prag. Ef að því
kemur, að Kral vill fara, en
kommúnistarnir vilja það ekki,
þá getur verið, að öll hlið
Ameríku standi galopin fyrir
honum án tékkneska leyfisins,
svo að þú skalt ekki rasa að neinu
um ráð fram, það er betra fyrir
Kral að þú daðrir svolítið við
Arnesen konsúl. Bíddu augnablik,
einhver er að ónáða mig. Halló, já
Margaret er hérna. Hver? Ég skal
segja henni það. Þú verður að
fara núna, vina mín, vegna þess,
að til þín er kominn gestur frá
utanríkisráðuneytinu og er á
skrifstofunni þinni. Einhver
herra Brunner. Vertu blessuð og
hafðu ekki of miklar áhyggjur og
mundu — Olav Arnesen. Sá mað-
ur getur haft mjög mikla þýð-
ingu fyrir okkur.“
Þegar Margaret var farin, fór
Gerard Morgan að flauta:
L’amour, I’ amour, toujours
l’amour. En hann hló ekki og
brosti ekki heldur.
Hvað getur hann viljað mér,
Imgsaði Margaret ineð sjálfri sér,
er hún hafði fullvissað gestinn
um það í fjórða sinn, að uppá-
stunga hans um stúdentaskipti
milli Hékkóslóvakíu og Banda-
ríkjanna væri mjög athyglisverð
og að hún skyldi tala um það við
menningarfulltrúann strax. Þeg-
ar hún virti þennan þreytulega
mann vandlega fyrir sér, þennan
litla, dökkhærða, feimnislega
mann, sem alltaf brosti svo þung-
lyndislega, velti hún því fyrir sér,
hvort hún ætti að láta á því bera,
að hún vantreysti honum. Á
jakkahorninu var merki komm-
únistaflokksins og það var sann-
ast að segja það, sem vakti for-
vitni Margaretar.
I Það var ekkert meira að segja,
en aðkomumaðurinn vildi ekki
fara. Það var auðséð, að hann
þurfti að segja eitthvað meira,
en ungfrú Pollinger vissi ekki,
hvernig hún ætti að fara að því
að hjálpa honum út úr þessum
vandræðum. Þarna sat hann blóð
rjóður og sagði síðan stamandi:
„Haldið þér ekki, ungfrú Poll-
inger, að það mundi vera gott,
það sem ég ætlaði að segja var,
að ég hef verið að hugsa um, að
við starfsmennirnir hjá utan-
ríkisráðuneytinu ættum — hvern-
ig á ég að segja þetta — að kynn-
ast meira sendifulltrúunum hjá
ameríska sendiráðinu?"
„Auðvitað, herra Brunner. Við
skulum bara byrja. Eruð þér
kvæntur? Ágætt, þér skulið koma
með konuna yðar og borða hjá
mér, við skulum sjá. næsta mánu
dag. Getið þér það7 Um klukkan
átta. Það verða nokkrir hjá mér,
einhver frá belgiska sendiráðinu,
tveir ítalir og Smiht hershöfð-
ingi. Hvernig líst yður á það?“
Nú var það eins og ungfrú
Pollinger hefði aukið á vandræði
komumannsins.
„Ég get ekki sagt yður, hve
þakklátur ég er, ungfrú Polling-
er, ég þakka yður innilega fyrir
þetta vingjarnlega heimboð. Ég
held að sameiginlegur kunnings-
skapur muni skýra margt. Mér
mundi þykja gaman að koma, en
__tt
| Ungfrú Pollinger brosti. og
greip fram í fyrir komumanni.
„Ég er óþolinmóð að heyra þetta,
en á þessi formáli að tákna, að
þér neitið heimboði mínu. Er
þetta ástæðan?" Hún benti á
merkið í jakkanum.
Hann var nú alveg steini lost-
inn. „Hvernig dettur yður það í
hug? Það skiptir sér enginn af,
hvern við hittum utan vinnu-
tíma“. Hann þagnaði til að leið-
rétta sig. „Fulltrúar í utanríkis-
ráðuneytinu er fullkomlega heim
ilt að velja sér vini meðal sendi-
ráðsmanna."
„Hvað hindrar yður þá?“
Hann roðnaði út undir eyru, en
þrátt fyrir þessi vandræði sín,
mátti sjá, að hann var ánægður,
og ungfrú Pollinger sagði strax
við sjálfa sig: Þessi maður er
ábyggilega ekki oft boðinn í
heimboð.
