Morgunblaðið - 21.06.1955, Síða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 21. júní 1955
I
HJÓNABANDSÁST
EFTIR ALBERTO MORAVÍA
Framhaldssagan 10
uðustu lyst og fann, að ég var
engan vegin mannleg vera, ein-
vörðungu, heldur og líka tæmd
vél, sem krafðist eldsneytis og
aflgjafa eftir margra klukku-
stunda áköf afköst Á meðan ég
snæddi, hló ég og gerði að gamni
mínu og jafnvel lék trúði, sem
var þó mjög ólíkt eðli mínu, fram
Jcomu allri og lundarfari.
Eins og ávallt vill verða, þegar
ég læt undan ákafa mínum, þá
var þessi framkoma mín og lát-
þragð einkennt af einskonar óað-
gætni og óvarkárni, ef ekki bein-
línis af ókurteisi. Ég hafði grun
nm þetta, en þar sem ég hefði
áður skammast mín fyrir að láta
ujndan slíkum tilhneigingum, þá
miklaðist ég nú af því að leika
þánn leik.
; Þarna sat ég nú við borðið,
ahdspænis konu minni og snæddi
njat minn, en í raun og veru
vár ég alls ekki þar Betri hluti
niinn hafði orðið eftir í skrit'-
stofu minni, uppi á annarri hæð,
>|ið skrifborðið, með penna í
hiönd. Það sem eftir var dagsins
léið í sama andrúmslofti glettni
og kátínu — frekar áþekkastri
s undur lausri, samkeppnislausr i,
fjarstæðukenndri kátínu drukk-
ins manns.
Hefði ég ekki verið jafn ofsa-
fullur og ákafur, hefði ég verið
ininna ölvaður af hinni góðu
giæfu, þá hefði ég getað endur-
þekkt, í frjósemi þessara daga,
návist hinnar sömu góðvildar, er
ég stundum þóttist uppgötva í
f ramkomu og viðmóti konu minn
ar gagnvart mér. Til þess að orða
þjað á annan hátt og án þess að
þlanda því saman við þá stað-
rpynd, að sagan mín var ekki
sfdkt snildarverk, sem ég áleit
ljana vera, þá hlaut sú hugsun að
gera vart við sig hjá mér, að
allt þetta væri of gott til þess að
geta verið raunveruleiki.
Fullkomnun er ekki mannleg-
tir hlutur, og oftar en ekki, þá
þýr hún í blekkingum fremur
en í sannleika, hvort sem þær
þlekkingar verða kunnar og opin
þerar í sambandinu milli okkar
og annarra manna, eða þær ráða
fyrir sambandinu á milli okkar
og sjálfs okkar. Því að, til þess
áð forðast hina ljótu óreglu og
grófleika sannleikans, þá er föls-
ún eða lygi, sem framkvæmir til-
gang hans, án hindrunar eða efa-
semda, áhrifameiri en samvizku-
^amur verknaður, sem heldur
fast við málefnið. Eins og ég hefi
4agt, ég hefði getað orðið tor-
frygginn yfir því, hversu málefni
þiín réðust hæglega, eftir meira
On tíu ára árangurslausar tilraun-
ir. En hamingjan, gerir okkur
ájálfselska, hugsunarlausa og
yfirborðslega. Ég sagði sjálfum
þiér, að samband mitt og tengsl
Áið konuna rnína hefði verið sá
sheisti, sem loks hefði tendrað
þetta bjarta hamingjubál og fram
þjá þeirri staðreynd var mér ekki
mögulegt að ganga.
j Ég var svo mjög sokkinn niður
i ritstörf mín og þessvegna veitti
£g ekki at.hygli, eða að minnsta
þosti ekki mikla athygli, smá
viðburði, en samt harla kynleg-
tim, sem gerðist um þetta leyti.
