Morgunblaðið - 19.06.1955, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Sunnudagur 19. júní 1955 ]
HJÓNABANDSÁST
EFTIR ALBERTO MORAVÍA
Framh’aldssagan 9
eins og þegar maður meðhöndlar
dýrmætan og vandmeðfarinn
lilut og sagði: „Nú skaltu komast
að raun um það, að þú getur
skrifað mikið og margt fallegt og
gott, það er ég sannfærð um.“.
Hún leit fast á mig og bætti svo
við, í breyttum tón: „Elskarðu
inig, Silvio?“
„Þú þarft ekki að spyrja að
því“, svaraði ég, djúpt hrærður.
„Gott og vel, þú skalt fá mig
aftur, þegar þú lest fyrir mig
söguna þína — mundu það.“
„En gerum nú ráð fyrir því, að
ég geti ekki skrifað söguna.“
„Þú verður að geta skrifað
hana.“
Hún var algerlega ósveigjan-
leg og þetta ráðríki hennar, hug-
vitssamt og óreynt, en jafnframt
ósveigjanlegt, var mér undarlega
geðfellt. Aftur varð mér hugsað
til riddaranna í ævintýrunum,
sem boðið var að leggja drekann
að velli og sækja hina gullnu
skikkju úr tröllahöndum, til þess
að vinna ástir hinna tignu kvenna
en í þetta skipti hugsaði ég reiði
laust um þá og miklu frekar með
aðdáun. Hún vissi lítið um skáld-
skap, eins og tignar konúr ævin-
t.ýranna þekktu sennilega lítið
til skikkjunnar og drekans. En
einmitt þessvegna geðjaðist mér
vel að uppástungu hennar. Allt í
einu kom yfir mig einhver skyndi
leg upphafning blandin trúnaði,
von og þakklæti. Ég kyssti hana
blíðlega og hvíslaði hrærður:
Vegna ástar rninnar á þér, skal
ég verða rithöfundur .... ekki
vegna minna eigin verðleika, held
ur vegna ástar minnar til þín.“
Hún svaraði engu. Ég fór fram
úr rúminu og læddist út úr svefn
herberginu.
Eftir þennan atburð, hóf ég
starf mitt að nýju með auknum
kjarki. Ég komst brátt að raun
um það, að áætlun mín hafði
ekki verið röng og, að aldrei
hefði ég losnað við þessa van-
máttartilfinningu mína, sem fram
til þessa hafði þjakað mig og
ásótt, nema með þeim hætti, sem
ég nú hafði valið. Á hverjum
morgni fann ég*Sjálfan mig sterk-
ari, athafnasamari, er ég settist
við skrifborð mitt, meira — að
því er mér sjálfum virtist — skap
andi.
Á hverjum morgni skrifaði ég
tíu og tólf blaðsíður, penninn
minn dansaði hratt og ofsalega,
en þó alls ekki óreglulega eða
stjórnlaust. Það sem eftir var
dagsins var ég svo ruglaður, ringl
aður, hálflifandi, fullviss um það
að ekkert skipti mig nokkru máli
í lífinu, annað en ritstörf mín,
ekki einu sinni ást mín til kon-
unnar minnar.
Einu eftirstöðvar þessara áköfu
morgunstunda voru leyfarnar,
aska og glóð hins dýrðlega loga
og þar til nýr logi tendraðist
næsta morgún, var ég undarlega
latur, hlutlaus og fullur af næst-
um sjúklegri vellíðan, sem ekki
líktist neinni áður þekktri til-
finningu. Ég fann og skildi, að
ef þetta hljóðfall héldi áfram að
vara, þá mundi ég um síðir Ijúka
ritverki mínu og jafnvel fyrr, en
ég hafði gert ráð fyrir í fvrstu.
Ég vissi, að ég mundi verða að
beita öllum minum mætti til þess
að safna saman, allt til hins síð-
asta frækorns þessarar gjöfulu
og óvæntu uppskeru. Nú, á líð-
andi stundu, skipti ekkert annað
neinu máli.
