Morgunblaðið - 26.04.1955, Blaðsíða 14

14
MORGUKBLABIB
Þriðjudagur 26. apríl 1955
j-ac
u':
DULARFULLA HÚSIÐ
EFTIR J. B. PRIESTLEY
"fCr
Framhaldssagan 20
við hann, en satt að segja var
hann einn bezti forstjóri, sem ég
hef nokkurn tíma haft, cfí miklu
betri en maðurinn, sem kom í
hans stað. Og ég vissi það. Hann
var einmitt maðurinn, sem ég
vildi hafa við fyrirtækið, raun-
verulegur mannkostamaður og
alltaf vakandi fyrir starfi sínu.
En ég sparkaði honum. Hvers
vegna? Ég skal segja ykkur það“.
Hann þagnaði augnablik, skaut
kjálkanum fram og hló kulda-
lega. „Ykkur mun sjálfsagt finn-
ast það hlægilegt. Ég rak hann,
vegna þess að ég þoldi ekki yfir-
burði hans. Hann var aðeins ung-
ur maður og hafði nýlokið prófi
í Oxford eða Cambridge þegar
hann kom til mín. Hann varð for-
stjóri þessa fyrirtækis á skömm-
um tíma. Ég er trúaður á skjótan
frama og þessi náungi átti það
sannarlega skilið. En mér leið
óþægilega í hvert sinn, sem ég
sá hann. Það var ekkert í fram-
komu hans, að minnsta kosti
ekkert, sem maður tók eftir. En
•— mig langaði alltaf til að spyrja
hann, hvar hann keypti skyrt-
urnar sínar eða hálsbindin; ég
gat aldrei fundið neitt því líkt.
Þið munið hugsa, að þetta sé nú
ekkert, en mér fannst það óþægi-
legt. Einn dag bauð hann mér að
koma heim til sín og borða kvöld-
verð með þeim hjónunum og
hitta konuna sina, sem mundi
finnast það mikill heiður og verða
mjög ánægð og svo framvegis.
Ég fór, og þá ákvað ég það. Við
vorum aðeins þrjú. Konan hans
var mjög aðlaðandi, einnig mjög
lagleg og talaði mjög skynsam-
lega. Faðir hennar hafði verið
háskólakennari í einhverju við
háskólann í Edinborg. Hún var
augsýnilega ástfangin af mann-
inutn sínum og hann i henni,
raunverulega ástfanginn og ég
þekki það. En það var nú allt
gott og blessað og það er það í
rauninni, sem ég vildi sjá, því að
þótt þið trúið því ekki, er ég við-
kvæmur maður. Þau töluðu og
létu mig tala, þau kvöttu mig til
þess, en yfirburðirnir voru
þarna samt sem áður. Mér leið
alltaf verr og var einhvern veg-
inn mjög óánægður. Ég reyndi
að bæla niður þessa tilfinningu
með því að tala, ég sagði þeim
frá því, sem ég hafði gert, opn-
aði mig allan. en ég vissi allan
tímann, að það missti marks. Ég
gat heyrt rödd mína hljóma á-
fram og gorta; ég gat séð sjálfan
mig, heitan og sveittan og veif-
andi handleggjunum og samt
vissi ég, bað var raunverulega
ekki ég sjálfur. En ég gat ekki
komist yfir þetta, eins og leik-
ararnir segja. Meðan éa sat þarna
kófsveittur og stórorður, voru
þau þarna eðlileg og róleg og
mjög örugg um sjálfa sig Þetta
kom ekkert samkvæmisreglum
við, því að ég vissi meira um
þær en þau, og ég hafði farið
víðar en þau hnfðu látið sig
dreyma um. Það voru þessir
leyndardómsfullu yfirburðir. —
Jæja, það fór í taugarnar á mér.
Ég varð einhvern veginn að ná
• mér niður á þessum yfirburðum.
Þegar ég fór frá þeim þetta
kvöld, sagði ég við sjálfan mig
á leiðinni heim: — Já, ég skal
svei mér sýna ykkur. Þið hafið
komizt vel áfram, er það ekki?