TÉg hefi mjög tilfinninganæmt hör
tind og rakstur er jafnan mjög
miklum erfiðleikum bundinn fyr
ir mér, — það er að segja, hann
©rsakar æfinlega rispur og önn-
tir óþægindi á andliti mínu. Af
þessufn sökum hefi ég aldrei get-
íið rakað sjálfan mig og ávallt
leitað á náðir og færleika rakara,
til slíks verks. Á Iandssetrinu,
sem og annarsstaðar, kom ég því
svo fyrir, að rakari rakaði mig
morgun hvern. Hann kom frá
nágrannaþorpinu, þar sem hann
annaðist einu rakarastofuna í
kauptúninu, sem var í sannleika
sagt mjög sómasamleg og álits-
góð. Hann var vanur að koma á
reiðhjóli, ávallt nákvæmlega
klukkan hálf eitt, hvorki einni
mínútu fyrr né síðar, eftir að hafa
lokað vinnustofu sinni klukkan
tólf. Koma hans var mér merki
þess, að vínnu skvldi lokið að
sinni. Hún boðaði einnig beztu
stundir mínar um daginn, þær
sem höfðu í för með sér hina
óvarkárnu og óþrotlegu, líkam-
legu kátínu mína, sem ég hefi nú
þegar lýst, kátínu sem stafaði
frá vel unnu verki og nærðist af
vintneskjunni um það.
j Þessi rakari var "tuttur, herða
i breiður maður, algerlega nauða-
sköllóttur, svo að ekki sást eitt
einasta hár á höfði hans, með
sveran háls og holdugt andlit.
Hann var þéttvaxinn, en ekki
feitur. í andliti hans, sem var að
eðlisfari gulbrúnt á litinn, svo
líkast var sem hann liði sífellt
af ólæknandi gulusótt, bar mest
á augunum, stórum og hringlótt-
um, með mjög auðkennilegri lit-
himnu og skæru, spyrjandi, undr-
andi og e. t. v. undirfurðulegu til-
liti. Hann hafði lítið nef og víðan-
en varalausan munn, sem hið fá-
séða bros hans opinberaði tvær
raðir dökkra og brotinna tanna í.
Hakan var hvöss og í henni var
undarlegt, óaðlaðandi skarð lík
ast nafla. Hann hét Antonió og
rödd hans var þýð og óvenjulega
róleg og stillt. Strax fyrsta dag-
inn sá ég, að hendur hans voru
svo grannar og fimlegar að undr-
un sætti. Hann var kominn á
fertugs aldur og átti konu og
fimm börn. Eitt atriði ennþá:
Hann var frá Sikiley, en ekki
Tuscany, að ætt og uppruna. frá
litlu þorpi á miðri Sikiley. Sem
afleiðinga af ástarævintýri, sem
átt hafði sér stað á meðan hann
gegndi herþjónustu, fylgdi gift-
ing og hann varð að setjast að í
þessu þorpi, þar sem hann svo
hafði komið á fót rakarastofunni,
sem fyrr var getið. Konan hans
vann á búgarði en hún kom það-
an á laugardögum og hjálpaði þá
manni sínum við að raka hinn
mikla fjölda af viðskiptavinum,
sem hópuðustu á rakarastofuna
siðasta daginn fyrir helgina.
Antoníó var mjög stundvís. Á
hverjum degi, klukkan hálf eitt,
gat ég heyrt, í gegnum opinn
gluggann, marrið og hringlið í
möl og steinum undir hjólinu
hans og það var mér merkið um
hvíld og vinnustöðvun.
Andartaki síðar drap hann á
dyr skrifstofunnar og ég reis þá
jafnan úr sæti mínu og kallaði
glaðlega til hans og bauð honum
að ganga inn. Hann var þá vanur
að opna dyrnar, ganga hljóðlega
inn, loka varfærnislega hurðinni,
hneigja sig lítillega og bjóða mér
góðan dag. Með honum kom
vinnustúlkan með litla skál of
sjóðandi vatni, í höndunum. sem
hún setti á lítið hjólaborð, þar
sem sápa, bursti og rakvél lágu
fyrir.
Antonió ýtti því næst jafnan
litla borðinu fast að hægindastóln
um, sem ég hafði nú fengið mér
sæti í. Hann slípaði nú rakvélar-
blaðið og snéri baki að mér á
meðan, þvínæst, er hann hafði
hellt nokkru af vatninu í lítið
vatnsfat, bleytti hann skeggburst
ann og snéri honum hring eftir
hring, í þó nokkra stund, í sápu
dollunni. Að lokum snéri hann
sér að mér og hélt sápulöðrandi
burstanum út í loftið eins og
kyndli. Hann varð mjög löngum
tíma í að sápa andlit mitt og
hætti ekki fyrr en all neðra and-
litið var hulið einum gríðarlegum
sápulút. Þá fyrst lagði hann burst
ann frá sér á borðið og greip
rakvélina.