Að segja, að ég væri hamingju-
Satnur, mundi vera of lítið og að
mörgu leyti líka of mikið að orði
kveðið. Ég var, í fyrsta skipti á
**-vinni, staddur í sjálfráðum, ó-
H4 f U: :: 11 i s 3 ?. 1
háðum og fullkomnum heimi,
sem gerður var úr samræmi og
áreiðanleika, vissu.
Þetta ástand eða aðstaða gerði
mig eigingjarnan og ég býst við,
að ef konan mín hefði veikst á
þessari stundu, þá hefði ég ekki
fundið til annarrar áhyggju, en
þeirrar, að veikindi hennar
mvndu geta valdið töf á starfi
mínu. Enginn má þó skilja orð
mín þannig, að ég hafi ekki elsk-
að konuna mína. Ég unni henni
meira, en nokkru sinni áður, en
hún var, eins og.nú stóðu sakir,
flutt yfir á annað, fráskilið og
fjarlægt svið, ásamt öllu öðru,
sem ekki snerti beint ritstörf
mín. í fyrsta skipti á ævinni var
ég sannfærður um, að ég hefði
fundið atriði eða hlut, sem ég
hafð reynt ótal sinnum við áður,
árangurslaust og að þessi sjálfs-
tjáning mín var að taka á 'sig
fullkomið og algjört form. Með
öðrum orðum, þá hafði ég það á
tilfinningunni og raunar var ég
sannfærður um það, að ég væri
að skapa snildarverk með höfði
mínu og penna.
SJÖTTI KAFLI
Er ég hafði unnið af alúð og
dugnaði allan fyrrihluta dagsins,
eyddi ég seinni hluta hans á
venjulegan hátt, forðaðist einung
is, algerlega, allar skyndilegar
geðshræringar og truflanir. Ég
var fullur af stórmennskulegri
ánægju yfir því, sem ég hafði
skrifað um morguninn og þvi,
sem ég ætlaði að skrifa næsta
dag. Síðar, um háttatíma, bauð
ég konu minni góða nótt, á gang-
inum milli svefnherbergja okk-
ar og fór svo beint_ í rúm mitt.
Ég svaf með einhverri trúnaðar-
tilfinningu, sem ég hafði aldrei
þekkt áður, vissunni um það, að
nú væri ég að safna nýrri orku
sem ég mundi svo beita í starfi
mínu daginn sem í vændum væri.
Þegar ég svo vaknaði næsta morg
un, var ég búinn til alls og fær
í allt, léttur og bjartsýnn. Höfuð
mitt var fullt af hugmyndum,
sem höfðu þotið upp þar, á með-
an ég svaf, eins og gras á engi
um döggvota vornótt. Ég settist
niður við skrifborðið mitt, hikaði
við aðeins andartak. en þvínæst
tók penninn minn viðbragð. eins
og honum ’^æri stjórnað af ó-
sýnilegu afli, frá einu orðinu til
annars, af einni örkinni á aðra,
frá einni línu til annarrar, eins
og á milli huga mins og hinna
sífjölgandi stafa og blektákna
væri hvorki sambandsrof né mis
munur á viðfangsefnum.
Ég hafði geymdan í fylgsnum
hugans, stóran, óþrotlegan þráð-
arvinding, ef svo mætti til orða
taka, og allt sem ég gerð, með
þessum ritstörfum mínum, var
það að teygja og rekja í sundur
þennan þráð og koma honum
fyrir á pappírsörkunum, með hag
legum stöfum.
Og á þessum þræði voru hvorki
hnútar né eyður og hann snérist
hring eftir hring í höfði mínu,
eftir því sem ég rakti hann í
sundur og ég fann það á mér, að
eftir því sem ég rakti hann meira
í sundur, eftir því óx það, sem ég
átti ennþá órakið.
Eins og ég hefi nú þegar sagt,
þá skrifaði ég tíu og tólf blað-
síður, knúði sjálfan mig til hins
ýtrasta og óttaðist það eitt, að
þessi kraftur og viljafesta kynni,
á einhvern dularfullan hátt, að
minnka eða yfirgefa mig með
öllu. Loks, þegar ég orkaði ekki
meira, reis ég upp frá skrifborði
mínu með óstyrka fætur og svima
tilfinningu í höfðinu og gekk
yfir að speglinum og horfði á
sjálfan mig. Þar, í speglinum, gat
ég séð, ekki einn, heldur tvo eða
jafnvel þrjá svipi sjálfs míns,
hægt tvöfaldast og endur tvö-
faldast, eftir því sem þeir blönd-
uðust saman. Með langri og ná-
kvæmri andiitssnyrtingu fékk ég
aftur minn eðlilega svip, þótt ég,
eins og ég hefi áður sagt, væri
dasaður og ringlaður það sem
eftir var dagsins.
