Morgunblaðið - 25.10.1955, Blaðsíða 14

14 MORGUNBLAÐIÐ

j Ekh :/ með vopnum vegið EFTIR SIMENON ~srtr arsr ir? rrr- mr — ~rrr =c
Þriðjudagur 25. okt. 1955
Framhaldssagan 24
fara og líta inn í hinar herbúð-
irnar'7.
„HVaða hinar herbúðirnar?"
„Þessar sem eru staðsectar í
gistihúsinu. Jean Métayer og lög-
fræðingurinn hans, sem kom
núna í morgun".
„Hefur hann fengið sér lögfræð
ing?“
„Hann er varkár, drengurinn
.... í dag eru hlutaðelgandi
persónur staðsettar sem ht'r seg-
ir: í höllinni, þér og prestu inn. í
gistihúsinu, Jean Métayer og
hinn lögfræðilegi ráðgjafi hans.“
„Haldið þér þá, að hann kunni
að hafa gert það?“
„Þér fyrirgefið mér, þctt ég
geri mig heimakominn". Og Mai-
gret hellti óboðið viskíi í glus sitt,
drakk út í einum teyg, þurrkaði
svo vandlega varir sínar og
kveikti í pípunni.
„Það vill líklega ekki svo til,
að þér kunnið að meðhondla
fastaleturs prentvél?"
Hann yppti öxlum: „Ég kann
hvorki það né neina aðra vinnu.
Vandræðin eru þau, að ég kann
lireint ekki neitt“.
„Jæja, hvað sem öðru líður, þá
ætla ég að biðja yður þess, að
fara ekki héðan úr þorpir.u, án
minnar vitundar. Viljið þér lofa
mér því?“
Greifinn horfði alvarlega og
rannsakandi á umsjónarmanninn,
eins og hann hyggðist lesa eitt-
hvað út úr svipnum:
„Ég lofa því“, svaraði hann
loks hátíðlega.
Maigret gekk út. Þegar hann
gekk niður hallartröppurnar, nið
urlútur og annars hugar, varð
hann þess allt í einu var, að mað-
ur gekk við hlið hans. Hinsvegar
hafði hann enga hugmynd um
það, hvar honum hafði skotið svo
skyndilega upp.
„Afsakið mig, umsjónarmaður.
Mig myndi langa mjög mil ið til
að tala við yður í örstutta stund.
Ég var að frétta það áðan.... “
„Frétta hvað?“
„Að þér séuð raunverulega eins
konar heimamaður hér á staðnum
og að faðir j'ðar hafi gegnt því
starfi, sem nú hvílir á mínum
herðum. Viljið þér veita mér
þann heiður, að koma inn í hús
mitt og drekka eitt glas með
mér?“
Og ráðsmaðurinn með gráa
hökutoppinn dró hann með sér
þvert yfir hallargarðinn.
Allt var til reiðu heima hjá
honum. Koníaksflaska með merki
sem auglýsti hinn háa aldur þess,
stóð á borðinu í stofunni, ásamt
diskum með keksi og tvíbökum.
Frá eldhúsinu barst lykt aí káli
og svínafleski inn til þeirra.
„Eftir því sem mér hefur verið
sagt, þá hafið þér verið kunnug-
ur á greifasetrinu, þegar hagur
þess var allur annar en nú Þeg-
ar ég kom hingað, þá var þegar
farið að halla mjög undan fæti,
hvað efnahag of afkomu snerti.
Það var ungur maður frá París,
sem .... Þetta koníak er frá bú-
skapartíð gamla greifans".
Maigret starði á borðið, með
útskornu ljónamyndur.um o? hug
urinn reikaði um stund til íöngu
liðinna bernskudaga...
Aftur fann hann til þreytu,
bæði andlegrar og líkamlegrar.
í gamla daga þorði hann aldrei
að ganga inn í þessa stofu, nema
þá á sokkaleistunum eða inni-
skóm, vegna hins gljálakkaða
gólfs.
„Ég er í mjög miklum vanda
staddur .... og mig langar til að
spyrja yður ráða .. Við erum
fátækt fólk. Þér vitið, eins vel og
ég .sjálfur, að enginn safnar auði
í ráðsmannsstarfinu hérna.. “
Ráðsmaðurinn þagnaði og
strauk hökutoppinn, en hélt svo
máli sínu áfram:
„Stundum kom það fyrir á laug
ardögunum, að ekki voru nógu
miklir peningar til í kassanum,
svo að ég varð að borga verka-
mönnunum úr mínum eigin vasa.
Stundum varð ég líka að lána
peninga tíl kaupa á kvikfénaði,
sem bændurnir á hjáleigunum
urðu að fá. .. .“
„Með öðrum orðum, þá skuld-
aði greifafrúin yður fé, eða hefi
ég ekki skilið orð yðar rétt?“
„Greifafrúin hafði aldrei nein
afskipti sjálf af peningamálunum.
Peningarnir streymdu eins og
vatn. Það var aðeins, þegar um
bráðnauðsynlega hluti var að
ræða, að þeir voru ekki fyrir
hendi.... “
„Og það voru þér, sem jafnan
hlupuð undir bagga, þegar svo
bar undir?“
„Hið sama hefði faðir yðar líka
gert, haldið þér það ekki? Það er
stundum svo, að maður getur alls
ekki látið fólkið sjá það, að kass-
inn sé tómur. Ofurlitlu hefi ég
svo líka getað stungið undan.. “
„Hversu miklu?“
„Má ekki bjóða yður aftur í
glasið? .. O, ég hefi nú ekki talið
það nákvæmlega saman .. Ætli
það séu ekki a.m.k. ein sötíu
þúsund .... Og nú er það útförin
og þá verð ég einu sinni ennþá
að....“
Fram í huga Maigrets kom
gömul mynd: Hin litla skrifstofa
föður hans, í nánd við prenings-
húsin, klukkan fimm e. h. á laug-
ardag.