Ég hefi lýst þessum ákaflega
venjulega verknaði, í stuttri frá-
sögn, til þess að gera mönnum
ljósan seinagang hans og ná-
Ef þér aðeins hugsið umþað, þá
er það yður í hag að kaupa hláu
Gillette Möðin í haudhægu málm-
hylkj uuurn. Og þrátt fyrir þessar
hentugu umhúðir hækka blöðin
ekkert í verði.
BLUE
Gillette
BLADES
Þessir eru kostimir: Bláu
Gillette Blöðin með heimsins
beittustu egg, eru tilbúin til
rakstursins, án pappírsum-
búða, án fyrirhafnar. Blöðin
eru olíuvarin og halda því
fullkomlega bitinu. Á málm-
hylkjunum er hólf fyrir notuð
blöð. Þessar umbúðir hækka
ekki verð blaðanna.
10 Blá Gilette Blöð í málm-
hylkjum Kr. 13,25.
Bláu Gillette blöðin
Verzlunarhúsnæði
Verzlunarhúsnæði óskast nú þegar eða sem fyrst í eða sem
næsí Miðbænum. Þarf ekki að vera stórt. — Tilboð send-
ist afgr. Mbl. fyrir fimmtudagskvöld merkt: „Húsnæði
— 624“.
MOTORBATUR
Til sölu er yfiibyggður fjögra tonna mótorbátur, sem
orðið hefir fyrir skemmdum. Til sýnis á olíustöð okkar
í Skerjafirði.
H. f. „Shell“ á íslandi.
■•■■•■■■■■■*■■■■■•■■
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■mm
ÚtiEegumennirnir
7. .
Systir þeirra bræðra, sem hét Sigríður, svaf utarlega í bæn-
um, og héldu árásarmennirnir tafarlaust þangað. Það var
engu líkara en þeir vissu nákvæmlega hvar hún lá. Enginn
annar en sýslumannssonurinn hafði sagt þeim hvar hún>
hvíldi, hugsuBu þeir bræður með sér. En nú var enginn:
tími til að hugsa. Þeir Bjarni og Jón réðust þegar á hina
þrjá útilegumenn, sem voru alls óviðbúnir árásinni, og
féllu þegar í gólfið. Eftir nokkrar sviptingar gátu þeir bræð-
ur yfirbugað þá og bundið.
I Um leið og þetta gerðist, stukku mennirnir, sem falizt
höfðu í skemmunni út til mannanna, sem biðu fyrir utan
og tóku þá þegar höndum, að kalla má bardagalaust. Af .
hinum mönnunum, sem fóru neðar í þorpið, er það að segja,"
að 4 þeirra sluppu undan og komust til fjalla. Hinir voru
teknir höndum.
• •■••■•■•■•■•••■•■■■■■•■•■■•■■■■■■■■■»■■■■•■■■■■•■••••«■■•• ■■■■■■tiniiM*
Oddfellowar
Það er í dag, sem aðgöngumiðarnir að sumarmótinu að
Bifröst í Borgarfirði dagana 1.—3. júlí n. k. verða afhent-
ir á milli kl. 5—10 e. h. í Oddfellowhúsinu.
Athugi-ð: Miðarnir verða afhentir aðéins í dag.
Skemmtinefndirnar.
Alhliða uppþvotta,- þvotta- og
hreinsunarduft allt í sama pakka
í því rr engin sápa eða lút-
arsöli, þess vegna aigjörlega
óskaðlegt finustu efnum og
hörundinu.
HUSMÆÐUK!
Látið ,.REI“ Iétta heimilis-
störfin! Notið ,,REI‘' í upp-
þvottinn — uppþurkun spar
ast. Gerið hreint með því, —
þurkun sparast. „REI“ eyðir
fitu, i.hreinindum, fisklykt
og annarri matarlykt, einnig
svitalykt. Þvoið allan við-
kvæmfín þvott úr „REI“, t.d.
ullar-, silki-, bóinullar-,
nælon, perlon og önnur
gerfieinl, ank alls ungbarna-
fatnaðar. „REI“ festir lykkj-
ur. — Hindrar lómyndun. —
Skýrix litl.
\lotið því heldur
3
«4