Allt er svo ágætt. Já. við skulum
sjá til. Ég hef skapað ykkur, nú
get ég einnig eyðilagt vkkur. —
Tnnan mánaðar hafði ég fengið
heilmikið ádeiluefni á hann og ég
íosaði mjög bráðlega við hann.
En það kom auðvitað hart niður
á mér, að missa svo hæfan mann.
En ég gat ekki unnað mér hvíld-
ar, fyrr en ég hafði gert það En
ég vissi, hvað ég hafði gert. Það
var skammarlegt bragð og veik-
lundað af mér. En svona er nú
þetta. Hamingjan góða, hvað ég
er þyrstur“.
Hann þá nokkuð af gininu hjá
herra Femm, það var hendinni
næst og hann blandaði það vatni
án þess að líta upp og tæmdi síð-
an glasið. „Þetta er betra“, sagði
hann og leit í kringum sig. Ef
þeim geðjaðist ekki að því, urðu
þau samt að kingja því. Og þegar
allt kom til alls, höfðuu þau
spurt hann og hann hafði sagt
þeim sannleikann. Hann hafði
líka bara gaman af því; þetta var
einmitt staður og stund til þess
að segja slíkt og því líkt svona
til tilbreytingar. Þau voru að-
eins forvitin og vingjarnleg,
nema ef til vill eina manneskjan,
sem þekkti Gladys. Hún var dá-
lítið fyrirlitleg (eins og hún sagði
sjálf) ekki eins vingjarnleg og
hin konan, frú Waverton, sem
hafði virzt svo kuldaleg og hroka
full áður. En Gladvs var senni-
lega ekki að hugsa um þetta mál,
heldur hafði aðeins misst þolin-
mæðina ið hann.
„Nú er komið að yður að svara,
ungfrú Du Cane“, sagði Penderel
við hana. „Þér eruð auðvitað með
í þessu?“
Já, hún var með í þessum leik
og leit nú með ákefð á sir Willi-
am. „Flýttu þér“, hrópaði hún.
„það er bezt að búast við því
versta“.
„Svo að nú er röðin komin að
þér, ungfrú Du Cane, er það
ekki?“ Sir William brosti fremur
kuldalega til hennar. Þegar hann
nefndi nafnið hennar, datt hon- J
um spurningin í hug. „Kannske
þú segir okkur nákvæmlega,
hver þú sért?“
„Þetta finnst mér nú hámark
ósvífninnar!" Það var engin upp-
gerðarreiði í fallegu augunum
hennar. „Hvað úttu við með
þessu, nákvæmlegá hver þú
sért?“
Hinum áheyrendunum leið dá-
lítið illa, en sir William var hinn
rólegasti. „Þetta er svo sem ekk-
ert, ég á aðeins við, að þú segir
okkur ágrip ævi þinnar í stuttu
máli, eins og hægt væri að finna
í bókinni, Hver er maðurinn? —
Hugsaðu bara um spurninguna,
sem ég varð að svara. Þín er
ósköp auðveld“. En það vottaði
fyrir illgirni í brosinu til hennar.
