Morgunblaðið - 06.03.1955, Qupperneq 14

14
MORGVNBLABIB
Sunnudagur 6. marz 1955
~£.— =nzr " -”3
E FT1RLEIT EFTIR ECON HOSTOVSKY
g —3CL
•Framhaldssagan 38
spurningum yðar viðvíkjur,
livort ég vildi heldur tala við yð-
jn' hérna eða lögregluna heima,
ierð ég að segja — ef þér viljið
íyrrigefa ókurteisi mína — að
Jjað er ekki svo gaman að tala
tið yður, svona geðvondan eins
fg þér eruð. En ég hef heyrt, að
fcezta ráðið við taugaveiklun sé
|afmagnsstraumur gegnum heil-
Snn eða eitthvað því um líkt“.
* Morgan varð nú að neita allra
hragða til að stilla sig.
* „Leikið yður ekki með eldinn,
Sierra Johnson. Ameríku er ógn-
áð og við lifum á hættulegum
fímum og það getur verið, að
feitthvað óþægilegt geti komið
fyrir yður, sérstaklega þar sem
S— en hvar eruð þér fæddur? í
jjjiandarí kj unum? “
m
í „Nei, en það eruð þér eflaust,
þerra Morgan. Ég varð að ganga
Shndir próf, áður en ég varð
jimerískur borgari, en þér ekki.
3Það gat ég séð strax á framkomu
yðar, en ég vil ekki erta vður,
yegna þess að þér eruð sjúkur,
eins og Matejka. Þér viljið fá að
yjta eitthvað um þennan Kap-
oun, herra Morgan. Ég var nýlega
á tékknesku heimili, og þó að ég
sé ekki stóreygður, sé ég samt
vel og mér kom svo fyrir sjónir,
að þessi fjölskylda hefði einhvern
|vapoun í felum, en ég veit ekki,
hvort þessi Kapoun hét Alois. En
það þýðir ekkert fyrir yður áð
spyrja mig um nafn þessarar fjöl-
skyldu og heimilisfang, því að ég
mundi fyrr láta skera mig í
stykki en að segja það. Og þó að
?jálfur Truman mundi bjóða mér
il sín og segja: „Hlustaðu nú á,
Stanlev, hættu að láta eins og
ícjáni og segðu mér, hvar þú
lieyrðir talað um þennan Kap-
oun, þá mundi ég svara: „Herra
Íorseti, mér þykir það leitt, en ég
egi yður það ekki“.
I Morgan reis hægt á fætur. „Og
»vers vegna viljið þér ekki segja
|>að, herra Morgan?“
| „Vegna þess að þessi Kapoun
pr eitthvað í sambandi við stjórn-
jjnál og mig langar ekkert að vera
flæktur inn í þau og þafr getur
|fnginn neytt mig til þess“.
Og takið þér nú eftir, herra
organ, ég er að leita að ferða-
isku. Er nokkuð brjálað við það?
_ að er margt, sem ég hef týnt
Ig leitað að, og jafnvel fundið
ftur í Omaha og enginn hefur
litið mig vitfirring eða njósnara.
"n ég hef ekki fyrr komizt í sam-
land við lögregluna og stjórn-
nálamennina, heldur en ég verð
ð segja við sjálfan mig: Stanley,
rtu orðinn vitlaus eða er ein-
iver annar orðinn það? En nú
etla ég að hætta þessari leit að
erðatöskunni. Ég ætla að gefa
rður, herra Morgan, góð ráð. þér
kulið hvíla yður, það er það,
|em þér þarfnist, þér eruð ekki
íheilbrigður og það gæti verið að
þér misstuð vitið og það væri
ieiðinlegt fyrir mann á yðar
,áldri“.
Morgan gekk fram gólfið, hann
gat ekki komið upp nokkru orði,
því að hann gat ekki stjórnað
skapi sínu og var hræddur um,
að hann mundi aðeins hella sér
yfir litla manninn. En litli mað-
urinn, sem komið hafði sem sig-
urvegari úr þessari viðureign
þeirra, hjálpaði honum nú út úr
henni aftur. Hann reis rólega á
fetur, hneigði sig virðulega og
fsakaði:
„Mér þykir leitt að hafa komið
_ður úr jafnvægi, en það var
wegna misskilnings á báða bóga.
