Morgunblaðið - 16.03.1957, Side 12

32
MORCVNBLABIÐ
Laugardagur 16. marz 1957
Hvert á að sigla í sumarleyfinu?
Til hvítia boðstiando 09 pólmolunda d Spóni
— segir Ásbjörn IVIagnusson
í viðtaii um hvernig ekki
á að ferðast
ÞA Ð er fariö að hlýna í lofti, sólin gengur æ hærra á
himinhvolfinu og þá vakna hugsanirnar um það hvar
á jörðu dýrmætustu dögum ársins, sumarleyfinu, skuli
ey'tt að þessu sinni. Ekki er ráð nema í tíma sé tekið og það
er góður siður að skipuleggja sumarleyfið snemma, einkum
ef halda á til fjarlægra landa. í erlendum blöðum og tíma-
ritum eru þegar hafnar bollaleggingar um verðlag og ágæti
þessa landsins fram yfir hitt, og líklega eru að minnsta kosti
8000 íslendingar séu um þessar mundir að velta því fyrir
sér hvor séu betri, Suðurlönd eða Norðurlönd, haðstrend-
ur eða fjaflahéruð til heimsóknar þær þrjár vikur, sem
maöur varpar af sér gráum hversdagsleikanum og hverfur
á AHadínsteppi út um víða veröld.
Allir geta ferðazt
þeir peningana) — en það
er galdur að ferðast vel. Og
þess vegna hitti ég Ásbjörn
Magnússon, forstjóra Orlofs,
nýlega að máli, en hann
þekki ég margfróðastan um
ferðalög í lofti og á láði og
legi og spurði hann livert
hann mundi helzt ráðleggja
okkur að fara í sumarleyfinu,
hvernig væri bezt að ferðast
og hvernig ætti ekki að ferð-
ast. —
að
Ifyrra las ég í Berlingi,
Danir hefðu verið kjörnir
óvinsælustu férðamenn álfunn-
ar á ársþingi ferðaskrifstofu-
stjóra. Og það fyrsta sem ég
spurði Ásbjörn um, var hvort ís-
lendingar væru þar nokkurs
staðar í nánd við frændur sína.
En fyrir það þvertók Ásbjöin.
Öðru nær, sagði hann. íslend-
ingar eru mjög vinsælir ferða-
menn, þótt sumum ltunni ef til
vill að koma það nokkuð á óvart.
Þeir eru kurteisir í ferðalögum J
sínum, forðast alla áengni, sem
stundurn einkennir ferðamenn
frá hinum Norðurlöndunum, eru
litlir hávaðamenn og gefa ríflegt
þjórfé. Og drykkjuskapur fyrir-
fiimst enginn.
Þó vil ég taka það fram, að
þegar ég segi þetta á ég fyrst
og fremst við hópferðirnar, segir
Asbjöm, því þær þekki ég bezt.
Já, drykkjuskapur fyrirfinnst
enginn. í>að er önnur öidin nú
eða eftir stríðið. >á fóru íslend-
ingar til útlanda mai-gir hverjir,
en komu heim aítur litlu íróðari
um útlöndin en miklu nákunn-
ugri Bakkusi. Og þá voru þeir
kunnir fyrir veizluhöld og eyðslu
semi, einkum í Kaupmannahöfn.
En þegíu- ég segi diykkjuskap-
ur, á ég ekki við það, að menn
smakki ekkj vín á ferðalögunum.
Sei, sei, jú. En það er allt hcílegt
(eigi °g hógiegt, engin vandræði eða
' ofneyzla.
Einn maður er ávallt vinsæl-
astur hjá þjónum um allan
heim, og á alúð þoirra óskipta,
hug og hjarta hvert sem hann
fer. Það er sá sem ríkulegt þjór-
fé gefur. Og i þeim hópi eru ís-
lendingar. I>eir eru ósínkir og
gjöfulir, án þess að vera nokkr-
ir óhófsmenn á því sviði. En
á slíkum mönnum, sem veiía
fimm þúsund liru seðlunum eins
og dætur þeirra Spánarkeyptum
blævængjum, hafa þjónar undir
niðri mestu fyrirlitningu. Það
er merki þess, að maðurinn er
annað hvort eyðslusamur auð-
kýfingur eða nýríkt flón, og
hvorugur er liklegur til þess að
kunna að meta hina hárfínu list
þjónsins, sem starfa sinn kann til
hlítar.
