Morgunblaðið - 10.01.1956, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 10. jan. 1956
ANNA KRISTÍN
EFTIR LALLI KNUTSEN
FramHcddssagoLn 44
/ar svo hræðileg móðgun að okk-
ur blöskraði öllum. Ég held að
Ove hafi varla vitað hvað hann
gerði. Þessa mundi Gynter hefna
grimmilega. Ég hélt að hann
mundi þegar ráðast á Ove og
drepa hann. En svo varð ekki,
því að allt í einu rauf skær hlátur
Önnu Kristínar þögnina. Undir
hann tóku flestir. Gynter henti
frá sér sverðinu, hvessti augun
á Önnu Kristínu og gekk stein-
þpgjandi burt. Hláturinn glumdi
á eftir honum, þar sem hann gekk
að hesthúsinu, tók hest sinn og
reið brott.
Mér var ekki hlátur í hug og
ég sá að sama máli gegndi um
Lárus og ívar. Við vissum að
þetta gat orðið dýrt spaug. Gynt-
er mundí aldrei fyrirgefa þeim,
sem gerði bann að athlægi.
Þegar gestirnir þyrptust inn
aftur til að hefja dansinn á ný,
íók ég mig út úr hópnum og fór
upp l herbergi mitt. Ég stað-
næmdist við. gluggann og horfði
út. Hin fagra Jónsmessunótt var
að kveðja og gullinn bjarmi
morgunsins boðaði komu nýs
d’ags.
Iiurðin að baki mér opnaðist
hljóðlega. Það var hann sem
kom. — Nú hiýturðu að hafa
komizt að raun um að eina ráðið
til að forða mér frá frekari
heimskupörum er að flytjast með
xnér norður á heimsenda, sagði
hann biðjandi. — Þú ert fyrir-
hyggjulaus og óstýriiátur eins og
barn, svo að það er ekki von að
vel fari, svaraði ég. Hann greip
mig í faðm sér. — Þú er ein fær
um að gera mig að manni, sagði
hann innilega og þrvsti mér að
sér. Ég fann, að ég var öll á
valdi hans og vilji hans varð
minn vilji.
Það var komið fram á dag,
þegar hann fór frá mér.
28. kafli.
Það hvíldi einhver ógnþrungin
kyrrð vfir heimilinu daginn cftir.
ívaf bað mig að finna sig inn
é skrifstofu, er bar sat hann með
plasið fyrir framan sig. Honum
leið auðsjáanlega ekki vel eftir
drykkjuna um nóttina. — Það
tkársta, sem hægt er að gera,
er að þú giftist honum, þessurn
1 ugsunarlausa heimskingja, og
f irir strax með hann norður. —
Gynt.er fytirgefur honum aldret.
sivði hann strax og ég var sezt
við borðið hjá honum. Ég kink-
aði koili. — Það veit ég að hann
gerir ekki og uppást.unga þín er
] klega ekki svo vitlaus. — Það
er bezt að ég fari strax með hon-
U)i að Eiði. Það verður að sýna
l lóður þínni hann. — Ég held það
i'; nú ekki svo nauðsynlegt,
t'toði ég beisklega. Hún hefir
t' Idrei gert neitt fyrir mig utan
þ að að iæða mig i þennan heim.
- - Ég fer til Þtándheims á morg-
ua, sagði hann húgsandi. Ætii
þ xð sé ekki bezt að ég taki brjót-
i*in með inér, svo að Gynter
rái ekki til han.s. Þið getið svo
gift ykkur strax cg við komum
8 'tur hingað. — Því miður hefur
hrúðguminn komið i veg fyrir að
s /o geti orðið, sagði hann. Gynter
væri vis tii að ráðast á hann
fyrir altarinu. Nei, ég skai íá
prestinn til að gefa ykkur saman
í kyrrþev. Svo farið þið samdæg-
urs norður með „Sæúlfinum1-.
„Sæjifu.inn" var nýlegt skip,
s ;m ívar átti. Sæmiiegt sjóskip
og hraðskreitt. — Þú þarft sjálf-
j gigt hafa eitthyað .nieð , þér,
i h ;U hann áfram. Ég s-cal sjá um
j a 5 Lárus komi öllu.m farangri um
, burð iueoaiK við e.u;n ijarver-
' éndi. Segðu svo þ.num tiivonandi
o ginmanr.i að í dag t'ari hann
með mér að Eiði og á morgun
til Þrándheims.
— Er efnahagur þinn orsök
þess að þú þarft að flýta þér til
Þrándheims? spurði ég. Ég veit
að hann er slæmur. — Hvað
veiztu? — Allt, sem Anders hafði
vitneskju um. — O, ástandið er
ekki svo mjög bölvað. — Það er
gott ef svo er, sagði ég efabland-
in. — Það hefur, held ég, hent
ifleiri en mig að tapa töluverðu
á braski. Verst er að Anna Kristín
hefir fylgzt með þessu. Ert það
þú, sem berð henni fréttír? —
Þú ættir að þekkja mig þetur en
svo ívar, að þú ætlir mér þá
skammsýni. Það er Katja. Hann
bölvaði kröftuglega. — Reyudu
að koma henni burtu, sagði ég.