„Þér eruð mjög vingjarnlegar
og hví skyldi ég ekki segja yður
sannleikann? Ég get ekki tekið
heimboði yðar vegna þess, að ég
get ekki endurgoldið það. og það
er ekki af stjórnmálaástæðum —
þér verðið að trúa því — en það
er vegna íbúðar minnar. Ég hef
aðeins eitt herbergi og það er allt
fullt af húsgögnum.“
„Hamingjan góða, verið ekki
með þessa vitleysu! Þegar ég var
í Washington fyrir skömmu gat
ég ekki boðið neinum heim til
mín. Það voru og eru reyndar enn
húsnæðisvandræði hjá okkur líka
en það hindraði mig ekki frá því (
að taka á móti heimboði, svo að
við skulum ekki vera með nein-
ar afsakanir. Ég býst við yður
og konunni yðar á mánudaginn.“
„Þakka yður mjög vel fyrir, en
ég kem einn, því að konan mín
ætlar að fara upp í sveit á morg-
un, hún er ekki vel frisk."
Hún rétti honum höndina og
hann stóð þegar á fætur, og það .
var augljóst, að hann hafði feng-
ið það, sem hann hafði viljað.
Ungfrú Pollinger tók upp nafn-
spjaldið og sagði: „Er Brunner
algengt nafn í Tékkóslóvakíu?"
„Nei, það get ég ekki sagt. Ég
held, að flestir með því nafni séu '
skyldir.“
Svisslendingar cru frægir fyrir matargerð.
Texton-súpur eru úrvals svissnesk framleiðsla.
Jóhann handfasti
ENSK SAGA
103
Hann klifraði upp á þá galeiðuna, sem nær okkur lá, og
lenti jafnskjótt í áköfum samræðum við skipshöfnina. Þeg-
ar hann kom aftur, sagði hann konungi, að víkingarnir
hefðu ekki vitað hver það var, sem þeir réðust á, og bæðu
þeir hann nú fyrirgefningar á athæfi sínu. Þetta svar þótti
konungi vænt um. Hann sneri sér að mér og sagði: „Er
nokkuð á móti því að við tökum þessi skip á leigu og lát-
um víkingana sigla með okkur til Ragúsa? Þessir menn
eru hraustir og harðgerðir og við getum tæplega fengið
betra fylgdarlið."
Ég starði á hann alveg ruglaður. Ég gat hugsað mér marg-
ar gildar ástæður gegn því að trúa þessum illræmdu bóf-
um fyrir lífum okkar. En kóngur hló hátt, og sagði eins og
hann hefði lesið svar mitt út úr andlitssvip mínum:
( „Ef við siglum á heiðarlegu skipi, megum við alveg
eins búast við árás einhverra sjóræningja. Aftur á móti
erum við alveg lausir við þá hættu, ef við siglum með þess-
um körlum.“
I Það er óþarfi að orðlengja það, að þetta var hann búinn
að ákveða. og hann sat við sinn keip, hvað sem hver
sagði.
| Eftir nokkurt þjark og þref tókst honum að ná samkomu-
lagi við víkingana um að þeir leigðu honum skipin. Þegar
hann steig á skipsfjöl, tók hann með sér, auk mín, Baldvin
de Béthune, nokkra musterisriddara, herra Filippus, skrif-j
ara sinn og Anselm, prest sinn.
Heildsölubirgðir:
O. Johnson & Kaaber
Verzlunarstörf
Ungur piltur, sem hefur áhuga fyrir verzlunarstörfum,
getur fengið vinnu við afgreiðslustörf í kjötbúð, strax.
Tilboð merkt: „Austurbær — 185“, sendist afgr. Mbl.
fyrir mánudagskvöld.
ADMIRAL ELDAVÉLAR
(Amerískar). — Nýkomnar.
>•4
RAFTÆKI H. F.
Skólavörðustíg 6
IBLÐ OSKAST
5—6 herb. íbúð óskast keypt. — íbúðin verður að
vera með sérinngangi og sérmiðstöð. — Æskilegt að
bílskúr fylgi. — Fokhelt getur einnig komið til greina.
Útborgun getur orðið mikil. — Uppl. gefur
Gústaf Ólafsson, lögfræðingur
Austurstræti 17
Forskallað timburhús
á eignarlóð, við Melahverfið, er til sölu. Húsið er ein-
býlishús, 4 herbergi og eldhús m. m. á ca. 70 fermetra
grunnfleti.
HÖRÐUR ÓLAFSSON hdl.
Laugavegi 10 — sími 80332.
SOLUSkATTUR
Dráttarvextir falla á söluskatt fyrir 4. ársfjórðung
1954, sem féll í gjalddaga 15. janúar s.l., hafi skatturinn
ekki verið greiddur í síðasta lagi 15. þ. m.
Að þeim degi liðnum verður stöðvaður án frekari
aðvörunar atvinnurekstur þeirra, sem eigi hafa þá skilað
skattinum.
Reykjavík, 10. febrúar 1955.
Tollstjóraskrifstofan,
Arnarhvoli.
■•i
■ 4
3