SuðurlÖndin sölhýru
— Kallar þú ísiendinga ferða-
mannaþjóð?
—Já, og það meira en litia.
Ásbjörn Magnússon
stífla spryngi, það var eins og
þúsundir manna þjáðust af inni-
lokunarkennd og yrðu að komast
til útlanda og fá loft undir vængi.
En merkilegt er að á árun-
um eftir heimsstyrjöldina var
eins og heimur íslenzka skemmti
ferðamannsins væri bundinn við
Norðurlöndin, England og í»ýzka-
lend. f>að er ekki fyrr en á seinni
árum sem menn eru famir að
gera sér Ijóst að Euðurlönd eru
dýrlegur aldingarður og leik-
völlur skemmtiferðamannsins —
og hræódýrt þar að auki.
— Hvert telur þú að íslend-
ingar ættu helzt að sækja í
sumarleyfinu?
—- Til Spánar og Belerisku
eyjanna í Miðjarðarhafinu, Mall-
orca og Minorca. Að ógieymdum
Kanarieyjunum og Spönsku
Marokkó.
Og ástæðurnar fyrir því að ég
segi þetta eru þessar:
í fyrsta lagi hljótum við að
sækjast eftir þvi erlendis sem
frábrugðið er þjóðháttum og
iandslagi hér á iandi. f>ar er
Spánn ævintýralandið. Geysi-
San Sebastian, ein mesta baðströnd Spánar.
En þó ferðast þeir ekki eins mik-
ið og aðrar Norðurlandaþjóðir.
Eftir styrjöidina var eins og
íslendingar í hópferð í Róm. Ódýrasti ferðamátinn.
margt er þar fróðlegt og gimilegt
fyrir ferðamanninn, ágætt loft,
aldagömul menning, iðilfagurt
iand (og konur) einhverjar beztu
baðstrendur álfunnar og miklar
andstæður í náttúrufari, svo eitt-
hvað sé nefnt.
Bezt er að fara til 'Spánar frá
marzlokum til júníloka, ef maður
hyggst dveljast við ströndina. Og
svo aftur þá í september, en uip
hásumarið verður of heitt. Uppi
á hásléttunni, þar sem Madrid
stendur, er ágætt loftslag allt
sumarið. f öðru lagi er Spánn
ódýrasta land Evrópu. f>ar er
hægt að búa á venjulegu gesta-
heimili fyrir um það bil 150—
200 peseta á dag, fæði og hús-
næði, en pesetinn er 42 aurar.
Og ekki spillir það að ætla má,
að gjaldeyrisyfirvöldunum komi
betur að íslendingar fari fram á
spánskan farareyri, þar sem við-
skipti landanna eru mikil á
jafnvirðisgrundvelli.
Ströndin Miðjarðarhafsmegin
frá Frakklandi er nefnd Costa
Brava og stendur Barcelona fyr-
ir henni miðri. Það er hin ágæt-
asta baðströnd með litlum, lit-
ríkum skemmtilegum fiskimanna
þorpum, óspilítum af peninga-
straumi og gistihúsaglaumi. Hin-
um megin, á ströndinni, Atlants-
hafsmegin, eru hins vegar bað-
staðir, sem mikið eru sóttir af
auðkýfingum hvaðanæva að, þar
er skemmtanalífið mikið og fjöl-
breytt og mun líkara frönsku
Rivierunmi en Costa Brava, sem
enn er nær óspillt og varðveitir
enn sín spönsku séreinkenni.
Þessir tveir staðir eru ágætir
þeim sem vilja eyða sumarleyfi
á ströndinni, synda og baka sig
í suðrænni sól.
Madrid er mjög fögur borg, og
~ðrar borgir Spánar geyma forna
menningu og bera vitni fjölskrúð-
Mariáslce Lázné og Karlsbad, sem
upp á nýja móðinn nefnist nú
Karlovyvary.
ítalía og Grikkland verða einn-
ið ávallt vinsæl ferðamanna-
lönd, einkum fyrir þá sem vilja
leggja stund á að kynna sér lista-
og menningarsögu Evrópu frá
fornöld.
Ég segi við Ásbjöm í mesta
grandieysi, að liklega séu þeir
harla fáir slíkir íræðaþulir, sem
út leiti i rannsóknarerindum,
miklu fleiri en hinir sem vilja
glaum, sól og vín. En hann neitar
því og kveður furðumarga ísl.,
einkum á miðjum aldri og efri
árum, sólgna í að gjörkynnast
lista- og menningarlífi þessara
fornu merkisþjóða, og telji fátt
merkilegra forngrísku musteri í
Þessalíu eða leifum Sesarsher-
manna á Langbarðalandi.