Hvert mannsbarn, sem eitt-
hvert starf hafði á greifasetrinu,
allt frá saumastúlkunni til dag-
launamannsins, beið fyrir utan.
Og í kringum gamla Maigret, sem
stóð við borðið með græna baðm-
ullardúknum, var allt fullt af
litlum peningahrúgum.
Síðan gekk allt vinnufólkið í
halarófu framhjá borðinu og
skrifaði nöfn sín eða gerði bara
kross í gjaldskrána.
„Og nú er ég að brjóta heilann
um það, hvernig ég eigi að ná
því aftur.... “
„Já, ég skil. Þér hafið skipt
um arinn, sé ég er“.
„Já, þér munið að sá gamli var
úr við. Marmarinn er nú betri".
„Mikið betri“, tautaði Maigret
lágt.
„Éíú munu allir lánardrottn-
arnir steypa sér yfir mann, eins
og blóðþyrstir ránfuglar. — Við
munum þurfa að selja .. og þá er
allt veðsett".
Hægindastóllinn, sem Maigret
sat í, var alveg nýr, eins og ar-
inninn. Sennilega hvorttveggja
keypt í verzlun í Boulevard Bar-
bés.
Á litlu hliðarborði stóð vand-
aður grammófónn.
„Ef ég hefði ekki átt son, þá
hefði mér vissulega staðið á sama,
en hann hefur sína lífsstöðu til
að hugsa um . . Ég kæri mig ekki
um að taka velingatökum á
hlutunum....“
Unglingsstúlka gekk yfir gang-
inn, framan við dyr stofunnar.
„Þér hafið líka eignast dótt-
ur?“
„Nei, þetta er stúlka héðan úr
þorpinu, sem lcemur hingað til að
annast hreingerningar og önnur
grófari verk á heimilinu".
„Jæja, við tölum betur um
þetta síðar, Monsieur Gautier.
Afsakið mig, en mörg aðkallandi
störf kalla á mig....“
„Má ekki bjóða yður örlítinn
sopa í glasið, svona að skilnaði?"
„Nei, ómögulega, þökk fyrir ..
Svona a.m.k. sjötíu og fimm þús-
und sögðuð þér, var ekki svo?“
Og hann gekk út með hendur í
vösum, reikaði framhjá stórum
hóp gæsa og áfram, meðfram
Notre-Dame tjörninni, sem ekki
gáraðist lengur af stormi.
Klukkan í kirkjuturninum sló
tólf, há og þunglyndisleg högg.
í veitingastofu Marie Tatin
UngUngspiltur
%
helzt með bílprófi, óskast til afgreiðslustarfa.
Stórholtsbúð
Stórholti 18
VERZLUNARHÚSNÆÐI
óskast til leigu, sem næst Miðbænum. — Uppl. veita
Jón Skaptason, Sveinbjörn Dagfinnsson héraðsdóms-
lögmenn, Búnaðarbankahúsinu, kl. 5—7 e. h.
Sími 82568.
SKIPST JORA
og 1. vélstjóra vantar á góðan línubát sem á að stunda
lanóróðra með línu frá Hafnarfirði n. k. vetrarvertíð. —
Upplýsingar í síma 9127.
300 fermetra húsnæði
á góðum stað í bænum, til leigu. — Hentugt fyrir léttan
iðnað eða sem lagerpláss. — Nánari uppl. gefur
Sigurður Reynir Pétursson, hrl.
Laugavegi 10 — Sími 82478.
HUSMÆÐUR!
REI sparar
yður
þurrkun
. við
þvotta á
gólfum,
hurðum,
gluggum,
veggjum
og loftum
Allt þornar sjálfkrafa — án blettaskila.
REYNÍÐ REI! — Notið REI til alls hrcinlætis á heimilinu
þó ekki væri nema til verndar höndunum, sem REI
heldur hvítum og mjúkum.
Heildsölubirgðir:
V. Sigurðsson & Suæbjiirnsson h.f.
s
• 4
* * lllCTDIC ^
H RÆRIV ELAR
með hakkavél, grænmetis- og kaffikvörn, þeytara, hrær-
ara og hnoðara, berjapressa o. fl. — Kr. 2,600,00.
Fást með afborgunarskilmálum.
HEKLA H.F.
Austurstræti 14
BORÐIÐ NORSKU
BERGENESÚPURNAR
Tegundir:
SVEPPASÚPA
SELLERÍSÚPA
PÚRRUSÚPA
TOMATSÚP4
HÆNSNASÚPA
SPÍNATSÚPA
BLÓMKÁLSSÚPA
Bergenesúpurnar eru ódýrar, ljúffengar og fást í næstu
matvöruverziun. — Reynið einn pakka í dag.
NYKOMIÐ
KÁPUEFNI, margir litir. Frottésloppar, kvenna
stór og lítil númer. Amerískir morgunkjólar.
Saumlausir nælonsokkar. Gardínuefni, margar
gerðir. Mollskinnsbuxur drengja, allar stærðir.
Barnavettlingar, Sirs, margir litir.
VETRARKÁPUR kvenna, ný sending.
Vefnaðarvöruverzlunin
Týsgötu 1 — Sími 2335.
Sendum í póskröfu.