Gladys horði á hann, skaut
fram neðri vörinni, yppti öxlum
og hallaði sér aftur á bak í stóln-
um. „Jæja þá, við skulum þá
byrja“. Hún þagnaði stundar-
korn og horfði fram fyrir sig, en
sá ekkert. Því næst virtist hún
vera að herða sig upp, lyfti hök-
unni og talaði fljótt og hiklaust. i
„Það er bezt að segja frá því
strax, að nafn mitt er ekki Du
Cane. SJennilega hefur ekkert
ykkar haldið að svo væri heldur,
en það gerir allt auðveldara að
segja það strax, að það sé ekki
rétta nafnið. Hið raunverulega
nafn mitt er Hoskiss; en Gladys
heiti ég. Þegar ég hugsaði fyrst ■
um að komast í dansflokk, þurfti
Jóhann handfttsti
ENSK SAGA
142
burtu áður“, sagði konungur og leit glettnislega í áttina til ;
Blanchfleur, „að þú gafst mér ekki tóm til að segja allt, sem
ég hafði hugsað mér að segja við þig. Ennfremur veiti ég
þér höfuðbólið Baoumont í Kentgreifadæmi að launum
fyrir hreysti þína og hollustu við mig í þjónustu minni. Ég
veiti þér þau sérréttindi, að þú og erfingjar þínir megi
framvegis standa undir vernd minni og undir vernd erfing ja
minna, sem eiga að sitja í hásæti Englands héðan í frá, og
ævinlega.“
Á meðan Blanchfleur og ég krupum frammi fyrir Ríkarði
konungi í þakklætisskyni og lotningu skaut fráleitri og
gáskafullri hugsun upp í huga mér. Konungur sá að ég
brosti að hugsun minni og sagði: „Jæja, Reiddi hnefi, hvaða
gaman er þér nú í huga?“
„Herra!“ fleipraði ég fram úr mér, „ég var að hugsa: —
Hvað skyldi O’dó, bryti hr. de Columbiéres segja, ef hann
sæi mig núna? Því að þegar ég var drenghnokki, spáði harm
mér því oft, að ég væri aðeins í heiminn borinn til þess, að
verða hengdur.“
Þá klappaði konungur á bakið á mér, og sagði: „Þú hefðir
líka verið hengdur, ólukkans þrjóturinn þinn, hefðirðu ekki
verið svo lánssamur að koma til mín. Manstu, Reiddi hneíi,
þegar þú „bjargaðir“ mér frá „eitri“ veslings Drógós de
Montfichets einn dag í Akre?“
Svo kastaði hann höfðinu afturábak og skellihló svo að
■salurinn glumdi við. Blanchfleur fór að hlæja líka, og ég
lék undir, ég gat ekki annað, þó að ég reyndi að vera alvar-
legur og virðulegur á svip, eins og samboðið var hinni nýju
tignarstöðu minni. Því að þannig var hlátur Ríkarðar kon-
ungs, að hann kom hverjum einasta manni í gott skap.
Hér lýkur ævintýrum Jóhanns de la Lande, sem vinir
hans og félagar gáfu viðurnefnið „Jóhann handfasti“. Nú
er hann göfugur riddari og lávarður af Beaumont. En veg-
legasta hróður sinn og helgasta metnað telur hann samt það,
að hann var einu sinni æðsti þjónn Ríkarðar konungs Ljóns-
hjarta.
SÖGULOK.
I „Arðvœnlegt
I fyrirtœki"
m
m
Maður, sem vill leggja fram kr. 50—60 þúsund, getur
j orðið meðeigandi í nýju fyrirtæki. — Þarf helzt að geta
■ tekið að sér verkstjórn. — Tilboð merkt: „Iðnaður —
; 179“, óskast sent Mbl. fyrir 1. maí.

LOFTVERKFÆRI
Utvegum með stuttum fyrirvara hverskonar
loftverkfæri, smá og stór, ennfremur margar
gerðir af loftþjöppum.
Borastál og loftslöngUr oftast til á lager.
Leitið upplýsinga.
LAN DSSMIÐJ AN
Sími 1680
3
■«
•«
V erzl unarhúsnœði
Til leigu er á bezta stað við Laugaveginn mjög gott
verzlunarhúsnæði. — Tilboð sendist afgr. Mbl.
merkt: „Laugavegur — 157“.
.••*«■■■■■«■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
■■■■■■■■■■■■■•■■••■■■■■■■■■■■■•«
Hagkvæm saumanámskeið
fyrir eldri og yngri konur byrja bráðlega. — Sími 3047.
Sigríður Þorsteinsdóttir, Vesturgötu 33
UNDRAÞVOTTAEFNIÐ
TIDE
Eftir því sem fleiri og fleiri reyna TIDE, þeim mun
meiri vinsældum á það að fagna. — Athugið að þér
þurfið að nota minna af TIDE en venjulegu þvottaefni,
það er því drýgra og þar af leiðandi ódýrara.
Reynið TIDE og sannfærist