Hún er og verður alls staðar til
ills. Var það Griffenfeld, sem
ráðlagði þér að selja fiskinn til
Ítalíu? — Nei, hann ráðlagði að
selja til Spánar, en ítalska verð-
ið freistaði mín. Ég þurfti nauð-
synlega að fá mikla peninga,
og vonaði að skúturnar kæmust
klakklaust fram hjá sjóræningj-
; unum, þó þeir séu fjölmennir
á Miðjarðarhafinu. — Og svo
I timbrið? sagði ég. — Já, bölv-
| aðir Englendingarnir sáu sér leik
i á borði og keyptu af Eystrsalts-
, löndnum, svo ég sit uppi með mitt
| timbur óselt. — Og samt sóið þið
j hjónin jafn miklu og áður, sagði
j ég hörkulega. Þú gætir sannar-
I lega sparað meira en þú gerir,
| ívar Mogensson.
Hann yppti öxlum ráðþrota. —
i Eg veit það. En hvað skal gera?
j Anna Kristín má ekki álíta að
i eignirnar séu að þverra. Reyndu
í að koma vitinu fyrir hana. -Hún
var alveg tryllt af bræði, þegar
hún talaði við mig í morgun.
I Ég þurfti ekki að láta segja mér
þetta. Ég vissi að Anna Kristín
myndi ekki hika við neitt, sem
gæti haldið Mæri í ættinni.
Þegar ég fór frá ívari, fannst
mér að nú mundi áhyggjum af
mér létt, pða að minnsta kosti
yrðu þær annars eðlis og ekki
eins þungbærar. Auðvitað yrði
lífið við hlið Ove norður í Þránda
nesi ekki neinn dans á rósum,
en Mæri yrði svo langt frá mér
að það, sem þar gerðist mundi
ekki hafa áhrif á dagiegt líf mitt,
og það fannst mér nú nauðsyn.
Þetta síðasta ár hafði reynt svo
á taugar mínar og alla heilbrigði,
að mér fannst óbærilegt að horfa
fram á að það næsta yrði eins.
Ég var alráðin í að giftast Ove
Berning.
Seinnipart dagsins tilkynnti
ívar, að þeir legðu þegar á stað
til Þrándheims. Við Anna Kristín
og Sesselja urðum að hafa hrað-
ann á við að taka til föt handa
þeim til ferðarinnar og setja mat,
í nestisskrínur. Við vorum önn- j
um kafnar í eidhúsinu þegar
Anna Kristín sagði gremjulega:
— Ég skil ekki hvað þessi óskapa
flýtir á að þýða. Ég held það
hefði verið nóg að fara á morgun,
eins og ætlunin var.
Hún var að hella laxasúpu, sem
hún og Sesselja höfðu búið til, í
stóra krukku og setti hana síðan
við hlið skrínunnar á horðið. í
— Lárus hefir komizt að því
að Gynter undirbýr árás á Ove.
Þess vegna fer ívar í skyndi með
hann. — Ég hélt að Ove Berning
þyrfti ekki til Þrándheims, hélt
systir mín áfram. Nei, en ívar
vill koma í veg fyrir morð.
Sesselja rak upp hljóð. Systir
mín hafði komið með oúpukrukk-
una og innhaldið gusaðist yfir
hendur Sesselju, sem sat við horð
ið. — Þér er nær að vera ekki
þarna. Þú ert svo stirð að það er
ómögulegt að hafa sig nálægt sér.
Ég bý til nýja súpu. Sesselja
svaraði ekki, en lagðist á hnén
og fór að þurrka upp úr gólfinu.
Allt í einu gekk Anna Kristín
að skrínunni, tók upp úr henni
glas með magadropum, sem ívar
hafði ætíð með sér, hvert sem
hann fór í seinni tíð. — Það er
of lítið í þessu, ég skal fylla það,
sagði hún og gekk til dyra. —
Þetta er alveg nóg, mótmælti ég,
hann tekur svo lítið í einu. Hún
svaraði mér ekki en fór út með
glasið.
Tveim tímum seinna voru hest-
ar söðlaðir og við Anna Kristín
fylgdum ferðamönnunum til
skips. Þegar þeir voru farnir
í dag byrjar okkar árlega
Mikið af allskonar metra- og stykkjavöru
selt fyrir ótrúlega lágt verð. —
Komið meðan úrvalið cr mest
Útsala Útsala
Vegna áformaðra breytinga á búðinni höf-
um við útsölu næstu tvær vikur.
Seldar verða eingöngu ógallaðar vörur með
miklum afslætti.
Verzlimin er svo ný að engar gamlar vörur
eru til.
Storesefni
Ever glaze-efni
Kakiefni
Ullarkjólaefni
Rayon-gaberd ine
Ullarkápuefni
Skólavörðustíg 12. \
UTSAIA
a
Kjólum — Kápum — Höttum
Meira úrval en nokkru sinni fyrr
KÁPUR frá kr. 295,00
KJÓLAR frá kr. 95,00
HATTAR frá kr. 35,00
Feldur h.f. Laugavegi 116
UTSALA
á GLUGGATJALDAEFISIUM
Mjög fjölbreytt úrval — Afar lágt verð
Feldur h.f. Bankastræti 7
8KOÚTSALA
Einstök pör, sýnishorn og lítið gallaðir kven-
og unglingaskór, seljast með mjög miklum
afslætti.
Feldur h.f. Austurstræti 10
Einlit ullarkjólaefni
Köflótt ullarkiólaeíni
Röndótt ullarkjólaefni
Hördúkadregill
N ælon-gaberd ine
Pilsefni