Frá Costa Brava. Fegurstu strönd Spánar.
ugu listalífi fyrri alda. Sevjlla,
Granada, Cordoba og allar gömlu
Máraborgirnar.
En líklega eru Balerisku eyj-
arnar skammt frá Spánarströnd-
um eitthvert yndislegasta ferða-
mannalandið, þar sem pálmar
svigna yfir hvítym söndum. Til
Mallorca hafa íslendingar haldið
í vaxandi mæli síðustu tvö árin
og allir ætla þeir þangað aftur.
Auðvelt er að komast til Mall-
orca, beinar flugfei’ðir til stærstu
borgarinnar, Palma, frá Ham-
borg, Kaupamnnahöfn, París
og London, og verðlagið þar jafn
lágt og á Spáni.
Frakkland:
Frakkland er ávallt vinsælt
ferðamannaland og óhætt að
segja að fslendingar hafi í seinni
tíð uppgötvað Bláströndina (Cote
d’Azur), hina víðfrægu bað-
strönd Suður-Frakklands. En
verðlagið í Frakklandi er allhátt,
þótt komast megi af með fremur
lítið skotsilfur, ef vel er á hald-
ið. —
Júgóslavía verður með hverju
árinu vinsælla ferðamannaland,
en stjórnarvöldin hafa gert geysi-
mikið síðustu árin til að auka
ferðamannastrauminn. Verðlag-
ið er svipað og í Frakklandi.
Baðströndin við Adríahaf er sá
staður í Júgóslavíu sem flestir
ferðamenn leita til. Dalmatíu-
ströndin, en þar eru fjölsóttastir
staðir bæirnir Dubrovnik, Rijeka
og Opatija.
Tékkóslóvakía hexir nýlega
opnazt ferðamönnum frá löndun-
um vestan við járntjaldið, en hún
var eitt vinsælasta ferðamanna-
land álfunnar fyrir stríð. Búast
má við að hagstætt verði fyrir
íslendinga að fara þangað, þar
sem ísland verzlar mikið við
Tékóslóvakíu á jafnvirðis-
grundvelli, svo sem Spán. Böð-
in þar eru heimfrægar heilsu-
lindir. Marienbad, sem nú nefnist
Hvar á að kaupa inn?
Það er líklegt, að nokkur
hluti þeirra íslendinga, sem er-
lendis fer á hverju sumri,
eigi þangað ekki fyrst og
fremst það erindi að kynna sér
fjarlæg lönd, siði þeirra og háttu,
heldur fer hann einnig til þess
að bæta við í fataskápinn sinn,
konunnar og barnanna. Þetta er
maðurinn, sem getur kannski
dvalizt í hálfan mánuð í Lond-
on, eða sönnu nær Oxfordstræti
eða Petticoat Lane, en kemur
jafnnær heim um Sankti Páls-
kirkjuna eða Tate Gallery. Hann
veit nákvæmlega hvar hver verzl
ar í Via Nationale í Róm, en
hefir varla séð Colosseum, nema
á póstkorti heima á íslandi end-
ur fyrir löngu.
En hvað sem því líður þá ertt
utanlandsferðirnar honum sízt
gildisminni en þeim, sem ekkert
kemur með heim annað en gull-
kaffiiita, sólbrúnu á hörundinu,
tollfrjálsa, og það er fyrir mestu.
Því spyr eg Ásbjörn hvar sé
bezt að gera innkaupin.
Hann svarar því til að allan
kvenfatnað sé bezt að kaupa í
Kaupmannahöfn, einkum þar
sem Danir fylgist náið með
franskri og ítalskri tízku. Karl-
mannafatnað sé skilyrðislaust
bezt að kaupa í London og Sví-
þjóð. Þar er úrvalið mest og
verðið í meðallagi. Á Frakklandi
og Ítalíu er auðvitað hægt að
kaupa fegursta fatnað veraldar,
þar sem franska og ítalska tízk-
an sitja jafnan í hásæti, en þar
er verðið mjög miklu hærra en
á Norðurlöndum.
Ódýrustu ferðalogin
Ódýrast er tvímælalaust að
ferðast í hópferðum hjá ein-
hverri ferðaskrifstotfunni, þar
næst koma ferðalög með jára-