Siðar, við matarborðið. borðaði
ég af hjartanlegustu og ótakmörk
SCOTTS
HAFRAMJÖL
Úrvals fæða fyrir unga sem gamla.
B
I
Ð
J
I
Ð
U
M
S
c
o
T
T
S
B
O
K
Ð
1
Ð
S
c
o
T
T
S
Heildsölubirgðir:
KRISTJÁN Ó. SKAGFJÖRÐ H.f.
Símar 82533 — 3647
LOÐ
eða grunnur í Smáíbúða-
hverfinu óskast. — TilboS
ásamt uppl. sendist til af-
greiðslu Mbl. fyrir n.k. mið-
vikudag, merkt: „Lóð —
Grunnur — 604“.
Saumur
á kjólum, peysufötum,
bamafatnaði og alls konar
fataviðgerðir, er ódýrast á
saumastofunni í Auðar-
stræti 17.
99
DODGE
66
Til sölu er mjög góður og
vel útlítandi Dodge ’40. Bif-
reiðin verður til sýnis á bif-
reiðastæðinu við Tryggva-
götu (við USA-skála) á
sunnudag kl. 4—6.
Lítill
pallbíll
í góðu lagi, til sölu, ódýrt.
Uppl. í síma 7227.
1—2 herbergi
og eldhús óskast. Uppl. i
sima 6028 frá kl. 1—6.
Reglusaman mann vantar
HERBERGI
um næstu mánaðamót. —
Uppl. í síma 7227 frá kl.
3—6.
Kvenfélag Háteigssóknar
bíður ykkur veizlukaffi í Sjómannaskólanum
í dag frá klukkan 3.
Drekkið siðdegiskaffið
í Sjómannaskólanum
■n
Sinfóníuhljómsveitin
Ríkisútvarpið
TÓNLEIKAR
í Þjóðleikhúsinu þriðjudaginn 21. júní kl. 9 síðd.
Stjórnandi: RÓBERT A. OTTÓSSON.
Hljóðfæraleikarar úr Sinfóníuhljómsveitinni í Boston
leika með á tónleikunum.
Verkefni:
Mendelssohn: Forl. að óratóríunni „Páll postuli11
Hándel: Óbókonsert í g-fnoll. Einleikari Louis Speyer
Haydn: Trompetkonsert í Es-dúr
Einleikari Roger Voisin
Mozart: Sinfónía concertante í Es-dúr, K. 364
Einleikarar Emil Kornsand og George Humphrey
Berlioz: Ungverskt hergöngulag úr „Útskúfun Fásts“.
Aðgöngumiðasala í Þjóðleikhúsinu
Þessi ágætu sjálfvirku
oliukynditæki
eru fyrirliggjandi i stærðun-
um 0.65—3.00 gall.
Verð með herbergishitastilli,
vatns og reykrofa kr. 3995.00
OLÍUSALAN H.F.
Hafnarstræti 10—12
Símar: 81785—6439

■ ■■■•■■■•noaisaMaaa«aaaaaBaaaaMOiBiHaaaaR|
Hlýkomið TM SKÓKREM í glerkrukkum
rn
Jana
fæst í litunum: rautt, grænt, grátt,
blátt, litlaust, svart, ljósbrúnt, milli-
brúnt, dökkbrúnt. London Tan,
mahony, drapplitað, oxblood og
beigebrúnt.
Tana rússkinskóáburður — Tana lakkskóáburður
Útstillingargrind fylgir pöntunum. — Þessi alþekkti skó-
áburður er ódýr og mjög góður.
Tana fæst í næstu búð.
Heildverzlunin Amsterdam
Mwgun'blaóift morgvnktsíirnv
. ir?*
. «Affr.
■-W