En ég óska yður alls góðs og um
fram allt góðs bata, herra Morg-
an“.
Þennan sögulega dag öfluðu
erlendu blaðamennirnir frétta á
götunum í Prag frekar en í sendi-
ráðunum og það komu ekki marg
ir til ungfrú Pollinger. Síðasti
blaðamaðurinn hafði farið í flýti,
er einhver hafði stungið höfðinu
inn um dyrnar og tilkvnnt:
„Vopnaðir verkamenn frá Prag
og úthverfunum ætla að safnast
saman á Gamla bæjartorginu. —
Gottwald ætlar að ávarpa þá“.
Ungfrú Pollinger fannst skugga
legt á skrifstofunni, er hún var
orðin ein. Hvað hafði í raun og
veru komið fyrir? Hvers vegna
var þetta? Fréttamennirnir sögðu
að það væri vegna ágreinings í
stjórninni um persónuleg mál-
efni í innanríkisráðuneytinu og
meiri hluti andkommúnísku ráð-
herranna hefðu lagt fram lausn-
arbeiðni sína. Og nú heimtuðu
kommúnistarnir það, að forsetinn
tæki lausnarbeiðina til greina og
útnefndi nýja og samvinnuþýð-
ari ráðherra. Andkommúnistarn-
ir aftur á móti og þar á meðal
fráfarandi ráðherrar, mundu á-
líta slíkt upphafið af einræði frá
Moskvu og endi á lýðræði í land-
inu.
Ungfrú Pollinger hafði ekkert
ákveðið í huga, er hún fór í káp-
una og út á götuna. Henni fannst
það einkennilegt að horfa á frið-
sælan snjóinn falla á göturnar,
og litlu börnin voru þegar í óða
önn að búa til snjókerlingar. —
Skyndilega stöðvaði ung kona
Margaret. Hún var móð og hún
veifaði höndunum í allar áttir,
eins og hún væri að flýta sér.
Hún sagði eitthvað snökktandi á
tékknesku og Margaret gat ráðið
af látbragði hennar, að eitthvað
yrði að gerast strax, annars yrði
það of seint.
„Ég skil ekki tékknesku". —
Margaret hafði lært þessi fáu
orð, er hún hafði komið til Prag,
en þessi aumingja kona virtist
ekki vilja skilja það og varð nú
enn æstari. I
„Talið þér þýzku?“ spurði
Margaret. i
Konan talaði hvorki þýzku né
frönsku. 1
Að lokum gat Margaret getið
sér til, hvað konan væri að spyrja
hana um, og hún sagði á ensku:
„Já, ég er frá ameríska sendiráð-
inu“.
Gleðitár glitruðu í augum kon-
unnar og hún hélt áfram að tala.
Hvað viLdi hún? Peninga? —
Margaret opnaði töskuna, en
konan gerði henni skiljanlegt, að
það væri ekki peningar. I
„Komið með mér í sendiráðið,
aftur.... sendiráðið .... Amerí-
kanar.... þýða.... Skiljið þér?
Nei, nei, ekki það heldur".
Margaret horfði í kringum sig.
Hún benti á lögregluþjón, sem
kom i áttina til þeirra. Ef til vill
gæti hann gert eitthvað. — Að
minnsta kosti var hann vopn-
laus.
Konan leit í áttina, sem Mar-
garet benti og það var eins og
hún stirnaði upp, og hún hætti
að tala. í svip hennar mátti lesa
ógn og sviknar vonir.
Hún hrópaði eitthvað upp yfir
sig og flýði. Hatturinn féll í göt-
una, en hún skeytti ekki að taka
hann upp. Margaret stóð hreyf-
ingarlaus og hjálparvana.
Hvað átti hún að gera? Hver
var skylda hennar, þegar svona
kom fyrir? Hvað vildi þessi hálf-
vitsturla kona Ameríkönum og
Ameríku? En Paul Kral? Var
hann kominn til Prag? Án efa.
Hún náði strax í leigubifreið
og lét hann fá heimilisfang Krals.
En hann var ekki heima. Hún
tók eftir háum manni í gangin-
um, sem augsýnilega ætlaði
einnig að hitta Kral, en beið þol-
inmóður eftir því, að hún hætti
að hringja. Þegar Margaret sneri
frá dyrunum, kom hann til henn-
ar, tók ofan og sagði mjög alvar-
lega og sorgmæddui^: „Við erum
ekki heppin, ungfrú Pollinger.
Jéhann handfasfi
ENSK SAGA
120
hvar konungurinn væri niður kominn. Gæti ég það ekki,
var langlíklegast að við yrðum lokaðir hér inni árum saman,
ef til vill alla okkar ævi, það sem við ættum eftir ólifað.
Að vísu var konungurinn ekki lengur í höndum Leópolds,
hann var búinn að afhenda konunginn keisaranum í Austur-
ríki og verið gæti, að hann væri tilleiðanlegur að láta kon-
unginn lausan gegn afar háu lausnargjaldi. En hvér gæ+i
vitað hvaða djöfulsins vélabrögð Frakkakonungur og svik-
arinn Jóhann bróðir konungs okkar, væru vísir til að brugga
saman? Báðir töldu þeir sér hag í því að halda Ríkarði
konungi í fangelsi ævilangt, Frakkakonungur vegna þess að
hann öfundaði konung minn og óttaðist hann, og Jóhann
landlausi vegna þess, að þá sá hann sér leik á borði að ná
völdum í Englandi með ofbeldi og ranglæti og verða þar
konungur. Nú gera þeir bandalag, hugsaði ég með mér, til
þess að hagnast sameiginlega á ógæfu Ríkarðar konungs,
og sú hugsun reyndist rétt. Hið sama hefur konungur auð-
vitað gert sér ljóst og verið að hugsa um líka, og það hlýtur
að hafa gert honum fangelsisvistina ennþá þungbærari, þó
að hann talaði lítið um það. Aðeins einu sinni sagði hann
með styttingshlátri: „Mikill verður fögnuðurinn hjá „refa-
smettinu franska“ þegar það fréttir að búið sé að leggja
mig að velli.“ Svo bætti hann við og andvarpaði þungt:
„Jóhann bróðir fer ekki að vatna músum út af því heldur.“
Því að konungi, eins og öllu ættfólki hans, þótti óskiljanlega
vænt um þennan snotra bróður sinn og var honum of eftir-
látur, þó að hann væri ekki annað en auðvirðilegt hrak-
menni.
CAMPBELL
SIMJÓKEÐJIJRIMAR
eru örugglega þær beztu
Eigum fyrirliggjandi:
650x15
670x15
600 x 16
650x16
670x16
600 x 17
KEDJIIANGIR
Keðjukrókar og lásar fyrir fólks- og vörubíla
ORKA H.F.
Laugaveg 166
Erlendar niðnrsnðavörar
Höfum fyrirliggjandi eftirtaldar tegundir af
góðum erlendum niðursuðuvörum:
Grænar baunir 1/1 og 1/2 Appelsínu-marmelaði í gl.
dósir
Súpu Asparagus
Pickles í glösum
Gúrkur í glösum
Tómatsafi í dósum
Kirsuber í glösum
Jarðaber í glösum
Kirsubcrjasaft í flöskum
Sítrónu-marmelaði í glösum
Jarðaberjasulta í glösum
Hindberjasulta í glösum
Niðursoðnar fílsjur í dósum
Perur. niðursoðnar
Plómur, niðursoðnar
Jarðaber í1/1 og 1/2 dósum
Kirsuber í 1/2 dósum
Magnus Kjaian,
Umboðs- og heildverzlun
Símar: 1345, 82150 og 81860
Þessi ágætu sjálfvirku
olíukynditæki
eru fyrirliggjandi í stærðun-
um 0.C5—3.00 gall.
Verð með herbergishitastilli,
vatns og reykrofa kr. 3995.00
OLWSALAN H.F.
Hafnarstræti 10—12
Símar: 81785—6439

Hinar margeftirspurðu
• ®
moppur
fyrir sýnishorn og verðlista, komnar aftur. —
Einnig stakar plastopnur.
PÓSTSENDUM — BIRGÐIR TAKMARKAÐAR
l\itjanýauei'zíun JJiajoLlav
^Sími 3048
(■4
Lögfræðingur
óskar eftir atvinnu. — Tilboð sendist afgr. Mbl. •
fyrir föstudagskvöld, merkt: „508“. ■